Είμαστε όλοι αντιμνημονιακοί...

Και ξαφνικά η κυβέρνηση σηκώνει μπαϊράκι στην Τρόικα. Αποκλείει κατηγορηματικά νέα δημοσιονομικά μέτρα, διαβεβαιώνει πως δεν θα υπάρξει νέο μνημόνιο και προειδοποιεί τους πιστωτές να μην τραβήξουν άλλο το σκοινί γιατί θα προκαλέσουν πολιτική αστάθεια.

Η αντιπολίτευση αμφισβητεί την ειλικρίνεια του αντιμνημονιακού οίστρου της κυβέρνησης και υπόσχεται πραγματικές αντιμνημονιακές μάχες με τη μέθοδο της «διαπραγμάτευσης-καμικάζι» και το άρρητο σύνθημα «θα το κάνουμε Κούγκι».

Το νέο στοιχείο στην πολιτική ζωή είναι ότι οδηγούμαστε σε μια εσωτερική αναμέτρηση τσαμπουκά έναντι των πιστωτών. Το δίπολο μνημόνιο/αντιμνημόνιο εξελίσσεται σε αντιμνημόνιο/ περισσότερο αντιμνημόνιο. Η αιτία είναι προφανής: Το πρόγραμμα, λάθος στη δομή του και κακοποιημένο στην εφαρμογή του, δεν βγαίνει με τίποτα. Η οικονομική κατάρρευση φέρνει δυσκολίες πολιτικής επιβίωσης για το σύστημα εξουσίας, η έξοδος στις αγορές δεν τοποθετείται στο ορατό μέλλον, πάμε για την έβδομη χρονιά ύφεσης, παγκόσμια μοναδικότητα που παραπέμπει σε συνθήκες πολέμου. Και οι εταίροι ψάχνουν λύση για το άλυτο ελληνικό πρόβλημα προσπαθώντας να δεσμεύσουν τη χώρα σε πολυετείς πολιτικές δημοσιονομικής εξυγίανσης και διαρθρωτικών αλλαγών, αφού διαπιστώνουν ότι δεν πρόκειται να απαλλαγούν σύντομα από το βάρος της χρηματοδότησης.

Είναι εύκολο να κρύβεται μια εθνική αποτυχία κάτω από το λάβαρο της αντίστασης εναντίον του ξένου εχθρού. Είναι ακόμη πιο εύκολο να κατασκευαστεί μια δικαιολογία για το κατάντημα της πατρίδας που δεν θα αγγίζει παρά μόνο απαλά το πολιτικό σύστημα και τους πελάτες του.

Τα πράγματα είναι απλά, αν θέλει κανείς να ξεμπερδεύει χωρίς να κοιταχτεί στον καθρέφτη. Φταίει η Τρόικα που ο εξορθολογισμός του Δημοσίου μεταφράζεται ελληνικά ως τυφλές οριζόντιες απολύσεις. Φταίει που μεταρρύθμιση είναι το μαύρο στην ΕΡΤ και πάταξη της φοροδιαφυγής οι θερινοί έλεγχοι του ΣΔΟΕ που παράγουν εντυπώσεις χωρίς έσοδα. Φταίει επίσης που η οικονομική ελίτ παρακολουθεί από απόσταση την κρίση, που δεν υπάρχει κανένας σχεδιασμός για τη δημιουργία παραγωγικής βάσης, που το νέο Λύκειο θα γαλουχεί κλειστοφοβικούς μικροαστούς με την ψυχοσύνθεση του περιούσιου λαού που δικαιούται τα πάντα και δεν χρωστάει σε κανέναν.

Φταίει η Τρόικα για τις φούσκες μας, την ποιότητα του πολιτικού προσωπικού μας και του συνδικαλισμού μας, την ταχύτητα χελώνας στην απονομή της δικαιοσύνης, την αναπηρία του κράτους δικαίου, την αναποτελεσματικότητα και τις στρεβλώσεις του κοινωνικού μας κράτους, τη θεσμοθετημένη ανομία, τη συστημικότητα της διαφθοράς και της διαπλοκής, ακόμη και για το γεγονός ότι η δεν υπάρχει ευρυζωνικότητα τουλάχιστον στη μισή επικράτεια.

Δεν έχουμε κανένα λόγο να αναζητήσουμε εμείς τρόπο άρσης του αδιεξόδου και φυσικά να κουραστούμε εργαζόμενοι για ένα βιώσιμο μοντέλο οικονομικής ζωής. Δεν βάζουμε ανεμογεννήτριες ούτε στις βραχονησίδες, προστατεύουμε αποφασιστικά τις χωματερές μας, πολλαπλασιάζουμε τα αυθαίρετά μας, συγκρατούμε τις τιμές στο ύψος τους, θρέφουμε τη γραφειοκρατία μας, μεγαλώνουμε τη φοροδιαφυγή μας και άμα μας ζορίσουν πολύ βάζουμε και μια σβάστικα στο μπράτσο.

Η κρίση ήταν μια ευκαιρία για να αναθεωρήσουμε δόγματα, στερότυπα και αξιακούς κώδικες που συντέλεσαν στην τελική κάθοδο προς έναν πάτο που διαρκώς απομακρύνεται. Φαίνεται ότι μπορούμε να αντέξουμε πολλά, αλλά όχι και την εγκατάλειψη των μύθων που μας νανούριζαν μέχρι να ξυπνήσουμε βίαια κάποια στιγμή από ύπνο βαθύ. Και για να το πούμε ελληνοπρεπώς, το πάθαμε κάπως όπως οι σύντροφοι του Οδυσσέα που αγνόησαν την προειδοποίησή του και έφαγαν τα βόδια του Ήλιου προκαλώντας την οργή του Δία. Γιατί ούτε καν αυτά που μαθαίνουμε στο εθνοκεντρικό σχολείο μας δεν τα ξέρουμε.