Όχι, κύριε Μητσοτάκη, η Ελλάδα δεν πρέπει να γίνει Ιρλανδία

Κατά τη διάρκειας της ομιλίας του στη 83η Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκος Μητσοτάκης έθεσε το ρητορικό ερώτημα «τι έχει η Ιρλανδία στην οποία εγκαθίστανται τεράστιες διεθνείς επιχειρήσεις όπως η Google, η Facebook και η Apple», απαντώντας ο ίδιος «τίποτα που να μην μπορούμε κι εμείς να κάνουμε, αν σοβαρά το αποφασίσουμε και το προσπαθήσουμε».

Στην πραγματικότητα, η Ελλάδα, ακόμα κι αν μπορούσε, δεν θα έπρεπε να κάνει τίποτα από όσα έκανε η Ιρλανδία για να προσελκύσει τους τεχνολογικούς κολοσσούς. Όχι, σε αντίθεση με τα όσα κηρύσσουν οι οκνηροί μεταπράτες δήθεν «φιλοευρωπαϊκών» ιδεών στην Ελλάδα, η Appleδεν πήγε στην Ιρλανδία επειδή εκεί «το κράτος λειτουργεί». Η Google δεν πήγε στην Ιρλανδία επειδή στη συμπαθή χώρα κυριαρχούν η αξιοκρατία και η αριστεία. Δεν ήταν θέμα «σοβαρότητας» ή «αποφασιστικότητας».

Οι ψηφιακοί ολιγάρχες επέλεξαν την Ιρλανδία ως φορολογική έδρα τους στην Ευρωζώνη κυρίως για να αποφύγουν την πληρωμή υψηλών φόρων. Ήταν μάλιστα τέτοιο το εύρος των διευκολύνσεων που τους παρείχαν διαχρονικά οι ιρλανδικές κυβερνήσεις, ώστε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή χρειάστηκε να παρέμβει - κι όχι για να χειροκροτήσει το παράδειγμα της Ιρλανδίας όπως ο κ. Μητσοτάκης.

Στις 30 Αυγούστου του 2016, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατέληξε στο συμπέρασμα «ότι η Ιρλανδία χορήγησε στην Apple αδικαιολόγητα φορολογικά πλεονεκτήματα ύψους έως 13 δισ. Ευρώ», συμπληρώνοντας ότι κάτι τέτοιο «είναι παράνομο βάσει των κανόνων της ΕΕ για τις κρατικές ενισχύσεις, διότι επέτρεψε στην Apple να καταβάλει σημαντικά λιγότερους φόρους από ό,τι άλλες επιχειρήσεις». Η Επιτροπή κάλεσε μάλιστα την Ιρλανδία να ανακτήσει τις παράνομες ενισχύσεις, με την ιρλανδική κυβέρνηση όμως να επιλέγει να σταθεί στο πλευρό της Apple κάνοντας έφεση εναντίον της απόφασης.

Διαφωνεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης με το πρόστιμο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής εναντίον των φορολογικών προνομίων της Apple; Δεν το πιστεύω, νομίζω όμως ότι συμβαίνει κάτι ελαφρώς χειρότερο. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης μοιάζει διαρκώς να αναμασά διάφορα «μεταρρυθμιστικά» κλισέ που έχουν επικρατήσει στον δημόσιο διάλογο, δίχως ο ίδιος να δαπανά χρόνο και ενέργεια για να διαπιστώσει αν κρύβουν πίσω τους κάποια αλήθεια. Μεταρρυθμιστής δεν είναι εκείνος που, λόγω σπουδών και ατομικών δεξιοτήτων, μπορεί να ενσωματώνει στο λόγο τους τις διάφορες μεταρρυθμιστικές πολιτικές που συνιστούν διεθνείς οργανισμούς και ινστιτούτα. Μεταρρυθμιστής, και τελικά χρήσιμος για τον τόπο, είναι αυτός που έχει την αντιληπτική ικανότητα να επιλέξει τι από όλα αυτά μπορεί να εφαρμοστεί στην Ελλάδα και να το προτείνει ανοιχτά και συγκεκριμένα στον ελληνικό λαό.

Συχνά, ο Κυριάκος Μητσοτάκης μοιάζει να θεωρεί ότι είναι τέτοια η αποδοχή της αυθεντίας του από τον ελληνικό λαό, που αρκούν κάποια καλογραμμένα τσιτάτα για να φανεί η απόσταση που τον χωρίζει από «τους Καρανίκες». Μόνο που το δίπολο «πεφωτισμένο μέτωπο λογικής εναντίον Καρανίκα» υπάρχει μόνο στο μυαλό των χειροκροτητών που τον έχουν περικυκλώσει, οι οποίοι δεν έχουν την παραμικρή επαφή με την ελληνική κοινωνία.

Μιας και λοιπόν πιθανότατα δεν θα του το επισημάνει κανείς από τους γύρω του, ας σημειωθεί τουλάχιστον εδώ ότι το να επικαλείσαι σήμερα με τέτοια ελαφρότητα το παράδειγμα της Ιρλανδίαςείναι δείγμα άγνοιας περί του ευρωπαϊκού γίγνεσθαι - κι όχι διαπιστευτήριο μεταρρυθμιστικής επάρκειας. Εξάλλου, το πρόστιμο στην Appleτο επέβαλε η Επίτροπος Βεστάγκερ του κόμματος των Φιλελεύθερων (ALDE) κι όχι κανένας περιθωριακός μαρξιστής…