Καθόλου νεοφιλελεύθερος και αρκετά κεντρώος εμφανίστηκε στην ΔΕΘ ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Κάποιοι μπορεί να διέκριναν και ένα κάποιο προφίλ Σημίτη. Αυτονόητα και τελείως λογικά αυτά που είπε όχι μόνο στην κεντρική ομιλία του αλλά και στις απαντήσεις που έδωσε στις πολλές και ανοικτές ερωτήσεις των δημοσιογράφων. Όσοι και όσες προσπαθούν να του προσάψουν ένα ακροδεξιό προφίλ μάλλον απογοητεύτηκαν. Είναι ένας σύγχρονος, δημοκρατικός, ευρωπαίος πολιτικός. Το τι θα καταφέρει θα το δούμε.
Ωστόσο από το είδος των ερωτήσεων που του υπέβαλαν αναδεικνύεται ο διάχυτος κρατισμός αυτής της χώρας. Δημόσιο, δημόσια έργα και επενδύσεις, αξιολόγηση, προσλήψεις και απολύσεις ΔΥ, επιδόματα και συμβασιούχοι του δημοσίου, συντάξεις, κρατική προστασία των αγροτών, δήμοι, λιμάνια και σιδηρόδρομοι. Ελάχιστες ερωτήσεις για παραγωγή ΑΕΠ, εξωστρέφεια, καινοτομία και δουλειές που δεν θα έχουν σχέση με το κράτος. Όταν πλησιάζουμε προς τις εκλογές το μυαλό του Έλληνα στρέφεται γύρω από το δημόσιο και την κεντρικά κατευθυνόμενη οικονομία της μεταπολεμικής περιόδου. Αλλά έτσι δεν γίνεται δουλειά. Κάποιος πρέπει να παράγει για να ’χει το κράτος πόρους να κάνει κοινωνική πολιτική. Πότε θα τελειώσουμε με το «σοσιαλισμό με τα λεφτά των άλλων»;
Αισιόδοξος ο αρχηγός της ΝΔ. Φαίνεται και από το κεντρικό σύνθημα «Μπορούμε». Ωστόσο όλοι ξέρουν πια ότι τα πράγματα δεν είναι εύκολα. Και οι δυσκολίες δεν περιορίζονται στα δεδομένα που θα του αφήσει η παρούσα διακυβέρνηση. Ούτε στην ευρωπαϊκή επιτήρηση, ούτε στα όσα έχει συμφωνήσει η Ελλάδα με τους δανειστές. Ούτε καν στα επιτόκια των αγορών. Τα μεγαλύτερα εμπόδια είναι το DNA της χώρας, οι παγιωμένες αντιλήψεις της πλειοψηφίας των πολιτών, η παράδοση του πολιτικού συστήματος, όλα όσα συγκροτούν την «κοινή γνώμη». Και αυτά απέχουν πολύ από μια σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα και τα σχέδια του φιλελεύθερου αρχηγού της ΝΔ.
Μπορεί με τα μνημόνια να έχουν υπογραφεί ένας κουβάς μεταρρυθμίσεις που αφορούν το δημόσιο τομέα, αλλά το ίδιο το δημόσιο ούτε τις είδε, ούτε τις αισθάνθηκε. Συνεχίζει να ζει στον δικό του κόσμο ξέροντας μάλιστα ότι κανείς δεν θα ενοχλήσει τη νιρβάνα του. Ακόμα και οι ψηφιακές εφαρμογές που υποτίθεται ότι θα συνέβαλαν στη μείωση της γραφειοκρατίας συχνά την επιτείνουν. Όποιος, λοιπόν, αποπειραθεί να αλλάξει την κατάσταση θα συναντήσει την άρνηση της δημοσιοϋπαλληλικής νομενκλατούρας. Ειδικά αν θελήσει να κάνει το αυτονόητο, να εφαρμόσει δηλαδή σοβαρή αξιολόγηση από ανεξάρτητη εξωτερική αρχή, θα ξεσπάσει πόλεμος. Μπορεί η πλειοψηφία των πολιτών να θέλει ένα σύγχρονο κράτος στην υπηρεσία του πολίτη, αλλά οι ίδιες οι κρατικές δομές έχουν διαφορετική γνώμη. Οι υπουργοί που θα αναλάβουν το έργο ανάπλασης θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα επιδέξιοι ώστε να κάνουν το σωστό σε ειρηνικό περιβάλλον. Ελπίζουμε πάντα σε λιγότερο και αποδοτικότερο κράτος.
Στην εκπαίδευση τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα. Το κλίμα που εγκαταστάθηκε τα τελευταία 4 χρόνια θα το αποκαλούσα πνεύμα προσχηματικής εκπαίδευσης. Λιγότερο και χειρότερο σχολείο κυρίως για τα λαϊκά στρώματα. Η ακύρωση των πρότυπων - πειραματικών, η συνεχιζόμενη αβελτηρία της τεχνικής εκπαίδευσης, η αβάσταχτη χαλαρότητα και η έλλειψη στόχων του γενικού λυκείου, η κατάργηση του νόμου Διαμαντοπούλου στα ΑΕΙ και η άνευ αξιολόγησης μετατροπή των ΤΕΙ σε ΑΕΙ έχουν μετατρέψει πολλές δομές της εκπαίδευσης σε βιομηχανία απολυτηρίων και πτυχίων. Αντιθέτως, η αξιολόγηση θα συμβάλει στη δημιουργία καλύτερων εκπαιδευτικών με άμεσο αντίκτυπο στη ποιότητα του μορφωτικού αγαθού. Ο σημερινός αφόρητος διοικητισμός πρέπει να δώσει τη θέση του σε ένα σχολείο με ελευθερίες, στην εξεύρεση πόρων, στη στελέχωση, στη διαμόρφωση του προγράμματος, στη διαπαιδαγώγηση των νέων, στη σύνδεση με την τοπική κοινωνία. Η ίδρυση πρότυπων - πειραματικών σε κάθε περιφέρεια θα δώσει τη δυνατότητα στα ταλαντούχα παιδιά του λαού να φοιτήσουν σε ένα πολύ καλό δημόσιο σχολείο.
Η εκπαίδευση έχει όσο ποτέ ανάγκη την άμεση σύνδεση με την παραγωγή και την οικονομία, τη συμβολή της στην κοινωνική κινητικότητα. Η ανώτατη χρειάζεται και τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Οποιαδήποτε κίνηση μετουσίωσης του ελληνικού σχολείου κάθε βαθμίδας σε ένα ελεύθερο, σύγχρονο, παραγωγικό, δημοκρατικό σχολείο θα σημάνει πόλεμο εκ μέρους των συντεχνιών. Η απαγκίστρωση από την κεντρική διεύθυνση και τον κομματισμό, δηλαδή η φιλελευθεροποίηση, που οραματίζεται ο Κ. Μητσοτάκης θα είναι ένα ευεργετικό σοκ. Η δάσκαλοι αν και συντηρητικοί στις αλλαγές θα ακολουθήσουν μόνο αν πιστέψουν ότι αναβαθμίζεται το κύρος του επαγγέλματος και του ρόλου τους. Δεν χρειάζεται να πω ότι απαιτείται και ικανός ή ικανότατη υπουργός Παιδείας με εις βάθος γνώση και εμπειρία. Όχι ακρότητες αλλά όχι και «ήπια προσαρμογή».
Ας πάρουμε τώρα την ασφάλεια. Το ύψιστο δημοκρατικό δικαίωμα των πολιτών είναι να ζουν σε ασφαλές περιβάλλον. Αναγκαστικά όμως συνδυάζεται με την αστυνόμευση με την καταστολή. Φοβάμαι ότι ικανό μέρος της κοινωνίας θα αντισταθεί σε μια ορθολογικοποίηση της καθημερινής ζωής, έστω και αν αυτό είναι προς το συμφέρον του. Η κατάργηση του νόμου Παρασκευόπουλου προφανώς και θα γίνει αποδεκτή με ενθουσιασμό, αλλά θα πρέπει να συνοδευτεί με τον εξανθρωπισμό και τον εκσυγχρονισμό των φυλακών. Η χαμηλή πλην όμως ενοχλητική και συχνά επικίνδυνη παραβατικότητα παντός είδους πρέπει να υποχωρήσει δραστικά. Το μπάχαλο δεν αρμόζει στο κλεινόν άστυ. Να μην εκπλαγεί όμως αν βρει απέναντι σύσσωμη την «αριστερή διανόηση» που θα θελήσει να υπερασπιστεί άβατα παντός είδους.
Η μεσαία τάξη αναμένει μείωση της φορολογίας. Τα μεγάλα πλεονάσματα που ποδηγετούν την ανάπτυξη αλλά δίνουν τη δυνατότητα στον άρχοντα της χώρας να μοιράζει επιδόματα στην εκλογική του πελατεία πρέπει να τελειώσουν. Ο χαμηλότερος ΕΝΦΙΑ που κατευθύνεται στους δήμους είναι μια θαυμάσια και δοκιμασμένη στο εξωτερικό ιδέα, αρκεί να είναι διάφανη, κοινωνικά δίκαιη και παραγωγική. Η προσέλκυση μεγάλων επενδύσεων απαιτούν πρωτίστως ήπιο πολιτικό κλίμα και υποχώρηση του κρατισμού πράγματα ιδιαίτερα δύσκολα απέναντι σε μιαν αντιπολίτευση που θα επιδιώκει και θα υπερασπίζεται τα ακριβώς αντίθετα. Δυστυχώς η οικονομική ανάκαμψη θέλει χρόνο για να φτάσει στο πορτοφόλι του πολίτη. Δεν ξέρω αν η κοινωνία αυτή έχει τη διάθεση να δώσει πίστωση χρόνου στη ΝΔ και σε ένα Μητσοτάκη. Ωστόσο κάποιος πρέπει να τολμήσει την απελευθέρωση της οικονομίας και τη μετάβαση σε μια παραγωγική εποχή μεγάλης εξωστρέφειας.
Το μεταναστευτικό καθορίζει τις πολιτικές εξελίξεις στην Ευρώπη. Είναι η σημαντικότερη αιτία της κλιμακούμενης ακροδεξιάς ενίσχυσης. Η χώρα μας είναι η μεγαλύτερη πύλη εισόδου από την Ασία. Η Ευρώπη μοιραία θα κλείσει, θα ασφαλιστεί, θα κάνει face control στους εισερχόμενους. Ότι και να γίνει όμως το δράμα της Μόριας αλλά και των άλλων hot-spot πρέπει να τελειώσει. Είναι ύβρις στον ευρωπαϊκό και ελληνικό πολιτισμό. Οι πόροι υπάρχουν, η τεχνογνωσία υπάρχει, ελπίζω η νέα κυβέρνηση να έχει σχέδιο και κότσια να κάνει το σωστό. Για όσους μείνουν στη χώρα μας απαιτούνται τουλάχιστον ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης. Εννοείται ότι όλοι όσοι δήθεν «αλληλέγγυοι» σιωπούν μπροστά στο αίσχος θα σταθούν απέναντι σε κάθε βελτίωση. Είναι μια ευκαιρία να τελειώνουμε με την άφατη υποκρισία των δικαιωματιστών, δηλαδή με το βαθύ μισανθρωπισμό τους.
Την επόμενη μέρα τα στρατόπεδα θα έχουν μορφοποιηθεί. Από τη μια οι δυνάμεις της κεντροδεξιάς ενισχυμένες από στελέχη και της κεντροαριστεράς με γόνιμες φιλελεύθερες δόσεις και όραμα την πλούσια, σύγχρονη, ευρωπαϊκή και δημοκρατική Ελλάδα. Με όλες τις αντιφάσεις, τις εσωτερικές αντιστάσεις, το ένοχο παρελθόν, την πάλη των ιδεών. Από την άλλη οι δυνάμεις της ποικιλώνυμης αριστεράς ενισχυμένες από ισχυρές δόσεις ακροδεξιάς με βασικό όπλο τον αφόρητο λαϊκισμό και όραμα μια Ελλάδα φτωχή, τριτοκοσμική, κρατικιστική και γι αυτό εξόχως αντιδημοκρατική. Δυστυχώς δεν έχουμε την πολυτέλεια μιας σύγχρονης ευρωπαϊκής αριστεράς. Αν όμως τα πράγματα αλλάξουν προς το καλύτερο θα αναγκαστεί κι αυτή να προσαρμοστεί. Η αλλαγή παραδείγματος είναι ικανή να προκαλέσει τεκτονικές μετατοπίσεις στα πολιτικά έγκατα. Αρκεί να γίνει.
6°
