Πόσο αξίζει η ζωή ενός παιδιού στη Μόρια;

Στην πρόσφατη συνέντευξη τύπου του πρωθυπουργού δεν έγινε (πιθανόν να μην «εγκρίθηκε») καμία ερώτηση για το προσφυγικό και για τις συνθήκες διαβίωσης στα κέντρα φιλοξενίας προσφύγων και μεταναστών. Ουδείς ασχολείται με τη Μόρια και τη Λέσβο συνολικά, που έχει μετατραπεί σε «γεωγραφική φυλακή».

Φαίνεται, κανείς δεν άκουσε τις κραυγές αγωνίας της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ. Κανείς δεν διάβασε την επιστολή του δημάρχου, κ. Γαληνού, στον αρμόδιο υπουργό Μεταναστευτικής πολιτικής, κ. Βίτσα, που σημειώνει ότι οι συνθήκες διαβίωσης στη Μόρια έχουν προ πολλού πάψει να είναι για ανθρώπους.

Περισσότεροι από 9.000 αιτούντες άσυλο και μετανάστες βρίσκονται στοιβαγμένοι σε καταλύματα, που έχουν σχεδιαστεί για τη φιλοξενία 3.000 ανθρώπων το πολύ. Ταυτόχρονα, κατά μέσο όρο 70 άνθρωποι φτάνουν καθημερινά στη Λέσβο από την Τουρκία, στην πλειοψηφία τους γυναίκες και παιδιά.

Ούτε η καταγγελία του συντονιστή του προγράμματος των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, Luca Fontana, σε ρεπορτάζ του BBC ερέθισε τα αντανακλαστικά των κυβερνώντων που εξαντλούν την ευαισθησία τους μόνο σε δηλώσεις σε ασφαλή και σκηνοθετημένα σκηνικά (ένα κοριτσάκι «αυθόρμητα» δίνει λουλούδια στον πρωθυπουργό στην επίσκεψη του στο Μάτι).

Τι καταγγέλλει ο Fontana, λοιπόν, που έχει δουλέψει σε εμπόλεμες ζώνες, αλλά και σε περιοχές χτυπημένες από τον ιό Εμπολα;

«Η Μόρια είναι το χειρότερο μέρος που έχει δει ποτέ στη ζωή μου». «Η κατάσταση είναι τόσο απελπιστική, που μέχρι και 10χρονα παιδιά επιχειρούν να αυτοκτονήσουν».

Πέρυσι, πέντε άνθρωποι πέθαναν εξαιτίας των συνθηκών που επικρατούσαν στον καταυλισμό. Ένα χρόνο μετά η κατάσταση έχει γίνει ακόμη πιο επικίνδυνη, αφού πλέον οι αιτούντες άσυλο αντιμετωπίζουν και σοβαρά προβλήματα ψυχικής υγείας. Η αξιοπρέπεια του ανθρώπου καταπατείται καθημερινά.

Το 25% του πληθυσμού στη Μόρια είναι παιδιά, πολλά εκ των οποίων ασυνόδευτα και για αυτά δεν χτύπησε και (ούτε θα χτυπήσει) κουδούνι σχολείου. Αυτά τα παιδιά απέχουν πολύ από την εκπαίδευση, αφού ένα ευρωπαϊκό κράτος, που λαμβάνει ευρωπαϊκή χρηματοδότηση, δεν μπορεί να εξασφαλίσει στοιχειώδεις συνθήκες υγιεινής για ανθρώπους.

Στη Μόρια έχει σταματήσει ο χρόνος. Το ανθρωπιστικό δράμα που εκτυλίσσεται ανάγκασε την περιφερειάρχη Βορείου Αιγαίου, κ. Καλογήρου, να κηρύξει την «παραγκούπολη» του Μόρια –μετά από αυτοψία– ακατάλληλη και επικίνδυνη για τη δημόσια υγεία και το περιβάλλον, ζητώντας από το αρμόδιο υπουργείο την αποκατάσταση των σχετικών προβλημάτων εντός 30 ημερών.

Ο ανθρωπισμός και η αξιοπρέπεια είναι ίσως οι δύο πιο συχνά χρησιμοποιούμενες –εργαλειακά πάντα– λέξεις της κυβερνητικής ρητορικής.

Φορτισμένες λέξεις, που η χρήση τους εξαντλείται στη θεωρία. Η ευαισθησία μόνο ως εικόνα που σβήνει, όταν σβήσουν τα φώτα της κάμερας.

Γιατί στην πράξη η κυβέρνηση είναι ανεπαρκής και αδυνατεί να εξασφαλίσει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια στη Μόρια. Κρύβει την πραγματικότητα και συσκοτίζει το μέγεθος του προβλήματος και των ευθυνών της.

Η Μόρια εκθέτει την Ελλάδα διεθνώς και η υποκρισία ξεχειλίζει στη διαχείριση των προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών: Η Ευρώπη βολεύεται, η Ελλάδα αδυνατεί και η Τουρκία τον χαβά της.