Για ένα κωλοεισιτήριο

Να συγχαρούμε θερμά όλους εσάς που λέτε «ο 18χρονος ας πλήρωνε εισιτήριο». Είστε οι ίδιοι νομοταγείς πολίτες που παίρνετε και δίνετε πάντα απόδειξη. Είστε οι ίδιοι νομοταγείς πολίτες που δεν παρκάρατε ποτέ παράνομα. Είστε οι ίδιοι νομοταγείς πολίτες που δεν ρίξατε ποτέ σκουπίδι έξω από κάδο. Είστε οι ίδιοι νομοταγείς πολίτες που δεν μπορείτε να καταλάβετε τον τρόμο ενός παιδιού που δεν έχει ένα ευρώ στην τσέπη. Είστε οι ίδιοι νομοταγείς πολίτες που αποκαλείτε τους άνεργους «τζαμπατζήδες». Είστε οι ίδιοι νομοταγείς πολίτες που πιστεύετε πως από τα οχήματα πηδάνε «τα παιδιά των άλλων»... Γιατί αυτές είναι «οι ζωές των άλλων»... Κι αυτοί είναι οι «θάνατοι των άλλων»... Για ένα κωλοεισιτήριο... Ντροπή!Έλενα Ακρίτα στο fb. 

Ψύχραιμα και νηφάλια πλέον, ας πούμε μια κουβέντα για το γεγονός ενός αχρείαστου αιφνίδιου θανάτου που φυσικά μόνο οι γονείς του παιδιού αντιμετωπίζουν σε όλη του την τραγικότητα, τον πόνο και το ψυχικό αδιέξοδο. Και κανείς άλλος.

Ότι σε μια κοινωνία που έχει χωριστεί σε δυο ασαφή στρατόπεδα, κάθε γεγονός πλέον γίνεται δείκτης συνείδησης για όσους έχουν ακόμη ανεξάρτητη σκέψη και δεν παρασύρονται από τον φανατισμό των ημερών. Έχουμε ξαναγράψει ότι ένας ιδιότυπος εμφύλιος βρίσκεται σε εξέλιξη και έχουμε δεχθεί κριτική ότι με αυτήν μας τη θέση παίρνουμε την πλευρά των «άκρων» (και ως αριστεροί του ενός «άκρου» που είναι σύμπας ο ΣΥΡΙΖΑ ...κατά μερικούς φίλους) ενώ τίποτα τέτοιο δεν συμβαίνει παρά μόνο στα μυαλά των «αντιμνημονιακών» - ως επιθυμία μάλλον παρά ως πραγματικότητα. 

Κι όμως, συνεχώς ο υπερβάλλων ζήλος των οργάνων του κράτους αναδεικνύει αυτό ακριβώς το γεγονός. Λένε κάποιοι φίλοι και λοιδορούν τον ΣΥΡΙΖΑ ταυτίζοντάς τον για ακόμη μια φορά με την ΧΑ: Ττο γεγονός θα μπορούσε να συμβεί οποτεδήποτε και φυσικά εκτός μνημονίου». Σωστά. 

Έλα όμως που όλα τα γεγονότα συμβαίνουν συγκεκριμένες στιγμές, φορτισμένες από την συγκυρία και χρωματισμένες από την ένταση των ημερών... Την υπερβάλλουσα ένταση του ελεγκτή και του οδηγού, την υπερβάλλουσα ένταση του χωρίς εισιτήριο νεαρού (και άνεργου), την υπερβάλλουσα ένταση των συνεπιβατών του...

Όλοι/ες κουβαλάμε αυτήν την ένταση βαδίζοντας προς έναν Σεπτέμβριο και ένα χειμώνα που γράφουν πάνω τους «no future»... Με υποσχέσεις για διώξεις, κατασχέσεις και φυλακίσεις ενός ολόκληρου «λαού οφειλετών» - κι από ποιους; Τα δυο κόμματα που χρεοκόπησαν τη χώρα, που χρωστούν εκατομμύρια και αγύριστα, αλλά συνεχίζουν να λειτουργούν την ώρα που κλείνουν τα μαγαζιά και οι μικροεπιχειρήσεις, διαλύεται ο παραγωγικός ιστός της χώρας και απειλείται η περιουσία και η ελευθερία μας για ένα πεντοχίλιαρο...

Ε, εδώ είμαστε: η συμπεριφορά των μελών της «κρατικής μηχανής εισπράξεων» πρέπει, αν μη τι άλλο, να μην ξεπερνά την τυπική ευγενική συμπεριφορά που υποχρεούται να έχει ένας δημόσιος λειτουργός. Γιατί είναι φορείς μιας διαχείρισης που είναι συχνά άδικη και καταχρηστική όσο και πολιτικά ορθή και αναγκαία ενίοτε, αλλά προσοχή, όχι πάντα και όχι κατά κανόνα: εξαρτάται από το άτομο!

Υπάρχουν, όμως, άτομα σε αυτόν το μηχανισμό που με τη δικαιολογία «αυτά λέει ο Νόμος», δρουν εμφυλιοπολεμικά, εκδικητικά, ανάλγητα ή απλά αδιάφορα για τον Πολίτη που έχουν απέναντι. Αυτο-νομιμοποιούνται με μια επίκληση της ευθύνης άλλων (των νόμων, της κυβέρνησης, της εκστρατείας Στουρνάρα για έσοδα, των απαιτήσεων των δανειστών, της ΕΕ και δεν ξέρω ποιου άλλου) για να εφαρμόσουν μια προσωπική προσέγγιση με διάχυτα χαρακτηριστικά απεχθούς μικροεξουσίας και μικροαλαζονείας. Εκείνης του αυλικού, του κομματικά διορισμένου, του βύσματος που μισεί τον «άλλο που το παλεύει με αξιοπρέπεια...».

Τις μέρες που διανύουμε με κόπο, ομαδική κατάθλιψη και πλήρη ανασφάλεια για το αύριο, τα εκτελεστικά όργανα των πάσης φύσεως κρατικών οργανισμών οφείλουν να παραμερίσουν κάθε υπερβολή στην εφαρμογή των εντολών που έχουν, κάθε παράνομη πίεση ή και βία στο Πολίτη και να βρίσκονται αυστηρά μέσα στα πλαίσια του νόμου - αυτή είναι η δουλειά τους. Οτιδήποτε άλλο επισύρει φυσιολογικά τη μήνη των πολιτών και πυροδοτεί γεγονότα με συχνά δραματική κατάληξη, όπως το χθεσινό.

Με τους εντολείς τους έχουμε οι πολίτες θέματα και όχι με τους ίδιους... Οποιαδήποτε «αντιποίηση αρχής» εκ μέρους τους όμως, σε συνθήκες όξυνσης συναισθημάτων και ξεχειλίσματος του ποτηριού, αποδεικνύεται μοιραία (και άκρως εμφυλιοπολεμική).

ΥΓ: Για τους φίλους μας μεταρρυθμιστές, όλων των αποχρώσεων, που παραμέρισαν τη σημασία του γεγονότος για να αναδείξουν πόσο ακραίος είναι σύμπας ο ΣΥΡΙΖΑ (και όχι ατυχείς ή μικροκομματικές συγκεκριμένες δηλώσεις κάποιων στελεχών του, ανάμεσα σε άλλες νηφάλιες και μετριοπαθείς), έχουμε να συστήσουμε πάντα φιλικά: ξεκαβαλήστε το άλογο του φανατισμού - έχουμε φτάσει στο άλλο άκρο... η ταύτιση των «δυο άκρων», νεοναζί και σταλινικών, δεν αποτυπώνει τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά κάποια συγκεκριμένα βίαια άτομα που μερικά βρίσκονται και εντός του και που η ηγεσία του έχει φυσικά ευθύνη να διαχωρίζει τη θέση της - αλλά προς θεού: στη ΧΑ βρίσκονται συγκεντρωμένα και συνειδητά όλα τα καθάρματα του φασισμού: τι σχέση μπορεί να έχει αυτό με μια γενίκευση απέναντι στους «συντρόφους της άλλης όχθης;» Είναι οι οπλισμένοι κομάντο στις Σκουριές, οι «χτίστες» των καθηγητών και οι μπάχαλοι των μολότωφ, το προφίλ του μέλους του ΣΥΡΙΖΑ; Ψυχραιμία.

ΥΓ: Για τους συγγραφείς που δεν πουλούν πια και πετάνε οποιαδήποτε ανοησία για να βρεθούν στην επικαιρότητα (π.χ. Διβάνη, Τατσόπουλος κλπ) ας τους κρίνει η ίδια τους η πολιτεία ως μαϊντανών του «συστήματος». Περιττεύει οποιαδήποτε άλλη ενασχόληση μαζί τους και με τον εξόφθαλμο προσωπικό ωφελιμισμό τους (να βγουν ή να ξαναβγούν στον αφρό).