Οι δημοκρατικοί πολίτες παρακολουθούν τα τελευταία τέσσερα χρόνια την κυβέρνηση και το Μέγαρο Μαξίμου να χειρίζονται τον Τύπο με μεθόδους που προσομοιάζουν πλήρως με αυτές ολοκληρωτικών καθεστώτων. Τα θλιβερά παραδείγματα είναι πολλά και διαρκή:
1) Το Μέγαρο Μαξίμου αποφασίζει εμπάργκο ενημέρωσης στον ΣΚΑΙ γιατί δεν του άρεσε ο τρόπος παρουσίασης των πρόσφατων γεγονότων των πυρκαγιών της εκατόμβης στο Μάτι Αττικής. Αλήθεια με πιο δικαίωμα η κυβέρνηση επιλέγει να παραβιάσει την ισονομία των πολιτών στην ενημέρωση; Είναι νομικά επιτρεπτό αυτό, πέραν της εμφανούς καθεστωτικής του διάστασης; Μπορεί να αγνοεί το πρώτο σε τηλεθέαση κανάλι;
2) Είναι ακόμη νωπές οι μεθοδεύσεις του υπουργού κ. Ν. Παππά και του τότε νομικού του συνεργάτη κ. Μ. Καλογήρου για την αδειοδότηση μόνο τεσσάρων τηλεοπτικών σταθμών, τις περιπέτειες της κυβέρνησης με το Συμβούλιο Επικράτειας και την απόφασή του να κρίνει τον σχετικό της νόμο ως αντισυνταγματικό
3) Ο υπεύθυνος επικοινωνίας του πρωθυπουργού κ. Καρτερός απειλεί μια εφημερίδα με πειθαρχικές διώξεις για μη αρεστό ρεπορτάζ της που σχετίζεται με τις μεθόδους πολιτικής ενημέρωσης των στελεχών της κυβέρνησης και του κυβερνώντος κόμματος
4) Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Τσανακόπουλος πολύ συχνά με ύφος εισαγγελέα εγκαλεί, με περισσή αμετροέπεια και αλαζονεία, τα μέσα ενημέρωσης κάθε φορά που δεν αρέσκεται στην κριτική τους
5) Η κρατική ραδιοτηλεόραση είναι σκανδαλωδώς και εμφανώς ελεγχόμενη από το κυβερνών κόμμα, λειτουργώντας ως το φερέφωνό του, θυμίζοντας σκοτεινές εποχές της πολιτικής μας ιστορίας.
Είναι αξιοσημείωτο ότι στον πρόσφατο κυβερνητικό ανασχηματισμό στην ευαίσθητη θέση του υπουργού Δικαιοσύνης ορίζεται από τον πρωθυπουργό ο νομικός του αντισυνταγματικού νόμου αδειοδότησης των καναλιών κ. Μ. Καλογήρου. Είναι ο ίδιος νομικός που σχετίζεται με τη διαχρονική νομική υπεράσπιση τρομοκρατών. Η πρώτη του δήλωση με την ανάληψη των καθηκόντων του είναι ότι «η κυβέρνηση και η δικαιοσύνη πρέπει να βρίσκονται στην ίδια πλευρά της μάχης απέναντι στους εχθρούς του δημοσίου συμφέροντος». Ο υπουργός Δικαιοσύνης έχει εμφανείς δυσκολίες να αντιληφθεί τον διαχωρισμό των εξουσιών, συμπλέοντας σε νοοτροπία με πολλούς άλλους υπουργούς της σημερινής κυβέρνησης που κατά καιρούς εξέφρασαν παρόμοια καθεστωτική αντίληψη.
Η πολιτική αυτή πρακτική συμπληρώνει τις άοκνες προσπάθειες της κυβέρνησης να ελέγξει τη Δικαιοσύνη με τις παρεμβάσεις της στην επιλογή των διοικητικών της οργάνων και την τοποθέτηση στο Μέγαρο Μαξίμου της πρώην προέδρου του κορυφαίου φορέα της Δικαιοσύνης, του Αρείου Πάγου. Δεν είναι καθόλου τυχαίο αλλά είναι και παρήγορο για τη Δημοκρατία μας ότι οι καθεστωτικές αυτές κυβερνητικές πρακτικές έχουν αποτελέσει αντικείμενο σφοδρής κριτικής από τα συλλογικά όργανα των δικαστών και των νομικών μας, τα οποία είναι διαχρονικά φειδωλά στη δημόσια κριτική της όποιας κυβέρνησης.
Είναι εξαιρετικά ανησυχητικό ότι η σημερινή κυβέρνηση σχετίζεται με την πιο ακραία μορφή του αυριανισμού, με έντυπα και δημοσιογράφους που έχουν καταδικαστεί πολλαπλές φορές για συκοφαντική δυσφήμιση πολιτικών και πολιτών με διαφορετική άποψη, χρησιμοποιεί τα τρολ της στα ηλεκτρονικά μέσα κοινωνικής δικτύωσης για την στόχευση των πολιτικών της αντιπάλων και μάλιστα μέσα από τα κεντρικά γραφεία του κυβερνώντος κόμματος και στην μισθοδοσία του. Αποτελεί τον αφανή και πολλές φορές εμφανή υποστηρικτή αναρχικών συλλογικοτήτων όπως ο Ρουβίκωνας, διευκολύνει τη ζωή κατά συρροή εγκληματιών τρομοκρατών, ενώ πολλά κορυφαία στελέχη της έχουν διαχρονικά υπερασπιστεί εγκληματίες τρομοκράτες. Είναι επίσης σκανδαλώδης η ανοχή της σημερινής κυβέρνησης στις ακτιβιστικές παρεκτροπές των συλλογικοτήτων των Εξαρχείων.
Αυτές οι πολιτικές τραυματίζουν εμφανώς τους δύο πυλώνες της Δημοκρατίας: την Ενημέρωση και τη Δικαιοσύνη. Αλήθεια, προβληματίζουν όλα αυτά τους δημοσιογράφους και τους δημοσιολογούντες που προσπαθούν να προσεγγίσουν τον ΣΥΡΙΖΑ και που εγκαλούν με ευκολία πολίτες του μεσαίου χώρου για την κριτική τους σε αυτόν τον καθεστωτικό ΣΥΡΙΖΑ; Γιατί απουσιάζει παντελώς η κριτική τους κατά αυτών των οφθαλμοφανώς καθεστωτικών αντιλήψεων και πρακτικών του ΣΥΡΙΖΑ; Κι είναι αυτός τρόπος να βοηθήσουν την πορεία του προς την κανονικότητα, προς την απομάκρυνση από τον καθεστωτικό ακτιβισμό, προς τη σοσιαλδημοκρατία; Αντιλαμβάνονται ότι αποτελούν την πρόφαση του ΣΥΡΙΖΑ να μην αλλάζει, αδυνατίζουν έτσι τις όποιες σοβαρές φωνές της λογικής μέσα του; Έχουν συνειδητοποιήσει ότι η ανοχή, η παράβλεψη, η ωραιοποίηση αυτών των επικίνδυνων καθεστωτικών πρακτικών αδυνατίζουν την Δημοκρατία και τους θεσμούς της; Βάζουν σε κίνδυνο την δημοκρατική ομαλότητα κα μάλιστα στην αρχή μιας ακραία πολωμένης με ευθύνη της κυβέρνησης προεκλογικής περιόδου; Ανησυχούν για το πώς θα χρησιμοποιήσει η κυβέρνηση προεκλογικά την Ενημέρωση και την Δικαιοσύνη για να πλήξει τους πολιτικούς της αντιπάλους, ιδιαίτερα μετά από αυτό το βεβαρυμένο πολιτικό της παρόν; Αντιλαμβάνονται τους κινδύνους που διατρέχει η Δημοκρατία μας από αυτόν τον καθεστωτικό ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα όταν αυτός έχει ήδη περάσει τον Ρουβίκωνα των πολιτικών του αρχών κυβερνώντας με τους ακροδεξιούς, τους ρατσιστές, τους εθνικολαϊκιστές των ΑΝΕΛ, του παλιού ΠΑΣΟΚ και της παλιάς ΝΔ;
Οι επόμενοι προεκλογικοί μήνες θα δοκιμάσουν τη Δημοκρατία μας. Ο καθεστωτικός ΣΥΡΙΖΑ έχει δείξει ότι δεν έχει αναστολές σε παρεκτροπές, αναστολές που θα είναι εμφανώς ασθενέστερες με την προοπτική της εκλογικής ήττας και της απώλειας της εξουσίας. Οι διαδρομές του στα αμφιθέατρα, τους συλλογικούς χώρους και τώρα στη Βουλή έχουν δείξει ότι δεν ξέρει να χάνει. Τα δημοκρατικά πολιτικά κόμματα, η Δικαιοσύνη, οι πολίτες οφείλουν να προστατεύσουν τη Δημοκρατία. Ιδιαίτερα σε μία κοινωνία που από την απελπισία της έλλειψης προοπτικής είναι αδιάφορη και αυτοκαταστροφική. Και η Δημοκρατία δεν προστατεύεται με την αγνόηση των καθεστωτικών παρεκτροπών αλλά με την εμπεριστατωμένη ανάδειξή τους στους πολίτες.
20°
