Το Ποτάμι στην τελευταία στροφή

Δεν υπάρχουν και πολλά πια να γίνουν. Εξαγγέλθηκε συνέδριο για τις αρχές Νοεμβρίου και μέχρι τότε θα γίνει προσπάθεια να μαζευτούν εκεί προσωπικότητες από τον ευρύτερο προοδευτικό-μεταρρυθμιστικό χώρο, για να σηματοδοτηθεί η δυνατότητα συνέχειας και αυτόνομης πολιτικής παρουσίας.

Αλλά ακόμη και αν αυτό συμβεί, τα πράγματα θα είναι δύσκολα γιατί θα ανοίξει η συζήτηση σχετικά με τις συνεργασίες-πολιτικές συμμαχίες και ως προς αυτό υπάρχει εσωτερικός διχασμός: Οι βουλευτές Γρ. Ψαριανός και Γ. Αμυράς βλέπουν θετικά τη συνεννόηση με τη ΝΔ, ενώ ο Σπ. Δανέλλης τάσσεται υπέρ ενός διαλόγου υπό όρους με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο Γ. Μαυρωτάς ακολουθεί τον Στ. Θεοδωράκη, ενώ ο Σπ. Λυκούδης κινητοποιεί εκ νέου τους “Μεταρρυθμιστές” και δείχνει να είναι υπέρ μιας αυτόνομης πορείας. 

Στο παρασκήνιο κυκλοφορούν πολλά: Οτι ο Στ. Θεοδωράκης μελετά εισηγήσεις να κατέβει στις εκλογές μαζί με τη ΝΔ κατά το πρότυπο της Δράσης, ότι θα ψηφίσει τη συμφωνία των Πρεσπών στη Βουλή στις αρχές του 2019 και μετά θα δώσει ψήφο ανοχής στην κυβέρνηση μειοψηφίας ΣΥΡΙΖΑ (εφόσον την έχουν εγκαταλείψει οι ΑΝΕΛ) για να γίνουν εκλογές τον Μάιο του 2019 μαζί με τις ευρωεκλογές, ακόμη και ότι ενδιαφέρεται για το δήμο Αθηναίων. Ο ίδιος δεν επιβεβαιώνει κανένα από αυτά τα σενάρια σε συνομιλητές του και αποκλείει κατηγορηματικά την απορρόφηση του Ποταμιού είτε από την ΝΔ είτε από τον ΣΥΡΙΖΑ. 

Η προσήλωση στην προοπτική αυτόνομης πορείας, παρόλο που δείχνει ειλικρινής, δεν είναι βέβαιο ότι θα αποδώσει. Εάν στο συνέδριο δεν παρθεί ξεκάθαρη απόφαση για σύμπλευση με την ΝΔ (διαδικασία συναινέσεων σε φιλελεύθερες λύσεις για τη χώρα, σύμφωνα με έκφραση που έχει χρησιμοποιήσει ο Γρ. Ψαριανός), τότε το Ποτάμι, εκτός μεγάλου απροόπτου, θα χάσει δυο βουλευτές του που θα απελευθερωθούν στο δρόμο προς τη ΝΔ. Αν επικυρωθεί τέτοια γραμμή, τότε ο Δανέλλης δεν θα χωράει πια στο εγχείρημα, ενώ αμφίβολη είναι η στάση του Λυκούδη. Υπάρχει πάντα ανοιχτό το ενδεχόμενο επιστροφής του ανεξάρτητου βουλευτή Χ. Θεοχάρη, αλλά αυτό δεν είναι σίγουρο ότι θα αρκεί ούτε για να μη χάσει το Ποτάμι τα κοινοβουλευτικά του προνόμια ούτε για να μην δημιουργηθούν εντυπώσεις διάλυσης. 

Όλα αυτά ισχύουν εφόσον πραγματοποιηθεί το συνέδριο του Ποταμιού γιατί σε μια συζήτηση στελεχών του τέθηκε το ερώτημα αν πρέπει να γίνει το συνέδριο, χωρίς προηγουμένως ο Σταύρος Θεοδωράκης να έχει ανοίξει τα χαρτιά του σχετικά με το ζήτημα των συνεργασιών-συμμαχιών.

Πολλά δεν είναι ξεκάθαρα, ακόμη και η στάση του Ποταμιού στο μακεδονικό. Ο Γρ. Ψαριανός είπε πρόσφατα ότι η συμφωνία των Πρεσπών δεν είναι ικανοποιητική για τα εθνικά συμφέροντα παρόλο που ο ίδιος στηρίζει λύση σύνθετης ονομασίας. Ο Δανέλλης έχει ταχθεί υπέρ της συμφωνίας, ενώ ο ίδιος ο Στ. Θεοδωράκης έχει αφήσει να εννοηθεί ότι θα στηρίξει την κύρωσή της στη Βουλή. Με αυτά τα δεδομένα, το πιθανότερο είναι το Ποτάμι να διχαστεί στην κρίσιμη ψηφοφορία ακόμη και αν έχει προηγηθεί ένα ενωτικό συνέδριο. 

Στην πραγματικότητα οι περισσότεροι εμπλεκόμενοι έχουν προεξοφλήσει την αδυναμία του Ποταμιού να εκπροσωπηθεί στην επόμενη βουλή, οργανώνουν -όσο μπορούν- το πολιτικό τους μέλλον ή προετοιμάζονται για το τέλος του ελπίζοντας σε κάτι αόριστο. 

Με τις δημοσκοπήσεις να δείχνουν στο 1,5% ένα κόμμα που ξεκίνησε από το 6%, το μόνο που μπορεί να αλλάξει την εικόνα είναι η ανάδειξη κοινωνικής δυναμικής και ως προς αυτό θα έχουν σημασία τα πρόσωπα που θα υποστηρίξουν με την παρουσία τους το συνέδριο. 

Υπάρχει κόσμος, εκεί στο κέντρο, που δεν θα ξέρει τι να ψηφίσει αν δεν κατέβει το Ποτάμι ή άλλο εκσυγχρονιστικό κόμμα της κεντροαριστεράς στις εκλογές. Το ερώτημα είναι πόσος είναι αυτός ο κόσμος, αν είναι ανθεκτικός στην πόλωση που θα κλιμακωθεί και αν θα πειστεί να δώσει μια δεύτερη ευκαιρία στον Σταύρο Θεοδωράκη που -μαζί με τα σωστά- έκανε και λάθη, βλάπτοντας όμως τον εαυτό του και όχι τη χώρα.