Μετά από 25 λεπτά παρακολούθησης του κ. Τσίπρα στη συνέντευξή του για την νέα πολιτική προστασία, ένοιωσα τρία διαδοχικά συναισθήματα.
Πρώτο, ένα συναίσθημα οργής που προερχόταν από μια έντονη ταπείνωση. Ταπείνωση όχι τόσο για τις λαθροχειρίες που συνεχίζει να κάνει ένας πρωθυπουργός, αποδεδειγμένα αδύναμος να αναλάβει το βάρος της ευθύνης του αξιώματός του, αλλά για την ποιότητά τους. Η ευτέλεια, πλέον, καθορίζει τις κινήσεις του που προδίδουν τον πανικό στον οποίο βρίσκεται.
Πότε άλλοτε Έλληνας πρωθυπουργός θα έλεγε στον ελληνικό λαό που θρηνεί μια εκατόμβη νεκρών ότι την αντικειμενική εκτίμηση των απωλειών και των αιτιών που οδήγησαν σ’ αυτήν θα κάνει ένας (1) (Γερμανός) ειδικός; Πού ακούστηκε σε χώρα μέλος της ΕΕ -και όχι της υποσαχάριας Αφρικής- να καλείται ένας καθηγητής να μας πει τι δεν πήγε καλά με πράξεις και παραλείψεις κρατικών οργάνων με σαφείς αρμοδιότητες και ευθύνες, περί των οποίων και διαδικασίες ελέγχου και ποινές προβλέπονται; Σε μια διαφορετική στιγμή και συγκυρία θα αρκούσε η υπόμνηση της σαρκαστικής ατάκας του Bismark “Drei Professoren, ist das Land verloren” (Αρκούν τρείς καθηγητές για να χαθεί η χώρα), για να τελειώνουμε με αυτή την ανοησία.
Αυτή, όμως, η κίνηση του τακτικιστή κ. Τσίπρα ήρθε λίγα 24ωρα μετά τη συνάντησή του με τους Έλληνες ειδικούς, έτσι ώστε να δημιουργηθεί η αίσθηση στο πανελλήνιο ότι σύμπασα η επιστημονική κοινότητα συνηγορεί στις κινήσεις του, κι ότι, εν πάση περιπτώσει, αυτός ο ίδιος κάνει ό,τι μπορεί για να διαχειριστεί την καταστροφή. Είναι απολύτως προφανές ότι ο ίδιος ο κ. Τσίπρας καθοδηγεί τις απέλπιδες προσπάθειες των υπουργών του να φορτώσουν την ευθύνη σε «ασύμμετρες απειλές», την «κλιματική αλλαγή», τα «εξωνημένα ΜΜΕ», και, πάντως όχι στο ηγετικό έλλειμμά του.
Και στο σημείο αυτό, όταν η δεδηλωμένη ματαιοδοξία ή αφέλεια των ακαδημαϊκών συναντά την πονηρία και τις μεθοδεύσεις των πολιτικών, τότε χαμένη είναι η τιμή και η αξιοπρέπεια των επιστημόνων. Ο κ. Goldammer που έχει ήδη διαμορφώσει την άποψη ότι οι νεκροί από τις πυρκαγιές στο Μάτι οφείλονταν στη κλιματική αλλαγή και στα αυθαίρετα, λειτουργεί ήδη ως το άλλοθι που επιζητά ο κ. Τσίπρας για να αποσείσει τις δικές του ευθύνες.
Προφανώς, ο κ. καθηγητής δεν παρακολουθεί τα έργα και τις ημέρες του κ. Τσίπρα. Ειδάλλως, θα ήξερε ότι αρέσκεται στο να ευλογεί επιτροπές εμπειρογνωμόνων, ανεξαρτήτως της σοβαρότητάς τους. Δεν θα γνωρίζει, σίγουρα, για την άλλη «επιτροπή αλήθειας για το επονείδιστο χρέος» της οποίας ηγείτο ένας επίσης διάσημος, ξυπόλητος, κ. Τουσόν.
Η ιταμή συμπεριφορά του ηγέτη μιας χώρας να προσκαλεί ξένους ειδικούς μετά από μια καταστροφή για την οποία είναι πασίδηλο ότι φέρει ακέραια την ευθύνη αποτελεί το τελευταίο καταφύγιο των δειλών. Κι επειδή σ’ αυτό προβαίνει πρωθυπουργός εκλεγμένης κυβέρνησης, έχουμε, έργοις, το απαύγασμα του ραγιαδισμού και του δηλιγιαννισμού.
Αντί να πασχίζει, αλλάζοντας αφήγημα, μέρα παρά μέρα, ας αντέγραφε καλύτερα το άλλο μεγάλο όνειδος της ελληνικής πολιτικής ιστορίας, τον Θεόδωρο Δηλιγάννη ο οποίος είχε το «σθένος» να δηλώσει: «Ως πολίτης μεν συναισθάνομαι το αίσχος και το όνειδος του πολέμου, ως υπουργός όμως ουδεμία φέρω δι’ αυτόν ευθύνην» (Τάσου Βουρνά: «Γουδί. Το κίνημα του 1909», Ο Τύπος ΑΕ, Αθήνα 1976. Δανεικό από Ηλία Κανέλλη «Τα Νέα», 8ης Αυγούστου).
Την οργή διαδέχθηκε η θυμηδία: Όταν άρχισε να ανακοινώνει ότι επίκειται η κατάργηση της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας υπέρ μιας «αυτοτελούς» νεότευκτης υπηρεσίας διοίκησης των καταστροφών που θα βρίσκεται υπό την εποπτεία του Υπουργείου Εσωτερικών! Ουδείς ψόγος: Η αυτονομία για τους Συριζαίους ιδεοληπτικούς είναι περισσότερο ενδιάθετη παρά αντικειμενικά οριζόμενη κατάσταση.
Κλείνοντας, την θυμηδία διαδέχθηκε ένα αβίαστο γέλιο: Ήταν η στιγμή που ανακοίνωνε με την δέουσα σοβαρότητα ότι ο διοικητής της νέας υπηρεσίας θα επιλεγεί μεταξύ των ικανότερων από ομάδα εμπειρογνωμόνων και θα εγκριθεί από την διάσκεψη των Προέδρων της Βουλής (που επιλέγει τα μέλη των ανεξάρτητων αρχών, αλλά δεν πειράζει…). Εκεί, νομίζω ότι έπιασε το μάτι μου τον κ. Ταφύλλη, που είχε οριστεί από τον ίδιο πριν από τρία 24ωρα ως προϊστάμενος της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας, να υπομειδιά…
«Το ότι κρίθηκε προφυλακιστέος ο Νίκος Ρωμανός για την έκρηξη στους Αμπελόκηπους δεν προκάλεσε έκπληξη σε κανέναν. Μόνον βαθιά απογοήτευση. Για την Ελληνική Δικαιοσύνη…»
9°
