Ο Κυριάκος Μητσοτάκης μιλάει στην A.V.: «Εκλογές στις 20 Αυγούστου, αντί για φιέστες καθαρής εξόδου» (video)

Την προκήρυξη εκλογών, στις 20 Αυγούστου, ώστε να υπάρξει μια επανεκκίνηση για τη χώρα αντί για φιέστες «καθαρής εξόδου» ζητά ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας κ. Κυριάκος Μητσοτάκης, σε συνέντευξή του στην Athens Voice. «Το μόνο το οποίο μένει στον κ. Τσίπρα να κάνει, είναι στις 20 Αυγούστου, ημερομηνία ορόσημο κατά τον ίδιο- έξοδος από το πρόγραμμα-, αντί να στήσει φιέστες, να προκηρύξει εκλογές. Και μετά από 4 εβδομάδες να αποφασίσει ο ελληνικός λαός για το πώς και με ποιον τρόπο και με ποιους πρέπει να πορευτούμε στο μέλλον» είναι η θέση του κ. Μητσοτάκη, που θεωρεί ότι ο τόπος χρειάζεται «ένα πολιτικό restart που μπορεί να προκύψει μόνο μέσα από εκλογές».

Ο Πρόεδρος της ΝΔ επισημαίνει τις σοβαρότατες ευθύνες της κυβέρνησης στη διαχείριση της τραγωδίας στο Μάτι, περιγράφοντας το πώς ο ίδιος αισθάνθηκε όταν αντίκρισε τον τόπο της συμφοράς. «Οι ευθύνες θα διερευνηθούν από τη Δικαιοσύνη» σημειώνει ο κ. Μητσοτάκης. «Έχω μεγάλη εμπιστοσύνη στη Δικαιοσύνη. Θα αποδοθούν. Οι πολιτικές ευθύνες όμως είναι εδώ και αυτό το οποίο, σας λέω, ενοχλεί ακόμα περισσότερο, είναι ότι όσο αυξάνει το διαζύγιο που παίρνει ο κύριος Τσίπρας με την κοινωνία, τόσο εντείνεται η αλαζονεία του. Και αυτό είναι ασυγχώρητο».

Κύριε Πρόεδρε να ξεκινήσουμε την κουβέντα μας από την τραγωδία στο Μάτι. 91 νεκροί είναι ένας απολογισμός πολέμου σε καιρό ειρήνης. Βρεθήκατε εκεί, μιλήσατε με ανθρώπους. Και θα ήθελα να σας ρωτήσω -γιατί συνήθως η κοινή γνώμη έχει μια γνώμη για τους πολιτικούς, ότι έχουν κρύο αίμα, σε απόσταση από τα γεγονότα- πώς νιώσατε, από την εμπειρία των συναντήσεών σας εκεί;

Δεν μπορώ να το περιγράψω εύκολα με λόγια, κύριε Παλλήκαρη. Αισθάνθηκα πάρα πολύ άσχημα. Και μάλιστα, όταν επισκέφθηκα το οικόπεδο στο οποίο έχασαν τη ζωή τους 26 συμπολίτες μας, αγκαλιασμένοι, που δεν μπορούσαν να ξεφύγουν από την πύρινη λαίλαπα, νομίζω δεν έχω αισθανθεί χειρότερα στη ζωή μου. Έχω επισκεφτεί πολλούς τόπους καταστροφής, αλλά τα αισθήματα, τα οποία μου προκάλεσε αυτή η τραγωδία, ήταν πάρα πολύ έντονα. Ένα μεγάλο γιατί. Γιατί έπρεπε να γίνει αυτό; Γιατί τόσοι άνθρωποι έχασαν -κατά την άποψή μου τελείως άδικα- τη ζωή τους;

Τελείως άδικα, άνθρωποι που ήταν εκεί για διακοπές, παιδιά που τα είχαν αφήσει οι γονείς τους.

Και διερχόμενοι. 91 νεκροί. Και σήμερα ακόμα δεν έχουμε επίσημο κατάλογο νεκρών, να μπορέσουμε να τους πενθήσουμε, να τους θρηνήσουμε, όπως τους αρμόζει. Είναι βαθιά προσβολή, ξέρετε, στην μνήμη των νεκρών. Ίσως κάποιοι αισθάνονται ότι, αν δώσουν στη δημοσιότητα τα ονόματά τους, θα ξεκινήσει ένας καινούργιος κύκλος προσωπικών ιστοριών. Αλλά κάθε νεκρός έχει τη δική του, προσωπική ιστορία. Και κάθε οικογένεια σήμερα ζει ένα προσωπικό δράμα. Το ελάχιστο, το οποίο μπορούμε να κάνουμε είναι να τους καταγράψουμε και να τους τιμήσουμε μετά, όπως τους αξίζει.

Και η λίστα αυτή ακόμα δεν έχει κλείσει, δυστυχώς. Έχουμε ανθρώπους στην εντατική, έχουμε αγνοούμενους. Είναι πραγματικά απορίας άξιον, πώς δεν έχουμε την ευαισθησία να καταγράψουμε αυτό που συνέβη. Ή το αποφεύγουμε, ίσως. Και πάμε πάλι στο θέμα των ευθυνών, γιατί εδώ μπλέκουμε με τις ευθύνες. Από το «ψάχνω να βρω λάθη και δε βρίσκω κανένα», που ακούγαμε τις πρώτες μέρες από τους αρμόδιους, φτάσαμε στις παραιτήσεις του Σαββατοκύριακου. Ο κύριος Τόσκας, οι αρχηγοί Πυροσβεστικής, της Αστυνομίας. Έστω και έτσι, δεν θεωρείτε ότι ήταν μία σωστή κίνηση ανάληψης ευθύνης;

Κατ’ αρχάς, δεν αντιλαμβάνομαι την αφηρημένη ανάληψη πολιτικής ευθύνης από τον πολιτικό προϊστάμενο της Κυβέρνησης, από τον Πρωθυπουργό. Τι σημαίνει «αναλαμβάνω την πολιτική ευθύνη»; Όταν την ανέλαβε, δεν έκανε απολύτως τίποτα. Έπρεπε, κάτω από τη μεγάλη πίεση της κοινής γνώμης να αντιληφθεί ότι έπρεπε να προβεί στην αντικατάσταση κάποιων υπηρεσιακών στελεχών, που σίγουρα έχουν τις δικές τους ευθύνες γι’ αυτήν την τραγωδία. Αλλά, ξέρετε, το πρόβλημα δεν είναι μόνο η πρωτοφανής ανικανότητα του κρατικού μηχανισμού. Ενός κρατικού μηχανισμού που κάθε μέρα που περνάει αδυνατίζει και περισσότερο. Πάντα είχε τις αδυναμίες του, αλλά σήμερα είναι σε πολύ χειρότερη κατάσταση, ως αποτέλεσμα συγκεκριμένων επιλογών.

Είναι και ο κυνισμός και η άθλια απόπειρα επικοινωνιακής διαχείρισης μιας μεγάλης τραγωδίας. Αντί κάποιοι να σκύψουν το κεφάλι, να συναισθανθούν αυτό το οποίο έγινε, το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν να κουνήσουν το δάκτυλο, να επιρρίψουν ευθύνες σε άλλους, στους αυθαιρετούχους, στους πολίτες, οι οποίοι κάηκαν, στους ίδιους τους νεκρούς. Και να πουν ότι εμείς δεν φταίμε για τίποτα, διότι όλα αυτά είναι παθογένειες 40 ετών. Όταν -προσέξτε- ο ίδιος ο κ. Τσίπρας ήταν αυτός που έδωσε την εντολή να κατατεθεί η τροπολογία τότε, που φέρει και την υπογραφή των αρμοδίων υπουργών, για την αναστολή των κατεδαφίσεων. Να σταματήσουμε, λοιπόν, επιτέλους σ’ αυτόν τον τόπο να προσποιούμαστε. Και ηγεσία, για εμένα, σημαίνει πραγματική ανάληψη ευθύνης. Εγώ περίμενα, κύριε Παλλήκαρη, στα πρόσωπα των ανθρώπων αυτών που διαχειρίστηκαν την κρίση, να δω -με πρώτο τον Πρωθυπουργό- πραγματική συντριβή. Αντ’ αυτού, είδα πάλι χθες αυτήν τη θλιβερή επικοινωνιακή φιέστα στο Λαύριο, ούτε καν στο Μάτι, στο Λαύριο, 30 χιλιόμετρα μακρυά από το Μάτι, χαμόγελα και χαριεντίσματα. Είναι ντροπή και είναι θλιβερό το θέαμα, για άλλη μια φορά.

Παρόλα αυτά, θα σταθώ λίγο στο θέμα του Λαυρίου. Ο κ. Τσίπρας εξήγγειλε μια σειρά δράσεων κατά των αυθαιρέτων, επιχειρώντας να πει ότι για όλα φταίνε οι προηγούμενοι, φταίει το παλιό πολιτικό σύστημα, φταίει η ανοχή στα αυθαίρετα. Έστω και έτσι, δεν ένα βήμα προς τα εμπρός, να αντιμετωπίσουμε αυτό το πρόβλημα;

Ο Τσίπρας κυβερνάει 3,5 χρόνια. Αν είχε πραγματική διάθεση, θα είχε αντιμετωπίσει το υπαρκτό αυτό πρόβλημα πολύ πιο νωρίς. Μιλάτε σε έναν άνθρωπο, ο οποίος εδώ και μια δεκαετία -γιατί ασχολούμαι πολλά χρόνια με το θέμα αυτό- έχει πει δημόσια ότι πρέπει να προχωρήσουμε σε κατεδαφίσεις αυθαιρέτων, σε αιγιαλούς, σε ρέματα, σε αναδασωτέες εκτάσεις. Παραβιάζει, λοιπόν, ο κ. Τσίπρας ανοικτές θύρες. Το ερώτημα είναι, γιατί δεν το έκανε, 3,5 χρόνια; Και τι μάθαμε τελικά και σήμερα από αυτήν την τραγωδία; Μιλάμε για επιχειρησιακούς υπεύθυνους. Ξέρετε τι θα περίμενα από τον κ. Τσίπρα; Στην κρίσιμη θέση του Γραμματέα Πολιτικής Προστασίας να κάνει πραγματικά μια προσπάθεια να επιλέξει -αν είναι δυνατόν και με διακομματική συναίνεση- ένα πρόσωπο αναγνωρισμένου κύρους και επιχειρησιακής επάρκειας. Αντ’ αυτού, επέλεξε ένα κομματικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο μάλιστα έχει ένα γκρίζο παρελθόν σε εξοπλιστικά προγράμματα. Έμαθε άραγε τίποτα ο κ. Τσίπρας από όλα αυτά τα τραγικά τα οποία έγιναν τις τελευταίες εβδομάδες; Φοβάμαι πως όχι. Άρα, τα κροκοδείλια δάκρυα και η δήθεν προσπάθεια να μας πει ότι κάτι αλλάζει, δεν επιβεβαιώνεται από τις ίδιες τις επιλογές τις οποίες κάνει.

Ήδη ζητήσατε χθες την παραίτηση του νέου Γραμματέα Πολιτικής Προστασίας, αλλά η ερώτηση που θα σας κάνω είναι η εξής: Εάν είστε εσείς κυβέρνηση, εσείς ο Πρωθυπουργός, ποιο ήταν το κριτήριο για να διορίσετε κάποιον υπεύθυνο Πολιτικής Προστασίας. Η ικανότητά του, ακόμα και αν αυτός ανήκει στο χώρο του ΣΥΡΙΖΑ, ή η κομματική του τοποθέτηση και τελεία;

Έχω πει ότι θα επικοινωνήσω με τους καλύτερους και αυτήν την εντολή ζητώ από τον ελληνικό λαό. Μία επαναφορά στην αξιοκρατία και στη δυνατότητα να μπορούμε να επιλέγουμε τους καλύτερους ανθρώπους για τις κατάλληλες θέσεις. Χρειαζόμαστε άνθρωπο με μεγάλη επιχειρησιακή επάρκεια. Με τεχνοκρατική γνώση και με δυνατότητα, σε μία στιγμή κρίσης, να αναλάβει ο ίδιος την προσωπική ευθύνη, να πάρει δύσκολες αποφάσεις. Αυτό σημαίνει Γραμματέας Πολιτικής Προστασίας. Και βέβαια τη δυνατότητα να χτίσει και από κάτω του έναν Οργανισμό, ο οποίος θα κάνει πρόληψη, θα εκπονεί σχέδια εκκένωσης, θα κατατάσσει περιοχές στη χώρα ανάλογα με την επικινδυνότητά τους. Πράγματα για τα οποία έχω μιλήσει πολλές φορές, εδώ και πολλά χρόνια. Δεν τα ανακάλυψα τώρα αυτά. Γι’ αυτό και θλίβομαι, περισσότερο, γιατί έχουμε κάνει πολλές φορές αυτές τις συζητήσεις και δεν εξαιρώ τις προηγούμενες κυβερνήσεις από ευθύνες. Μόνο που αυθαίρετα υπήρχαν και στο παρελθόν, αλλά τώρα χαθήκαν 91 άνθρωποι χωρίς κανείς να μπει στον κόπο, έστω και την τελευταία στιγμή, να δώσει μία εντολή εκκένωσης. Και για αυτό  υπάρχουν ευθύνες. Και οι ευθύνες θα διερευνηθούν από τη Δικαιοσύνη. Έχω μεγάλη εμπιστοσύνη στη Δικαιοσύνη. Θα αποδοθούν. Οι πολιτικές ευθύνες όμως είναι εδώ και αυτό το οποίο, σας λέω, ενοχλεί ακόμα περισσότερο, είναι ότι όσο αυξάνει το διαζύγιο που παίρνει ο κύριος Τσίπρας με την κοινωνία, τόσο εντείνεται η αλαζονεία του. Και αυτό είναι ασυγχώρητο.

«Η χώρα σέρνεται σε ένα νέφος τοξικότητας και κατάθλιψης. Χρειάζεται ένα πολιτικό restart με εκλογές»

Πάντως, για να κλείσουμε αυτήν την ενότητα, ήθελα να επισημάνω, ότι τις πρώτες μέρες, τα πρώτα εικοσιτετράωρα, κάνατε τις δικές σας προτάσεις για την από κοινού αντιμετώπιση αυτής της πολύ μεγάλης και τραγικής  κρίσης. Δείξατε -θα έλεγα- ένα μετριοπαθές πρόσωπο, το οποίο δεν μας έχει συνηθίσει η αντιπολίτευση κατά καιρούς. Τι πρυτάνευσε στην επιλογή σας;

Ήταν αυτονόητη πράξη ευθύνης και σεβασμού σε μία πρωτοφανή συγκυρία, σε μία πρωτοφανή τραγωδία. Θέλετε να τσακωνόμαστε την ώρα που δεν γνωρίζουμε καν τον αριθμό των νεκρών; Κατέθεσα συγκεκριμένες προτάσεις. Επικοινώνησα με το Ίδρυμα Νιάρχος, να παρέχω τη στήριξή μου σε μία πολύ μεγάλη και τολμηρή δωρεά. Επικοινώνησα για να ζητήσω κινητοποίηση και του ιδιωτικού τομέα και των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, για να δείξουμε επιτέλους ότι συλλογικά μπορούμε να αντιμετωπίσουμε αυτήν την κρίση. Έστειλα επιστολή στον κ. Γιούνκερ να ζητήσω μια πιο ευνοϊκή αντιμετώπιση από τους ευρωπαϊκούς χρηματοδοτικούς μηχανισμούς. Έκανα αυτό το οποίο πιστεύω ότι ήταν το σωστό σε αυτή τη συγκυρία. Aλλά -ξέρετε- κάποιοι έχουν μάθει να κάνουν πολιτική μόνο όταν έχουν κάποιον αντίπαλο. Πρέπει να τσακώνονται κάποιοι, εν προκειμένω οι κυβερνώντες. Και όταν εμείς δεν τους δώσαμε αυτή τη δυνατότητα, κατέληξαν να τσακώνονται μεταξύ τους.

Αλλά, σε στιγμές κρίσης, αυτό το οποίο απαιτείται είναι ανάληψη ευθύνης και πρωτοβουλίας. Σήμερα, εδώ που έχουμε φτάσει, η χώρα σέρνεται μέσα σε ένα νέφος τοξικότητας, καχυποψίας και κατάθλιψης. Το μόνο το οποίο μένει στον κ. Τσίπρα να κάνει, είναι στις 20 Αυγούστου, ημερομηνία ορόσημο κατά τον ίδιο, έξοδος από το πρόγραμμα, αντί να στήσει φιέστες, να προκηρύξει εκλογές. Και μετά από 4 εβδομάδες να αποφασίσει ο ελληνικός λαός για το πώς και με ποιον τρόπο και με ποιους πρέπει να πορευτούμε στο μέλλον.

Μαντεύω όμως τώρα την απάντηση της κυβέρνησης σε αυτήν την τοποθέτησή σας: Ότι προσπαθείτε να εκμεταλλευτείτε το δράμα με τις πυρκαγιές και να θέσετε ξανά θέμα εκλογών, που θα γίνει στο τέλος της τετραετίας και τα λοιπά. Ποια είναι η απάντησή σας;

Θέμα εκλογών έχω θέσει εδώ και δύο χρόνια. Δυστυχώς επιβεβαιώνομαι. Όσο περνάει ο χρόνος τα πράγματα στη χώρα δεν πάνε καλύτερα. Πάνε χειρότερα. Και σήμερα, εδώ που βρισκόμαστε, όλοι αναγνωρίζουν ότι η χώρα χρειάζεται μία επανεκκίνηση. Restart, για να χρησιμοποιήσω και τη γλώσσα της νέας γενιάς. Ένα πολιτικό restart που μπορεί να προκύψει μόνο μέσα από εκλογές. Τι πραγματικά μπορεί να περιμένει κανείς από αυτήν την κυβέρνηση τους επόμενους 9, 12 μήνες, αν υποθέσουμε ότι θα εξαντλήσει τη θητεία της; Θα σας πω τι θα περιμέναμε, εάν συμβεί αυτό. Μεγαλύτερη τοξικότητα, μεγαλύτερη πόλωση, περισσότερο δηλητήριο. Εδώ το είδαμε πάνω σε αυτήν την κρίση, δεν θα το δούμε μέχρι τις εκλογές; Άρα, η ένταση της πολιτικής αντιπαράθεσης θα πάει στο κόκκινο. Υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα και διαιώνιση μιας τραγικής επιχειρησιακής ανικανότητας. Η χώρα δεν έχει να περιμένει τίποτα πια από τον κύριο Τσίπρα. Απολύτως τίποτα. Ούτε από τον κύριο Τσίπρα, ούτε από τους Υπουργούς του, ούτε από τους μελλοντικούς Υπουργούς του σε ενδεχόμενο ανασχηματισμού, ο οποίος θα γίνει μόνο για να ρίξει στάχτη στα μάτια του κόσμου. Έχει εξαντλήσει τον πραγματικό της βίο αυτή η κυβέρνηση. Αρκετή ζημιά έκανε στη χώρα. Ήρθε η ώρα να φύγει.

«Οι τρομοκράτες πρέπει να βρίσκονται σε φυλακές υψίστης ασφαλείας»

 

Ενώ οι φωτιές και όλα αυτά ήταν σε πλήρη εξέλιξη η κυβέρνηση επέλεξε να μεταφέρει τον κ. Κουφοντίνα στις αγροτικές φυλακές στο Βόλο. Εμείς το πληροφορηθήκαμε από εσάς. Από ένα τουίτ. Και μάλιστα είδαμε ότι υπήρξε και ιδιαίτερα σκληρή κριτική από την κυβέρνηση για την αντίδραση σας λέγοντας ότι στις αστικές δημοκρατίες συμβαίνουν αυτά. Είναι ρουτίνα, περίπου. Σας κάλεσε, μάλιστα, να είστε και φύλακας, με έναν τρόπο που, τέλος πάντων, μόνο ο κύριος Κοντονής ξέρει να διατυπώνει. Ήθελα το σχόλιο σας πάνω σε αυτό. Μήπως ήταν υπερβολική η αντίδρασή σας;

Εδώ και τρία χρόνια ισχυρίζομαι με στοιχεία ότι η κυβέρνηση αυτή κάνει ό,τι μπορεί για να διευκολύνει καταδικασμένους τρομοκράτες, κατά συρροή δολοφόνους, ικανοποιώντας αργά, αλλά σταθερά όλα τους τα αιτήματα.

Ποιο είναι το κίνητρο για αυτή την πρωτοβουλία της;

Θα ρωτήσετε τον κ. Τσίπρα και τους υπουργούς του ποιες είναι οι ανάγκες που τους υπαγορεύουν να κάνουν τέτοιες διευκολύνσεις απέναντι στους καταδικασμένους τρομοκράτες. Δεν έχω καμία πρόθεση και καμία διάθεση ούτε να προσωποποιήσω αυτή τη συζήτηση. Και καταλαβαίνετε ότι, για μένα, δεν είναι μια συζήτηση συναισθηματικά αδιάφορη, ούτε να μπω σε οποιαδήποτε αντιπαράθεση με τον κάθε κ. Κοντονή.

Το μόνο που θα σας πω είναι ότι οι καταδικασμένοι τρομοκράτες πρέπει να βρίσκονται σε φυλακές υψίστης ασφάλειας. Και εκεί θα βρεθούν εφόσον ο ελληνικός λαός μας εμπιστευθεί την διακυβέρνηση του τόπου. Αμετανόητοι καταδικασμένοι τρομοκράτες. Ο κύριος Κουφοντίνας έχει δολοφονήσει 11 ανθρώπους. Έχει καταδικαστεί σε 11 φορές ισόβια. Δεν έχει ζητήσει ποτέ καμία συγγνώμη και παραμένει σήμερα ο ιδεολογικός καθοδηγητής της επόμενης γενιάς τρομοκρατών. Και αυτόν τον άνθρωπο η κυβέρνηση, ο κ. Τσίπρας, - για αυτό σε αυτόν τελικά καταλήγουν όλα - τον έστειλε στις αγροτικές φυλακές Βόλου για να κάνει έτσι πιο χαλαρή την παραμονή του.
 

«Ο κ. Βαρουφάκης δεν προέκυψε σε κενό»

 

Πάμε λίγο στα θέματα της οικονομίας, κύριε πρόεδρε. Τι ακριβώς συμβαίνει στην 21η Αυγούστου; Βγαίνουμε από τα μνημόνια; Μπαίνουμε σε ένα τέταρτο μνημόνιο; Τι ακριβώς πρέπει να καταλάβει, να προσλάβει η κοινή γνώμη;

Τελειώνει, πράγματι, το τρίτο πρόγραμμα χρηματοδότησης. Βγαίνει η χώρα από τα μνημόνια, όπως βγήκαν άλλες χώρες που ήταν σε μνημόνια, όπως η Πορτογαλία, η Κύπρος, η Ιρλανδία; Η απάντηση είναι όχι. Γιατί δεν βγαίνει από τα μνημόνια; Διότι δεν υπάρχει καθαρή έξοδος. Διότι υπάρχουν προψηφισμένα μέτρα, μειώσεις συντάξεων, μείωση του αφορολόγητου και υπάρχει και ένας αυστηρός μηχανισμός εποπτείας που θα μας συνοδεύει για πολλά χρόνια ακόμα. Και υπάρχουν επίσης δεσμεύσεις για πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% τα οποία δυσκολεύουν πάρα πολύ τις δυνατότητες δημοσιονομικών ελιγμών της ελληνικής δημοκρατίας, της χώρας μας. Για ποια έξοδο, λοιπόν, από τα μνημόνια, συζητάμε; Και όλα αυτά λέγονται μια μέρα μετά την δήλωση του γενικού γραμματέα του ESM ο οποίος είπε ξεκάθαρα ότι το 2014 η χώρα έβγαινε από τα μνημόνια και μας προέκυψε ο κ. Βαρουφάκης. Αλλά ο κύριος Βαρουφάκης δεν προέκυψε σε κενό. Όχι. Μας προέκυψε ο ΣΥΡΙΖΑ, ο κύριος Τσίπρας, ο κ. Καμμένος και όλος αυτός ο θίασος που μας κυβερνούσε τους πρώτους έξι μήνες, για να φτάσει η χώρα στο χείλος του γκρεμού, να αναγκαστεί να υπογράψει τρίτο πρόγραμμα και να παραταθεί αναίτια η κρίση για τουλάχιστον μια τριετία.

Όμως, υπάρχει ένας αντίλογος εδώ. Θα σας πω τι μαθαίνουμε εμείς. Ότι υπάρχει μια προοπτική εξαγγελιών στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης από τον κ. Τσίπρα. Υπάρχει προσδοκία να αναβληθεί η περικοπή των συντάξεων από 1/1/19 και επομένως θα πάμε λίγο πιο ανάλαφρα, λίγο πιο υποστηρικτικά προς τους αδύναμους, προς το μέλλον, προς την καθαρή έξοδο. Ποια είναι η άποψη σας για αυτό; Δεν είναι θετικό να υπάρχουν κάποιες παροχές;

Εμείς δεν ψηφίσαμε τις περικοπές των συντάξεων, ούτε την μείωση του αφορολόγητου. Αυτά είναι μέτρα τα οποία έχουν την υπογραφή του κ. Τσίπρα και του κ. Καμμένου. Είναι μέτρα τα οποία ήταν τελείως αχρείαστα και τα οποία προέκυψαν και προστέθηκαν σε ένα πολύ μεγάλο λογαριασμό, τον οποίο εξακολουθούν οι Έλληνες και πληρώνουν και σήμερα ακόμα, και θα πληρώνουν για αρκετά χρόνια ακόμα. Είναι ο λογαριασμός του πρώτου εξαμήνου του 2015 και βέβαια και της ανικανότητας και της καθυστέρησης στην εφαρμογή μεταρρυθμίσεων που και σήμερα ακόμα χαρακτηρίζει αυτή την κυβέρνηση. Κατά συνέπεια, μην μας ρωτάτε εμάς για το αν μπορούν να αλλάξουν μέτρα τα οποία εμείς δεν τα ψηφίσαμε και με τα οποία προφανώς και δεν συμφωνούμε.

Από κει και πέρα, όμως -ας μην υποτιμούμε τη νοημοσύνη των Ελλήνων- τι είναι η ΔΕΘ; Μετά από δέκα χρόνια κρίσης μια ευκαιρία για να πάμε να εξαγγείλουμε πάλι παροχές και επιδόματα; Αυτό χρειάζεται σήμερα η Ελλάδα; Ή ένα τολμηρό σχέδιο ανασυγκρότησης του κρατικού μηχανισμού, που εμφανώς είναι διαλυμένος, επανεκκίνησης της οικονομίας με τόνωση των ιδιωτικών επενδύσεων; Μια άλλη φιλοσοφία για το πώς είναι οργανωμένος αυτός ο τόπος, οι θεσμοί, το κράτος, η σχέση του κράτους με την οικονομία; Δηλαδή, πιστεύει κανείς ότι πραγματικά μπορεί να κερδίσει λίγο χρόνο ακόμα παραμονής στην εξουσία ή κάποιους πόντους στις δημοσκοπήσεις εξαγγέλλοντας σήμερα ένα νέο πλαίσιο παροχών; Ευκαιρίες χρειάζονται οι νέοι άνθρωποι, να δημιουργήσουν και να μπορέσουν να αναπτύξουν την δική τους προσωπικότητα, τα σχέδιά τους για το μέλλον, να γυρίσουν άνθρωποι πίσω από το εξωτερικό. Και αυτό θα γίνει μόνο με ένα σχέδιο τολμηρών, πραγματικά ριζικών αλλαγών όπως αυτές που κατά καιρούς έχω ανακοινώσει. Ένα σχέδιο ανάταξης ολόκληρης της χώρας. Αυτό χρειάζεται η Ελλάδα σήμερα.

«Κανένας ανασχηματισμός δεν θα σώσει την κυβέρνηση»

 

Κάνατε λόγο για εκλογές, αλλά εμείς ακούμε πως ο Πρωθυπουργός ετοιμάζει ένα ριζικό, σαρωτικό ανασχηματισμό το φθινόπωρο ώστε να προχωρήσει τον όποιο οδικό χάρτη στο σχέδιό του. Ποιο είναι το σχόλιο σας; Θα μπορούσε να είναι αυτό μια λύση για το πρόβλημα της χώρας;

Κανείς ανασχηματισμός δεν πρόκειται να σώσει αυτή την κυβέρνηση. Οι ανασχηματισμοί των κυβερνήσεων, κατά κανόνα δεν αφήνουν κανένα ουσιαστικό πολιτικό αποτύπωμα. Η κοινωνία έχει βγάλει τα συμπεράσματά της με τον κύριο Τσίπρα. Ο κύριος Τσίπρας δεν αξίζει μια τρίτη ευκαιρία να κυβερνήσει την χώρα. Και όπως σας είπα και πριν, όσο πιο γρήγορα φύγει τόσο καλύτερα θα είναι για τον τόπο.

Άρα οι εκλογές είναι μονόδρομος…

Οι εκλογές θα γίνουν. Το ζήτημα είναι να γίνουν μια ώρα αρχύτερα. Δεν έχουμε το περιθώριο για άλλο χαμένο χρόνο. Τα προβλήματα συσσωρεύονται, η κυβέρνηση είναι ανίκανη να τα αντιμετωπίσει. Χρειάζεται μια δραστική επανεκκίνηση που μόνο με εκλογές μπορεί να γίνει σήμερα πια,, και μια μεγάλη, πλατειά πλειοψηφία. Μια πλειοψηφία συστράτευσης σε ένα μεγάλο κοινό στόχο, όπως το έχουμε κάνει αρκετές φορές στο παρελθόν μας, ως χώρα. Μόνο αυτό μπορεί να εξασφαλίσει σήμερα τις προϋποθέσεις να ξαναπάει επί τέλους η χώρα μπροστά.

Και μια τελευταία ερώτηση. Θα ανταμώσουμε στην Κρήτη; Τι λέει το πρόγραμμα;

Το πρόγραμμα λέει, καλώς εχόντων των πραγμάτων, λίγες μέρες διακοπές γύρω από το δεκαπενταύγουστο στην Κρήτη. Εκεί περναω τις διακοπές μου. Ξέρετε, δεν αλλάζω πολύ τις συνήθειές μου. Είναι ένας τόπος που αγαπώ ιδιαίτερα. Θα περάσω, λίγο χρόνο με την οικογένειά μου, τα παιδιά μου.

Πώς θα είναι με την απουσία του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη;

Δεν είναι εύκολο. Η παρουσία του εξακολουθεί να είναι πολύ έντονη, ειδικά στο πατρικό μας σπίτι. Είναι η παρακαταθήκη του πολύ σημαντική, αλλά για μένα ειδικά τα μηνύματά του σχετικά με την Κρήτη, το πώς αντιλαμβανόταν την ανάπτυξη της Κρήτης, την προστασία του φυσικού της περιβάλλοντος. Ήτανε πολύ μπροστά από την εποχή του ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και στα θέματα που αφορούσαν τον τόπο μας. Εύχομαι να δοθεί η δυνατότητα κάποια από αυτά τα μεγάλα σχέδια για το νησί μας να μπορέσω να τα υλοποιήσω.

Εύχομαι να φορτίσουμε τις μπαταρίες γιατί ο χειμώνας που θα έρθει θα είναι δύσκολος.

Ναι, και να πω και πάλι να μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν σήμερα πολλοί συμπολίτες που δεν πάνε καθόλου διακοπές. Είχα συναντηθεί πρόσφατα πριν από δύο μέρες με εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα που δουλεύουν στον χώρο της εστίασης. Τα παιδιά αυτά δεν θα πάνε καθόλου διακοπές. Ας έχουμε, λοιπόν, τον νου μας, έτσι, στραμμένο στους ανθρώπους οι οποίοι σήμερα πραγματικά περνάνε πολύ δύσκολα και δεν βλέπουν φως στην άκρη του τούνελ. Και αυτό είναι το χειρότερο σήμερα για τη χώρα.

Γιατί αυτό το σύννεφο της κατάθλιψης που έχει επικαθίσει πάνω από την ελληνική κοινωνία πρέπει με κάποιο τρόπο όλοι μαζί - δεν μπορεί να το κάνει ένας άνθρωπος, ούτε ένα κόμμα- να το σπρώξουμε στην άκρη, να μπει περισσότερο φως στην ζωή μας να καταφέρουμε και εμείς ένα μεγάλο, ένα τολμηρό, άλμα στο μέλλον.

Πρόεδρε, σας ευχαριστώ πολύ.

Να είστε καλά.