Σχέδια στις στάχτες ενός μοιραίου καλοκαιριού

2 Αυγούστου 88 νεκροί
3 Αυγούστου 89 νεκροί
4 Αυγούστου 90 νεκροί
6 Αυγούστου 91 νεκροί...

---

Ζούμε μία από τις μεγαλύτερες εθνικές τραγωδίες σε καιρό ειρήνης.

Όσοι ασκήσαμε εξουσία, κάθε μορφής οφείλουμε να έχουμε συναίσθηση των χρόνιων παθογενειών και προβλημάτων και, βεβαίως, να κατανοήσουμε την ευθύνη μας για όσα συμβαίνουν στη χώρα.

Και όσοι, επίσης, είμαστε μακριά από την καταστροφή οφείλουμε ένα τεράστιο ευχαριστώ σε αυτούς που μόνοι, ως πρόσωπα τραγωδίας, πάλεψαν για τις ζωές των άλλων, και να  πειθαρχήσουμε στην ιερή ανάγκη να ταφούν οι νεκροί σε «ανακωχή και ειρήνη».

Όμως ο Π/Θ και τα κεντρικά πρόσωπα αυτής της κυβέρνησης, δεν λειτούργησαν έτσι. Προκάλεσαν, από την πρώτη ημέρα, το λαϊκό αίσθημα, βάζοντας σε ενέργεια όλα τα εργαλεία του εξουσιαστικού λαϊκισμού, τον οποίο εκπροσωπούν χωρίς διαλλείματα.

Το απεχθές μήνυμα που εξέπεμψε η οργανωμένη επικοινωνιακή πολιτική τους, ήταν πάνω από όλα η εξουσία!

Εξαιτίας αυτής της συμπεριφοράς, διαλύθηκε κάθε αίσθηση υπευθυνότητας, συμπόνιας, σεβασμού και αυτοσεβασμού, δηλαδή των ανθρώπινων  στοιχείων, που πρέπει να αποτελούν συστατικά κάθε πολιτικής ηγεσίας που κυβερνά. Ανεξαρτήτως παρελθόντος και μέλλοντος, η κυβέρνηση έχει την ευθύνη για το σήμερα. Αυτή κρίνεται και αυτή συγκρίνεται.

Ας σταθούμε, λοιπόν, στα εργαλεία αυτού του ακραίου εξουσιαστικού λαϊκισμού των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ που αντανακλώνται στο σχεδιασμό, την προετοιμασία, την δράση και την διαχείριση αυτής της κρίσης.

Στοιχεία επαναλαμβανόμενα, λίγο έως πολύ, από το ελληνικό πολιτικό σύστημα, αλλά ποτέ ως ένα και μοναδικό σχέδιο, ποτέ σε τέτοια ένταση, ποτέ όλα μαζί ταυτόχρονα και ποτέ σε συνεχή ροή.

• Επιλογή εχθρού: οι προηγούμενοι (κόμματα εξουσίας, πολιτικοί, υπηρεσιακοί παράγοντες) και τα αυθαίρετα των ΑΛΛΩΝ. Το διακομματικό αυτό άγος, το οποίο οι ίδιοι υπηρετούν με το μεγαλύτερο πάθος από όλους.
• Σύνθημα φιλολαϊκό και στοχευμένο: «η σύγκρουση με τα συμφέροντα». Μετά από 3,5 χρόνια προστασίας τους το αφήγημά τους καταλήγει στο γκρέμισμα ενός φράχτη στη Χαλκιδική!
• Απονομιμοποίηση του αντιπάλου: η αντιπολίτευση δεν νομιμοποιείται να ομιλεί λόγω όλων των προηγούμενων καταστροφών και, πόσο μάλλον, όταν το μοιραίο οικόπεδο ανήκει σε συγγενή πρώην βουλευτή της ΝΔ…
• Έλεγχος κράτους και θεσμών: αυτοί που θα τα άλλαζαν όλα, άλλαξαν τελικά τρεις Αρχηγούς Πυροσβεστικής μέσα σε τρία χρόνια, με φυσικό αποτέλεσμα τη διάλυση του Σώματος.
• Ο λαϊκισμός αναλαμβάνει την ευθύνη μόνο για το μέλλον: Για ό,τι έγινε φταίνε οι προηγούμενοι, τα διαπλεκόμενα μίντια και οι πλούσιοι, κατά κανόνα, καταπατητές. Τα πεπραγμένα της κυβέρνησης 2015-2018 (του δικού τους παρελθόντος στην εξουσία) στον συγκεκριμένο τομέα, προφανώς και δεν αναφέρονται στις συνεντεύξεις τους.
• Η απαξίωση των ειδικών και των τεχνοκρατών: Ο λαϊκισμός αρνείται την «ελίτ των ειδικών». Ο λαός, το κόμμα, οι εκλεγμένοι εκπρόσωποί του, θα λύσουν τα ζητήματα. Αγνοήθηκαν κορυφαίοι Έλληνες ειδικοί στην πολιτική προστασία από Αμερική, Μεγάλη Βρετανία. Αγνοήθηκαν, βεβαίως, και τα Ελληνικά Πανεπιστήμια. Κατόπιν εορτής, είδαμε την εικόνα του Πρωθυπουργού, μόνου με δύο επιστήμονες, όπου συζητήθηκε το πώς θα αντιμετωπισθεί το φαινόμενο της κλιματικής αλλαγής!!!
• Κατεδάφιση κάθε προσπάθειας του «μισητού» προηγούμενου συστήματος. Όλα τα διαθέσιμα συστήματα προηγμένης τεχνολογίας καθώς και τα σχέδια  που ήταν σε εξέλιξη, ακυρώθηκαν χωρίς να μπει τίποτα στη θέση τους.
• Επιδόματα και διορισμοί: Το φάρμακο για πάσα πολιτική νόσο. Ενώ ήξεραν καλά πως κάποια κονδύλια έπρεπε να δοθούν στο σωστό χρόνο, για την προετοιμασία και την προστασία από φυσικές καταστροφές, επέλεξαν το μοίρασμα χριστουγεννιάτικων επιδομάτων, στο βωμό της δημιουργίας μόνιμης εκλογικής πελατείας.
• Διχασμός: Το μήνυμα και η στρατηγική τους, υπηρετούν σταθερά το «εμείς» και «εσείς». Σε ελάχιστο χρόνο πρωτοσέλιδα και τρόλς άρχισαν τον πόλεμο «εσείς που…» και «εμείς που…».
• Το μονοπρόσωπο του λαϊκισμού: Δεν υπάρχει λαϊκιστική εξουσία ή κόμμα που να μην περιστρέφονται τα πάντα γύρω από τον ηγέτη. Ο ηγέτης δεν κάνει λάθη, δεν ζητά συγγνώμη, δεν απολογείται για τίποτα και για κανέναν. Στο ελληνικό ιστορικό παράδειγμα των ημερών μας, ο «ηγέτης» ενσαρκώνει την ηθική που έρχεται ως κληρονομιά από τους δικούς του καλούς πολιτικούς γεννήτορες, ενσαρκώνει την αθώα νεότητα (μόνο 44 χρονών), το άφθαρτο από την εξουσία και, βέβαια, τον ηγέτη που θα συγκρουστεί (από εδώ και πέρα) ανελέητα με τα συμφέροντα.

Όλα αυτά εξελίχθηκαν για μία ακόμη φορά μπροστά στα μάτια μας αυτές τις μέρες.

Ξέρουμε καλά τι πρέπει να γίνει στη χώρα. Ξέρουμε την ανάγκη για πολεοδομικό σχεδιασμού και τάξη, για  αξιοκρατική οργάνωση των υπηρεσιών, για  ταχύτατη ενσωμάτωση των τεχνολογιών στην πρόληψη και αντιμετώπιση των φυσικών καταστροφών, για τον συντονισμό κράτους και αυτοδιοίκησης κάτω από μια αρχή, την ενημέρωση των πολιτών και, βέβαια, πραγματικά φιλολαϊκή πολιτική σε βάθος χρόνου.

Μπορούν να γίνουν αυτά στην Ελλάδα;

Η απάντηση είναι ΝΑΙ.

Όμως, βασική προϋπόθεση είναι να ηττηθεί ολιστικά, και στις συνειδήσεις και στις ψυχές των ανθρώπων, ο καταστροφικός λαϊκισμός των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

Να ηττηθεί, ταυτόχρονα, κάθε είδους λαϊκισμός, που σηκώνει κεφάλι και πνίγει τις ηγεσίες σε όλα τα κόμματα. Αυτό προϋποθέτει ηγεσίες και ανθρώπους με γνώση, εμπειρία εντιμότητα και ευθύνης απέναντι στο λαό.

Η απλοϊκή προσέγγιση που θεώρησε ως απάντηση στην κρίση του πολιτικού συστήματος, την παράδοση της χώρας σε φτηνό ριζοσπαστισμό, σε μη πολιτικούς ή σ’ αυτούς που χρησιμοποίησαν την ηλικία ως πολιτικό επιχείρημα, και την άγνοια διακυβέρνησης ως προστασία από την φθορά, απέτυχε οικτρά.

Το 2018 προτεραιότητα είναι μόνον η εθνική ανόρθωση και δεν θα προκύψει μέσα από μια ρηχή ιδεολογική σύγκρουση δήθεν αλλαγής γενεών, καθώς και από την απαξίωση συνολικά της πολιτικής και των όποιων επιτευγμάτων της χώρας. Θα είναι το αποτέλεσμα μιας ολιστικής ήττας του λαϊκισμού. Ίσως μέσα απο τις στάχτες αυτού του καλοκαιριού υπάρξει αυτογνωσία και ανατροπή.