Στουρνάρας, Σόιμπλε και ένας λάθος θαυμασμός

Τον Γιάννη Στουρνάρα τον γνωρίζω πολύ καλά, από την περίοδο που ήταν διοικητής της Εμπορικής Τράπεζας κι εγώ διοικητής της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας την περίοδο 2002-2004 και τον εκτιμώ βαθιά για την αδιαμεσολάβητη και ειλικρινή προσωπικότητά του.

Επιβεβαίωνα δε αυτή μου την άποψη τα επόμενα δέκα χρόνια, όπου αρκετές φορές μας δόθηκε η ευκαιρία να συνομιλήσουμε διά ζώσης για τα δύσκολα. Στη χώρα μέχρι στιγμής έχει προσφέρει την απαράμιλλη εργατικότητά του, το ρεαλισμό, τη μαχητικότητά του και την από φύση εντυπωσιακή αισιοδοξία του.

Όλα αυτά ακριβώς χρειαζόμασταν σε αυτό το πόστο. Παρά το γεγονός ότι όλα εξακολουθούν να είναι τόσο ρευστά, φανταστείτε, ποιος άλλος θα είχε το σθένος να σταθεί σε αυτή τη θέση;

Στη χθεσινή του συνέντευξη σε κυριακάτικη εφημερίδα, όπου δηλώνει πως θαυμάζει τον Σόιμπλε για την ισχυρή του θέληση, ενυπάρχει από τη μία μια ορθολογική διαπίστωση (για την όντως τόσο ισχυρή θέληση ενός ανθρώπου, που καθηλωμένος στο αναπηρικό καροτσάκι, ασκεί τέτοια παγκόσμια πολιτική επιρροή) και από την άλλη ένα ασυγχώρητο τακτικό λάθος.

Στην εν εξελίξει διεξαγωγή ενός «πολέμου», έστω και σαν σχήμα λόγου, στον οποίο είσαι στρατηγός, δεν μπορείς δημόσια να θαυμάζεις τον αντίπαλο στρατηγό. Ή, διαφορετικά, στη σκληρή διαπραγμάτευση δεν αποθεώνεις τον αντιδιαπραγματευτή, ούτε στο εξωτερικό ούτε κυρίως στο εσωτερικό περιβάλλον. Αυτά είναι απλές ασκήσεις που ξεκαθαρίζει τόσο χαρακτηριστικά ο μέγας Μακιαβέλι, ως πρωτοπόρος της πολιτικής ανάλυσης των συγκρούσεων και της πολιτικής νεωτερικότητας.

Ο Στουρνάρας λειτούργησε ως αθώος, εντυπωσιασμένος άνθρωπος-οικονομολόγος και λιγότερο ως πρώτος τη τάξει υπουργός, τελών σε διατεταγμένη υπηρεσία μίας κυβέρνησης και εκπρόσωπος ενός λαού.

Εξάλλου ο Σόιμπλε, στην πραγματικότητα είναι μεν ένας απίστευτα ισχυρός και σκληρός χαρακτήρας, αλλά κυρίως είναι μία χολερική προσωπικότητα, όπως εύστοχα παρατήρησε η Σώτη Τριανταφύλλου. Για όποιον μπορεί να διεισδύσει στο ψυχαναλυτικό υπόστρωμα, είναι μια ακατάλληλη persona για την άσκηση μιας σύγχρονης φιλελεύθερης πολιτικής, σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Υπάρχει ως αποτέλεσμα μιας συγκυριακής γερμανικής επικυριαρχίας και αποτελεί τον ακρογωνιαίο, κυνικό της λίθο.

Επειδή ο Στουρνάρας δεν θα μπορούσε να δημοσιοποιήσει το συνολικό πορτρέτο, το οποίο πιστεύω ότι αντιλαμβάνεται και ο ίδιος, καλύτερα να μην έλεγε τίποτα...