Μοσκοβισί: Tο τρίτο μνημόνιο ίσως δεν ήταν αναγκαίο, εάν δεν είχαμε τη σύγκρουση του 2015

Στο άρθρο του στην Die Welt, που φέρει τον τίτλο «Μαθήματα από την Ελλάδα», ο Ευρωπαίος Επίτροπος Πιέρ Μοσκοβισί, υπερασπίζεται την απόφαση να δοθεί οικονομική στήριξη στη χώρα μας, ωστόσο επιμένει ότι αυτή ήταν η σωστή απόφαση συνολικά για την Ευρωζώνη.

Κάνοντας μία αναδρομή στο παρελθόν επισημαίνει δε ότι «το πρώτο πρόγραμμα (2010-2012) ήταν υπερβολικά σύντομο και επικεντρώθηκε υπερβολικά στα δημόσια οικονομικά. Έτσι κατέστησε αδύνατο να αντιμετωπιστούν τα διαρθρωτικά προβλήματα της χώρας. Παρόλο που το δεύτερο πρόγραμμα (2012-2015) παρείχε περισσότερες ουσιαστικές απαντήσεις, ήταν επίσης πολύ περιορισμένο χρονικά. Μόνο το τρίτο πρόγραμμα (2015-2018) επέτρεψε τον καθορισμό και την εφαρμογή των αναγκαίων διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων».

Επισημαίνει δε ότι το τρίτο πρόγραμμα, ενδεχομένως να μην είχε καταστεί καν αναγκαίο, εάν δεν είχαμε τη μετωπική σύγκρουση της Αθήνας με τους Ευρωπαίους το καλοκαίρι του 2015.

Ο Γάλλος Επίτροπος υπενθυμίζει τις κόντρες του Γιάνη Βαρουφάκη με τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και τους υπόλοιπους Ευρωπαίους αξιωματούχους, και αναφέρει χαρακτηριστικά ότι «χρειάστηκε πολύ υπομονή για να επαναληφθεί ο διάλογος το καλοκαίρι του 2015 και να βρεθεί μια διέξοδος από το αδιέξοδο με τη βοήθεια του τρίτου προγράμματος, που δεν θα ήταν απαραίτητο, εάν δεν είχαμε αυτές τις πολιτικές συγκρούσεις». 

«Κοιτάζοντας πίσω θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι έγιναν λάθη από την Αθήνα, τις Βρυξέλλες, το Βερολίνο και την Ουάσιγκτον, τα οποία και παρέτειναν την κρίση» γράφει χαρακτηριστικά. 

Ωστόσο, μένουν ακόμα να γίνουν πολλά και καλεί την Αθήνα να επιμείνει στο δρόμο των μεταρρυθμίσεων και τους Ευρωπαίους στις δικές τους δεσμεύσεις. 

Ο κ. Μοσκοβισί επισημαίνει ακόμα τις ευθύνες των ελληνικών κυβερνήσεων και των Ευρωπαίων. Από πλευράς Αθήνας καταλογίζει την αντιμετώπιση της κρίσης, τις καθυστερήσεις και την αναβλητικότητα ενώ σε ό,τι αφορά στους Ευρωπαϊους  αναφέρει ότι «φοβούμενοι  τις επιπτώσεις για την Ευρωζώνη, ενήργησαν διστακτικά και κρύφτηκαν για μεγάλο διάστημα πίσω από τον ελληνική αναβλητικότητα».