Ο Τσίπρας και η τέχνη του αποπροσανατολισμού

Ο πρωθυπουργός έχει εμπεδώσει άριστα τον Κάρολο Μαρξ που έλεγε ότι η ιδεολογία είναι η στρεβλή αναπαράσταση της πραγματικότητας. Γι’ αυτό και κάθε φορά που η κυβέρνησή του στριμώχνεται, αντιδρά με τον ίδιο ακριβώς και τόσο προβλέψιμο τρόπο. Επινοεί έναν εχθρό, για να αποπροσανατολίσει από τη δική τους «ασύμμετρη» ανικανότητα.

Για το θάνατο τόσων ανθρώπων στις πυρκαγιές της Αττικής, φταίνε τα αυθαίρετα και οι καταπατήσεις δασικών εκτάσεων, δηλαδή εν πολλοίς τα θύματα που δεν είχαν μαζί τους πυροσβεστήρα, πυξίδα και φουσκωτό και ένα χάρτη με σημειωμένες τις διόδους διαφυγής.

Η σχέση της πολιτικής, της Αριστεράς βεβαίως μη εξαιρουμένης, με την αυθαίρετη δόμηση είναι άρρηκτη και  διαχρονική, και οι ευθύνες διάχυτες. Η παρούσα κυβέρνηση όμως θα έπρεπε να τηρεί σιγή ιχθύος, καθόσον, ιδίως στο θέμα των δασικών εκτάσεων, απέδειξε πως ούτε τίμια είναι αλλά και θράσος και πονηριά διαθέτει. Η κυβέρνηση που έδωσε τα δάση στους καταπατητές για ψηφοθηρικούς λόγους και εκλογική πελατεία μιλάει για το μοιραίο οικόπεδο στο Μάτι ότι ήταν δασική έκταση του Δημοσίου που καταπατήθηκε. Είναι η ίδια που, αντί να εξυγιάνει τις παθογένειες του ΟΣΔΕ, άλλαξε τους Δασικούς Χάρτες για να στήσει την εκλογική πελατεία του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι τυχαίο ότι με νόμο που ψήφισε παρέδωσε στην οικοπεδοποίηση και την εκμετάλλευση δασικές εκτάσεις που εκχερσώθηκαν μέχρι και το 2007 (!), παρά την πρόβλεψη του Συντάγματος (άρθρο 117 παρ. 3) ότι οι εκχερσωθείσες μετά το 1975 εκτάσεις κηρύσσονται υποχρεωτικά  αναδασωτέες. Δεν είναι τυχαίο που για πρώτη φορά μπορούν να κατοχυρώσουν ιδιοκτησία σε δασικές εκτάσεις με ένορκες βεβαιώσεις μαρτύρων! Δεν είναι τυχαίο που με εκατομμύρια στρέμματα δημόσιας γης, φτιάχνουν στρατό ευνοημένων ιδιοκτητών για να διαιωνίσουν την εξουσία τους.  

Αντί λοιπόν ο πρωθυπουργός να ζητήσει συγγνώμη και να απαντήσει στα αμείλικτα «Γιατί» της εγκληματικής έλλειψης σχεδίου και συντονισμού των κρατικών υπηρεσιών, στην πιο κρίσιμη λειτουργία τους για τη διασφάλιση της ζωής, υγείας και ασφάλειας των πολιτών, αποδίδει την καταστροφή στην «κακιά στιγμή», στους «ασύμμετρους κινδύνους» και τελευταία στα αυθαίρετα.

Την ίδια στιγμή που δεν έχουν κάνει τίποτα για την Πολιτική Προστασία, επιδίδονται, συστηματικά και ασύστολα, σε κομματικές προσλήψεις, στον πελατειασμό και τη ψηφοθηρία. Χρειάζεται πολύ θράσος ώστε τη στιγμή που η χώρα μετράει τους νεκρούς της να καταθέτουν λάθρα  τροπολογία με την οποία να δίνουν 56 χιλιάδες ευρώ το χρόνο για «Γενικό Γραμματέα του Ζάππειου», θέση κενή από το 1939 που ιδρύθηκε το ΝΠΔΔ.

Αντί να ζητήσει συγνώμη που αποστράτευσε στελέχη με μεγάλη εμπειρία και στελέχωσε τις κρίσιμες υπηρεσίες με τους ημέτερους και ανεπαρκέστερους και όχι με τους άξιους και καταλληλότερους, διολίσθησε στην καθεστωτική αλαζονεία και τον κυνισμό που δεν αναγνωρίζει λάθη και δε λέει μια συγγνώμη. Μάλλον γιατί οι άνθρωποι της κυβέρνησης δεν έχουν την ηθική αρετή, όπως έλεγε ο Αριστοτέλης, για να αναλάβουν τις ευθύνες τους.

Η απόλαυση της εξουσίας είναι ένα ισχυρό αφροδισιακό απέναντι στο οποίο ο Τσίπρας και η κυβέρνησή του δεν μπορούν να αντισταθούν. Για αυτό το αφροδισιακό έχουν αποδείξει πολλές φορές ότι είναι έτοιμοι να θυσιάσουν τα πάντα.   

Αλλά ούτε και εξαγγελία των μέτρων ενίσχυσης των πληγέντων που εξήγγειλε η κυβέρνηση δεν μπορούν να αποτελούν το  άλλοθι ή το επιμύθιο της εθνικής  τραγωδίας. Σήμερα κιόλας πρέπει να διερευνηθούν και να προσωποποιηθούν οι ευθύνες και σήμερα να ξεκινήσει ο Εθνικός Σχεδιασμός μιας πραγματικής και σύγχρονης Πολιτικής Προστασίας των πολιτών από φυσικές καταστροφές. Γιατί αν δεν το κάνουμε τώρα, θα είμαστε υποχρεωμένοι να ζούμε τραγωδίες σε επανάληψη.