Το οικοσύστημα του καλοκαιριού

Όταν γίνεται λόγος για το ελληνικό καλοκαίρι, το μυαλό μας πηγαίνει αυτόματα στον ήλιο, τη θάλασσα, τα τζιτζίκια... Κι όμως, το ελληνικό καλοκαίρι δεν είναι μόνο αυτά. Οι επιστήμονες έχουν εντοπίσει ένα ολόκληρο οικοσύστημα, γεμάτο με μοναδικά πλάσματα και θαυμαστά είδη, που δίνουν μια ιδιαίτερη, αλλά όχι και πολύ ευχάριστη γεύση στις καλοκαιρινές διακοπές μας. Κάποια από αυτά παρουσιάζονται στο άρθρο που ακολουθεί.

Η προσκυνήτρια της Παναγίας (Επιστημονική ονομασία: Theusa Dekapentaugusta): Είναι είδος κατά το ήμισυ ταξιδιάρικο. Τον χειμώνα δεν το κουνάει ρούπι από τη φωλιά της. Το καλοκαίρι όμως, τις ημέρες κοντά στον δεκαπενταύγουστο, αφήνει την ενορία της και κατευθύνεται σε συγκεκριμένους νησιωτικούς προορισμούς (Παναγία Τήνου, Παναγία Εκατονταπυλιανή, Παναγία Κανάλα κτλ). Ταξιδεύει σε αγέλες πάνω σε πλοία της γραμμής, έχοντας συχνά επικεφαλής έναν ρασοφόρο. Παρότι το παρουσιαστικό της δεν σε προδιαθέτει για κάτι τέτοιο, η Theusa Dekapentaugusta έχει μεγάλη ικανότητα στο να απλώνεται, να αρπάζει θέσεις και γενικά να εκτοπίζει τους άλλους για να βρει τη βολή της. Με την άφιξή της στον επιθυμητό τόπο αποβιβάζεται δρομαία, μη διστάζοντας να ποδοπατήσει όποιον βρεθεί στο διάβα της. Της αρέσει να κινείται γονατιστή, να σταυροκοπιέται και να ασπάζεται χέρια ιερέων και θαυματουργές εικόνες. Μετά το προσκύνημα θα την βρούμε στο λιμάνι, να καταβροχθίζει μεγάλες ποσότητες ρυζόγαλου, λουκουμάδων και λαδερών. Όλες αυτές τις τροφές θα τις βγάλει τελετουργικά από το στομάχι της στο πέρασμα του Κάβο Ντόρο –είναι κάτι σαν τάμα στον Άη Νικόλα.

Ο εποχικός γυμνιστής. (Επιστημονική ονομασία: Satyrus Nudus) Γηγενές είδος των τουριστικών περιοχών της χώρας μας. Τους χειμερινούς μήνες δείχνει ιδιαίτερη έφεση στην πρέφα, το τάβλι και την οινοποσία. Το καλοκαίρι αλλάζει εντελώς συνήθειες και εγκαθίσταται σε παραλίες όπου συχνάζουν γυμνιστές. Φωλιάζει σε μικρές σπηλιές ή σε καλά μελετημένες σκιές. Μερικές φορές απλά κάθεται εκεί και παρατηρεί -για αυτό κάποιοι τον συγχέουν με ένα συγγενές είδος τον Satyrus Viglatorus. Συνήθως όμως ξεγυμνώνεται και επιδεικνύει με καμάρι τo κοκκινισμένο από τον ήλιο σώμα του και τα γεννητικά του όργανα. Είναι πολύ κοινωνικός. Πλησιάζει νεαρές γυμνίστριες ή και ζευγαράκια γυμνιστών και τους πιάνει την κουβέντα με φράσεις όπως: «Ωραία έτσι που αεριζόμαστε, ε;» ή «Ελάτε να φάτε λίγο παγωμένο καρπουζάκι». Σπάνια επιτυγχάνει να ζευγαρώσει. Γενικά δεν είναι επικίνδυνος. Οι ειδικοί θεωρούν ότι απλά μαζεύει απόθεμα εικόνων για τις χρησιμοποιήσει δεόντως τους χειμερινούς μήνες.

Ο νευρωτικός αδειούχος (επιστημονική ονομασία: Nevra Tsataglia). Αν εξαιρέσει κανείς τον θηλυκό γορίλα κατά τις ημέρες της ωορρηξίας του, πρόκειται για το πιο τσαντισμένο είδος του ζωικού βασιλείου. Τίποτα και κανείς δεν μπορεί να κατευνάσει τα νεύρα του, τα οποία ξεκινούν με την αναχώρησή του από τη φωλιά του, αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο στη διάρκεια του ταξιδιού και κορυφώνονται με την άφιξή του στον τόπο παραθερισμού. Tο μελτέμι που δεν λέει να κοπάσει, το φαγητό που αργεί να έρθει, το στικάκι για το ίντερνετ που δεν πιάνει, το δωμάτιο που είναι ανατολικό, τα βοτσαλάκια που μπαίνουν στον πισινό του… Κάθε μικρή αναποδιά, που ένα άλλο είδος θα προσπερνούσε με ευκολία, αποτελεί ένα αξεπέραστο δράμα για τον Nevra Tsataglia. Φυσικά είναι επιρρεπής στους καυγάδες. Ειδικά όταν βρεθούν στον ίδιο χώρο δύο από αυτό το είδος, η κατάσταση μυρίζει μπαρούτι. Τα νεύρα του διαρκούν μέχρι την ημέρα της επιστροφής. Τότε, ως δια μαγείας ο Nevra Tsataglia ηρεμεί και καταλαμβάνεται από βαθιά μελαγχολία. Λογικό, αφού θα πρέπει να περιμένει άλλον έναν χρόνο για λίγες ημέρες ξεγνοιασιάς

Ο εραστής της παραλίας (επιστημονική ονομασία Casanova Fustanelus). Το είδος αυτό είναι πολύ προσαρμοστικό. Κάποτε περιφερόταν με ξεκούμπωτα πουκάμισα και σταυρουδάκια στο δασύτριχο στήθος του και έλεγε «Μι γιου, γκόου μπιχάιντ αρμυρίκι». Μέσα στα χρόνια άλλαξε πολλές φορές εμφάνιση και συμπεριφορά. Το σημερινό του στυλ χαρακτηρίζεται από τους γυμνασμένους μύες, τα δεκάδες τατουάζ και τη γενειάδα παλαιοημερολογίτη καλόγερου που στολίζει το πρόσωπό του. Σε αντίθεση με τους προγόνους του ξέρει καλά αγγλικά. Σπάνια όμως κάνει αυτός το πρώτο βήμα. Αφόρητα νάρκισσος καθώς είναι, στρώνεται σε μια ξαπλώστρα και αφήνει τα βλέμματα των γυναικών να τον λούζουν. Κάποιες φορές πασαλείβεται με μερικά λίτρα λαδιού και παίζει ρακέτες με έναν άλλον Casanova Fustanelus με προφανή σκοπό να τραβήξει κι άλλα βλέμματα. Όμως παρά τον κόπο του και τα χρήματα που έχει ξοδέψει στα γυμναστήρια και στα τατουάζ, δεν ζευγαρώνει όσο συχνά θα επιθυμούσε. Ίσως τελικά το στυλ «Μι γιου γκόου του αρμυρίκι» να ήταν πιο αποδοτικό.

Ο ερημίτης κατασκηνωτής (Επιστημονική ονομασία: Camper Friculus). Αν έπειτα από κοπιαστική πεζοπορία φτάσετε σε μια μαγευτική, παρθένα παραλία και δείτε υπολείμματα φωτιάς, μισοφαγωμένους αχινούς και καψαλισμένες τζιβάνες, οι πιθανότητες είναι πολύ μεγάλες. Για να σιγουρευτείτε, πλησιάστε στην άκρη της παραλίας, εκεί που αρχίζουν τα βράχια. Αν υπάρχουν δεκάδες ίχνη αφόδευσης και οσμή ξεχειλισμένου βόθρου, είστε πολύ τυχερός! Κάπου εκεί κοντά έχει κατασκηνώσει ένας Camper Friculus! Το θαυμαστό αυτό είδος έχει για χαρακτηριστικά του την άκρατη ραθυμία, τη συνειδητή απλυσιά και την επιλεκτική οικολογική συνείδηση. Τρέφεται με ό,τι μπορούν να του προσφέρουν η θάλασσα και τα γύρω χωράφια και προστατεύεται από τον ήλιο χάρη στην παχιά κρούστα που έχει δημιουργηθεί στο κορμί του από την έλλειψη σαπουνιού. Γενικά θεωρείται είδος φιλικό και ακίνδυνο για τον άνθρωπο. Αρκεί να αποφύγουμε να βρεθούμε κοντά του το βράδυ, μπροστά στη φωτιά, γιατί τότε θα πρέπει να υποστούμε τις αμπελοφιλοσοφίες του, τα χιλιοειπωμένα τσιτάτα του για τα αστέρια και το σύμπαν και την αργόσυρτη ομιλία του που διακόπτεται βασανιστικά σε κάθε του τζούρα. Όμως, ο Camper Friculus έχει και εχθρούς. Ένας από αυτούς είναι ο Nevra Tsataglia ο οποίος έχοντας γίνει μπουρλότο από την πεζοπορία, μόλις τον βλέπει του ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι. Κατά βάθος ζηλεύει την χαλαρότητα και την ηρεμία που εκείνος ποτέ δεν θα μπορέσει να αποκτήσει...

Ο παραθεριστής πολιτικός (Επιστημονική ονομασία: Lamogium Graecum). Μέχρι πρόσφατα τον συναντούσαμε συχνά σε κοσμικά νησιά, παρέα με άλλα είδη του ζωικού βασιλείου (μεγαλοκαρχαρίες, τρωκτικά του δημόσιου χρήματος, γυμνοσάλιαγκες που ήθελαν να διοριστούν κ.α.). Τρεφόταν σε ακριβές ψαροταβέρνες όπου κερνούσε τους πάντες φαγκριά και αστακομακαρονάδες. Δυστυχώς, τον τελευταίο καιρό, κάποιοι συμπολίτες μας που στερούνται οικολογικής συνείδησης, όταν συναντούν ένα Lamogium Graecum του μιλούν άσχημα, το προπηλακίζουν και το κατηγορούν για τα οικονομικά τους προβλήματα (και ας τρώνε σε κάποιες περιπτώσεις στις ίδιες ακριβές ταβέρνες). Πρόβλημα αποτελούν και οι διάφοροι ερασιτέχνες ντοκιμαντερίστες οι οποίοι βιντεοσκοπούν τις επιθέσεις αυτές και τις ανεβάζουν στο youtube. Έτσι, το Lamogium Graecum αναγκάστηκε να αλλάξει συμπεριφορά και αποφεύγει πλέον τις δημόσιες εμφανίσεις. Παρ’ όλα αυτά, κάποιοι επιστήμονες δεν συμμερίζονται την άποψη ότι το είδος κινδυνεύει με εξαφάνιση. Υποστηρίζουν μάλιστα ότι εξακολουθεί να ροκανίζει πλουσιοπάροχα -απλά το κάνει στα κρυφά.