Τίποτα δεν τους σταματά

Τίποτα δεν μπορεί να τους σταματήσει. Δεν είναι οι δεκάδες νεκροί στην Μάνδρα και το Μάτι αρκετοί να τους κόψουν την πείνα για εξουσία. Τίποτα δεν μπορεί να τους κόψει αυτήν την πείνα. Κι όσο περνάει ο καιρός η όρεξή τους ανοίγει περισσότερο. Είναι οι τύποι που πριν τρία χρόνια, το καλοκαίρι του 2015, πήγαν να σκοτώσουν μια ολόκληρη χώρα. Ήξεραν ότι τα συνθήματά τους ήταν όλα κομμάτια ενός μεγάλου ψέματος, αλλά τα φώναξαν. Ήξεραν πως τα πομπώδη λόγια με τα οποία αφιόνιζαν τους αφελείς οδηγούσαν στην καταστροφή, αλλά δεν τους ένοιαζε καθόλου. Τα ξεστόμιζαν σε κάθε ευκαιρία. Έβαλαν το πιστόλι στον κρόταφο της χώρας και έβαλαν τους οπαδούς τους να φωνάζουν «τράβα τη σκαδάλη».

Συκοφάντησαν με τον χυδαιότερο τρόπο όποιον προσπάθησε να αντισταθεί στον ποταμό των καταστροφικών ψεμάτων τους και συνέχισαν να συκοφαντούν ακόμα κι όταν με τις κωλοτούμπες τους προσπαθούσαν να βρούν κάποιο σωσίβιο για να μην πνιγούν και οι ίδιοι από τον ποταμό αυτό.  

Διόρισαν όποιον φίλο και συγγενή μπόρεσαν να θυμηθούν. Προστάτευσαν και δικαιολόγησαν παραβατικούς νταβατζήδες και έκαναν ό,τι περνούσε από την εξουσία τους για να διευκολύνουν εγκληματίες. Πέρασαν τροπολογίες (μόλις χθες προσπάθησαν στη ζούλα να περάσουν τροπολογία για να πάρουν οι κολλητοί που έχουν διορίσει στις ΔΕΚΟ αυξήσεις) και έκοψαν δημόσια έργα σε κομμάτια για να μπορέσουν να κάνουν απευθείας αναθέσεις. Έβαλαν τις υπογραφές τους σε πολεοδομικά σχέδια οικισμών που μετά κατήγγειλαν ως αυθαίρετους. Στο μεταξύ είχαν προλάβει να απαιτήσουν και να εισπράξουν φόρους και τέλη για τα σπίτια των οικισμών αυτών και όταν τα σπίτια αυτά κάηκαν είπαν «αυτά παθαίνει όποιος ζει σε αυθαίρετο».  

Είναι αυτοί που, προσποιούμενοι τους δημοκράτες, υμνούν τυράννους κι έχουν πρότυπα αιμοσταγείς δικτάτορες. Που δεν νιώθουν καλά με τη διάκριση των εξουσιών, που προσπαθούν να κλείσουν κανάλια επειδή δεν τους γλείφουν και απειλούν δημοσιογράφους ότι θα τους χώσουν «τρία μέτρα κάτω από τη γη» όταν οι ερωτήσεις είναι πολύ ενοχλητικές για τα κουμάντα που θέλουν να κάνουν.

Είναι οι υποκριτές που φιλοξενούμενοι σε σπίτια επιχειρηματιών τραγουδούν αντάρτικα δίπλα από την πισίνα και μετά κουβεντιάζουν για την ανατροπή του καπιταλισμού ενώ μελετούν τις αναφορές για τις επενδύσεις τους στο εξωτερικό.  

Είναι οι φαύλοι που όλα αυτά τα κάνουν κουνώντας το δάχτυλο με την έπαρση μιας ηθικής υπεροχής που υπάρχει μόνο στα αδίστακτα μυαλά τους και τη φαντασία κάποιων παραμυθόπληκτων.   

Είναι οι αδίστακτοι εξουσιομανείς που τίποτα δεν μπορεί να τους σταματήσει. Και σίγουρα όχι μερικές δεκάδες νεκροί. Τι να πουν άλλωστε μερικές δεκάδες νεκροί σε ανθρώπους που θαυμάζουν καθεστώτα που οι νεκροί τους μετριούνται σε εκατομμύρια;  

Και μπράβο τους.