Δεν είναι περίπλοκο πρόβλημα κβαντικής φυσικής. Η μεσογειακή πεύκη καίγεται τα καλοκαίρια εδώ και χιλιάδες χρόνια, στα πλαίσια της ανανέωσης, άρα της επιβίωσης. Της δικής της, όχι των ανθρώπων που κατοικούν δίπλα της. Οι ανθρώπινες δραστηριότητες απλώς αυξάνουν τις πιθανότητες. Αν θες να ζεις μαζί της, πρέπει να προβλέπεις και να την προσέχεις.
Ο επισκέπτης της Ανατολικής Αττικής και ειδικότερα του τμήματος που κάηκε, αν είναι ελαφρώς ενημερωμένος, πρέπει να φοβάται. Ο κάτοικος ακόμα περισσότερο. Αυτές οι περιοχές γύρω από τη Ραφήνα, το Μάτι, το Ζούμπερι, τον Άγιο Ανδρέα κ.λπ. με το πυκνό πευκοδάσος, τα στενά ελικοειδή δρομάκια και τα αδιέξοδα, τις ρεματιές γεμάτες καύσιμη ύλη και τα σπίτια, όλα σπαρμένα σε ένα υποτυπώδες οικιστικό σχέδιο της συμφοράς, είναι επικίνδυνες περιοχές και το ξέρουν. Πιο κάτω μάλιστα υπάρχουν και κατασκηνώσεις για παιδιά. Μα τόσο άφρονες είμαστε;
Σε περίπτωση μεγάλης πυρκαγιάς τα πράγματα θα είναι δύσκολα. Ειδικά όταν δεν υπάρχουν πολλοί ανοιχτοί χώροι, ενώ η παραλία όπου δεν είναι απόκρημνη είναι στενή και κατάφυτη. Φυσική αντιπυρική ζώνη θεωρείται μόνο η λεωφόρος Μαραθώνος, ένας όχι ιδιαίτερα πλατύς δρόμος με βλάστηση και από τις δυο πλευρές του. Πάντα μιλάμε για τη φωτιά που κατεβαίνει από το Νταού Πεντέλης. Οι αυτόπτες μάρτυρες μας λένε ότι η φωτιά πήδηξε τον δρόμο σαν να μην υπήρχε. Ισχυροί δυτικοί άνεμοι την έφεραν ως την παραλία και ανάγκασαν τους ανθρώπους να πέσουν στη θάλασσα για να σωθούν. Όσοι πρόλαβαν.
Βλέπειςν ο άνθρωπος θέλει να εκμεταλλευτεί κάθε σπιθαμή γης για να χτίσει το σπίτι του. Και η αυλή του να έχει πεύκα να του δίνουν οξυγόνο. Και τα κλαδιά του πεύκου να φτάνουν ως τα παράθυρα. Μέσα προστασίας από τη φωτιά; Ένα λάστιχο ποτίσματος. Αυτόματο δημοτικό σύστημα ανίχνευσης και πυρόσβεσης; Ούτε για αστείο. Σπίτια πολλών χιλιάδων ευρώ σε τριτοκοσμικό δημόσιο περιβάλλον. Ο δήμος; Ποιος δήμος, ας είμαστε σοβαροί, δεν υπάρχουν δήμοι ικανοί να αντιμετωπίσουν δύσκολες καταστάσεις. Αν μαζεύουν τα σκουπίδια πρέπει να πανηγυρίζεις. Μήπως εκπαίδευση των πολιτών; Ενημέρωση; Σχέδιο διαφυγής; Μόνιμα και συντηρημένα μέσα πυρόσβεσης; Επιφυλακή πολιτών τις δύσκολες μέρες του καλοκαιριού; Πολιτειακή μέριμνα με ευρύτερο σχέδιο διάσωσης;
Δεν υπάρχουν στην Ελλάδα τόσο σύνθετα πράγματα, αυτά τα έχουν οι κουτόφραγκοι οι υποταγμένοι στο κεφάλαιο και τους ισχυρούς. Εδώ είμαστε ανυπότακτοι, ο καθένας κάνει του κεφαλιού του και κοιτάει την πάρτη του. Μετά μπορεί να βρίζει το κράτος ή τον γείτονα για τα παθήματά του. Το κράτος αναζητά κόλπα ώστε να αποποιηθεί των ευθυνών του. Ξένους πράκτορες, ασύμμετρες απειλές, τον στρατηγό άνεμο, σκοτεινές δυνάμεις, ανοησίες συνήθως ανόητων που διοικούν χωρίς έγνοια, χωρίς γνώσεις, χωρίς σχέδιο. Μόνος τους σύμμαχος η στατιστική. Πόσες από τις φωτιές θα είναι εξόχως καταστρεπτικές, πόσες θα έχουν ανθρώπινα θύματα; Στατιστικά λίγες. Τη βολεύουμε. Πάμε παρακάτω. Έχουμε άλλα μέτωπα πολιτικά, ποιος λογαριάζει το πύρινο μέτωπο;
Δύο απλά ερωτήματα μονάχα, για να μην κάνουμε και τους πονηρούς τέτοιες ώρες πένθους. Γιατί δεν στήθηκε μια ισχυρή γραμμή άμυνας στη Μαραθώνος να κόψει τη φωτιά που κατέβαινε, μιας και το πλάτος της δεν ήταν μεγάλο; Η φωτιά ήταν στις 6 μ.μ. στην περιοχή του Νέου Βουτζά και στη Μαραθώνος έφτασε στις 9 μ.μ. Υπήρχε χρόνος, πριν μπει στο Μάτι. Γιατί δεν εκκενώθηκε προληπτικά η κατοικημένη περιοχή στο Μάτι, μιας και η πορεία της φωτιάς ήταν συγκεκριμένη και εμφανής; Γιατί δεν υπήρχε ένα οργανωμένο σχέδιο διάσωσης από τη θάλασσα; Πώς πρόλαβε ο Δήμος της Αθήνας και πήρε από την κατασκήνωση του Αγίου Ανδρέα τα παιδιά συντεταγμένα με πούλμαν; Υπάρχουν ευθύνες γι’ αυτά; Θα μου πείτε, γυρνούν πίσω οι άνθρωποι; Συλλυπητήρια στους συγγενείς και φίλους τους. Θλίψη.
