Να ξεκινήσω λέγοντας ότι δεν μου φαίνεται καλή ιδέα να ψηφίζουν στις ελληνικές εκλογές οι ομογενείς δεύτερης και τρίτης γενιάς. Οι άνθρωποι που γεννήθηκαν, ζουν και μάλλον θα συνεχίζουν ζουν σε κάποια άλλη χώρα μέχρι το τέλος της ζωής τους, δεν υπάρχει κανένας λόγος να ψηφίζουν στις ελληνικές εκλογές. Αλλά αυτή είναι μια συζήτηση χωρίς πραγματικό περιεχόμενο καθώς αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν καν εκλογικά δικαιώματα στην Ελλάδα και οι περισσότεροι μάλλον δεν θέλουν να αποκτήσουν.
Η ψήφος των Ελλήνων μεταναστών είναι μια τελείως διαφορετική ιστορία. Πικρή όσο και η νέα άρνηση του Αλέκση και της κυβέρνησής του να τη διευκολύνει.
Η συντριπτική πλειοψηφία των εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων που έφυγαν από το 2008 και μετά από την Ελλάδα δεν το έκαναν επειδή το ήθελαν. Το έκαναν επειδή αναγκάστηκαν. Το έκαναν επειδή η χώρα στην οποία γεννήθηκαν και στην οποία θα ήθελαν να μπορούν να συνεχίσουν να ζουν ήταν μια χώρα φιλική μόνο σε καταφερτζήδες, αργόμισθους και κάποιους τυχερούς.
Αν η κρίση για άλλες χώρες ήταν η ευκαιρία να διορθώσουν τους κανόνες τους ή να αρχίσουν να τους τηρούν, για την Ελλάδα ήταν η αφορμή για το ακριβώς αντίθετο. Ήταν η αφορμή για πλήρη κατάργηση των κανόνων. Ήταν η αφορμή για ακόμα περισσότερη αναξιοκρατία. Ήταν η αφορμή να εκδηλωθούν πλήρως όλες οι αρρώστιες που κουβαλούσε μέσα της η χώρα. Και ήταν η αιτία να φύγουν όλοι αυτοί που θα ήθελαν να ζουν σε μια Ελλάδα που δεν είναι μέλος της Ευρωπαικής Ένωσης μόνο τυπικά. Όλοι αυτοί που θα ήθελαν να αμοίβονται ανάλογα με τις ικανότητές τους, όλοι αυτοί που κατάλαβαν πως δεν έχει νόημα να μένεις σε ένα πλοίο που, ενώ βουλιάζει, το πλήρωμα και οι επιβάτες του αντί να προσπαθήσουν να αποτρέψουν τη βύθιση, τσακώνονται για τις ευθύνες. Ολοι αυτοί που θα ήθελαν να μείνουν στην Ελλάδα με τους φίλους και τις οικογένειές τους αλλά δεν μπορούσαν.
Οι περισσότεροι από αυτούς τους ανθρώπους θα γύριζαν πίσω αν η Ελλάδα έδειχνε την παραμικρή επιθυμία να γίνει μια χώρα που να μοιάζει κάπως στις υπόλοιπες χώρες τις Δύσης (ή έστω σε εκείνες τις χώρες τις Ανατολής που οι κανόνες δεν αφορούν μια γραφική μειοψηφία αλλά την συντριπτική πλειοψηφία). Έχουν τα εκλογικά τους δικαιώματα στην Ελλάδα και θα ήθελαν με την ψήφο τους να δημιουργήσουν τις συνθήκες ωστέ η επιτροφή να μη γίνει μια κουβέντα για να περνάει η ώρα, αλλά μια προοπτική ζωής. Και ο Αλέκσης, επειδή είναι αριστερός κι όχι κανα κορόιδο, καθόλου δεν θέλει να διευκολύνει αυτήν την ψήφο.
Οι Έλληνες μετανάστες των αρχών του 21ου αιώνα καμία σχέση δεν έχουν με αυτούς των αρχών του 20ού. Δεν είναι ανειδίκευτοι εργάτες αλλά ειδικευμένοι επιστήμονες. Είναι άνθρωποι που θέλουν να απολαμβάνουν ανάλογα με τη δουλειά και τα προσόντα τους, που δεν βγάζουν σπυριά όταν ακούν τη λέξη «ανάπτυξη» και καταλαβαίνουν ότι Δημοκρατία χωρίς αυστηρή εφαρμογή κανόνων δεν υπάρχει. Με λίγα λόγια, δεν είναι το τάργκετ το γκρουπ του Αλεκση.
Ο Αλέκσης απευθύνεται στους μάγκες, στους ευέλικτους αναρριχώμενους, σ’ αυτούς που αν ήταν ευγενείς, ο θυρεός τους θα έγραφε στα λατινικά κάτι που θα μεταφράζονταν σε ΕΛΑ ΜΩΡΕ ΠΟΥ ΝΑ ΤΡΕΧΕΙΣ ΤΩΡΑ. Ο Αλέκσης απευθύνεται σ’ αυτούς που νομίζουν ότι Δημοκρατία είναι να κάνεις ό,τι γουστάρεις, όποτε γουστάρεις, αρκεί να έχεις τον τσαμπουκά να επιβάλεις τα γούστα σου. Γιατί να διευκολύνει την ψήφο των Ελλήνων μεταναστών;
Μπορεί να είναι αδίστακτος, ακαλλιέργητος, αλαζόνας, αριβίστας (για να περιοριστώ μόνο σε ένα μέρος του Α) αλλά αυτοκτονικός δεν είναι. Ένα από τα λίγα που ξέρει, είναι να ξεχωρίζει το ποιοι είναι μαζί του και ποιοι εναντίον του. Και καταλαβαίνει πως οι άνθρωποι που θα ήθελαν μια άλλη Ελλάδα, μια Ελλάδα που να μοιάζει με τις χώρες στις οποίες ξενιτεύτηκαν για να μπορέσουν να ζήσουν σαν άνθρωποι, δεν μπορεί να είναι μαζί του. Και γι αυτό ποτέ δεν θα διευκολύνει την ψήφο τους. Και μπράβο του.
10°
