Κάτω εκεί, στην Κουμουνδούρου, τα παιδιά δεν αισθάνονται καθόλου καλά. Ο Παναγιώτης ο Ρήγας δεν καταφέρνει να ενεργοποιήσει τον μηχανισμό. «Χρειάζεται κάποιος σκληρός να αναλάβει τον ρόλο αυτό σε προεκλογική περίοδο» δηλώνουν οι έμπειροι κομματικοί που ξέρουν τα κατατόπια μιας εκλογικής αναμέτρησης. Η επαφή με το «Μαξίμου» είναι απλώς ανύπαρκτη. «Ο Τσίπρας κλείνεται στο γραφείο του, συνομιλεί με ελάχιστους, διεκπεραιώνει αυτά που ο ίδιος χειρίζεται, συμπεριφέρεται ωσάν να βρίσκεται στον κόσμο του» μονολογούν οι κομματικοί. «Προσπαθούμε να αποτρέψουμε τα χειρότερα με υπόγειες παρεμβάσεις αλλά μέχρι εκεί. Απειλούμε να τα βγάλουμε στη φόρα και έτσι μπαίνει και κάποιο φρένο» επιμένουν στη Κουμουνδούρου, καταλήγοντας: «Εκλογές χωρίς κόμμα δεν γίνονται. Με 45% συσπείρωση οι εκλογές θα είναι ένα φιάσκο. Οι αριστεροί ψηφοφόροι έχουν εγκαταλείψει το καράβι εδώ και καιρό. Η απώλεια αθροιστικά είναι σημαντική και εκλογικά καταδικαστική. Κάποιες σπασμωδικές παρεμβάσεις του Νίκου Φίλη δεν αρκούν».
Την Τρίτη που μας πέρασε, το πρωί, παίχτηκε η δεύτερη πράξη του θεατρικού μελοδράματος «Οι δύο συνεταίροι», που επί της ουσίας αποτελεί εξέλιξη του γνωστού «Οι δύο ορφανές» που πολυπαίχτηκαν στις θεατρικές αίθουσες στο Παρίσι στα τέλη του 19ου αιώνα προκαλώντας λυγμούς στους αφελείς παριζιάνους θεατές. «Ίσως το σημαντικότερο μελόδραμα του γαλλικού θεάτρου» επέμενε πριν από πολλά χρόνια ένας έμπειρος γάλλος σκηνοθέτης, o Jean Louis, τότε άμεσος συνεργάτης του Planchon, αργότερα καθηγητής δραματολογίας στη Σχολή της Reims, ο οποίος δίδασκε τις «Δύο Ορφανές» ως ενότητα στο πρώτο εξάμηνο. Οι «Δύο συνεταίροι» είναι μία σύγχρονη μετάθεση του μελοδράματος από την οικεία συναισθηματικά φορτισμένη λαϊκότητα του Παρισιού στα χρόνια της Αυτοκρατορίας, στην πολιτική αρένα του κύκλου των χαμένων ευκαιριών της σύγχρονης Ελλάδας. Ο Τσίπρας και ο Καμμένος ζουν το δικό τους δράμα με αλλεπάλληλες ατυχίες, κομβικά σφάλματα, προσωπικές αδυναμίες, αδιέξοδα και συγκρούσεις, αλλά στο τέλος δεν νικά το «καλό» ούτε και το «κακό» διότι, αντίθετα με το τι συμβαίνει στις λαϊκές συνοικίες του Παρισιού, στην πολιτική δεν υφίσταται η έννοια της ηθικής κάθαρσης παρά μόνον μέσω της συντριβής. Δηλαδή πολλά δάκρυα και αναστεναγμοί αλλά με προδιαγεγραμμένο τέλος. Την ήττα.
Την Τρίτη, λοιπόν, ο Καμμένος δήλωσε πως θέλει εκλογές ή δημοψήφισμα για το Μακεδονικό ή επικύρωση της συμφωνίας με την ΠΓΔΜ από 180 βουλευτές. Σχιζοειδές. Μα ούτε ο ίδιος θα την ψήφιζε, όπως δήλωσε. Πού θα βρεθούν οι 180;
Στα παρασκήνια είχε προηγηθεί μία σύντομη μελέτη του κειμένου. Ο τίτλος της εισαγωγής είχε ως εξής: «Εγώ θα σε ρίξω και εσύ θα πέσεις. Εσύ θα λες πως σε έριξα και εγώ θα λέω πως τον έριξα». Με αυτόν τον τρόπο ο Τσίπρας με τον συνεταίρο του δρομολόγησαν την τελική κατάληξη της περιπετειώδους και, ομολογουμένως, τρυφερής συμβίωσης. Με ένα τέχνασμα.
Εντωμεταξύ κάτι ευαίσθητες ψυχές που έδωσαν τα πάντα για να στηρίξουν το εγχείρημα, η Έλενα Κουντουρά, ο Τέρενς, αυτός ο ερυθρόχρους από τη συνεχή οργή Κώστας Ζουράρης «ο Μακεδών», ο γιατρός ο Παπαχριστόπουλος, αισθάνθηκαν τα πνευμόνια τους να γεμίζουν από οδύνη και πόνο. Τα καλά πράγματα διαρκούν ελάχιστα, ως γνωστόν. Την Τρίτη που πέρασε, λοιπόν, ο Πάνος Καμμένος εξήγησε πως «θα ρίξει» την κυβέρνηση. «Θα αποχωρήσω, αν η συμφωνία για το Μακεδονικό έρθει για επικύρωση στη Βουλή με 151 ψήφους» είπε στακάτα. Κάπως έτσι άρχισε αυτό το δυσάρεστο συναίσθημα του «μετεωρισμού» που δεν είναι ακριβώς ζαλάδα, ούτε και ναυτία, αλλά κάτι το πιο υπερβατικό. Ήταν 3 Ιουλίου. Την προηγούμενη ο Αλέξης Τσίπρας στο υπουργικό συμβούλιο είχε προβεί για 68η φορά στις ίδιες ακριβώς επισημάνσεις στις οποίες είχε καταφύγει τις προηγούμενες 67 φορές. Για κακή του τύχη ο Γιάννης Στουρνάρας, λίγο πριν, είχε καταθέσει τη γνωστή ετήσια έκθεση της Κεντρικής Τράπεζας. Ποιον θα πιστέψει κανείς. Τον έμπειρο «αρχιλογιστή» ή τον απλό «καταμετρητή»; Άσε που όποια πόρτα και να ανοίξεις στη Νέα Δημοκρατία σού λένε με νόημα «Μα ο Γιάννης (ο Στουρνάρας εννοείται) θα είναι ο υπουργός Οικονομικών της επόμενης κυβέρνησης».
«Μα είναι σίγουρο;» ψελλίζεις για να εισπράξεις το γνωστό, «πάρ’ το ως δεδομένο». Χορτάσαμε από «δεδομένα», όπως ότι ο Κουμουτσάκος θα είναι ο επόμενος υπουργός Εξωτερικών, αλλά να που ο Κώστας ο Χατζιδάκης έχει άλλη γνώμη και του αρέσει το νεοκλασικό της Βασιλίσσης Σοφίας!
Η επόμενη πράξη της παράστασης «Οι δύο συνεταίροι» θα παιχθεί στα σαλόνια του ΝΑΤΟ τις αμέσως επόμενες ημέρες, όπου ο Καμμένος θα παρίσταται χωρίς δικαίωμα λόγου, ο Κοτζιάς επίσης με ενισχυμένα καθήκοντα, ενώ ο Αλέξης Τσίπρας, ήρεμος και νηφάλιος, θα κεφαλαιοποιεί όλα όσα εκτέλεσε κατά παραγγελία. Βαθιά μέσα του ξέρει πως ούτε το ΝΑΤΟ ούτε όλοι εκείνοι που τον συγχαίρουν έχουν δικαίωμα ψήφου στις ελληνικές κάλπες. Παρόλα αυτά είναι ωραίο, πώς να το κάνουμε, που από «παρίας» του πολιτικού συστήματος μέσα σε 3,5 χρόνια αναβαθμίζεσαι σε «έντιμο συνεργάτη» και από «αριστερός» μετατίθεσαι στον τόπο τον χλοερό της ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας. Είναι ανθρώπινο, πώς να το κάνουμε, και συγκινητικό.
Η τέταρτη πράξη θα παιχτεί λίγο αργότερα, όταν στο Μαξίμου ο Τζανακόπουλος θα πληροφορηθεί ένα πρωί του Αυγούστου, λίγο πριν ή λίγο μετά το ολόγιομο φεγγάρι, το περιεχόμενο της εισηγήσεως του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ. Έτσι προσδιορίζεται και το διάλειμμα της παράστασης, προκειμένου να ξεμουδιάσουν οι θεατές. Είναι η στιγμή που θα συνειδητοποιήσει πως μόλις πληροφορήθηκε την ημέρα των εκλογών. Μα θα είναι μία Κυριακή του Οκτωβρίου ή κάποια άλλη, πάντως ο Τζανακόπουλος θα ξέρει. Τότε θα το μάθει και η Γεροβασιλείου και η Αχτσιόγλου, αφού τα ίδιο βράδυ θα μαζευτούν στο μπαράκι εκεί κάτω στο Παγκράτι, ξέρετε εσείς τώρα, για να τα πουν. Μπιρίτσες και «Arabiata» ή «Ravioli» με σος από μανιτάρια, παρμεζάνα και λίγο λαρδί στο βαθύ πιάτο.
Η 5η και 6η πράξη του έργου «Οι δύο συνεταίροι» θα παιχτούν ταυτόχρονα. Με ελάχιστη ώρα διαφορά ενδεχομένως. Η μία θα εξελίσσεται στο πρωθυπουργικό γραφείο, όπου θα κινούνται σαν μηχανικές κούκλες ο Φλαμπουράρης με τον Καρανίκα. Η άλλη θα παίζεται στην Κουμουνδούρου με Σβίγκου, Σκουρλέτη και Τσακαλώτο ως μέλη του «Τιμωρητικού Κονκλαβίου» σε ήχο «Concierto de Aranjuez». Α, και κάτι σημαντικό. Ο Κώστας Μπακογιάννης, όπως διέρρευσε, προωθεί στο ψηφοδέλτιο της Βοιωτίας δύο δικούς του βουλευτές. Φανταστείτε τι γίνεται στη Φθιώτιδα και τη μονοεδρική της Ευρυτανίας και της Φωκίδας. Ένας καλός και σταθερός συνομιλητής του «Κύκλου της Ραφήνας» επιμένει πως τον ενδιαφέρει ο ρόλος του Κεντρικού Τραπεζίτη, μια που ο Γιάννης (ο Στουρνάρας) θα μετακομίσει (αναγκαστικά).
Μένει να μάθουμε το περιεχόμενο του προσεχούς διαλόγου του Τζανακόπουλου με τον αδελφό του στην Οξφόρδη. Κάτι θα διαρρεύσει μέσω Νέας Υόρκης. Εκεί ξέρουν. Αυλαία.
12°
