Μέλος του συλλόγου για την απαγόρευση της χρήσης θρυμματισμένου πάγου.
Ο Χρήστος Παπουτσής, ο άνθρωπος που μας θύμισε ότι ως χώρα εκπροσωπούμαστε στην Παγκόσμια Τράπεζα, διευκρινίζει:
Είμαι η Ανθή Σαλαγκούδη της Παγκόσμιας Τράπεζας...
Μόνο που αυτή, δεν μπορεί να την κλείσει ο Σαμαράς, επειδή κάνει ρουσφετολογικές προσλήψεις.
Το μεταφυσικό διαφημιστικό μυστήριο της εβδομάδας
Τα δάκρυα που «επιστρέφουν» από τις σελίδες του βιβλίου στα μάτια της αναγνώστριας των βιβλίων της Λένας Μαντά και της Καίτης Οικονόμου, στο διαφημιστικό σποτ. Ένα από τα μεγαλύτερα σημειολογικά αινίγματα του καιρού μας. Τα δάκρυα, που ήδη έχουν πέσει επάνω στις σελίδες του βιβλίου λόγω των συναισθημάτων που περιέχει («όλα τα συναισθήματα σε ένα βιβλίο» είναι το σλόγκαν), ξαφνικά αποφασίζουν να επιστρέψουν στην πηγή τους, όπως οι σολομοί κολυμπούν αντίθετα στο ρεύμα για να φθάσουν στο μέρος που γεννήθηκαν και να γεννήσουν εκεί τα αυγά τους.
Τι συμβαίνει, όμως, με τα δάκρυα-σολομούς; Μήπως επειδή το βιβλίο περιέχει όλα τα συναισθήματα, όταν η αναγνώστρια φθάνει από τις σελίδες της λύπης (ένα συναίσθημα) στις σελίδες της χαράς (άλλο συναίσθημα), κάνει τα δάκρυά της συμβολικά να αναστείλουν την πορεία τους; Αλλά τότε γιατί όταν οι σταγόνες των δακρύων-σολομών αφήνουν τις σελίδες και απογειώνονται προς τα μάτια, δεν αφήνουν βρεγμένο ίχνος στο χαρτί; Μήπως επιπλέον θέλουν να δείξουν ότι τα βιβλία έχουν αδιάβροχες σελίδες, ώστε να τις προστατεύουν από το μούλιασμα που επιφέρουν τα κλάματα; Και το κυριότερο: Γιατί όταν ο αέρας γυρίζει ανάποδα τις σελίδες (δηλαδή πηγαίνουμε αντίστροφα, από τη χαρά στη λύπη), η αναγνώστρια δεν βάζει το δάχτυλό της να μη χάσει το σημείο όπου βρίσκεται, αλλά κλείνει το βιβλίο και το σφίγγει στην αγκαλιά της; Τόσο λίγη αγωνία έχει για την έκβαση της ιστορίας;
Η παραπολιτική καραμέλα της εβδομάδας
Οι εκλογές τον Σεπτέμβριο. Πράγμα που είναι πολύ λογικό, διότι, παραδοσιακά, οι φήμες για εκλογές και ανασχηματισμό εμφανίζονται πάντοτε εκ περιτροπής. Επίσης είναι μια θαυμάσια ευκαιρία να ενεργοποιηθούν πάλι οι πολιτικοί συντάκτες και να σταματήσουν να βαριούνται, αφού, ως γνωστόν, γι’ αυτούς πολιτική είδηση είναι μόνο ό,τι περιέχει ίντριγκα, κουτσομπολιό και γενικά μπορεί να το αντιληφθεί ο μέσος οπαδός. Επίσης οι εκλογές προκαλούν ευφορία, γιατί ξαφνικά γεμίζει ο αέρας υποσχέσεις και ανθρώπους που έχουν λύσεις για τα πάντα, σταματούν όλες οι δραστηριότητες που μπορεί να δυσαρεστήσουν τους κομματικούς πελάτες και, επιπλέον, δίνουν τη δυνατότητα στους ψηφοφόρους να πιστέψουν τις υποσχέσεις – οπότε να έχουν μετά άλλοθι να παραστήσουν τους εξαπατημένους, όταν δεν εκπληρωθούν. Τέλος, έχει νόημα να γίνουν εκλογές, γιατί η Πα(πα)ροχολογία που τις συνοδεύει είναι το μόνο πράγμα στο οποίο είμαστε κάπως καλοί.
Η κρατική ματαιότητα (ηλιθιότητα) της εβδομάδας
Η ανακατανομή εκπαιδευτικών, δημοτικών αστυνομικών και υπαλλήλων Δήμων σε άλλες θέσεις, που κατάφερε να δημιουργήσει κύμα αντιδράσεων και απεργιών, χωρίς το παραμικρό κέρδος, αφού ούτε καν ο θεωρητικός σκοπός της μείωσης του δημοσίου τομέα δεν επιτεύχθηκε. Εκτός αν το ζητούμενο ήταν να σταλθεί προς όλους ένα μήνυμα: Ότι αν κατέχεις θέση χρήσιμη, όπου πραγματικά παράγεις έργο, είναι πιο πιθανό να μην είσαι ρουσφέτι κάποιου, αλλά πιο επικίνδυνο να μπεις σε διαθεσιμότητα. Ενώ αν είσαι διορισμένος, π.χ. στο «Ίδρυμα Μελετών Θεόδωρος Κολοκοτρώνης» ή η σε κάποια «δεν πάτησα ποτέ» θέση, τότε δεν σε αγγίζει καμία αναδιάρθρωση στο δημόσιο, γιατί σίγουρα είσαι βύσμα.
Η απάνθρωπη θέση εργασίας της εβδομάδας
Βοηθός Ελλήνων celebrities, ώστε να βγάζουν καλές πόζες για το instagram και το twitter. Την ίδια στιγμή που όλος ο πλανήτης ανεβάζει (σχεδόν) αυθόρμητα στιγμιότυπα στα social media, οι Έλληνες celebrities απομονωμένοι στην «πόσο-Rihanna-είμαι» πραγματικότητά τους ζουν ένα επικό αυτοαπαπαράτσωμα, μεταφέροντας ακριβώς την ίδια μικροαστική αισθητική των φωτογραφίσεων, από τα Hello και τα OK, στα social media. Με επιπλέον bonus, ότι επειδή τις φωτογραφίες αυτές τις βγάζει συνεργάτης τους, μπορούν να του τα ζαλίζουν, μέχρι η πόζα την ώρα της γυμναστικής να βγει σωστή (δηλαδή να διαγράφονται όσο καλύτερα γίνεται οι κοιλιακοί) ή τα χείλια να είναι όσο πρέπει σουφρωμένα. Με άλλα λόγια, για τους Έλληνες celebrities, η αυθόρμητη πόζα είναι να φορτωθείς σε κάποιον βοηθό, να του δώσεις το κινητό σου, να ποζάρεις μέχρι να βγει η φωτό που σε κολακεύει και στη συνέχεια να την ανεβάσεις στα social media, προκειμένου να την «τσιμπήσουν τα αναρίθμητα celebrito-site και να την αναδημοσιεύσουν με μια γλειφτική ατάκα. (Σημείωση: Ναι, και η Rihanna έχει βοηθό, αλλά τουλάχιστον αυτή έχει το φιλότιμο να ποζάρει γυμνή, οπότε συγχωρείται.)
Η ικανοποίηση της εβδομάδας
Η γνώση ότι μετά από τόσες αξιολογήσεις και μετατάξεις, τελικά θα φυλάει τα σχολεία κάποιος που έχει κάνει μεταπτυχιακά.
Το σημάδι για το «τέλος του πολιτισμού» της εβδομάδας
Το γεγονός ότι καθ’ όλα νοήμονες άνθρωποι, αγωνιούν για τη γέννηση του μωρού του Πρίγκιπα Γουίλιαμ και της Κέιτ Μίντλετον. Όπως ακριβώς έκαναν και με το γάμο τους.
Η λέξη της εβδομάδας
«Βραζιλέργεια»: Ψυχολογική διαταραχή που παρατηρείται κυρίως σε ανθρώπους οι οποίοι εκτίθενται πάνω από τα όρια ασφαλείας σε βραζιλιάνικα κομμάτια από καλοκαιρινές lounge συλλογές (π.χ. barmen, σερβιτόροι, κ.ο.κ.). Κύριο σύμπτωμα, η ακατανίκητη επιθυμία του πάσχοντος να μάθει βραζιλιάνικα, ώστε να καταλαβαίνει τουλάχιστον τα λόγια των τραγουδιών που ακούει συνέχεια.
Αντικείμενο της εβδομάδας που θα μπορούσε να τοποθετηθεί στο Μουσείο Σύγχρονης Πολιτικής Ιστορίας της χώρας
Το διαστημικό σουρεαλιστικό υπερdesign, ημικυκλικό βήμα από το οποίο εκφωνούνταν οι ομιλίες στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Σε άλλες εποχές θα μπορούσε να έχει χρησιμοποιηθεί ως ντεκόρ για μιούζικαλ (θα ξάπλωνε επάνω του η τραγουδίστρια) ή ως παιχνίδι ανάβασης σε παιδικές χαρές.
Το άγγιγμα της Ντόρας
Η Ντόρα Μπακογιάννη, κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης της επιτροπής Οικονομικών της Βουλής, εκμαιεύει από τον Ηλία Παναγιώταρο, μέσω ενός ειδικού αγγίγματος, συμπεριφορά «με το σεις και με το σας».
Κωμική λεπτομέρεια Νο 1 Η εμφανώς μπλαζέ κίνηση του σώματος της κυρίας Μπακογιάννη προς τα πίσω, που μπορεί να δίνει την εντύπωση είτε ότι της μυρίζει κάπως ο Ηλίας Παναγιώταρος είτε ότι φοβάται μην της έρθει ξαφνικά καμιά ανάποδη (όπως στην Κανέλλη), οπότε είναι σε εγρήγορση.
Κωμική λεπτομέρεια Νο 2 Το άγγιγμα με το δάχτυλο που γίνεται με τέτοιο ειδικό τρόπο, ώστε μοιάζει επίσης σαν να α) πατάει ένα αόρατο κουμπί στο χέρι του χρυσαυγίτη βουλευτή β) σκουπίζεται από κάτι που έπιασε και τη λέρωσε ή γ) του μεταδίδει κάποιο μικρόβιο.
Κωμική λεπτομέρεια Νο 3 Το ύφος «όπα, τι έχουμε εδώ;» του Ηλία Παναγιώταρου, ο οποίος μοιάζει να μασάει και να υποτάσσεται σαν ογκώδες φαλακρό αρκουδάκι.
Κωμική λεπτομέρεια Νο 4 Ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής ξεφυλλίζει τα «Νέα»! Αλλά εξισορροπεί την ντροπή, με το να έχει το δεύτερο κουμπί του πουκαμίσου του αρρενωπά ανοιχτό.
Ο επιτυχημένος προσεταιρισμός των ψηφοφόρων της μεσαίας τάξης σε μία συγκεκριμένη χρονική στιγμή δεν αποτελεί εφάπαξ κατάκτηση ενός κόμματος, αλλά πρόσκαιρο χαρτί
19°
