Είχε μια καλή ευκαιρία να συμμαζέψει λίγο τα ακροδεξιά του λιλιά ο κ. Τσίπρας στο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν το έκανε. Την ώρα που άναβε ο συνεδριακός διάλογος και ο Πρόεδρος έκανε ευθεία μνεία για τους λαϊκούς αγώνες που στηρίζει στη Χαλκιδική, ένα απίστευτο ναζιστικής ολκής έγκλημα λάμβανε χώρα στην Ιερισσό. Κάποιοι «καλοί» έκαναν αυτό που έπρεπε στην «κακιά» κυρία Ζωή Γατά, που είναι επικεφαλής πολιτών φίλων της επένδυσης στις Σκουριές. Μέσα σε ένα μήνα, αφού δύο φορές έσπασαν τις τζαμαρίες στο μαγαζί της, τα ξημερώματα της Πέμπτης, το έκαψαν ολοκληρωτικά με αυτοσχέδιο εμπρηστικό μηχανισμό από γκαζάκια. Και την αποτελείωσαν. Μα γιατί; Το ρεπορτάζ λέει ότι αυτό συνέβη ως αντεκδίκηση για τους δύο προφυλακισμένους της Ιερισσού.
Όχι μόνο δεν καταδικάζει τους ναζιστοτραμπουκισμούς του γνωστού κ. Τόλη και των άλλων παιδιών της Χαλκιδικής ο κ. Τσίπρας, αλλά τους έχει ανεπιφύλακτα υιοθετήσει κιόλας. Μάλιστα πρόσφατα τους νομιμοποίησε με την συμβολική του παρουσία επί τόπου, στο «καλό» πλευρό των «πολιτοφυλάκων», αρνούμενος να δεχθεί και σνομπάροντας την αντιπροσωπεία των «κακών».
Ολοένα αυτή η εξαθλίωση του «αριστερού» ναζισμού στις Σκουριές χτυπάει νέα υψηλά. Αλλά η εξοικείωσή μας με το τέρας μας κάνει να μην ανησυχούμε. Υπάρχει οιονεί φυλετικό μίσος, που εκδηλώνεται στην πράξη ως απεχθής τυφλή τρομοκρατία κατά των Άλλων. Και ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ανέχεται στους δικούς του να ασκούν αυτή τη βία, η οποία ούτε καν προσχήματα μιας επίφασης ταξικότητας μπορεί να επικαλεστεί. Είναι βία ρατσιστική, εκδικητική, τυφλή. Αν δεν ήταν τόσο εγκληματική θα τη λέγαμε και γελοία… Δεν υπάρχει ταξικό μίσος εργατών κατά αστών εδώ πέρα. Φυσικά και δεν τίθεται εδώ ζήτημα «ταξικής πάλης». Πρόκειται για μια βεντέττα φυλετική, εσείς οι κακοί κι εμείς οι καλοί. Θυμίζει τόσο τις πράξεις αντεκδίκησης των γερμανών ναζί στον Πόλεμο. Φάγατε πέντε δικούς μας; Θα σφάξουμε 10 δικούς σας.
Είναι πολύ κακό σημάδι για τον τόπο αυτή η αδιαφορία και η ανοχή απέναντι στο συγκεκριμένο συμβάν εις βάρος της κυρίας Γατά. Σιγά τα αβγά θα πουν κάποιοι, αλλά θα είναι επιπόλαιοι. Εδώ έχουμε κορύφωση του Ποικιλόχρου Ακροδεξιού Φαινομένου, με ελαχιστοποίηση των ανακλαστικών υπέρ του ελληνοευρωπαϊκού αξιακού συστήματος και των κεκτημένων του. Εδώ χάνουμε τα πάντα, κυρίες και κύριοι.
Θα βοηθηθεί η περαιτέρω ανάλυσή μας, αν θυμηθούμε δύο πρόσφατα κείμενα: Ο Ρατσισμός της «Αριστεράς» και Η βάση του ρατσισμού της «Αριστεράς». Έτσι θα κατανοήσουμε πόσο αυτή η άρνηση της ετερότητας, ο αποκλεισμός του Άλλου, που επιδεικνύει η μακαρία και χαρούμενη «Αριστερά», την οδηγεί (κι εμάς μαζί) σε επικίνδυνες ατραπούς, χωρίς να το παίρνει και χαμπάρι.
Προσοχή! Η δομή του φασισμού και του ναζισμού, ως ιδεολογιών μοιάζει με τον Μαρξισμό-Λενινισμό. Το ταξικό μίσος γίνεται φυλετικό, γίνεται εν γένει ένα μίσος κατά των Άλλων, είτε αυτοί είναι εχθροί ταξικοί, είτε φυλετικοί, είτε ακόμα θρησκευτικοί (στη σύγχρονη αντιπαράθεση μεταξύ Δύσης και Ισλάμ). Αυτό το μίσος ολοκληρώνεται έμπρακτα με την Βία κατά του Άλλου, του εχθρού που πρέπει να αποκλείσουμε, να εξαφανίσουμε για το καλό μας.
Ο φασισμός και ο ναζισμός, χτίστηκαν από πρώην θιασώτες του Μαρξισμού -Λενινισμού, ο οποίος προηγήθηκε χρονικά και δημιούργησε το πρότυπο. Και είναι γεννήματά του. Το πρότυπο αυτό είναι η μανιχαϊστική ολοκληρωτική κατίσχυση του καλού πάνω στο κακό. Στις διάφορες παραλλαγές αυτού του προτύπου δεν έχει σημασία ποιο καλό και ποιο κακό προτάσσει ο κάθε –ισμός. Εκεί που ταυτίζονται όλοι, είναι που ορίζουν ότι το καλό θα πρέπει δια της Βίας να κατισχύσει του κακού, να το εξαφανίσει, να φέρει κάθαρση. Έτσι ώστε στο τέλος να φτιάξουμε ένα επίγειο παράδεισο, όπου όλοι νηφάλιοι θα τρώμε πιλάφι και μέλι.
Αυτά είναι. Είτε είσαι κομμουνιστής και εξαφανίζεις τους αστούς, για να φέρεις τον παράδεισο, είτε είσαι ναζιστής και εξαφανίζεις τους κακομούτσουνους εβραίους για να φέρεις την τέλεια κοινωνία της αρείας ή της σπαρτιατικής (τρομάρα μας) φυλής. Τσαντίζονται οι «Αριστεροί» με την ιεροσυλία όσων τους βάζουν στο ίδιο τσουβάλι με τους φασιστοναζί. Επιφανειακά, έχουν δίκιο, όπως προείπαμε. Είναι τελείως αντίθετοι και θανάσιμοι μεταξύ τους εχθροί. Στη βάση όμως έχουν άδικο: Είναι όλοι τους ολοκληρωτικοί, έχουν κοινή μανιχαϊστική δομή. Έχουν μια κοινή ιδέα που είναι το Μίσος και μια κοινή πράξη που είναι η Βία. Τι δεν καταλαβαίνεις, σύντροφε;
Έχει ενδιαφέρον, ο εκνευρισμός που προκαλείται στην «Αριστερά», όταν νοιώθει την πίεση της εις βάρος της κριτικής για όλα αυτά, της ανυπόφορης θεωρίας των δύο άκρων. Να προσφύγουμε για λίγο σε ένα πρόσφατο κείμενο, που ξεκαθαρίζει το θέμα αυτό («Η δικαίωση της θεωρίας των δύο άκρων»)
Όταν κυριαρχεί αυτή η ενοχλητική θεωρία, τότε η «Αριστερά» ψάχνει να βρει αντιπερισπασμούς. Τότε προσπαθεί να αποτινάξει από το πέτο της την ανεξυριζαυγίτικη πιτυρίδα, επινοώντας φανταστικές συμμαχίες της «μνημονιακής» κυβέρνησης με τους ναζί. Έγραφε η Αυγή ότι το άκρο είναι η Ν.Δ. με την Χ.Α. και ουρά του το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ, ενώ απέναντί τους υπάρχει το δημοκρατικό μέτωπο ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, ΚΚΕ… Εξ ίσου αστεία φημολογία ήταν επίσης ότι η Χ.Α. ταυτίζεται με Ν.Δ. στο θέμα της ΕΡΤ. Αφού η οππορτουνιστική Χ.Α. ταυτίζεται πάντα πλήρως με το ΣΥΡΙΖΑ στη λογική «Κάτω τα χέρια από το Πελατειακό Παρακράτος». Όσο και να διαστείλεις τις φιλοναζί ντουφεκιές του Βύρωνα, έστω και το ακροδεξιό κλίμα των Φαήλων, είναι γελοίο να λες ότι οι ναζί έχουν κάποια σχέση με την κυβέρνηση. Γιατί οι Φαήλοι είναι απλοί υπερσυντηρητικοί εθνικιστές, ενώ οι ναζί είναι ναζί.
Σίγουρα, λοιπόν, τους βολεύει τους Συριζαίους να υπάρχει μια δήθεν αντιναζί πόλωση, όπου αυτοί θα είναι απέναντι από τους ναζί. Γενικά άλλωστε τους πάει η πόλωση, που είναι ο μόνος λόγος που τους φουντώνει εκλογικά (θυμηθείτε πέρσι τη διαφορά πρώτης και δεύτερης εκλογικής αναμέτρησης). Αλλά είναι γελοίο να χτίζεται αυτή η πόλωση απέναντι σε φανταστικούς ανεμόμυλους. Από δω εμείς οι καλοί, από κει οι κακοί οι ναζί με τους μνημονιακούς δορυφόρους τους. Είναι απλώς γελοίο όσο και δόλιο.
Πώς, βρε κουτά γατάκια, ο πιο σκληρός από όλους τους αμνήμονες, ο ναζί, μπορεί να είναι σύμμαχος με τους μνήμονες δωσίλογους Τσολάκογλου και σία… Πού θα τα πείτε και θα σας πιστέψουν άλλοι, εκτός από τους πιστούς σας τυφλίτες που τον μασάνε όλο τον ταραμά που αφειδώς τους παρέχετε; Φτηνιάρικος αντιπερισπασμός, για να αποκρύψουμε τον ανεξυριζαυγιτισμό μας που μας πονάει, αλλά δεν ξέρουμε και πώς να τον ξεφορτωθούμε. Αφού, όπως θα δούμε στη συνέχεια, είναι αποτέλεσμα της μεγάλης μας στρατηγικής επιλογής: του ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΣΜΟΥ, μέσα στον οποίο έχουμε εγκλωβιστεί αγκαλίτσα με τους ναζί…
Υπάρχει σελίδα στο Facebook με τίτλο «Λέμε όχι στη Χρυσή Αυγή», όπου όλοι οι φίλοι της σελίδας, αντί να ασχολούνται αποκλειστικά με τις αθλιότητες των ναζί, κάθονται και λένε ότι ο Δένδιας είναι ένας φασίστας που τρέφει την Χ.Α. κλπ. Οι περισσότερες αναρτήσεις προσπαθούν να δείξουν ότι όλοι οι «μνημονιακοί» είναι φασίστες και ουρές των ναζί, ενώ αντιφασίστες είναι οι «Αριστεροί». Έτσι δεν καταλαβαίνουν ότι πάλι νομιμοποιούν τους ναζί στη συνείδηση του οχλοπολτού που αντιπαθεί την «αριστερή» ατζέντα και «τα διεθνιστικά κουμούνια». Σου λέει αυτός ο οχλοπολτός, εντάξει, εμείς συμφωνούμε μαζί τους στην αντιμνημονιακή ατζέντα, για το ξεπούλημα που δεν πρέπει να γίνει στους τοκογλύφους, αλλά λέμε όχι στους λαθρομετανάστες. Και τσουπ, πάνε στους ναζί. Αλλά φυσικά εξ ίσου και κυρίως πάνε στους ναζί όλοι οι αγανακτισμένοι, που αν και αρχικά υιοθετήθηκαν από την «Αριστερά», στο τέλος διαπίστωσαν ότι το real thing, οι αληθινοί αντιμνημονιακοί, οι σκληρότεροι και ριζοσπαστικότεροι, ήταν οι ναζί. Και κατέληξαν στο γνήσιο σχήμα, όχι στο ντεμέκ…
Στο επόμενο κείμενο, θα ακολουθήσει η συνέχεια της ανάλυσης, που δείχνει πώς διαμορφώθηκε το φαινόμενο του Ανεξυριζαυγιτισμού, ως αποτέλεσμα όχι μόνο της ιδεολογικής συγγένειας που προαναφέραμε. Αλλά και της συνάντησης όλων των ρευμάτων του (ΠΑΝΤΑ ΔΕΞΙΟΥ, ανεξαρτήτως χρώματος) λαϊκισμού μέσα σε μία μεγάλη κοίτη του Αντιμνημονιακού Ποταμού. Αυτός ρέει γεμάτος από τον κυρίαρχο οχλοπολτό της αγανάκτησης, της αντιπολιτικής, της ανομίας, της αυτοδικίας, του σκοταδισμού. Τα διαφορετικά του εισερχόμενα ρεύματα, έχουν κοινή ρητορική, κοινές πρακτικές. Και αντλούν την έμπνευση από μια εξαιρετικά ανώμαλη (ως ανορθολογική) ανάλυση, που λέει ότι το μείζον ζήτημα δεν είναι η δημοκρατία και η λογική εύρεση των λύσεων. Αλλά το μείζον είναι να διώξουμε τους εχθρούς που μας ψεκάζουνε, για να μας πάρουν τα τιμαλφή από το θησαυροφυλάκιο.
20°
