Ο Σύριζα και οι θεωρίες συνωμοσίας

Οι θεωρίες συνωμοσίας δεν είναι καινούργιες επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Το πώς εξελίχθηκαν όμως τα τελευταία τρία και κάτι χρόνια έχει μεγάλη σημασία για να κατανοήσουμε τα περί αποστασίας.

Με την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία –με τη στήριξη του Π. Καμμένου– το Μαξίμου έδειχνε τον διεθνή παράγοντα ότι συνωμοτεί κατά της κυβέρνησης. Η μαντάμ Μέρκελ, ο Ολανδρέου και το «ανθρωπόμορφο τέρας» Σόιμπλε είχαν βαλθεί να ανατρέψουν την αντιμνημονιακή πλειοψηφία. Ο Γιάνης χάραζε τη γραμμή άμυνας – διάτρητη γραμμή Μαζινό, όπως αποδείχτηκε.

Μετά τη διενέργεια του δημοψηφίσματος το καλοκαίρι του 2015 και στη συνέχεια με την εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη ως προέδρου στη ΝΔ, η γραμμή αλλάζει. Τα πυρά στρέφονται συνδυαστικά κατά της Ε.Ε. αλλά και κατά του προέδρου της ΝΔ, που όχι μόνο εγκαλείται ότι εφαρμόζει κατά γράμμα τις επιταγές των ξένων «αφεντικών» της, αλλά υπονομεύει και τις ελληνικές θέσεις διεθνώς…

Και φτάνουμε στην παρούσα φάση με τις ομοβροντίες περί «αποστασίας», με αφορμή την ανεξαρτητοποίηση του βουλευτή Γιώργου Λαζαρίδη. Εδώ πλέον η «γραμμή» έχει αποσυνδεθεί από τον διεθνή παράγοντα – τώρα η κ. Μέρκελ, ο κ. Γιουνκέρ, ο κ. Μακρόν ακόμα και ο κ. Τραμπ  μας είναι εξαιρετικά συμπαθείς και υποστηρικτικοί. Τώρα, τις κυβερνητικές καρέκλες ροκανίζουν ο Κυριάκος Μητσοτάκης, σε συνεργασία με επιχειρηματικά συμφέροντα Πειραιώς, Θεσσαλονίκης και περιχώρων.

Όπως παρατηρεί κανείς δια γυμνού οφθαλμού, οι θεωρίες συνωμοσίας κατά της κυβέρνησης υπήρχαν πάντα διαθέσιμες  στη φαρέτρα των κ.κ. Τσίπρα και Καμμένου. Οι μεταλλαγές τους όμως ήταν –και είναι– συνάρτηση της θέσης που κατείχαν στο «πολιτικό βαρόμετρο» της χώρας.

Στην πρώτη περίοδο, οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ πατούσαν γερά στο έδαφος, με μια αντιπολίτευση αποδυναμωμένη και με τις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015 να επικυρώνουν την αρχική τους δυναμική. Ο «εχθρός προ των πυλών» ήταν οι ξένοι…

Στην ενδιάμεση φάση, ο πρωθυπουργός της χώρας έχει ήδη κάνει τη μεγάλη στροφή προσέγγισης με τα «ξένα συμφέροντα», οπότε το βάρος ρίχνεται στην κλιμάκωση των επιθέσεων κατά της ΝΔ – κυρίως στο μέτωπο της διαφθοράς. Είναι η εποχή της ψήφισης σκληρών μνημονιακών μέτρων, που θέτουν σε δοκιμασία τις κυβερνητικές αντοχές. Η επιρροή βαίνει μειούμενη, η ΝΔ προηγείται σταθερά στις δημοσκοπήσεις και η σύμπραξη ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ περνά μεν από σαράντα κύματα, αλλά αντέχει.

Στην παρούσα φάση πολλές σταθερές και βεβαιότητες για την κυβέρνηση αποτελούν παρελθόν. Το δημοσκοπικό χάσμα  μεγαλώνει υπέρ της ΝΔ, το Μακεδονικό κοστίζει, τα Ζάππεια δεν βγαίνουν και η κοινοβουλευτική πλειοψηφία κινείται οριακά στους 152 βουλευτές, χάρη στη συμβολή του κ.Ζουράρι και της κ. Μεγαλοοικονόμου. Τυχαίο που τώρα εκδηλώνονται οι θεωρίες περί αποστασίας; Ας το κρίνει ο καθένας.