Ο πνιγμένος απ’ τη γραβάτα πιάνεται

Στη σόου τη μπίζνες, όταν κάποια ψυχαγωγική εκπομπή δεν πάει καλά, πολύ συχνά οι παραγωγοί επιστρατεύουν σκυλάκια και παιδάκια προκειμένου να μαζέψουν κάνα ταλαίπωρο τηλεθεατή. Ακόμα και τα δελτία ειδήσεων πουλάνε για εξωτερικές ειδήσεις χαριτωμένες ιστορίες και περιπέτειες με ζωάκια (όχι δεν αναφέρομαι στην οικογένεια του Αμερικάνου προέδρου) προκειμένου να αυξήσουν τα νούμερά τους (της θεαματικότητας). Ο φουκαράς ο Αλέκσης είπε να πρωτοτυπήσει. Στην απελπισία του να κρατήσει κάποιους από τους πελάτες του (γιατί να τους κρατήσει όλους ή να μαζέψει νέους ακόμα και ο ίδιος καταλαβαίνει ότι αποκλείεται) έκανε ένα σόου με μια μπορντό γραβάτα. Νομίζω πως έπρεπε να είχε ακολουθήσει την πεπατημένη και να κάνει σόου με σκυλάκια ή παιδάκια ή και τα δύο. Τουλάχιστον τότε μπορεί να κατάφερνε να ικανοποιήσει και άλλους πέραν των ανθρώπων που ο μισθός τους εξαρτάται από εκείνον ή αυτούς που, όπως εγώ, ασχολούνται επαγγελματικά με τη γελοιότητα στη δημόσια ζωή.  

Με τα σκυλάκια και τα παιδάκια δεν θα βλέπαμε την εικόνα ενός ενήλικα που μοιάζει σαν 5χρονο που τον έχει ντύσει με τα καλά του η μαμά του για να πάνε στην εκκλησία με τον παππού και τη γιαγιά, πιθανότατα να μην ακούγαμε τοσα ψέματα και ίσως να μην γινόμασταν ξανά μάρτυρες της συριζαϊκής ανεπάρκειας.   

Αν υπολογίσουμε τα δισεκατομμύρια που έχει στοιχίσει ο Αλέκσης και οι Γιάνηδες του, ίσως να μιλάμε για την πιο ακριβή θεατρική παραγωγή στον πλανήτη. Μπορεί το παραμύθι της «οριστικής διευθέτησης του χρέους» να είχε αλλάξει και να είχε γίνει απλώς «επιμήκυνση αποπληρωμής» αλλά επρόκειτο για ενα σόου το οποίο ο Αλέκσης το ετοίμαζε χρόνια. Και δεν είχε μπει, ούτε ο ίδιος ούτε οι παρατρεχάμενοί του, στον κόπο να δέσουν σωστά την πρωταγωνίστρια γραβάτα. Το ξέρουμε ότι είναι τεμπέληδες με αδυναμία να χωρίσουν ακόμα και δύο γαιδουριών άχυρα, αλλά αυτό ξεπερνάει ακόμα και την παροιμιώδη συριζαϊκή τεμπελιά και ανικανότητα. Τρία χρόνια προετοιμασία για τη γραβάτα και να είναι στραβοδεμένη; Υπάρχει κάτι στο οποίο να είναι καλοί αυτοί οι άνθρωποι;

Η απελπισία ενός σόου με πρωταγωνιστή μια γραβάτα (τώρα που χάντρες και καθρεφτάκια τέλειωσαν) και με κοινό μόνο υφισταμένους ήταν ήδη αισθητή και δυσκολεύομαι να καταλάβω γιατί ένιωσαν την ανάγκη να την υπογραμμίσουν με τόση προχειρότητα. Από την άλλη η προχειρότητα είναι το σήμα κατατεθέν της κυβέρνησης και θα ήταν μάλλον υπερβολική η απαίτηση να παραμεριστεί έστω και για λίγο.

Από την άλλη, για να μην τους αδικώ, ίσως να ήταν μια απόπειρα να ταιριάξουν μορφή και περιεχόμενο. Ίσως να ήθελαν η εικόνα του σόου και του πρωθυπουργού να έχει την ίδια απελπισία που είχαν και τα πρωθυπουργικά ψέματα.

Ψέματα τερατώδη, ψέματα χυδαία, ψέματα που μόνο όσους πληρώνονται από αυτά μπορούν να πείσουν. Ψέματα που αρκεί ένας υπολογισμός του κόστους που έχει για κάθε Έλληνα η Πρώτη Φορά Αριστερά με Ολίγη από Εθνικιστικοκαραμανλική Δεξιά για να διαλυθούν. Ψέματα τόσο μεγάλα όσο το πλεόνασμα που υποσχέθηκε ο Αλέκσης.

Το πλεόνασμα που επιτυγχάνει ξεσκίζοντας στους φόρους ό,τι αναπνέει. Το πλεόνασμα που εμφανίζεται επειδή η κυβέρνηση αρνείται να πληρώσει τα χρέη της στα κορόιδα που έχουν την ατυχία να υφίστανται τη δράση της. Το πλεόνασμα που μοιάζει με με τον ισχυρισμό κάποιου ότι έχει φέρει τα οικονομικά του σε βόλτα, ενώ στη πραγματικότητα απλώς πιστολιάζει νοίκι, φως, νερό, τηλέφωνο και ό,τι άλλο έχει να πληρώσει. Το πλεόνασμα που αν κάποιος το βάλει δίπλα στην υπόλοιπη καταστροφή που έχει προκαλέσει ο Αλέκσης και η χαρούμενη παρέα στην οικονομία, την παιδεία, την υγεία και την ασφάλεια μοιάζει με απλό πταίσμα.

Ενα απλό πταίσμα δίπλα σε μεγάλα εγκλήματα που καμία γραβάτα, κανένα πρωτοσέλιδο κυβερνητικής εφημερίδας και κανένα δελτίο της κυβερνητικής τηλεόρασης δεν μπορούν να κρύψουν. Η καταστροφή είναι ορατή σε όλους και ο Αλέκσης πια καταλαβαίνει ότι θα τον πνίξει. Και αφού τα σωσίβια της «σοσιαλδημοκρατικής στροφής» και τα μπρατσάκια της «έντιμης αυτοκριτικής» δεν έχουν καταφέρει να τον σώσουν, προσπαθεί ο φουκαράς να κρατηθεί από μια γραβάτα. Στην πραγματικότητα η μόνη του ελπίδα θα ήταν να πατώνει. Αλλά το θράσος και η αμετροέπεια του τον έκαναν να απομακρυνθεί πολύ από την ακτή. Εκεί που το βάθος ειναι μεγάλο. Ας πρόσεχε και μπράβο του.