Δεν χρειάζεται να ασχολείσαι επαγγελματικά με την πολιτική για να ξέρεις ότι το ΚΙΝΑΛ είναι το ΠΑΣΟΚ με δυό τρια στολιδάκια (τσόντες μπορεί να πει κανείς, αλλά η πιθανότητα να ταυτιστεί η μορφή του συντρόφου Λυκούδη με τις ταινίες ερωτικού ρεαλισμού είναι καλό να εξαλειφθεί). Ένα ΠΑΣΟΚ plus με ροζ και λίγο πιο ροζ κόκκους που το μόνο που προσφέρουν είναι ό,τι και οι χρωματιστοί κόκκοι στα απορρυπαντικά. Ευκαιρία για μάρκετινγκ που καμία σχέση δεν έχει με αυτό που στ’ αλήθεια προσφέρει το προϊόν. Οι περισσότεροι θα έχετε προσέξει ότι αρχηγός του κινήματος είναι η Φώφη η Γεννηματά και οι πιο παρατηρητικοί θα παρατηρήσατε ότι στο δεύτερο γύρο των εσωκομματικών εκλογών αντίπαλος της ήταν ο Νίκος ο Ανδρουλάκης. Το ΚΙΝΑΛ φωνάζει ΠΑΣΟΚ πιο δυνατά κι απ όσο ο Κώστας ο Καραμανλής φωνάζει Τσίπρας.
Δυστυχώς, οι βουλευτές του Ποταμιού δεν το είχαν παρατηρήσει, με αποτέλεσμα τις τελευταίες μέρες η μια δυσάρεστη έκπληξη να διαδέχεται την άλλη καθώς οι αθώοι και ανυποψίαστοι ποταμίσιοι ανακαλύπτουν την φρικτή αλήθεια: το καταφύγιο που βρήκαν για να γλιτώσουν από την παγωνιά των χαμηλών ποσοστών και την επερχόμενη ανεργία δεν ήταν η Παραμυθοχώρα του Κέντρου. Οι άνθρωποι όλο αυτόν τον καιρό ήταν στο ΠΑΣΟΚ αλλά δεν είχαν καταλάβει τίποτα και τώρα που το καταλάβαν προβληματίζονται για το αν θα πρέπει να μείνουν ή να φύγουν. Για το αν θα αποδεχτούν ότι είναι ΠΑΣΟΚ ή θα απαρνηθούν τους σημερινούς συντρόφους τους και θα ψάξουν για άλλους.
Ο μέχρι χθες ανυποψίαστος Σταύρος Θεοδωράκης, όταν συνειδητοποίησε πως εντάχθηκε στο ΠΑΣΟΚ σε εποχή που αυτό δεν κυβερνά, θύμωσε και ανακοίνωσε ότι μαζί με τα εξίσου ανυποψίαστα και θυμωμένα στελέχη του Ποταμιού θα πάρουν τις αποφάσεις τους την 1η του Ιουλίου. Ίσως γιατί νωρίτερα έχουν πιο σημαντικές δουλειές να κάνουν ή ίσως γιατί περιμένουν να δούν πώς θα πάει η σχέση του Αλέκση με τον Καμμένο Πάνο. Ελπίζω να είναι το δεύτερο, καθώς το να χωρίσεις χωρίς να περιμένεις πρώτα να χωρίσει το πιθανό μελλοντικό ταίρι σου είναι μια κίνηση μάλλον επιπόλαιη που καθόλου δεν ταιριάζει σε ανθρώπους που σκοπό έχουν να αλλάξουν την Ελλάδα.
Το μόνο στενάχωρο σε όλα αυτά είναι το ότι οι άνθρωποι που θέλουν να αλλάξουν την Ελλάδα, είναι τόσο απασχολημένοι με το έργο τους που δεν βρίσκουν λίγο χρόνο να δουν ποιοί και τι ακριβώς είναι οι ίδιοι. Δεν βρίσκουν λίγο χρόνο να σκεφτούν και να καταλάβουν αυτό που κατάλαβαν οι περισσότεροι από τους παλιούς ψηφοφόρους τους: ότι το Ποτάμι ήταν ένα φιλόξενο υπόστεγο στη μέση μιας καταιγίδας, αλλά τώρα που η καταιγίδα πέρασε και που το υπόστεγο δεν μοιάζει να έχει να προσφέρει κάτι περισσότερο, οι άνθρωποι που βρήκαν εκεί καταφύγιο σιγά σιγά φεύγουν.
Το Ποτάμι ήταν πολύ χρήσιμο όσο το ΠΑΣΟΚ έμοιαζε να είναι στα τελευταία του και η Νέα η Δημοκρατία είχε για αρχηγούς τα σύμβολα ενός σάπιου παλαιοκομματικού παρελθόντος. Όσο ή Νέα η Δημοκρατία ήταν πολύ παλιά και το ΠΑΣΟΚ πολύ ανύπαρκτο. Από τη στιγμή που στη Νέα τη Δημοκρατία πρόεδρος εξελέγη ένας κεντροδεξιός και το ΠΑΣΟΚ, με το καινούργιο του όνομα, δείχνει ότι μπορεί να ξανακαλύψει αυτούς στους οποίους η ΝΔ μοιάζει πολύ δεξιά για τα γούστα τους, το Ποτάμι δεν έχει λόγο ύπαρξης. Και πώς θα μπορούσε να έχει από τη στιγμή που ακόμα και τα μεγαλοστελέχη του, ως υπόστεγο φαίνεται να το αντιμετώπιζαν. Όταν ακόμα και οι βουλευτές του μοιάζουν να είναι έτοιμοι για μεταγραφές και προς τα τρία σημεία του πολιτικού ορίζοντα.
Καταλαβαίνω ότι για πολλούς από αυτούς τα πράγματα είναι δύσκολα. Σε αντίθεση με τους ψηφοφόρους, αυτές οι αλλαγές για τους βουλευτές είναι αλλαγές ζωής. Είναι αλλαγές που επηρεάζουν την καριέρα και την οικονομική τους κατάσταση. Κάποιοι ξέρουν ότι είναι πολύ πιθανό η επόμενη Βουλή να μην τους βρει στα έδρανά της. Η στεναχώρια και η αγωνία είναι δικαιολογημένη, αλλά ο πανικός όχι. Και πιο πολύ από όλα δεν είναι δικαιολογημένη η έκπληξη που το ΠΑΣΟΚ, με το οποίο χωρίς κανείς να τους υποχρεώσει αποφάσισαν να συνεργαστούν, είναι τελικά ΠΑΣΟΚ. Και μπράβο του.
15°
