Το Π.Ι.ΠΑ., το Π.Α.Φ. και το Ν.Ε.Ο.

Άρχισαν τα όργανα. Το τέρας βγαίνει στους δρόμους να αντισταθεί. Δεν θέλει να αξιολογηθεί, ούτε να απομειωθεί. Κάνει πως δεν ξέρει ότι αυτές οι δύο του αρνήσεις απέφεραν για την ώρα ενάμισυ εκατομμύριο ανέργους και αποτελούν την μόνιμη αιτία της ακόμα πιθανής άτακτης χρεωκοπίας. Δεν θέλουμε να χάσουν κάποιοι τις δουλειές τους αδίκως. Θέλουμε να χάσουν τις δουλειές τους κάποιοι, έτσι ώστε να ανοίξει η βουλωμένη ανάπτυξη και να βρουν μαζικά αυτοί και πάρα πολλοί άλλοι δουλειές. Να ξαναδεί χαμόγελα ο τόπος.

Το υπάρχον στάτους είναι αντιλαϊκό, γιατί εξ αιτίας του καταστρέφεται ο ελληνικός λαός. Η αλλαγή αυτού του αντιλαϊκού στάτους ονομάζεται «αντιλαϊκή» από τους επιτήδειους, οπότε κανείς δεν τολμά να το αγγίξει. Το έθνος μας το τρίβει το πιπέρι. Τέσσερα χρόνια τώρα, τρώει πίεση από τους δανειστές να εξορθολογίσει το κράτος/βαρίδι που τραβάει την κοινωνία στο βυθό πνίγοντάς την, αλλά κιχ δεν ακούγεται επί της ουσίας. Μέσα στην τύφλα τους οι δανειστές, επιδιώκουν άτσαλα εξορθολογισμό αυτού του σεσηπότος Πελατειακού Ιδιωτικού Παρακράτους (Π.Ι.ΠΑ.). Γιατί η εξυγίανσή του συμφέρει όλους, εκτός από τους (πολλούς, είναι αλήθεια) πελάτες του.

Χαγάνοι ορνεοκέφαλοι πελάτες βυσσοδομούν αντιμνημονιακά και βρίζουν τους τοκογλύφους δανειστές και τους δωσίλογους λακέδες τους. Βασιβουζούκοι γραφειοκράτες από την άλλη κάνουν ό, τι μπορούν για να κοροϊδέψουν τους δανειστές και την μη προνομιούχα πλέμπα. Μην ξεχνάμε ποτέ να μνημονεύουμε ότι αυτό το πελατειακό παρακράτος ξεγελάει τους αδύναμους ότι τάχα δουλεύει για λογαριασμό τους από κοινωνικό ελατήριο. Αλλά πλέον η απάτη έχει καταστεί εμφανής. Τα κίνητρά του είναι απολύτως ιδιωτικά, μόνο για τους πελάτες του σκίζεται, όσο κι αν σκούζει για την «κοινωνική ευαισθησία» του.

Χτες διέρρευσε από το πολυνομοσχέδιο ότι αυτοί που θα αξιολογηθούν ως απολύσιμοι και θα πάρουν την άγουσα προς τα αποδυτήρια και μετά σπίτι τους, δεν πρέπει να εμπίπτουν στις διατάξεις του Π.Δ. 63/2005. Τίτλος του: Κωδικοποίηση της νομοθεσίας για την κυβέρνηση και τα κυβερνητικά όργανα. Αυτό κοντολογίς σημαίνει ότι όλοι απολύονται, εκτός από εκείνους που είναι «πιο δικά μας» παιδιά, δηλαδή που έχουν δουλέψει σε γραφεία πρωθυπουργών, υπουργών, υφυπουργών, γενικών γραμματέων κλπ… Καλό, ε; Ελπίζουμε τώρα που συνελήφθησαν με τη γίδα στην πλάτη όλα τα κόμματα (ΟΛΑ ΛΕΜΕ), να δυσκολευτούν να υποστηρίξουν την τσαχπινιά αυτή εντός Κοινοβουλίου…

Ένα άλλο θέμα είναι η αθλιότητα του Πελατειακού Ιδιωτικού Παρακράτους, που ξέρει μόνο με ζαβολιές να πορεύεται, τόσο στην προσκόλληση και στην ένταξή του, όσο και στις φιοριτούρες για τη διατήρηση της ένταξης. Με ζαβολιές μπαίνω, με ζαβολιές αποφεύγω να βγω… Και εδώ εισάγεται η έννοια του Ποικιλόχρου Ακροδεξιού Φαινομένου (Π.Α.Φ.), που όταν βλέπει σκούρα τα θέματα ακολουθεί την εύκολη οδό του τραμπουκισμού. Και φυσικά αυτό εξηγεί γιατί ακροδεξιοί δεν είναι μόνο οι ναζί, αλλά οποιοσδήποτε ασκεί βία και αυτοδικία για να επιβάλει το δικό του δίκιο εις βάρος των Άλλων.

Εδώ, λοιπόν, έρχονται οι ιδιωτικώς (συντεχνιακώς) δρώντες Φωτόπουλοι, Μπαλασόπουλοι και λοιποί ελεγχόμενοι χαρακτήρες, που θέλουν να μας σώσουν για το καλό τους. Οι ζαβολιές τους ξεκινούν με το μαλακό, αλλά άμα το ζήτημα σοβαρέψει, τότε τα παιδιά αγριεύουν. Εδώ ακριβώς έχουμε και τη διασταύρωση Π.Ι.ΠΑ. και Π.Α.Φ… Εδώ έχουμε τα καλόπαιδα που χτύπησαν τον Καμίνη (σε καλό δρόμο ο Δήμαρχος, πρώτα τον τίμησαν οι αντικρατικοί μπάτσοι, λόγω της Βίλας που θα γίνει ο τάφος του Καμίνη, μετά οι ναζί, τώρα και το Π.Ι.ΠΑ., όλο το Π.Α.Φ σε πλήρη ανάπτυξη!). Εδώ έχουμε τα καλόπαιδα που έσπαγαν χτες τα κάγκελα για να μπουκάρουν στο Υπουργείο Παιδείας και όταν τους σταμάτησαν τα ΜΑΤ φώναζαν «μπα-γου-δολ»… Εδώ έχουμε τα σπουδάζοντα καλόπαιδα που προπηλακίζουν (πάλι και χτες κρυβόταν η Βάσω Κιντή), τρομοκρατούν και χτίζουν όποιον καθηγητή πάει να συμμαζέψει τα ΑΕΙ. Και φυσικά εδώ ετοιμάζονται όλα τα καλόπαιδα του Π.Ι.ΠΑ. να σώσουν ΤΟ Σύστημα. Όλοι στους δρόμους με σύνθημα «ούτε μια απόλυση, κάτω τα χέρια από το πελατειακό παρακράτος!». Και «Μην μείνει κανείς έξω από τον αγώνα, γιατί θα το πληρώσουμε όλοι μαζί!».

Όταν πιέζεται ο προνομιούχος πελάτης του Π.Ι.ΠΑ. και αρχίζει τις ζαβολιές εις βάρος του συνόλου, κυρίως εις βάρος του μη προνομιούχου δηλαδή, στην πλάτη του οποίου κουβαλιέται χαλαρός ο προνομιούχος, τότε αρχίζει η παπαρολογία του «Κοινωνικού Αυτοματισμού». Αυτός ο ανύπαρκτος όρος, όπως έχουμε ξαναπεί («Η ηθική και η αισθητική της απεργίας»), δεν είναι παρά ένα απλό τερτίπι της αμηχανίας του προνομιούχου. Κάτι σαν τη «σουπεραλγία» (από την ταινία «Οι εντιμότατοι φίλοι μου»), που πάει να ρουμπώσει τον μη προνομιούχο και να του πει στήριξε τον «αγώνα» μου (που γίνεται εις βάρος σου κορόιδο)… Αν δεν τον στηρίξεις θα σε καταγγείλω ως τσιράκι του συστήματος, αφού ασκείς τον άθλιο Κοινωνικό Αυτοματισμό…

Έτσι κατά τα συνήθη στην καθ’ ημάς Ανατολή, βιότοπο προνομιακό της πονηρίας και της λαμογιάς, αυτός που είναι ΤΟ Σύστημα, κατηγορεί ως συστημικό τον ψάρακα που κουβαλάει στην πλάτη του ΤΟ Σύστημα. Και ο ψάρακας μπερδεύεται μοιραία, δεν αντέχει την πίεση και υποκύπτει. Οι μνήμονες «συστημικοί» του δικομματισμού (υπεύθυνα και συντεταγμένα, αλλά πρόχειρα) και οι αμνήμονες «αντισυστημικοί» της Αντιπολίτευσης (ανεύθυνα και άτακτα, πάντα λαϊκιστικά) σκίζονται να σώσουνε το Π.Ι.ΠΑ. Και όλοι μαζί συναποτελούν ΤΟ Σύστημα! Πώς να μην μπερδευτεί ο ψάρακας;…

Και γιατί γίνονται όλα αυτά; Απλώς διότι το κράτος έχει συναίσθηση της διαπλοκής με τους πελάτες του μέσα στον ευρύτερο κύκλο συνδιαλλαγής τους, στο Πελατειακό Ιδιωτικό Παρακράτος. Και γι αυτό κάνει ό, τι μπορεί για να μην εξορθολογίσει το βασικό εργαλείο της λειτουργίας του που είναι η Δημόσια Διοίκηση (Δ.Δ.). Αν αυτή εκλογικευτεί, τότε αυτομάτως θα τραβάει αυτιά στον εκπρόσωπο του κράτους που πάει να κάνει τη στραβομάρα, οπότε δεν συμφέρει. Μόνο την πλέμπα συμφέρει μια άξια Δ.Δ. Όπως επίσης και η ανάξια υπάρχουσα Δ.Δ., ξέρει ότι για να επιζήσει στη διεφθαρμένη της ζήση, χρειάζονται αχρείαστες κανονιστικές διατάξεις και λοιπές μπερδευτικές επινοήσεις…

Χρήσιμες, για να μην είναι απλές και διάφανες οι λειτουργίες της Δ.Δ. Έτσι, όταν καθίσταται ακατανόητη η λειτουργία της Δ.Δ., τότε ακριβώς χρειάζονται κάποιοι «υψηλού επιπέδου τεχνοκράτες» του τύπου «δός μου ένα δεκαρικάκι καλέ γιαγιά, για να σου φτιάξω εγώ την αίτηση»… Αυτό λοιπόν το δόγμα, «τα κάνουμε όλα μπερδεμένα και ακατανόητα, έτσι ώστε να χειραγωγούμε τον αποσβολωμένο πολίτη» πρυτανεύει παντού. Τόσο στη λογική του επίσημου κράτους, όσο και στην σχεδίαση, ανάπτυξη και λειτουργία της Δ.Δ. που το βολεύει.

Πολύ καλά. Τι κάνουμε λοιπόν, αφού έχουμε πανάθλια Δ.Δ.; Την διαλύουμε και την ανασυστήνουμε από ξαρχής; Την μεταρρυθμίζουμε σταδιακά; Υπάρχει άλλη λύση; Το πρώτο είναι αδιανόητο γιατί η διάλυση σημαίνει και αδιανόητο κενό στη λειτουργία του κράτους και φυσικά τρελές απολύσεις. Το δεύτερο δεν θα γίνει ποτέ. Διότι οι κυβερνώσες πολιτικές δυνάμεις θα κερδίζουν χρόνο, ώσπου να διαπιστωθεί ότι ο χρόνος έληξε. Και δεν θα υπάρχει πια διαθέσιμος ιδιωτικός τομέας για να αφαιμαχθεί από το Π.Ι.ΠΑ. Ας αναζητήσουμε λοιπόν ένα επείγον Σχέδιο Γ.

Τι χρειάζεται για να στηθεί μια καινούργια, λογική και χρήσιμη για την κοινωνία, Δημόσια Διοίκηση; Πρώτα από όλα χρειάζεται κοινός νους. Να συλληφθεί ένα σχέδιο πάνω στο οποίο αυτή θα στηθεί. Ας δούμε μια πιθανή αλληλουχία των ζητουμένων ενεργειών.

Όπως είμαστε τώρα συλλέγουμε όσα στοιχεία έχει μαζέψει η Task Force του κ. Ράϊχενμπαχ (που ο κ. Καμένος ονομάζει Ραϊνμπάχερ). Τα δίνουμε στον διακεκριμένο καθηγητή της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης (Ε.Σ.Δ.Δ.Α), βραβευμένο ως «καλύτερο δημόσιο υπάλληλο του κόσμου», τον Παναγιώτη Καρκατσούλη. Αυτός διαλέγει, από τους εξαιρετικούς απόφοιτους της Ε.Σ.Δ.Δ.Α. και όχι μόνο, όσους Δ.Υ. χρειάζεται και αρχίζει την καταγραφή του υπάρχοντος Εθνικού Οργανογράμματος. Παρατηρεί τα κενά του, εντοπίζει τις αιτίες της αρρυθμίας του και διαμορφώνει ένα σύστημα κριτηρίων, με βάση το οποίο θα χτιστεί το Νέο Εθνικό Οργανόγραμμα (Ν.Ε.Ο.).

Αρχίζει η ομάδα Καρκατσούλη να σχεδιάζει επί χάρτου το Ν.Ε.Ο. από πάνω προς τα κάτω και τούμπαλιν. Έτσι, σιγά σιγά θα αρχίσει να διαμορφώνεται επί χάρτου το καλό Ν.Ε.Ο. που θα κληθούμε στη συνέχεια να εφαρμόσουμε. Πώς; Όχι μονομιάς. Αλλά (και αυτή θα είναι η πιο λεπτή φάση) σταδιακά, κάθε μια υπηρεσία θα σχεδιάζεται επί τη βάσει του τι προέβλεπε το παλιό οργανόγραμμα και τι το Ν.Ε.Ο. Και ποιοι από τους υπάρχοντες ανθρώπους θα στελεχώσουν τη νέα υπηρεσία και ποιος από τον παλιό εξοπλισμό και σε ποιο χώρο θα υποστηρίξει την προσπάθεια. Δηλαδή γίνεται ταυτόχρονα και αξιολόγηση ανθρώπων, θεσμών και κτιριακής - εξοπλιστικής υποδομής. Και με μια καλή διαχείριση όλων των αξιολογημένων, λογικά δεν θα περισσέψουν πάρα πολλοί, μόνο οι προϊστάμενοι τμημάτων και διευθύνσεων χωρίς υπαλλήλους… Και φυσικά όσοι σκοπίμως δεν είναι καταγεγραμμένοι πουθενά.

Όταν έχουμε έτοιμη την κάθε σχεδιασμένη υπηρεσία μέσα στο Ν.Ε.Ο. και έχουμε βρει πώς θα προκύψει από την αντίστοιχη υπηρεσία του παλιού οργανογράμματος (δηλαδή, θα είναι ακριβώς η μεταφορά της παλιάς υπηρεσίας, ή θα είναι μέρος της ή θα είναι δύο και τρεις παλιές υπηρεσίες μαζί;), τότε είμαστε έτοιμοι. Κάθε πρόσωπο, θεσμός, εξοπλισμός, θα ξέρουμε πού θα πάει και τι θα κάνει, όταν έρθει η κρίσιμη στιγμή.

Μέσα σε λίγες ώρες, για κάθε μικρή υπηρεσία μπορούμε να περάσουμε στο νέο στάτους. Και σε λίγες μέρες μπορεί να ολοκληρωθεί πλήρως η μεταφορά από το παλιό οργανόγραμμα στο Νέο Εθνικό Οργανόγραμμα. Και να μπουν σε λειτουργία άνθρωποι, θεσμοί, κτίρια, εξοπλισμοί. Χωρίς να ανοίξει μύτη θα έχουμε Εφορία, Υγεία, Παιδεία, Ασφάλεια, Άμυνα, Διπλωματία, Δικαιοσύνη, Πολεοδομία, Τοπική Αυτοδιοίκηση κλπ. Και θα έχει γίνει η καλύτερη σύνθεση νέας Δ.Δ., με αναδιάρθρωση λογικής και διαχείρισης ανθρώπινων πόρων. Έχοντας πολυδιασπάσει την παλιά Δ.Δ. σε μικρά κομματάκια και μετά ανασυνθέσει σε νέα, πρώτα στο χαρτί και μετά στην πράξη. Άμα αυτά όλα δρομολογηθούν, θα υπάρχει και πεδίο άμεσης και διαρκούς βελτίωσής τους.

Περιττεύει, νομίζω, να αναφέρουμε ότι το Ν.Ε.Ο. μπορεί μόνο ένας πολιτικός φορέας να το σχεδιάσει και να το υλοποιήσει, αυτός που δεν υπάρχει. Αφού το Ν.Ε.Ο. είναι η μεγαλύτερη και δραματικής αποτελεσματικότητας μεταρρύθμιση, που με λύσσα θα πολεμήσουν δια του Π.Α.Φ., όλοι οι βολεμένοι πελάτες του Π.Ι.ΠΑ. Μόνο ο Τρίτος Πόλος της Μεταρρυθμιστικής Κεντροαριστεράς μπορεί να συλλάβει και να υλοποιήσει κάτι τέτοιο. Κανονίστε την πορεία σας.