Μετά την πρόταση δυσπιστίας που κατέθεσε ο Κυριάκος ο Μητσοτάκης, ο Καμμένος ο Πάνος πρέπει να είναι ένας πραγματικά ευτυχισμένος άνθρωπος. Γιατί έχει την ευκαιρία να αποδείξει σε όλους τους Έλληνες αυτό για το οποίο κάποιοι, δυστυχώς λίγοι, είμαστε σίγουροι. Ότι, δηλαδή, δεν είναι ένας αδίστακτος απατέωνας (με την πολιτική έννοια του όρου), αλλά ένας πατριώτης που μένει πιστός στις δεσμεύσεις του. Ένας έντιμος ηγέτης ο οποίος δεν αφοδεύει πάνω στα πιστεύω του για λίγους μήνες εξουσίας παραπάνω.
Όπως θα θυμάστε, ο Καμμένος ο Πάνος έχει δεσμευθεί «ενώπιον Θεού και ανθρώπων» όπως είχε πει, να ρίξει οποιαδήποτε κυβέρνηση λύσει το σκοπιανό συμφωνώντας με τους γείτονες σε ένα όνομα που μέσα του θα έχει τη λέξη Μακεδονία. «Δεν με ενδιαφέρει ποια κυβέρνηση είναι αυτή, αν θα είναι του Βενιζέλου, του Σαμαρά ή του Τσίπρα» είχε πει ο ανυποχώρητος πατριώτης, «εμείς θα την ρίξουμε».
Ο διάολος έσπασε τα ποδάρια μας (του διαβόλου παρέμειναν ανέπαφα) και ο Καμμένος ο Πάνος σχημάτισε κυβέρνηση με τον Αλέκση τον Τσίπρα. Και ο Αλέκσης ο Τσίπρας έκανε μια συμφωνία χάρη στην οποία η ΠΓΔ της Μακεδονίας θα λέγεται Βόρεια Μακεδονία. Ο Καμμένος ο Πάνος, επειδή δεν είναι κανένας αριβίστας, κατάλαβε πως έχει πατριωτικό καθήκον αυτή την κυβέρνηση να τη ρίξει. Επειδή, όμως, ταυτόχρονα είναι και ένας συναισθηματικός άνθρωπος που δεν προδίδει τις φιλίες του, δεν ήθελε να είναι αυτός η αιτία μιας συζήτησης που θα οδηγήσει στην –απολύτως απαραίτητη για τα εθνικά συμφέροντα σύμφωνα με τον ίδιο– πτώση της κυβέρνησης Τσίπρα.
Ευτυχώς για εκείνον, η πρόταση δυσπιστίας του Μητσοτάκη τον βγάζει από τη δύσκολη θέση. Χάρη σ’ αυτήν θα μπορέσει να εκπληρώσει το χρέος του και να αποτρέψει μια –σύμφωνα με τον ίδιο– εθνική καταστροφή, ρίχνοντας την κυβέρνηση που την προκαλεί χωρίς να είναι αυτός που προκαλεί την ψηφοφορία. Χάρη σ’ αυτήν θα μπορέσει να αποδείξει σε όλους τους κακόπιστους και πονηρούς συμπολίτες ότι δεν είναι ένας πολιτικός απατεώνας.
Αντιθέτως, ο προηγούμενος πρωθυπουργός του Καμμένου του Πάνου, ο Κωνσταντίνος ο Εργατικός, είναι σε πολύ δύσκολη θέση. Πρέπει να ξεπεράσει τη σοβαρή ασθένεια που του έχει στερήσει τη δυνατότητα της ομιλίας αλλά και της γραφής (μη ρωτάτε, είναι πολύ σπάνια ασθένεια) και τον εμπόδιζε να επιτεθεί στον βασικό εχθρό της παράταξής του με την ορμή που θα ήθελε. Θα του είναι οπωσδήποτε δύσκολο να πει δυο τρεις κουβέντες όταν, εδώ και χρόνια, περιορίζεται στο να εισπράττει κάθε μήνα τη βουλευτική του αποζημίωση και να παρακολουθεί βουβός τον Αλέκση τον Τσίπρα να του πλέκει το εγκώμιο σε κάθε ευκαιρία, ανήμπορος να αντιδράσει.
Η αδυναμία του να ανοίξει το στόμα του παρά μόνο για να βάλει μέσα κάποιο κοψίδι και η αδυναμία να χρησιμοποιήσει τα δάχτυλα του παρά μόνο για να ξεκοκαλίσει κάποιο κοτόπουλο, έχουν δώσει την ευκαιρία σε κάποιους πονηρούς να ισχυριστούν ότι δεν μπορεί παρά να υπάρχει κάποια συμφωνία ανάμεσα στον Κωνσταντίνο τον Έντιμο και τον Αλέκση τον Τσίπρα. Κάποιο ντιλ. Λένε οι πονηροί ότι ο συνδυασμός εγκωμίων από τη μία και σιωπής από την άλλη δεν δικαιολογείται διαφορετικά. Παρατηρούν την προθυμία με τη οποία ο Πίπης, το πρωτοπαλίκαρο του Καραμανλή, βοηθά τον Αλέκση σε κάθε του δυσκολία από τη θέση του προέδρου της Δημοκρατίας, παρατηρούν τις επιθέσεις που δέχεται η ηγεσία της Νέας της Δημοκρατίας από φανατικούς Καραμανλικούς, θυμούνται ότι ο Καμμένος ο Πάνος πρωτοέγινε υπουργός επί Καραμανλή και φτάνουν σε σημείο να πουν πως ο Καραμανλής δεν είναι τίποτα λιγότερο από ηγέτης της 5ης φάλαγγας του ΣΥΡΙΖΑ που δρα στο εσωτερικό της Νέας της Δημοκρατίας.
Φυσικά αυτά όλα είναι ανοησίες και η αδυναμία του Κωνσταντίνου του Ικανού να αρθρώσει έστω και μια κουβέντα, όχι απλώς για να δικαιολογήσει τον παχυλό μισθό του, αλλά και για να βοηθήσει την παράταξή του, οφείλεται στην ασθένεια που σας περιέγραψα πιο πάνω και η οποία δεν του επιτρέπει να μιλήσει ή να γράψει. Οφείλεται στην ασθένεια που σήμερα –ή το πολύ αύριο– θα ξεπεράσει και θα κάνει, επιτέλους, τη μούρη του Αλέκση κρέας (άψητο για να μην το λιγουρεύεται).
Μακάρι να το κάνει. Και μακάρι η εντιμότητά του να λάμψει σαν ήλιος, δίπλα στον άλλο ήλιο, αυτόν του παλιού του υπουργού, ο οποίος πιστός στους όρκους του θα έχει ρίξει την κυβέρνηση του Αλέκση. Για να πειστούν ακόμα και οι πιο πονηροί ότι πολλά μπορούν να αμφισβητηθούν, αλλά όχι η καραμανλική εντιμότητα. Και μπράβο της.
7°
