Στ. Θεοδωράκης: «Δεν με αφορά το λεγόμενο πολιτικό κόστος»

Mπορούμε να κινηθούμε πέρα από τους τίτλους; Πέρα από τα συνθήματα; Μπορούμε να κινηθούμε πέρα από τα απλουστευτικά μανιχαϊστικά σχήματα; Του καλού και του κακού του άσπρου - μαύρου του ναι - όχι; Φοβούμαι πως δεν μπορούμε.«Είσαστε υπέρ της λύσης του Μακεδονικού; – Στηρίζετε τον Τσίπρα!».«Καταψηφίζετε τα προαπαιτούμενα; – Στηρίζετε τον Μητσοτάκη!». Όμως η πολιτική, τουλάχιστον η πολιτική όπως την εννοούμε εμείς, δεν είναι περίκλειστη σε στρατόπεδα. Δεν καθοδηγείται από σημαίες ευκαιρίας. Και σίγουρα, σε ότι με αφορά προσωπικά, δεν καθοδηγείται από το ένστικτο της πολιτικής μου επιβίωσης.

Δεν θα γίνω άλλη μια κατσαρίδα της πολιτικής. Ή, για να το πω με μεγαλύτερη ακρίβεια, δεν θα θυσιάσω καμία από τις πεποιθήσεις μου μόνο και μόνο για να παραμείνω σε αυτήν εδώ την αίθουσα. Δεν με αφορά, λοιπόν, το λεγόμενο πολιτικό κόστος. Ειδικά αυτήν την κρίσιμη στιγμή για την πατρίδα μας!

Γιατί, κυρίες και κύριοι, όλα τα προβλήματα, τα παλιά και τα νέα, δημιουργούνται ή δεν λύνονται από αυτούς που έχουν συνεχώς στο νου τους το κομματικό και εν γένει το πολιτικό κόστος. Η αλυσίδα έχει ως εξής: Κομματικό κόστος - Λαϊκισμός - Συντηρητισμός.

Όλοι αυτοί, που επιπόλαια -ίσως και χωρίς πολλή σκέψη- υποκύπτουν κάποια στιγμή στις σειρήνες του πολιτικού κόστους, θα πρέπει να ξέρουν ότι τελικά τρέφουν τον συντηρητισμό και τον λαϊκισμό που κατατρώει τη χώρα.

Πάμε λοιπόν στα επίμαχα. Το Ποτάμι από την πρώτη μέρα της ίδρυσης του είναι υπέρ της λύσης του Μακεδονικού. Δεν θα πω τα παλιά και γνωστά… Ότι η Μακεδονία είναι μια μεγάλη γεωγραφική περιοχή, που δεν ανήκει όλη στην Ελλάδα… Ότι όλες οι χώρες του πλανήτη τους λένε Μακεδονία και εμείς παριστάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε...

Θα πω ότι ειδικά σήμερα, επείγει μία καλή συμφωνία με τους γείτονες μας. Να μην τους δώσουμε «πακέτο» στους Τούρκους. Να τους δώσουμε το χέρι μας. Να τους βοηθήσουμε να γίνουν μέλη της ΕΕ - σε 10, 12 χρόνια, γιατί τόσο θα κρατήσει.

Να καταστήσουμε τη Θεσσαλονίκη επιχειρηματική πρωτεύουσα των Βαλκανίων. Η συμφωνία Τσίπρα - Ζάεφ είναι, λοιπόν, ένα απαραίτητο πρώτο βήμα. Έχει αδυναμίες -και θα μας δοθεί η δυνατότητα τις επόμενες μέρες να τις συζητήσουμε- αλλά είναι το βήμα που πρέπει να κάνουμε.

Οι έξαλλες αντιδράσεις των εθνικιστών στα Σκόπια μαρτυρούν ότι είμαστε στο σωστό δρόμο. Αν ο Ζάεφ καταφέρει και πείσει τους γείτονές μας να ταχθούν με το μέρος της συμφωνίας, οι αλυτρωτισμοί και η εχθρότητα που υπαγόρευαν οι εθνικιστές, θα τελειώσουν. Δεν θα επεκταθώ άλλο όμως. Και αύριο μέρα είναι…

Πάμε και στα προαπαιτούμενα. Φοβάμαι, ότι αυτά που θα ακούσετε από εδώ και πέρα, κύριοι των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, δεν θα σας αρέσουν. Ξεκινώ με μια πρόταση: «Τώρα που ξεμπλέκετε, όπως λέτε, με τα μνημόνια, είναι ώρα να εκδώσετε το συνοπτικό ερμηνευτικό λεξικό των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ».

Το μνημόνιο έγινε… πρόγραμμα στήριξης. Η τρόικα – θεσμοί. Η Μαντάμ Μέρκελ έγινε ανοιχτόμυαλη καγκελάριος. Οι Γκαουλάιτερ έγιναν τεχνικά κλιμάκια. Οι τοκογλύφοι έγιναν εταίροι. Οι μειώσεις έγιναν αναπλαισιώσεις. Ο κόφτης έγινε Αυτόματος Δημοσιονομικός Ρυθμιστής Αυξημένων Εγγυήσεων. Και τα υπουργεία έγιναν... Χίλτον.

Θα μου πείτε «όλα αυτά είναι ιστορία», «πήραμε το μάθημα μας». Όχι! Για να γίνουν ιστορία θα πρέπει να παραδεχθείτε την πλάνη σας, που φοβάμαι ότι δεν ήταν πλάνη, αλλά σχέδιο εξαπάτησης των ψηφοφόρων.

Και σήμερα, που η χώρα πρέπει να ετοιμαστεί, να οργανώσει μια επενδυτική και παραγωγική απογείωση, εσείς σπαταλάτε τον χρόνο σας σε ρουσφέτια και ρουσφετάκια!

Όπως αποκαλύπτει η έρευνα μας: Κάθε μέρα που περνάει αυξάνονται οι δημόσιοι οργανισμοί! Το 2015 είχαμε 1.295 δημόσιες επιχειρήσεις κάθε είδους. Σήμερα έχουμε 1.585.

Πολλοί στοιχηματίζουν ότι, πλησιάζοντας στην ημέρα των εκλογών, ο τελικός αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων θα αγγίξει το εφιαλτικό εκείνο 1.000.000 του 2009. Το κομματικό κράτος, λοιπόν, αντί να αποδυναμώνεται, αλλάζει ταμπέλα και επεκτείνεται.

Ο Γιώργος Αμυράς παρουσίασε στοιχεία για τις εξωφρενικές αμοιβές των δικών σας golden boys στο υπερταμείο. O Πρόεδρος του εποπτικού συμβουλίου έλαβε 34.000€ για 17 συνεδριάσεις, δηλαδή 2.000€ τη συνεδρίαση, ενώ τα μέλη του ΔΣ του υπερταμείου έλαβαν 1.000 ευρώ την συνεδρίαση.

Αποκαλύψαμε και τις συμβάσεις του Υπερταμείου. Ο ένας σύμβουλος αμείβεται με 3.111 € την ημέρα, ο δεύτερος με 1.555 € ημερησίως, ο τρίτος με 1.444 € ημερησίως. Και δεν είναι η εξαίρεση του κανόνα. Είναι ένας εξαιρετικός κανόνας για όσους σας υπηρετούν.

Η τρόικα ανέστειλε τη διαδικασία επιλογής των 77 ειδικών και τομεακών γραμματέων. Γιατί ήταν φανερό ότι η μοριοδότηση θα ευνοούσε τους κομματικούς σας φίλους. Kαι ανέθεσε στους Γάλλους εμπειρογνώμονες να ξαναγράψουν ουσιαστικά τις προκηρύξεις .

Επιπλέον, από τους 12 νέους γενικούς διευθυντές των Υπουργείων, μόλις οι 4 ήταν πρώτοι στα αντικειμενικά κριτήρια, οι υπόλοιποι μπήκαν από καραμπόλες και… συνέντευξη.

Ο ανορθολογισμός, οι ιδεοληψίες, ο ερασιτεχνισμός, φωλιάζουν στα σπλάχνα αυτής της κυβέρνησης. Και πως θα μπορούσε να ήταν αλλιώς, αφού δεν σας ενώνουν αρχές ή έστω κάποιο πρόγραμμα, αλλά σας ενώνει -ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ- μόνο η εξουσία!

Στις 21 Αυγούστου, όμως, τα παραμύθια τελειώνουν. Πρέπει να βγούμε μόνοι μας στο δάσος. Ήδη η δυσπιστία των αγορών απέναντι στην Ελλάδα έχει φανεί. Τα δεκαετή ομόλογα είναι στο 4,5%. Και μην μου πείτε ότι φταίει η Ιταλία, γιατί στην Πορτογαλία αντιστοίχως το δεκαετές είναι στο 2%.

Και η δυσπιστία δεν είναι απέναντι στους Έλληνες. Η δυσπιστία είναι απέναντι σε ένα πολιτικό σύστημα

και κυρίως σε μια κυβέρνηση που πελαγοδρομεί.

Κόβετε συντάξεις – υπόσχεστε συντάξεις

Ψηφίζετε αξιολόγηση – καταργείτε την αξιολόγηση

Επαινείτε την αξιοκρατία – σαμποτάρετε την αξιοκρατία

Νομοθετείτε μεταρρυθμίσεις – υποσκάπτετε μεταρρυθμίσεις.

Η κομματική διοίκηση, η υπερφορολόγηση, οι αδύναμες τράπεζες, το εμπροσθοβαρές ασφαλιστικό, η γραφειοκρατία στις αδειοδοτήσεις, η αργοκίνητη δικαιοσύνη, το ψηφιακό χάσμα που μας χωρίζει από την υπόλοιπη ΕΕ, συνεχίζουν να είναι τα εφτά βαρίδια μας. Και αν δεν ληφθούν σημαντικές αποφάσεις, η Ελλάδα δεν θα γίνει η παραγωγική, ανταγωνιστική χώρα που θέλουμε. Μια χώρα που κάθε πολίτης θα θέλει να ζήσει, να επισκεφθεί, να επενδύσει.

Και κάτι τελευταίο: Καμία χώρα δεν σώζεται αν στο τέλος της ημέρας δεν έχει καταφέρει να αλλάξει την παιδεία και το εκπαιδευτικό της σύστημα. Οι χαμηλές επιδόσεις των μαθητών μας και των πανεπιστημίων μας στους διεθνείς δείκτες αξιολόγησης, η συνεχιζόμενη υποβάθμιση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, η ανυπαρξία σύγχρονης τεχνικής εκπαίδευσης, η διαρροή εγκεφάλων στο εξωτερικό, το χάσμα δεξιοτήτων μεταξύ εκπαιδευτικού συστήματος και αγοράς εργασίας, δημιουργούν σοβαρό κίνδυνο, όπως λένε οι ειδικοί, να εγκλωβιστούμε στην κατηγορία των χωρών χαμηλής εξειδίκευσης, χαμηλής παραγωγικότητας και χαμηλών μισθών.

Κυρίες και κύριοι,

Το οικονομικό σοκ που προκαλούν οι κρίσεις, μπορεί και να είναι μια πρόκληση για τις κοινωνίες, αρκεί οι πολιτικοί και όλοι οι άλλοι που καθοδηγούν τις σκέψεις και τις δράσεις των πολιτών να δείξουν τις λύσεις. Αρκεί να βρεθούν αρκετοίσ την πολιτική και ακολούθως στην κοινωνία να πάνε κόντρα στις λαϊκίστικες βεβαιότητες που μας έχουν καταστρέψει.

Ελπίζω ότι μετά από όλα αυτά, κύριοι της κυβέρνησης, να μην αναρωτιέστε γιατί καταψηφίζουμε και αυτό το νομοσχέδιο σας. Ένα νέο μνημόνιο, χωρίς χρηματοδότηση, αλλά με πολλά νέα βάρη για όλους, κυρίως για όποιον έχει απομείνει να παράγει σ’ αυτήν τη χώρα.

Σκοτώνοντας, όμως, αυτούς που παράγουν, η χώρα γρήγορα θα απλώσει ξανά το χέρι, εκλιπαρώντας βοήθεια και δανεικά και φοβούμαι ότι τότε δεν θα βρούμε πολλούς συμπαραστάτες στην Ευρωπαϊκή Ένωσή. Θα εισπράξετε, λοιπόν, από εμάς ένα όχι σ' αυτό το νομοσχέδιο. Είμαστε συνεπείς στη στάση μας ότι η πολιτική σας στην οικονομία δεν βοηθά την εκτίναξη της χώρας μπροστά, αλλά θα είστε εδώ τις επόμενες μέρες να συζητήσουμε και τα πολύ σημαντικά ζητήματα που αφορούν τα εθνικά πατριωτικά θέματα.