Δημοκρατία, «Αριστερά» και Δικαιοσύνη

Στην (κανονική) δημοκρατία, κάθε κυβέρνηση επικαλείται το κράτος δικαίου και καλά κάνει. Χωρίς αυτό χάνεται η ισονομία, άρα παύει να υπάρχει δημοκρατία. Μόνο στις μπανανίες δεν τηρούνται οι νόμοι και παραβιάζονται τα δικαιώματα των κατηγορουμένων. Έτσι συνέβη και το περίεργο: να τα φέρει η συγκυρία να φωνάζει ο ΣΥΡΙΖΑ και να έχει δίκιο. Μην σας ξεφύγει, βέβαια, το μη τυχαίο: εδώ δεν υπήρχε η μαγική λέξη «μνημόνιο». Και φυσικά, όπως θα δούμε στη συνέχεια, υποκριτικά φώναζε: δύο τα μέτρα του, δύο και τα σταθμά του.

«Κόντρα ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ με φόντο τα περί ποινικοποίησης της αναρχίας» σημειώθηκε χτες, σχετικά με τον κ. Σακκά, απεργό πείνας, κατηγορούμενο για τρομοκρατία, που δικαίως ζητεί να αποφυλακισθεί. Η περίπτωσή του, όπως και κάθε άλλου αντικρατικού μπάτσου, πρέπει να αντιμετωπίζεται με τους νόμους που ισχύουν. Αν οι μηχανισμοί του κράτους είναι ανίκανοι να τηρήσουν τη νομιμότητά του, γι’ αυτό κανείς υπόδικος δεν φταίει. Ο Σακκάς πρέπει να αποφυλακιστεί, όχι γιατί δεν είναι επικίνδυνος, απλώς γιατί η φυλάκισή του είναι παράνομη. Τι δεν καταλαβαίνεις; Λέμε dura lex, sed lex. Δηλαδή, όσο σκληρός κι αν είναι ο νόμος πρέπει να τηρείται, γιατί είναι νόμος. Είτε μας συμφέρει είτε όχι. Στις δημοκρατίες, ο νόμος είναι σκληρός, τόσο για τον παράνομο όσο και για το κράτος. Αλλιώς πάει το κράτος δικαίου.

Λένε κάποιοι, μα καλά, τον τρομοκράτη, να αποφυλακίσουμε; Ε, βέβαια, άμα η δημοκρατία είναι επιπόλαιη και ξεχασιάρα και δεν τηρεί έγκαιρα τους νόμους, που την προφυλάσσουν από τους εχθρούς της, τέτοια παθαίνει. Όταν λοιπόν η Δικαιοσύνη της καθ’ ημάς μπανανίας ξεχνάει να έρθει στην ώρα της, τότε υπάρχει αυτοτιμωρία του κράτους, αφού πέρασε το δεκαοκτάμηνο άπραγο και δεν δίκασε τον προφυλακισμένο. Ο νόμος λέει πως πρέπει να τον αποφυλακίσει. Όχι να τον κρατήσει κι άλλο παράνομα, επειδή την πάτησε με το ζεύγος Μαζιώτη, που ακόμα τους ψάχνουν…

Οι ενδείξεις για τον κ. Σακκά λένε ότι ο άνθρωπος είναι κανονικός αντικρατικός μπάτσος. Δηλώνει «αντεξουσιαστής» (γράφε: πιο ξελιγωμένος εξουσιαστής πεθαίνεις). Συνελήφθη, όταν βρέθηκε σε μια γιάφκα με όπλα, αλλά η Δικαιοσύνη θα τον κρίνει. Να τον κρίνει, όμως… Αλλιώς, όσο το κράτος δεν τηρεί τους νόμους του, δίνει πατήματα στους αντικρατικούς μπάτσους να παίζουν τα εξουσιαστικά παίγνιά τους (βλ. «Η τρομοκρατία των αντικρατικών μπάτσων». Και να κερδίζουν την ξελιγωμένη για τέτοιες «αριστερότητες» κοινή γνώμη, που τους αποκαλεί «τα παιδιά»…

Εδώ, να μην παραλείψουμε να αναφέρουμε και ότι στην ανοιχτή δημοκρατία μιας ανοιχτής κοινωνίας, που δεν φοβάται τους εχθρούς της, πρέπει να είμαστε λίγο πιο χαλαροί. Δύο πρόσφατα γεγονότα προσμαρτυρούν σχετικά.

Πρώτο, οι (λερωμένες με μαύρες σβάστικες και στεφάνια) σημαίες των ναζί, που εγκαλούνται ποινικά για προσβολή εθνικού συμβόλου. Λένε μάλιστα οι ναζί ότι αυτές δεν είναι σβάστικες, είναι μαίανδροι, ελληνικά σύμβολα. Μα και η σβάστικα ήταν ελληνικό σύμβολο, αλλά συνάμα και ναζιστικό σύμβολο, όπως ακριβώς και ο μαίανδρός τους. Αλλά αυτό το πρόβλημα, που λερώνουν τη σημαία, είναι αισθητική τσουλαρία, όχι ηθικό (νομικό) ζήτημα. Γιατί να επιλαμβάνεται εισαγγελέας; Ας αλλάξει ο νόμος. Και ας τρώνε τη χλεύη των πολιτών όσοι λερώνουν τις σημαίες. Γι’ αυτό και το ΚΚΕ δεν λερώνει με κόκκινα σφυροδρέπανα τη γαλανόλευκη.

Το δεύτερο είναι οι άθλιες διώξεις στα στρατοδικεία κατά του αντιρρησία συνείδησης Μενέλαου Εξίογλου, που σέρνεται από δίκη σε δίκη. Και για τον οποίο φωνάζει η Διεθνής Αμνηστεία, αλλά η Ελληνική Δημοκρατία κάνει το γερμανό. Αν μια πατρίδα δεν είναι πειστική στα νέα της παιδιά, που τους ζητάει να στρατευτούν (βιαίως) υπέρ της και αυτά αρνούνται, τότε φταίει η πατρίδα και όχι τα παιδιά της. Και μην μας πει κανείς ότι έτσι δεν θα πάει κανείς φαντάρος. Το τρελόχαρτο ήταν μόδα λόγω της κρατικής βλακείας. Αν αποποινικοποιηθεί η αντίρρηση συνείδησης, θα γίνει μόδα να υπηρετείς την πατρίδα.

Ξαναλέμε. Η δημοκρατία, όταν φυσικά λειτουργεί, έχει το σθένος να αντιμετωπίζει τους εχθρούς της, είτε είναι ναζί είτε είναι «τα παιδιά» (αντικρατικοί μπάτσοι), με ένα λαρτζ πνεύμα. Να λειτουργούν ελεύθερα ως προς τη διάδοση των ιδεών τους. Όταν όμως έμπρακτα διαρρηγνύουν τη δημοκρατική νομιμότητα, τότε έρχεται η Δικαιοσύνη και τους καταστέλλει την ελευθερία, την οποία οι πολλοί θεωρούν ανωμαλαρία.

Ας επιστρέψουμε στην υπόθεση Σακκά. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον πρωτοεμφανίστηκε (πάλι χτες) στο indymedia μια νέα επαγγελματική οργάνωση αντικρατικών μπάτσων, η «Ομάδα λαϊκών αγωνιστών». Για να διεκδικήσει την προ πέντε μηνών τρομοκρατική ενέργεια κατά των γραφείων της ΝΔ στη Συγγρού. Άργησαν ίσως τόσο, γιατί επιτέλους βρήκαν μια καλή αφορμή για το χτύπημα: την ΕΡΤ και τις Σκουριές. Μια ακόμα συγκινητική προσπάθεια του λαϊκού κινήματος να κάνει το χοντρό ψιλό. Αλλά και του συστήματος, από τα τρία πόδια, το ένα να του κόψει, ώστε να του κάνει τα τρία δύο.

Μια που θυμηθήκαμε τις Σκουριές, ο γνωστός κ. Τόλης («Κύριε Τόλη, πιο τραμπούκος πεθαίνεις!») και αυτός είναι ένας αντικρατικός μπάτσος με τα ούλα του. Βλέπε σχετικά και: «Καταγγέλλουν τρομοκρατία στην Ιερισσό», και «Έως εδώ, φώναξε η σιωπηρή πλειοψηφία της Χαλκιδικής».

Βεβαίως, όλα αυτά γίνονται εξαιρετικά πιο ενδιαφέροντα, αν θυμηθεί κανείς ότι πρόσφατα ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης πήγε στην Ιερισσό. Και υιοθέτησε την άθλια ρατσιστική δικτατορία του τραμπουκαριάτου του κυρίου Τόλη. Και όλων αυτών που έχουν καταλύσει το κράτος δικαίου, που τρομοκρατούν όσους δεν γουστάρουν, που άφοβα σπάνε και καίνε κατά δήλωσή τους ξένες περιουσίες. Με το δίκιο τους όμως: αφού διαφωνούν με την απόφαση του ΣτΕ για την επένδυση της «Ελληνικός Χρυσός»…

Και ο κ. Τσίπρας τους ενθαρρύνει. Εδώ, λοιπόν, ήρθαμε στα δύο μέτρα και στα δύο σταθμά… Εδώ η απόφαση του (θεωρούμενου ως «οικολογικού») ΣτΕ φαίνεται πως δεν είναι όμορφη. Γι’ αυτό και ο κ. Τσίπρας, επειδή του αρέσουν μόνο τα όμορφα, καταπατεί την άσχημη απόφαση της Δικαιοσύνης για τις Σκουριές. Ενώ αντιθέτως, Τσίπρας, ΕΣΗΕΑ και λοιπές «Αριστερές» δυνάμεις, μόλις βγήκε το (προφανώς γουστόζικο) μαντάτο του ΣτΕ που είπε να ανοίξει η ΕΡΤ, ώσπου να λειτουργήσει η νέα Δημόσια Ρ.Τ., δικαίως ξεσάλωσαν και άρχισαν τις μηνύσεις. Όπως και οι «27 δικηγόροι» που επίσης μήνυσαν την κυβέρνηση για το «μαύρο» στην ΕΡΤ. Θυμηθείτε και άλλους «δημοκρατικούς δικηγόρους» που κάνουν μηνύσεις κατά των τοκογλύφων που έφεραν τα μνημόνια και μετά γίνονται και βουλευτές…

Για την ΕΡΤ και όπου αλλού του κάνει κούκου, λοιπόν, το ΣτΕ είναι καλό. Στις Σκουριές δεν είναι, ούτε στην Κερατέα, ούτε στις παράνομες και καταχρηστικές απεργίες όπου τα κακά ΜΑΤ είναι μπα-γου-δολ, ούτε, ούτε… Ούτε γενικά και παντού αλλού, όπου ο κ. Τσίπρας, «νομιμοποιεί» με τη στάση του κάθε αντιπολιτική δράση ανομίας, στα δεν πληρώνω, στους αγαναζισμένους τραμπούκους, τους παρά λίγο δολοφόνους του Κωστή Χατζηδάκη και τους γιαουρτοβόλους κατά Πάγκαλου. Γι’ αυτό άλλωστε αδιαλείπτως και απαρεκκλίτως του λέμε ότι αυτός και η «Αριστερά» του είναι ο μεγάλος άκων τροφοδότης της φούσκας των ναζί και δεν μας καταλαβαίνει.

Έχουμε ξαναπεί ότι η δημοκρατία είναι το επαναστατικότερο σύστημα, αφού δεν κατέχει την Απόλυτη Αλήθεια (Α.Α.), σε αντίθεση με τους εχθρούς της που την κατέχουν. Μάλιστα, οι εχθροί της δημοκρατίας επιβάλλουν βιαίως κιόλας την Α.Α. τους, για το καλό μας, νομίζοντας εαυτούς «επαναστάτες». Είτε είναι ναζί και κάθε άλλου είδους φασισταριά, είτε είναι «αριστεροί» και κάθε είδους αντικρατικοί μπάτσοι. Όμως, πλέον έχει καταφτάσει με βήμα γοργό το πλήρωμα του χρόνου, για να κατανοήσουμε πως όλοι τους συναποτελούν το Ποικιλόχρουν Ακροδεξιό Φαινόμενο, όταν με βία διαρρηγνύουν τη δημοκρατική νομιμότητα. Και πολιτικά είναι ό, τι πιο άρρωστο και αντιδραστικό οι εχθροί της δημοκρατίας: μια τόσο απλή κατανόηση, τόσο βαθιά επαναστατική.

Με βάση όλα τα προηγούμενα, ο κακόμοιρος ο κ. Τσίπρας θα έπρεπε να καταλαβαίνει ότι εδώ ακριβώς είναι που αγγίζει το γελοίο. Εκτός εάν μας πει ότι με το να ενθαρρύνει και να υιοθετεί την κατάλυση του κράτους δικαίου είναι δημοκράτης. Ότι είναι αντικειμενικά καλή αυτή η κατάλυση, αφού είναι «αριστερή». Αν μας πείσει γι’ αυτό, θα ζητήσουμε συγνώμη, από τον ίδιο και από την κοινωνία, καθόσον προσβάλλουμε το θεσμό και λέμε πως ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης αγγίζει το γελοίο. Αν δεν μας πείσει, όμως, θα συνεχίσει να αποκαλύπτεται πόσο φαιδρός και ασόβαρος άνθρωπος έλαχε να κατέχει μια τόσο σημαντική για τον τόπο θεσμική θέση. Γιατί είναι ο ίδιος άνθρωπος που είχε πει πέρσι το καλοκαίρι «Μακάρι να είχαμε γίνει Αργεντινή» και έκτοτε ακόμα περιμένουμε μια απολογία.

Εντάξει, δεν ζητάμε και πολλά από την ανάλυση του κ. Τσίπρα. Ως «αριστερός» ζιζεκιστής, άντε να πει μπλα μπλα μπλα δημοκρατία, μπλα μπλα μπλα κοινωνικές δυνάμεις, μπλα μπλα μπλα ταξική πάλη. Όμως, κατά βάθος, ξέρει ότι στην καθ’ ημάς μπανανία δεν υπάρχουν τέτοια πράματα. Υπάρχουν μόνο ξελιγωμένα εγωπαθή άτομα, που κατά το δοκούν ομαδοποιούνται και συναθροίζονται σε διεφθαρμένα προνομιούχα μπουλούκια, πάντα ξεκομμένα από την κοινωνία. Και ενώ διατείνονται ότι εμφορούνται από τη ζέση του κοινωνικού προτάγματος, στην απλή πεζή πραγματικότητα δεν είναι παρά οι φορείς του ιδιωτικού ιδιοτελούς προτάγματος της πάρτης τους (βλ. «Φωτόπουλος κοινωνικός ή ιδιωτικός;». Της ευτυχίας τους ζητάν την επιπλοποιία, δηλαδή, που λέει και ο Ποιητής.

Και όσο η «Αριστερά» δεν ξεκολλάει από τις απαξιούμενες παλιακές εμμονές της, γύρω από τα πάντα, όπως και τη Δικαιοσύνη, τόσο θα πέφτει σε αντιφάσεις και θα διολισθαίνει. Με σκληρό τίμημα βέβαια, που θα το πληρώνει και η λαϊκισμένη κοινωνία, στο βαθμό που ένα μεγάλο τμήμα της επηρεάζεται από αυτή τη λαστ γίαρ «Αριστερά».