Το βράδυ της περασμένης Πέμπτης ολοκληρώθηκε ο πρώτος κύκλος του σίριαλ «Το Μαύρο της ΕΡΤ». Μια συναρπαστική μίνι-σειρά με σασπένς, ανατροπές και δράμα. Το μεγαλύτερο επίτευγμα του μάστορα σκηνοθέτη όμως ήταν πως, από το πρώτο έως το τελευταίο επεισόδιο, δεν μπορέσαμε να καταλήξουμε στο ποιος ήταν ο «κακός» της υπόθεσης. Ποιος ήταν, βρε παιδί μου, ο Αρτέμης Μάτσας, ο Ανέστης Βλάχος, ο Μαύρος Πιτ της ιστορίας; Τελικά, την παράσταση έκλεψε (με την κακή έννοια) ο πιο «αθόρυβος» της παρέας: ο Φώτης Κουβέλης.
Τα έγραφα και την προηγούμενη εβδομάδα. Όλο το πανηγύρι ξεκίνησε με μία από τις πιο αψυχολόγητες κινήσεις στην πολιτική ιστορία του τόπου: το κλείσιμο της ΕΡΤ. Το (πολύ) νερό που έβαλε τελικά στο κρασί του ο Αντώνης Σαμαράς δείχνει πως μάλλον δεν επιδίωκε τις εκλογές. Δεν αποκλείουμε φυσικά και το ενδεχόμενο να άλλαξε γνώμη στην πορεία, μιας και ο απόγονος της Πηνελόπης Δέλτα δεν είναι και ο πιο προβλέψιμος πολιτικός του πλανήτη. Επρόκειτο, λοιπόν, για μια τραγικά λανθασμένη κίνηση. Μια εκτίμηση εκτός τόπου και χρόνου που γκρέμισε ωσάν παιχνίδι Τζένγκα την (πλαστή, όπως αποδείχτηκε) ηρεμία και σιγουριά που απολαμβάναμε τους τελευταίους μήνες.
Για τις αντιδράσεις, τον κόσμο που συγκεντρώθηκε μπροστά από το ραδιομέγαρο και τον αντίκτυπο στο εξωτερικό, τα έχουμε πει. Το θέμα είναι πως, στα μέσα της προηγούμενης εβδομάδας, όλα έδειχναν να καταλήγουν σε ένα θεαματικό χάπι εντ. Οι τρεις εταίροι φαίνονταν να τα βρίσκουν, ο Σαμαράς υποχωρούσε όλο και περισσότερο και –όσο και αν κάποιες ουλές θα παρέμεναν– η ζημιά περιοριζόταν σημαντικά.
Το βράδυ της Πέμπτης, όμως, έσκασε η βόμβα. Ξαφνικά, απροειδοποίητα, από το πουθενά ο Κουβέλης αποφάσισε να πάρει την ΔΗΜΑΡ του και να φύγει. Χωρίς να είναι ξεκάθαρη η πρότασή του για το όλο ζήτημα και παρά το γεγονός πως την προηγουμένη είχε συμφωνήσει με τους άλλους δύο, ο 64χρονος (δεν πιστεύατε πως είναι μεγαλύτερος ηλικιακά;) πολιτικός ουσιαστικά έθεσε το κόμμα του εκτός κυβέρνησης με συνοπτικές διαδικασίες.
Είναι αλήθεια πως από τον πρώτο καιρό της δημιουργίας της και κυρίως τα τελευταία δύο χρόνια, έτσι πορευόταν η ΔΗΜΑΡ. Σαν τον «πάω δεν πάω». Αρνήθηκε να στηρίξει την κυβέρνηση Παπαδήμου και απέφυγε τη συνεργασία με Σαμαρά-Βενιζέλο τον Μάιο του ’12 (οδηγώντας μας σε μια δεύτερη –επώδυνη για την ελληνική οικονομία– εκλογική διαδικασία). Τα πράγματα ξέφυγαν την περασμένη άνοιξη όταν ψήφισε «παρών» στο νέο μνημόνιο, διαμαρτυρόμενη για την περικοπή του επιδόματος γάμου. Σε μια χώρα όπου μισθοί και συντάξεις έχουν προ πολλού εξαερωθεί, είναι λίγο «κάπως» να χαλάς τον κόσμο για μια χούφτα ευρώ που θα στερηθούν οι χάπιλι μάριντ. Η εικόνα δε συγκεκριμένων βουλευτών της οι οποίοι μπαινόβγαιναν στα έδρανα την ώρα της ψηφοφορίας, έτοιμοι να «επέμβουν» στην περίπτωση που κάτι «στράβωνε», σίγουρα έβλαψε ακόμα περισσότερο την εικόνα του κόμματος της Αγίου Κωνσταντίνου.
Από μια άποψη, λοιπόν, η άτακτη φυγή της ΔΗΜΑΡ ήταν λίγο-πολύ αναμενόμενη. Ποιος ο λόγος, όμως; Τι κέρδισε ο –για εχθρούς και φίλους– «κυρ-Φώτης»; Εκτίμησή μου είναι πως η ΔΗΜΑΡ πίστεψε πως θα βρισκόταν σε μια win win situation. Θεώρησε, πως έριχνε εκ του ασφαλούς το μπαλάκι στο ΠΑΣΟΚ. Αν ο Βαγγέλας έφευγε, θα μπορούσε να πει «δεν ρίξαμε εμείς την κυβέρνηση, το ΠΑΣΟΚ το έκανε». Αν ο Βαγγέλας έμενε: «Εμείς απομακρυνθήκαμε από την κυβέρνηση του επαχθούς μνημονίου. Ας τα βγάλουν πέρα μόνοι τους». Μια εκτίμηση σχεδόν το ίδιο λανθασμένη με εκείνη του κλεισίματος του ΕΡΤ, καθώς τελικά το ΠΑΣΟΚ πιστώθηκε τη στήριξη της κυβέρνησης και τη ματαίωση μιας εκλογικής αναμέτρησης που (πέρα από ελάχιστους φανατικούς και τη Χρυσή Αυγή) δεν υπάρχει άνθρωπος στην ελληνική επικράτεια που να επιθυμούσε. Η δε ΔΗΜΑΡ στριμώχτηκε στη γωνία να δέχεται καταιγισμό πυρών από σύσσωμο το πολιτικό σκηνικό της χώρας. Οι «μνημονιακοί» την κατηγορούσαν για δειλία, οι «αντιμνημονιακοί» για υποκρισία.
Είναι η επίθεση που δέχτηκε η ΔΗΜΑΡ λογική; Σε μεγάλο βαθμό, καθώς με την κίνησή της αυτή κατάφερε...
- Να συνεχίσει την αποσταθεροποίηση της κυβέρνησης, που ξεκίνησε ο Σαμαράς με το κλείσιμο της ΕΡΤ
- Να τορπιλίσει μια για πάντα τα σενάρια για ανασύσταση της Κεντροαριστεράς σε μια εποχή που τα άκρα, κάθε μορφής, ξεφεύγουν
- Να ενισχύσει τον ίδιο τον Σαμαρά. Πριν την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ ο πρωθυπουργός βρισκόταν στο καναβάτσο και είχε τεθεί μέχρι και θέμα αντικατάστασής του χωρίς εκλογές. Τώρα, ξαναπροβάλλει ως «πυλώνας σταθερότητας» και ο «κακός» του σίριαλ για το οποίο μιλήσαμε στην αρχή είναι πλέον ο «κυρ-Φώτης»
- Να βάλει σε κίνδυνο ακόμα και την επιβίωσή της. Αν γίνουν τώρα εκλογές, γιατί κάποιος να ψηφίσει ΔΗΜΑΡ και όχι π.χ. ΣΥΡΙΖΑ ή ΠΑΣΟΚ;
Από την άλλη, η ένταση της επίθεσης αυτής είναι μάλλον υπερβολική. Κύριος υπεύθυνος για το ότι σήμερα η χώρα και η κυβέρνησή της περνούν τις πιο δύσκολες ώρες τους από τον Ιούνιο του 2012 και μετά είναι ο Αντώνης Σαμαράς με το «μαύρο» που επέβαλε στα κρατικά κανάλια. Ο «κυρ-Φώτης» απλώς την πάτησε.
Το ΠΑΣΟΚ σε λίγο καιρό θα έχει νέα ηγεσία και θα κληθεί από τα πράγματα να γίνει η αξιωματική αντιπολίτευση του τόπου πέρα από τα ποσοστά που θα του δίνουν οι δημοσκοπήσεις
27°
