Yποκριτές, ομοφοβικοί, σεξιστές, σκοταδιστές

Έχουν περάσει χρόνια από την Ελλάδα του Ζορμπά, τον λιθοβολισμό και τη δολοφονία της χήρας από το πλήθος, και από αυτήν στο Κορίτσι με τα μαύρα, το ξύλο και τη διαπόμπευση για την τιμή της οικογένειας. Οι έλληνες θεατές στον Ζορμπά βλέπαμε μόνο το γλέντι και το συρτάκι, ενώ οι ξένοι έβλεπαν τον λιθοβολισμό, τον φόβο, την αδικία και την ανισότητα, και τις μαυροντυμένες γυναίκες που καρτερούσαν τον θάνατο της μαντάμ Ορτάνς. Μια κουφή κοινωνία που πλησίαζε την Τζιχάντ χωρίς να ακούει τον πόνο, μια τυφλή κοινωνία που δεν έβλεπε τίποτα πέρα από τη δική της βόλεψη, και μια κοινωνία βουβή που υποκρινόταν ότι όλα θα γίνουν όταν πρέπει χωρίς να φωνάξει και να αγωνιστεί κανένας. Πέρσι σε μια συνέντευξη του πρωθυπουργού στο antivirus, όταν ρωτήθηκε «γιατί σύμφωνο συμβίωσης και όχι πολιτικός γάμος» απάντησε ότι η κοινωνία δεν είναι έτοιμη! Ο πρωθυπουργός που οφείλει να προκρίνει ισότιμα τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των πολιτών, θεωρεί αποδεκτό κάποιοι να έχουν τις ίδιες υποχρεώσεις με τους άλλους αλλά να μην έχουν τα ίδια δικαιώματα, γιατί η κοινωνία δεν είναι έτοιμη!

Τα δικαιώματα των πολιτών δεν είναι έρμαια των απόψεων καμίας θρησκείας, κοινότητας, φιλοσοφικής λέσχης, αθλητικής ομάδας, κάστας, πολιτικού κόμματος. Αποκλειστική υπεύθυνη για τη θέσπιση και εφαρμογή τους είναι η Πολιτεία. Η πολιτεία κάνει τους ανθρώπους ίσους. Η δικαιοσύνη κάνει τους πολίτες ίσους. Και η θρησκεία θα έπρεπε, αλλά η εκκλησία επιλέγει όχι.

Μάλλον είμαστε τυχεροί που στην Ελλάδα δεν είχαμε το καθεστώς της δουλείας των έγχρωμων και μετά τα χωριστά καθίσματα στα λεωφορεία, τις χωριστές τουαλέτες κ.λπ., γιατί ακόμα και σήμερα κάποιοι από εμάς θα παρίσταναν ότι η κοινωνία δεν είναι έτοιμη. Σε τι διαφέρει ο έγχρωμος, ο αράπης, ο νέγρος της Αμερικής του ’60, από τον πούστη, την αδελφή, τον γύφτο, τον Εβραίο, τον πομάκο, τον άστεγο, τον τζάνκι, τον μετανάστη, τον αποφυλακισθέντα, τον πρόσφυγα της Ελλάδας του 2018;  Ότι δεν υπάρχουν τα διαχωριστικά πλαίσια στα λεωφορεία. Τα διαχωριστικά υπάρχουν στη νομοθεσία της πολιτείας. Είναι εύκολο να λες «πώς, ρε μαλάκα, συμπεριφέρονταν στους μαύρους τα αμερικανά», αλλά να μην κοιτάζεις πως η ελλάδαρα συμπεριφέρεται σήμερα στους δικούς μας «μαύρους». Με τον ίδιο τρόπο. Η πολιτεία και το μεγαλύτερο τμήμα της κοινωνίας αρνείται από κοινωνικές ομάδες κυριαρχικά δικαιώματα, που για τους υπόλοιπους τα θεωρούμε αυτονόητα. Και μαζί με αυτούς αδικεί συνολικά την κοινωνία. Όλοι είμαστε τμήμα μιας μειονότητας, όλοι έχουμε φίλους σε άλλες μειοψηφίες. Μειοψηφίες, όχι μειονότητες. Για τα πολιτικά κόμματα όλα είναι θέμα πλειοψηφίας-μειοψηφίας, όλα μεταφράζονται σε ψηφαλάκια. Και ακόμα και οι μειονότητες συμπεριφέρονται άδικα (σεξιστικά ή ρατσιστικά) σε βάρος άλλων μειονοτήτων.

Πριν ένα χρόνο η πολιτική απόφαση της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ υπερθεμάτιζε για πολιτικό γάμο και τεκνοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια, και φέτος στο νομοσχέδιο της κας Φωτίου στη Βουλή αναφέρονται μόνο σε αναδοχή. Αν (παράδειγμα) με τη σύζυγο μου είχαμε ανήλικα παιδιά, και μια αδελφή ομοφυλόφιλη, και έναν αδελφό που έχει σύμφωνο συμβίωσης με την γυναίκα του, και πεθαίναμε, τα παιδιά μας δεν θα μπορούσαν νομικά να τεκνοθετηθούν ούτε από την λεσβία αδελφή μου ούτε από τον αδελφό μου με το σύμφωνο συμβίωσης! Λαμπρά! Και για αυτό το νομοσχέδιο «νίπτω τας χείρας μου», που δεν θα επιτρέπει στα παιδιά μου να τεκνοθετηθούν από τους στενότερούς μου συγγενείς, αλλά μόνο την αναδοχή τους, η κυβέρνηση Τσίπρα το θεωρεί μεταρρυθμισάραααα, και οι στενόμυαλοι ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ, Ναζί, ΑΝΕΛ κ.λπ. κάνουν τρισάγια μαζί με τους παπάδες μη χάσουν τα ψηφαλάκια τους. Και κάπου πιο έξω υπάρχει η κοινωνία που διεκδικεί και δεν ακούγεται, σαν εμένα και εσένα, που ζητάμε δικαιώματα και υποχρεώσεις για όλους. Δεν γίνεται να ζητάς από κάποιον υποχρεώσεις, όταν του στερείς τα δικαιώματά του.

Και αντίστοιχα οι πολίτες δεν επιτρέπεται να χαζεύουμε σανό στην κάθε ψηφοθηρική εξαγγελία του κάθε αριβίστα. Τις επόμενες ημέρες, ενόψει Athens Pride και σεναρίου εκλογών, η κυβέρνηση θα αναφερθεί σε πρωτοβουλία για τον πολιτικό γάμο μεταξύ ομόφυλων ζευγαριών. Ψηφοθηρικά. Και εύκολο γκολάκι να σκοράρει στη συντηρητική μούχλα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Πριν 4 χρόνια, όταν ο κος Τσίπρας είχε ρωτηθεί αν «ο ΣΥΡΙΖΑ θα θεσμοθετήσει τον πολιτικό γάμο ομοφύλων για να επιτύχει μια αντίστοιχη ευθυγράμμιση της Ελλάδας με την Ευρώπη και τις ΗΠΑ» είχε απαντήσει «τότε, ΑΦΟΥ σταθεροποιηθεί η κοινωνική και οικονομική ζωή, ασφαλώς θα τις προωθήσουμε»! Τι σχέση έχει η οικονομία και η ανεργία με τον πολιτικό γάμο, μόνο στον ΣΥΡΙΖΑ! Από πότε τα δικαιώματα των πολιτών μπαίνουν στη ζυγαριά; Τι σχέση έχει η χρεοκοπία και το μνημόνιο με τη ζωή και τα δικαιώματα του πολίτη; Επειδή έχουμε μνημόνιο δεν σου επιτρέπουμε να κάνεις γάμο με τον σύντροφό σου; Πόσο παραλογισμό ακόμα σηκώνει ο «ριζοσπαστισμός» του ΣΥΡΙΖΑ; Πριν 3 χρόνια στη Βουλή, στη συζήτηση για το σύμφωνο συμβίωσης, μόνο ο Στ. Θεοδωράκης είχε ζητήσει «Να πάψουν οι ομοφυλόφιλοι να αντιμετωπίζονται ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας, πρέπει να μπορούν να συνάπτουν πολιτικό γάμο» και η συντηρητική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είχε αρνηθεί.

Ο πολιτικός που ως αντιπολίτευση σήκωνε παντιέρα ΛΟΑΤΚΙ+ ότι «στην Ελλάδα η επίσημη πολιτεία αρνείται να εφαρμόσει βασικές οδηγίες της ΕΕ σε ζητήματα θεμελιωδών δικαιωμάτων, με αποτέλεσμα να καθηλώνει την κοινωνία στο σκοταδισμό», ως πρωθυπουργός δεν έχει κανένα θέμα με τον σκοταδισμό, γιατί: «Πρέπει κι η κοινωνία να είναι έτοιμη. Καλό είναι να κάνει κανείς ένα βήμα τη φορά. Γιατί αν πάει να κάνει κανείς πάρα πολλά βήματα ταυτόχρονα, μπορεί αντί να πάει μπροστά να μπουρδουκλωθεί και να πέσει». Θα ήταν για γέλια, αν δεν είχε να κάνει με την αδικία που υφίστανται χιλιάδες πολίτες ΛΟΑΤΚΙ+ που τον πίστεψαν.

Ο θεσμικός εκσυγχρονισμός των ατομικών δικαιωμάτων δεν πρέπει να μπαίνει στο μπλέντερ του δώσε - πάρε - ψήφισέ με - σε ψηφίζω. Από κανέναν πολίτη. Η αξιοπρέπεια θα φέρει την αλλαγή, όχι το χάιδεμα των ΛΟΑΤΚΙ+ στον αριβίστα Τσίπρα για το «κοκαλάκι» της αναδοχής. Η επιλογή των θέσεων θα φέρει την αλλαγή, όχι τα ψηφοθηρικά κόλπα. Το 1955 η Ρόζα Παρκς αρνήθηκε να παραχωρήσει τη θέση καθήμενου στο λεωφορείο της σε έναν λευκό πολίτη, όταν το απαίτησε ο οδηγός. Ήταν το ίδιο κουρασμένη με αυτόν, δικαιούταν την ίδια θέση με αυτόν, την είχε πληρώσει, αλλά ήταν μαύρη. Άξιζε ισότητας και δικαιοσύνης, όπως όλοι όσοι ζούσαν περιχαρακωμένοι. Δεν σηκώθηκε γιατί είχε κουραστεί να υποχωρεί. Όπως τόλμησε η Ρόζα Πάρκς οφείλουν να τολμήσουν και οι πολιτικοί μας, και να συμπορευτούν με την εποχή μας και με την κοινωνία. Ανυποχώρητοι. Και οι πολίτες να φτιάξουμε μαζί τους την χώρα που οραματιζόμαστε. Ας ξεκινήσουμε με μια τροπολογία στο λειψό ν/σ που να δίνει δικαίωμα τεκνοθεσίας σε όλα τα ζευγάρια που έχουν σύμφωνο συμβίωσης.