Η Κέιτ και η άλλη

Πριν από λίγες μέρες η Κέιτ Μίντλετον έφερε στον κόσμο το τρίτο της παιδί. Τηλεοπτικά κανάλια, εφημερίδες και περιοδικά, όχι μόνο της Βρετανίας αλλά ολόκληρου του πλανήτη, είχαν ασχοληθεί τους μήνες  της εγκυμοσύνης της με την εμφάνιση, την συμπεριφορά, τα κιλά, τα ενδύματα της Δούκισσας του Κέμπριτζ,  και είχαν συστηματικά καλλιεργήσει την ιδέα στα εκατομμύρια φίλων της βρετανικής μοναρχίας ανά τον κόσμο ότι επρόκειτο για ένα ιδιαίτερα σημαντικό γεγονός που όφειλαν να αναμένουν με ενθουσιασμό. 

Η Κέιτ γέννησε το μεσημέρι της 23ης Απριλίου, και το απόγευμα της ίδιας μέρας πήρε εξιτήριο από το νοσοκομείο. Η απόφαση της βασιλικής οικογένειας να αναχωρήσει η Κέιτ από το μαιευτήριο λίγες ώρες μετά τον τοκετό, δηλώνει ότι η σύζυγος του μελλοντικού Βασιλιά είναι υγιής και απόλυτα ικανή να φέρει εις πέρας τα καθήκοντά που ορίζει ο ρόλος της και πως δεν χαίρει ιδιαίτερης μεταχείρισης, αλλά αντιμετωπίζεται ισότιμα με οποιαδήποτε άλλη υπήκοο της Βασίλισσας που βρίσκεται σε παρόμοια κατάσταση.

Στην Ελλάδα, τη χώρα με ρεκόρ καισαρικών τομών  (σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, τη στιγμή που στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες το ποσοστό καισαρικών τομών ανά έτος φτάνει το 25%, και το προτεινόμενο ποσοστό είναι έως 15%, στην Ελλάδα ξεπερνά το 50%) η ολιγόωρη παραμονή της Μίντλετον στο μαιευτήριο έκανε μεγάλη εντύπωση.  Αν όμως λάβουμε υπόψη μας ότι στη Βρετανία η γέννα είναι ένα πολύ λιγότερο ιατρικοποιημένο γεγονός, θα αντιληφθούμε ότι  για τους Βρετανούς η διαδικασία της φυσικής γέννας δεν αντιμετωπίζεται ως κάποιου είδους αρρώστια και συνεπώς δεν θεωρείται απαραίτητη η πολυήμερη ιατρική παρακολούθηση της λεχώνας.

Είναι μάλλον απίθανο να ακούσουμε την ίδια την Κέιτ να μιλάει για όλα αυτά. Γυναίκες σαν την Κέιτ, που για πολλούς αποτελούν  «πρότυπα  συμπεριφοράς», σπάνια μιλούν εκτός πρωτοκόλλου, και ελάχιστα σχόλια των εφημερίδων αφορούν κάτι που δήλωσαν. Τα περισσότερα σχόλια του Τύπου είναι επικεντρωμένα στην κομψότητα, τις ενδυματολογικές επιλογές,  την σεμνότητα, την ευγένεια, η χάρη και φυσικά την θηλυκότητα, κύρια απόδειξη της οποίας αποτελεί μία ακόμα στην εντέλεια προγραμματισμένη εγκυμοσύνη.

Μία γυναίκα όπως η Κέιτ δεν έχει επάγγελμα, μόνο ρόλο. Δεν την απασχολεί πώς θα προβάλει την ιδεολογία ή την προσωπικότητά της, μόνο την εικόνα της. Είναι μάλιστα χάρη σε αυτή την εικόνα που δέχεται να καταπιέσει, να «εξαλείψει» τα ιδιαίτερα εκείνα γνωρίσματα που θα την έκαναν να μοιάζει με αληθινή, μάχιμη γυναίκα του 21ου αιώνα.

Τις ίδιες ακριβώς ημέρες που ο διεθνής τύπος αναλωνόταν στην εξύμνηση της γέννας του βασιλικού μωρού, τα εγχώρια μέσα μαζικής ενημέρωσης έφεραν στο προσκήνιο την δολοφονία ενός βρέφους από την γυναίκα που το γέννησε.

Η 22χρονη που ομολόγησε ότι πέταξε το νεογέννητο μωρό της στον ακάλυπτο της πολυκατοικίας όπου διέμενε, δεν διέθετε την απεριόριστη υποστήριξη που απολάμβανε η Κέιτ, ούτε βεβαίως έχαιρε της λατρείας του διεθνούς κοινού – απ’ ό,τι φαίνεται δεν είχε εξασφαλίσει ούτε την στοιχειώδη στήριξη του άμεσου οικογενειακού της περιβάλλοντος.

Η αποτρόπαια πράξη της νεαρής γυναίκας προσγειώνει με τον πιο επώδυνο τρόπο το φιλοθεάμον κοινό των μέσων μαζικής ενημέρωσης, στην σκληρή πραγματικότητα που αντιμετωπίζει πλήθος νεαρών γυναικών που ζουν στην ανεργία και την οικονομική ανέχεια, νιώθοντας την κοινωνική πίεση και την οικογενειακή απόρριψη στο πετσί τους. Η φιγούρα της νεαρής παιδοκτόνου με το καλυμμένο πρόσωπο στέκει άβολα δίπλα στις λαμπερές φωτογραφίες της Κέιτ Μίντλετον που προβάλλουν μια παραμυθένια εκδοχή της μητρότητας.

Όπως είναι φυσικό τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης «παίρνουν φωτιά». Η συζήτηση ανοίγεται σε σχετικά θέματα, με τους χρήστες να διαφωνούν για το αν το μητρικό ένστικτο υπάρχει ή αποτελεί κοινωνική κατασκευή, για το αν η διακοπή κύησης είναι φόνος, για το αν ο όρος επιλόχεια κατάθλιψη όντως αντιστοιχεί σε κάποια ψυχική και βιολογική πραγματικότητα, για το αν είναι «φυσιολογικό» να αναλαμβάνουν την αναδοχή παιδιών ομόφυλα ζευγάρια.

Μέσα από άρθρα, αναρτήσεις και σχόλια ξεπροβάλει η εικόνα μία κοινωνίας θυμωμένης για όσα δεν κατανοεί και για όσα επιθυμεί να αλλάξει μα δεν γνωρίζει πώς, μιας κοινωνίας σε μεγάλο βαθμό φοβικής, συντηρητικής και σε σύγχυση.

Από τη μία η απουσία σεξουαλικής αγωγής στο σχολείο, από την άλλη η εμμονή τής Εκκλησίας με την ιδιωτική σεξουαλική ηθική των πιστών, επιτρέπουν την καλλιέργεια λανθασμένων αντιλήψεων που αντιβαίνουν στην επιστήμη και βασίζονται στην άγνοια, τις προκαταλήψεις και την θρησκοληψία.

Συνέπειες αυτής της κατάστασης είναι: Η έλλειψη ενημέρωσης νεαρών ατόμων για την αντισύλληψη γεγονός που οδηγεί σε ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες και στην αύξηση των σεξουαλικά μεταδιδόμενων νόσων. Η εξίσωση στο μυαλό ορισμένων της διακοπής κύησης με φόνο, και την άποψη ότι οι γυναίκες που κυοφορούν είναι ακατάλληλες να αποφασίζουν οι ίδιες για το σώμα τους. Η επαναλαμβανόμενη χρήση της άμβλωσης ως μέσο αντισύλληψης.  Η αντίληψη ότι ένα παιδί πρέπει είτε να αναθρέφεται από ένα ζευγάρι ετεροφυλόφιλων, είτε να παραμένει στα ιδρύματα, αφού η ανατροφή ή η αναδοχή των παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια δεν είναι «φυσιολογική».

Όσον αφορά τις νεαρές γυναίκες που βρίσκονται σε σύγχυση, μεγαλώνοντας και οι ίδιες σε μια κοινωνία που συστηματικά υποκρίνεται ή παραπληροφορεί τα μέλη της για τα πλέον σοβαρά ζητήματα, θα παραμένουν μια «αόρατη» ή απλώς δυσάρεστη λεπτομέρεια, ώσπου να προβούν στην εγκατάλειψη ή την κακοποίηση των παιδιών τους, ή ακόμη και στη βρεφοκτονία, η οποία θα τις φέρει για λίγο στο επίκεντρο της δημοσιότητας, ώσπου να χαθούν και πάλι από τον μιντιακό ορίζοντα, ο οποίος θα συνεχίσει να ανήκει σχεδόν αποκλειστικά στα celebrities και τις πριγκίπισσες.