«Η οικονομική κρίση της Ελλάδας, τελείωσε μόνο αν δεν ζεις εκεί» ή με άλλα λόγια, όπως γράφει ο Ματ Ο' Μπράιαν της Washington Post «όλοι οι άλλοι έχουν προχωρήσει γιατί η Ελλάδα δεν απειλεί να ρίξει τα άλλα κομμάτια του ντόμινο της παγκόσμιας οικονομίας. Ωστόσο, οι κάτοικοί της είναι κολλημένοι ακόμα στη χειρότερη κατάρρευση που έχει σημειωθεί σε πλούσια χώρα».
Σύμφωνα με το δημοσίευμα η επιστροφή στην κανονικότητα θα γίνει, αλλά στο δια ταύτα τίποτα δεν δείχνει αισιόδοξο για τον μέσο Έλληνα πολίτη. Ο αρθρογράφος εκτιμά ότι επί της ουσίας η Ελλάδα έχασε δύο δεκαετίες.
«Στην πραγματικότητα, αν οι τελευταίες εκτιμήσεις του ΔΝΤ είναι σωστές, ίσως χρειαστούν τουλάχιστον άλλα 10 χρόνια πριν η Ελλάδα επιστρέψει εκεί που βρισκόταν το 2007. Και αυτό μόνο αν δεν υπάρξει άλλη ύφεση μέχρι τότε. Δύο χαμένες δεκαετίες, λοιπόν, είναι το βέλτιστο σενάριο για την Ελλάδα», γράφει και εξηγεί: «Οι αριθμοί τα λένε όλα. Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι η οικονομία της Ελλάδας συρρικνώθηκε κατά 26% στο κατά κεφαλήν εισόδημα από τα μέσα του 2007 ως τις αρχές του 2014.
Αυτό, όπως φαίνεται και στους πίνακες την έκανε συγκρίσιμη με τις μεγαλύτερες καταστροφές στην οικονομική ιστορία -ήταν λίγο καλύτερα από ότι στην οικονομική κατάρρευσε του 1930 και λίγο χειρότερα από ότι στην οικονομική κατάρρευση της Αργεντινής το 2000».
Στη συνέχεια το άρθρο αναφέρεται στην απογοητευτική αλήθεια, η οποία δεν είναι άλλη από το γεγονός ότι η ελληνική οικονομία έχει αναπτυχθεί μόλις 2,8% (σε όρους προσαρμοσμένους στον πληθυσμό) στα τέσσερα χρόνια «αυτού που υποτίθεται ότι είναι ανάκαμψη». «Για να σας δώσουμε μία ιδέα του πόσο απογοητευτικό είναι αυτό, η Αμερική της δεκαετίας του '30 αναπτύχθηκε 30,2% και η Αργεντινή του 2000 αναπτύχθηκε 26,9% τα πρώτα τέσσερα χρόνια μετά την κρίση. Το αποτέλεσμα ήταν στο ανάλογο σημείο της ανάκαμψης τους οι ΗΠΑ να έχουν σχεδόν επιστρέψει εκεί που βρίσκονταν μετά το κραχ και η Αργεντινή να είναι στην πραγματικότητα 17,1% πλουσιότερη από ό,τι ήταν προ κρίσης. Η Ελλάδα εξακολουθεί να είναι 23,5% φτωχότερη από ό,τι το 2007».
ΗΠΑ και Αργεντινή ανέκαμψαν, η Ελλάδα όχι
Ο Ματ Ο' Μπράιαν υποστηρίζει ότι υπάρχει ένας απλός λόγος για τον οποίο οι ΗΠΑ και η Αργεντινή ανέκαμψαν αλλά η Ελλάδα όχι. «Και οι τρεις χώρες, βλέπετε είχαν τα νομίσματά τους, λιγότερο ή περισσότερο, συνδεδεμένα με κάτι άλλο. Οι ΗΠΑ με το χρυσό, η Αργεντινή με το δολάριο, η Ελλάδα με το ευρώ. Με αυτόν τον τρόπο παραιτήθηκαν από τον έλεγχο των νομισματικών τους πολιτικών. Αυτό σήμαινε ότι δεν μπορούσαν πλέον να τυπώσουν χρήμα όταν οι οικονομίες τους το χρειάζονταν, επειδή έπρεπε πρώτα να ανησυχούν για να κρατήσουν το νόμισμα. Η αξία των νομισμάτων τους και όχι η κατάσταση της οικονομίας τους, τούς υπαγόρευαν τις κινήσεις τους.
Έτσι, αν τα πράγματα πήγαιναν στραβά, αν χρεώνονταν υπερβολικά τα νοικοκυριά, οι εταιρείες ή η κυβέρνηση δεν υπήρχε τίποτα που θα μπορούσαν να κάνουν για να μετριάσουν τις επιπτώσεις. Τα νομίσματά τους όχι μόνο τους εμπόδισαν να μειώσουν τα επιτόκια όσο χρειαζόταν, αλλά και να ξοδέψουν περισσότερα χρήματα για να αποφύγουν την κατάρρευση».
«Το μόνο πράγμα που τους έμενε ήταν να μειώσουν μισθούς και να ελπίζουν ότι αυτό θα τους έκανε αρκετά ανταγωνιστικούς για να βγουν από την κρίση. Το πρόβλημα όμως ήταν ότι τα χρέη των πολιτών τους δεν μειώνονταν, ενώ οι μισθοί τους την ίδια ώρα κόβονταν, οπότε, αυτό που θεωρούνταν καλό για την οικονομία τους κατέληγε ως κάτι πολύ κακό για τον κάθε πολίτη ξεχωριστά. Ηταν ένας φαύλος κύκλος όπου οι περισσότερες περικοπές αμοιβών οδηγούν σε περισσότερες πτωχεύσεις και οι περισσότερες πτωχεύσεις σε περισσότερες περικοπές αμοιβών.
Γιατί η Ελλάδα δεν βγήκε από το ευρώ
Η μόνη διέξοδος που υπήρχε ήταν να αποσυνδέσει το νόμισμά της έτσι ώστε να δώσει στην οικονομία της τα κίνητρα που χρειαζόταν. Αν κοιτάξετε πίσω δεν είναι δύσκολο να διαπιστώσετε πότε το έκαναν αυτό οι ΗΠΑ και η Αργεντινή: Όταν ξεκίνησαν η ανάκαμψή τους. Τι γίνεται όμως με την Ελλάδα; Ακόμη δεν το έχει κάνει. Και για αυτό η οικονομία της δεν ανέκαμψε, παρόλο που έχει σταματήσει να πέφτει. Είναι κολλημένη κάπου ανάμεσα στην ύφεση και στην ανάκαμψη.
Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχουν εύκολες απαντήσεις για την Ελλάδα. Είναι αλήθεια ότι πιθανότατα θα ήταν σε καλύτερα κατάσταση σήμερα αν είχε κηρύξει χρεοκοπία και είχε βγει από το ευρώ το 2009. Ο άμεσος πόνος θα ήταν μεγάλος -η Ελλάδα εισάγει πολλά από τα τρόφιμά της. Αλλά οι διακοπές στο Αιγαίο θα ήταν τόσο φθηνές που όλοι θα πήγαιναν εκεί και οι εξαγωγείς της χώρας θα γίνονταν σε μια νύχτα τόσο ανταγωνιστικοί, κάτι που θα τους επέτρεπε να επιστρέψουν στην ανάπτυξη πολύ πιο γρήγορα από ότι σήμερα.
Φυσικά αυτό δεν έγινε αυτό τότε ούτε δικαιολογείται να γίνει σήμερα. Και αυτό γιατί η Ελλάδα δεν έχει μια απλή ισοτιμία νομίσματος αλλά είναι σε μια νομισματική ένωση. Και αυτό σημαίνει ότι είναι πολύ πιο δύσκολο να αντικαταστήσεις ένα νόμισμα από ό,τι να κάνεις υποτίμηση. Θα έπρεπε να αντικαταστήσει όλα τα χρήματα στις τράπεζες, πράγμα που σημαίνει ότι πιθανότατα θα έκλειναν μέχρι να γίνει αυτό, ενώ εν τω μεταξύ, ο πανικός που θα προκαλούνταν θα προκαλούσε ένα σπιράλ ύφεσης στην οικονομία.
Αυτός είναι ο κύριος λόγος που η Ελλάδα δεν έφυγε από το ευρώ. Το γεγονός ότι οι πολίτες της ακόμη αντιμετωπίζουν το ευρώ ως τον εγγυητή της οικονομικής επιτυχίας είναι ο άλλος λόγος. Κάτι που δεν πρόκειται να αλλάξει.
Αλλά κάτι δεν πρόκειται να αλλάξει ούτε με την ανάκαμψη. Το ΔΝΤ εκτιμά με κάποια αισιοδοξία ότι το 2023 η Ελλάδα θα είναι 12,8% πιο φτωχή από ό,τι ήταν το 2007, γεγονός που σημαίνει ότι θα επιστρέψει στη κατάσταση που ήταν πριν την ύφεση περίπου το 2030 ή κάπου εκεί. Έφτιαξαν μια έρημο και το αποκαλούν ανάκαμψη».
11°
