Εκλογές για την ΕΡΤ;

Η έλλειψη μεταρρυθμιστικού σχεδίου της κεντροαριστεράς συγκρούεται με το αυταρχικό ξέσπασμα της κεντροδεξιάς (επίσης χωρίς σχέδιο) πάνω στο πλοίο που βυθίζεται από την αποτυχία (όλων) ενεργοποίησης της οικονομίας

Γιατί τόσο πάθος σε αυτή τη σύγκρουση καλοκαιριάτικα; Γιατί η ΕΡΤ έγινε ξαφνικά ο ομφάλιος λώρος της «μεταρρύθμισης»; Αξίζει να πάμε σε καταστροφικές εκλογές τώρα; Και με πιο επίδικο;

Μαζί βουλιάζουμε – αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Το δημοσιονομικό κενό που συζητά η τρόικα με τον Στουρνάρα αυτές τις ημέρες είναι ο ΕΟΠΠΥ και το ΤΕΒΕ/ΟΑΕΕ... Οποία έκπληξις...

Τα ’χουμε πει, όλοι όσοι έχουν την παραμικρή σχέση με την πραγματική οικονομία: ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος! Πόσο ακόμη δημοσιονομικό κενό χρειάζεται η τρικομματική και ο ΥπΟικ για να ξυπνήσουν μέσα στην πραγματική πραγματικότητα από το βαθύ ύπνο του success story τους; Πού νομίζουν ότι βρίσκει τα χρήματα ο Έλληνας, ο ελεύθερος επαγγελματίας, ο ιδιωτικός υπάλληλος, ο συνταξιούχος, ο άνεργος; Στα δένδρα του Δημοσίου;

Φέτος ακόμη και οι λιγοστοί ΕΕ που πλήρωναν τα ασφαλιστικά τους ταμεία, σταμάτησαν. Τους προτείνουν να κάνουν ρύθμιση με όρους απαγορευτικούς: να πληρώσουν αυτά που δεν μπορούν και μια δόση καπέλο....Φέτος ακόμη και οι λιγοστοί πολίτες που άντεχαν μέχρι το χειμώνα να πληρώνουν τους φόρους και τα χαράτσια, έχουν πια σταματήσει. Σήκωσαν τα χέρια ψηλά. Ας έρθουν να μας συλλάβουν λένε – δεν υπάρχει τίποτα. Κι ό,τι θα κατευθυνόταν στην οικονομία το παίρνει η φορολογία. Για να συντηρήσει ένα κράτος μαύρη τρύπα.

Και μέσα σε αυτό το κλίμα, ο Α. Σαμαράς κάνει το απονενοημένο: κλείνει την ΕΡΤ, απολύει χιλιάδες ανθρώπους χωρίς κανένα σχέδιο – απλά για να εκθέσει τους άλλους δυο σαν αντιμεταρρυθμιστές... Πετάει την μπάλα στην εξέδρα και ταυτόχρονα δίνει στην αριστερά μια μεγάλη ευκαιρία: να μετατοπίσει την πολιτική ατζέντα από την οικονομία στο ζήτημα της δημοκρατίας. Όλους τους συμφέρει αυτή η μετατόπιση. Ακόμη και το ΚΚΕ βγήκε από τη ναφθαλίνη και ενεργοποίησε τον 902 (άλλη πονεμένη ιστορία απολύσεων). Ο Τσίπρας ζητάει εκλογές (οποία έκπληξις, επίσης) και η ΧΑ καταγγέλλει τη δημόσια τηλεόραση ως ναζιστική...

Το κεντρικό ζήτημα είναι ότι ολόκληρο το πολιτικό προσωπικό κινείται χωρίς κανένα σχέδιο.

Κινείται στην πελατειακή λογική που το ανέθρεψε και συντηρεί, και στρέφεται καχύποπτα έως εχθρικά σε κάθε ουσιώδη μεταρρύθμιση στο παρασιτικό κρατικό μόρφωμα που το ίδιο δημιούργησε. Ταυτόχρονα τα δανεικά τελειώνουν και κάτι πρέπει να γίνει. Ακόμα και οι ίδιοι το καταλαβαίνουν. Έχουν ποντάρει στη νέα μεγάλη ιδέα, το πρωτογενές πλεόνασμα που θα επιτρέψει στην ΕΕ να υλοποιήσει τις υποσχέσεις της για αναθεώρηση κάποιων πραγμάτων και πιθανά νέα δάνεια. Αλλά το πρωτογενές πλεόνασμα αποπειράται να επιτευχθεί με κόλπο: παύση πληρωμών του Δημοσίου και στράγγισμα των καταθέσεων των πολιτών με απανωτούς και αφόρητους φόρους!

Εδώ βρίσκεται η ουσία όλης αυτής της υστερίας αυταρχισμού της ΝΔ. Δεν τρελάθηκε ξαφνικά ο Α. Σαμαράς – απλά η αποκάλυψη της αποτυχίας σε όσα είχε υποσχεθεί και κυνηγήσει (επενδύσεις, ιδιωτικοποιήσεις, φορολογικά έσοδα) τον οδηγεί να στραφεί εναντίον των πελατών του και των συμμάχων του, αναζητώντας στον αιφνιδιασμό ένα σωτήριο αντιπερισπασμό μέχρι τις γερμανικές εκλογές και μια επικοινωνιακή εκστρατεία «μεταρρυθμισμού» στη θέση του καταρρεύσαντος success story. Έτσι όπως πάντα, όμως: τυχοδιωκτικά και χωρίς σχέδιο...

Η σκιαμαχία που παρακολουθούμε δεν μπορεί να σκεπάσει την πραγματικότητα. Σήμερα ξεκινούν υποτίθεται οι ρυθμίσεις για τα ληξιπρόθεσμα χρέη. Συνεχίζεται η κατάθεση φορολογικών δηλώσεων. Η ΔΕΗ καταμετρά τα απλήρωτα χαράτσια. Οι ΔΟΥ στέλνουν ειδοποιήσεις για καθυστερημένους φόρους. Οι τράπεζες συνεχίζουν τα απελπισμένα τηλεφωνήματα στους πελάτες που χρωστούν. Και οι πολίτες γενικεύουν τη στάση πληρωμών περιορίζοντας τα έξοδά τους στα στοιχειώδη.

Και η τρικομματική χτενίζεται.

Μαζί τα φάγατε. Μαζί βουλιάζουμε. Μεταρρύθμιση δεν γίνεται όσα κλούβια πελατειακά αυγά και να σπάσουν...

Μεταρρύθμιση σημαίνει σχέδιο, «ελληνικό μνημόνιο» με την ΕΕ, σημαίνει ενεργοποίηση της οικονομίας. Κι αυτό δεν γίνεται με τσαμπουκάδες, ρεβανσισμούς και αντιπαραθέσεις περί όνου σκιάς. Ούτε βέβαια με εκλογές, όπου θα αντιπαρατεθούν οι αμετανόητα ψεκασμένοι με τους «αναγεννημένους μεταρρυθμιστές», οι ένοχοι με τους ριγμένους στη μοιρασιά και οι planB-ίστες κρατιστές με τους απλανείς αστέρες του χάους.

Μεταρρύθμιση σημαίνει σχέδιο και όραμα με την κοινωνία συμμέτοχο – ποιος όμως από τον παλιό πολιτικό κόσμο διαθέτει έστω και την ειλικρινή πρόθεση για κάτι τέτοιο;

Δεν λέει λοιπόν τυχαία ο πραγματικός φίλος της Ελλάδας, Ντανύ Κον Μπεντίτ: «Tρέχα, σύντροφε, τρέχα, ο παλιός πολιτικός κόσµος βρίσκεται πίσω σου!»