Σκύλλα – Χάρυβδη 1-1 (ημίχρονο)

Με πολλή αγωνία παρακολούθησα τα γεγονότα της τελευταίας εβδομάδας σχετικά με την ΕΡΤ, καθώς πάντα μια μάχη ανάμεσα στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη είναι ένα πραγματικό ντέρμπι που ικανοποιεί και τους πιο απαιτητικούς οπαδούς. Την ίδια στιγμή, κάθε τέτοια μάχη έχει και περιορισμένα θύματα, καθώς λίγοι είναι οι άνθρωποι που μισούν τα σπορ και που καθόλου δεν νιώθουν να ταυτίζονται με κανένα από τα δύο τέρατα και που σιχαίνονται την ιδέα να γίνουν συνοδοιπόροι οποιασδήποτε εξουσίας του παρελθόντος, του παρόντος ή του μέλλοντος. Με λύπη μου, βέβαια, παρατηρώ πως αυτοί οι εχθροί του αθλητισμού τελευταία αυξάνονται.

Η αύξηση αυτή, αν δεν κάνει κάτι η πολιτεία και οι οργανωμένοι φορείς, δημιουργεί τον κίνδυνο κάποια μέρα αυτές τις μάχες να μην τις παρακολουθεί κανείς και το ωραίο αυτό σπορ να γίνει κάτι σαν το Παγκράτιο: Να το θυμόμαστε μόνο επειδή θα έχει δώσει το όνομά του σε κάποια περιοχή της Αθήνας η οποία θα ονομάζεται «Οποιοσδενειναιμαζιμασειναιεναντιονμας» προς τιμήν του Τζορτζ του Ντάμπλιγιου του Μπους, ο οποίος, αν θυμάστε, πριν κάποια χρόνια την επανέφερε στη μόδα.

Χαρακτηριστικό στιγμιότυπο από τον αγώνα για την ΕΡΤ. Στη μέση διακρίνονται κάποιοι ξενέρωτοι εργαζόμενοι που απλώς θα ήθελαν να μπορούν να κάνουν καλά τη δουλειά τους.

Όπως και να έχει –και παρόλο που ακόμα είμαστε στο πρώτο ημίχρονο– όλοι συμφωνούν πως είναι ένα απολαυστικό ντέρμπι: Η ομάδα της Σκύλλας ξεκίνησε με κάποιες απουσίες, αφού μπορεί ο Αντώνης ο Σαμαράς, ο Σίμος ο Κεδίκογλου και ο Γιάννης ο Στουρνάρας να ήταν σε μεγάλη φόρμα, αλλά ο Ευάγγελος ο Βενιζέλος και ο κυρ-Φώτης ο Κουβέλης ήταν στον πάγκο. Και οι δύο μεγάλοι σταρ προέρχονταν από τραυματισμό και δεν ήταν έτοιμοι να παίξουν και να ικανοποιήσουν το κοινό της Σκύλλας το οποίο τρελαίνεται για σπασμένα αυγά και ομελέτες. Πρόκειται για ένα πάθος που το έχει και ο ίδιος ο Αντώνης ο Σαμαράς με αποτέλεσμα να μπερδεύει τη δημοκρατική διακυβέρνηση με τις εκπομπές του Έκτορα του Μποτρίνι και επειδή ούτε στη μαγειρική δεν είναι ιδιαίτερα ικανός να καταλήγει να πετά τα αυγά στα σκουπίδια και στο τηγάνι να ρίχνει μόνο τα τσόφλια. Αυτό, βέβαια, καθόλου δεν ενοχλεί τους οπαδούς του, που το μόνο που θέλουν να βλέπουν είναι το σπάσιμο των αυγών, αν και κατά βάθος θα προτιμούσαν αυτό των κεφαλιών των αντιπάλων και μπράβο τους.

Η ομάδα της Χάρυβδης κατέβηκε με όλα της τα μεγάλα αστέρια: τον Αλέξη τον Τσίπρα, το νέο προκαθήμενο της Μαρξιστικής Ορθοδοξίας τον αρχιεπίσκοπο Δημήτρη Κουτσούμπα και πλήθος συνδικαλιστικών φορέων προκαλώντας τον ενθουσιασμό των οπαδών τους. Το πρόβλημα των οπαδών της Χάρυβδης είναι πως αισθάνονται κάπως μειονεκτικά επειδή δεν θα μπορέσουν να κομπλεξάρουν τα παιδιά τους με τη διήγηση των αγώνων τους ενάντια σε κάποια Χούντα. Ευτυχώς, χάρη σ’ αυτό το ντέρμπι βρίσκουν την ευκαιρία να νιώσουν αντιστασιακοί, κουνώντας τη γροθιά τους στο ρυθμό των εμβατηριακών τραγουδιών που άκουγαν και οι γονείς τους, χωρίς όμως να κινδυνεύουν με φυλακίσεις και εξορίες, κάτι που όπως και να το κάνουμε συμφέρει, καθώς μπορείς να έχεις και αντίσταση και ασφάλεια και ρετρό νοσταλγία, όλα σε ένα νοικοκυρεμένα.

Η κερκίδα έδωσε για άλλη μια φορά τον παλμό και μπράβο της!

Η πρώτη μεγάλη φάση του ντέρμπι έγινε όταν ο Αντώνης ο Σαμαράς άνοιξε την τηλεόραση και είδε πως στην ΕΡΤ δεν έχει τούρκικα και ριάλιτι και τάλεντ σόου, με αποτέλεσμα οι βουλευτές του να μην μπορούν να παρακολουθήσουν το κανάλι στο οποίο κάνουν κουμάντο κάτι που, όπως και να το κάνεις, είναι άδικο. Ένα άδικο που καμιά εκπομπή με την Ανθή τη Σαλαγκούδη και τον αδερφό της Φωτεινής της Δάρρα, ούτε καν η ίδια η Φωτεινή η Δάρρα, δεν μπορεί να ανατρέψει. Αποφάσισε λοιπόν πως είχε έρθει η ώρα για δράση και έβαλε μπροστά το μεγάλο του σχέδιο για μια νέα Κυβερνητική Τηλεόραση η οποία θα στελεχωθεί με ακόμα πιο αντικειμενικά κριτήρια από ό,τι οι παλιότερες, καθώς αυτή τη φορά θα επιλεγούν αξιοκρατικά μόνο οι καλύτεροι φίλοι του Αντώνη του Σαμαρά και του Σίμου του Κεδίκογλου και κανείς άλλος φίλος κανενός άλλου.

Από την άλλη ο Αλέξης ο Τσίπρας, έχοντας πάρει τα πάνω του από το σύνθημα «Σήκω Αντρέα για να δεις / το παιδί της Αλλαγής» το οποίο νοερά δονεί τις ομιλίες του, απέδειξε πω είναι όλο και πιο έτοιμος να κυβερνήσει διευρύνοντας το ρεπερτόριό του. Αυτοί που τον κατηγορούσαν πως το μόνο που μπορεί να κάνει καλά είναι να μιμείται τον Ανδρέα τον Παπανδρέου είμαι σίγουρος πως δάγκωσαν τη γλώσσα τους, όταν τον είδαν να μιμείται και τον Γεώργιο κηρύσσοντας το δικό του «ανένδοτο». Τελείως αδιασταύρωτες πληροφορίες λένε πως ο μόνος λόγος που δεν κατεβαίνει με κεντρικό σύνθημα το «1-1-4» είναι επειδή οι οπαδοί του μπορεί να μπερδευτούν και να νομίζουν πως κάνει διαφήμιση σε κάποια εταιρεία πληροφοριών τηλεφωνικού καταλόγου.

Η μεγαλύτερή του στιγμή ήταν εκείνο το ρητορικό κρεσέντο στο οποίο κατηγόρησε τον Αντώνη τον Σαμαρά πως κλείνει την τηλεόραση του Ελύτη και του Χατζιδάκι, αφήνοντας έξω, κακώς κατά την ταπεινή μου άποψη, άλλες σπουδαίες προσωπικότητες των οποίων επίσης είναι η συγκεκριμένη τηλεόραση όπως, ας πούμε, ο Αιμίλιος ο Λιάτσος.

Είναι πραγματικά κρίμα να μην αναφέρονται όλοι αυτοί που έβαλαν το δικό τους λιθαράκι για τη δημόσια τηλεόραση.

Είπα Χατζιδάκις και μου ήρθαν στο μυαλό οι χιλιάδες συμπολίτες μου, οπαδοί ή παίκτες και των δύο ομάδων, οι οποίοι θέλοντας να δώσουν κάποιο βάρος και κάποια υπόσταση στην άποψή τους, κολλάνε πάντα δίπλα της και ένα απόσπασμα από κάποια συνέντευξη του Χατζιδάκι. Οι ατάκες του Χατζιδάκι λειτουργούν πάντα ως ένα πολύ ωραίο ρούχο που ντύνει με κομψότητα οποιαδήποτε γύμνια επιχειρημάτων, ανεξαρτήτως πάχους.

Φυσικά, εκτός του Χατζιδάκι για την ίδια δουλειά μπορούν να χρησιμοποιηθούν και άλλοι σπουδαίοι του παρελθόντος, αρκεί να είναι νεκροί –βιολογικά ή εγκεφαλικά–, ώστε να μην μπορούν να απαιτήσουν να μη χρησιμοποιείται το όνομά τους για προπαγανδιστικούς σκοπούς. Από την άλλη, σκέφτομαι πως μπορεί κανείς από όσους χρησιμοποιούν το όνομα σπουδαίων νεκρών να μην το κάνει για προπαγανδιστικούς λόγους. Ζητώ συγνώμη, αλλά καμιά φορά ξεχνάω πως όλοι μας σιχαινόμαστε την προπαγάνδα, εκτός από όταν συμφωνεί με τις επιδιώξεις και τις απόψεις μας, αλλά αυτό είναι λογικό, αφού εμείς έχουμε δίκιο και είμαστε οι καλοί που πολεμούν τους κακούς.

Ευτυχώς ζούμε σε μια εποχή που οι διαφορές ανάμεσα σε «εμάς» και τους «άλλους» είναι ολοφάνερες.

Θα τελειώσω με τις εντυπώσεις μου από το πρώτο ημίχρονο του ντέρμπι με κάτι που μου έκανε πολύ κακή εντύπωση και μπράβο του. Μιλώ για την προσπάθεια του Βασίλη του Λέκκα να παρωδήσει τον Μίκη τον Θεοδωράκη. Αυτό είναι κάτι με το οποίο δεν έχω καμία αντίρρηση, αλλά νομίζω πως το προαύλιο της ΕΡΤ δεν ήταν ο κατάλληλος τόπος και η ώρα του ξεσηκωμού δεν ήταν ο κατάλληλος χρόνος για κάτι τέτοιο.