Add insult to injury – αλάτι στην πληγή

Ο μέχρι προ τινος υπουργός Οικονομίας και Ανάπτυξης κ. Δημήτρης Παπαδημητρίου, με άρθρο του (εδώ) επιχειρεί να καταρρίψει τους «μύθους περί ζημίας από την διαχείριση ΣΥΡΙΖΑ». Επικαλούμενος το «επιστημονικώς σωστό», όχι μόνο ζημία δεν είχαμε, αλλά και όφελος!

Ας μην ξεχνάμε πως για κάτι τέτοιους ανθρώπους το «επιστημονικώς σωστό» είναι έννοια σχετική – ο ίδιος ένα μήνα πριν υπουργοποιηθεί είχε καταθέσει την πολλοστή ανάλυσή του πως μόνο ένα σύστημα διπλού νομίσματος μπορεί να σώσει τη χώρα.

Για τον «επιστήμονα» αρκούσε μια κουβέντα μιας ώρας με τύπους σαν τον Δραγασάκη για να πετάξει στα σκουπίδια εκείνα τα «επιστημονικά σωστά». Pathetic που λένε και στη γλώσσα που καταλαβαίνει – αξιοθρήνητος. Φαίνεται πως ο καημένος έχει σφίξεις γιατί του πέφτει ακριβό το νοίκι πια και θέλει να αποκαταστήσει τις σχέσεις του (οικογενειακώς φαντάζομαι – αυτοί πάνε πακέτο) με τον τσιπροκαμμένο συρφετό.

Από πού ν’ αρχίσεις με τις ακυρολογίες του πρώην. Σε ένα πράγμα έχει δίκιο: όποιος ξεκινά την αποτίμηση της ζημίας ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ από τα €86 δις του τρίτου μνημονίου, δεν θα βγάλει σωστό αποτέλεσμα. Κατά τα άλλα, σχεδόν κάθε γραμμή του άρθρου είναι προϊόν άγνοιας (καθόλου απίθανο με αυτόν τον απίθανο τύπο) ή πολιτικής απάτης. Ας ξεκινήσουμε, λοιπόν.

Το τρίτο μνημόνιο δεν ήταν αχρείαστο – κάθε κυβέρνηση θα κατέφευγε σε μνημόνιο

Από τα €86 δις του μνημονίου Τσίπρα, τα €36 δις πήγαν σε χρεολύσια. Άλλα €30 δις σε τόκους, ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις και την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών – η οποία άφησε αχρησιμοποίητο κεφάλαιο €20 δις. Κατά τον κ. Παπαδημητρίου, κάθε κυβέρνηση τα ίδια θα έκανε, πάλι μνημόνιο θα χρειαζόταν. Πιθανόν, όμως πολύ μικρότερο – ο Σόιμπλε το εκτιμούσε €10-€12 δις – και μόνο για μερική κάλυψη χρεολυσίων. Οι τόκοι θα καλύπτονταν από τα υψηλά προβλεπόμενα πρωτογενή πλεονάσματα και την ανάπτυξη – οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ κληρονόμησαν από τους σαμαροβενιζέλους οικονομία με ήδη μικρό πρωτογενές πλεόνασμα και ήδη σε ανάπτυξη, τη μεγαλύτερη όλης της Ευρωζώνης το 2014.

Οι ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις που εξοφλήθηκαν είναι πρόσθετες αυτών που παρέλαβε ο Τσίπρας. Η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών έγινε γιατί τις φαλίρισε ο Τσίπρας. Δεδομένου ότι η κυβέρνηση Σαμαρά είχε ήδη αποκτήσει μερική πρόσβαση στις αγορές τον Απρίλιο 2014, αντλώντας €8 δις με εξαιρετικούς για την εποχή όρους, μπορούμε βάσιμα να υποθέσουμε πως μια διαφορετική κατάληξη κατά την προεδρική εκλογή θα επέτρεπε σε οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση να συνεχίσει την πορεία της προς τις αγορές και να καλύψει μεγάλο μέρος (ή και όλες) των αναγκών εξόφλησης χρεολυσίων χωρίς μνημόνιο – ενδεχομένως με μόνες τις εγγυήσεις της αποφασισμένης πιστοληπτικής γραμμής.

Με την διαχείριση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν αυξήθηκε το χρέος

Ας δούμε τι λένε τα επίσημα Δελτία Χρέους της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ – ακόμη και το δελτίο με την «παράδοση» Σαμαρά, ο Βαρουφάκης το εξέδωσε 20/2/2015. Στον πίνακα με τη Λογιστική Αποτύπωση που παραθέτουμε, το άνω μέρος, «Κεντρική Κυβέρνηση», αντλεί στοιχεία από τα αντίστοιχα Δελτία Χρέους του ΥΠΟΙΚ/ΟΔΔΗΧ. Μέχρι 31/12/2017 οι κυβερνήσεις ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ αύξησαν το χρέος κατά €18 δις.

Ας ρίξει μια ματιά, επιστημονική βρε αδελφέ, ο κ. Παπαδημητρίου, αντί να προσβάλει τη νοημοσύνη μας γράφοντας ασύστολα ψέματα. Εν τω μεταξύ, στον προϋπολογισμό προβλέπεται αύξηση του χρέους το 2018 κατά €13 δις, συμπεριλαμβανομένων €10 δις του ESM για το μαξιλάρι της καθαρής εξόδου. Δυστυχώς για την επιχειρηματολογία του κ. Παπαδημητρίου – και δυστυχέστερα για όλους τους πολίτες – τον Φεβρουάριο 2018 τα επίσημα στοιχεία δίνουν το χρέος αυξημένο κατά €9 δις από τη βάση αναφοράς του προϋπολογισμού, πριν οποιαδήποτε εκταμίευση του ESM και πριν την άντληση €7 δις που υποτίθεται θα αντικαταστήσουν κάποιο απροσδιόριστο βραχυπρόθεσμο χρέος. Δηλαδή, στα €18 δις του πίνακα, θα προστεθούν πολύ περισσότερα από τα €13 δις της πρόβλεψης Τσακαλώτου.

Η κοροϊδία με τις ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις

Εντελώς φυσικά, casually θα έλεγε ο ίδιος, ο αρθρογράφος αντιπαρέρχεται τη δική του αντίφαση. Πληρώθηκαν, λέει, €7.3 δις ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεων του δημοσίου, εκ των οποίων €3.1 δις κληρονόμησε ο Τσίπρας από τον Σαμαρά. Δηλαδή, απαξιοί να σχολιάσει τη διαφορά – τα €4.2 δις της διαφοράς είναι φέσια που δημιούργησαν οι κυβερνήσεις ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και το προσπερνά! Η αλήθεια βέβαια είναι πολύ διαφορετική. Ο Σαμαράς παρέδωσε €3.7 δις ληξιπροθέσμων υποχρεώσεων (στοιχεία 31/12/2014 στον πίνακα), το 2017 έκλεισε με υπόλοιπο €3.3 δις (το Eurogroup το υπολογίζει €4 δις).

Στο μεσοδιάστημα πληρώθηκαν περίπου €12 δις (τα €7.3 δις του καημένου είναι τα «άγνωστα σε όλους φέσια» που διευθετήθηκαν μετά την κατ’ αρχάς συμφωνία της 1/5/2017 – κάπου θα το διάβασε και του ‘μεινε ως νούμερο!). Αυτό που αντιπαρέρχεται ο αρθρογράφος δεν είναι καν τα προφανή από το κέιμενό του €4.2 δις –  είναι πως εξοφλήθηκαν κάπου €12 δις ουρανοκατέβατων φεσιών, δηλαδή χρημάτων που τραβούσαν με το ζόρι από την οικονομία οι σύντροφοι διαχειριστές της, Βαρουφάκης και Τσακαλώτος, για να κάνουν τη δουλειά όλων. Εν τω μεταξύ, τον Φεβρουάριο 2018 οι ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις εμφανίζονται αυξημένες κατά €250 εκατ.

Η κοροϊδία με τις τράπεζες

Ο Αρκάς έχει κυκλοφορήσει μια γελοιογραφία με το ανθρωπάκι του να μιλάει για τους πανηγυρισμούς της επιτυχίας της κυβέρνησης για την αποκατάσταση ζημίας την οποία προκάλεσε η ίδια. Ο αρθρογράφος πανηγυρίζει γιατί για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών χρειάσθηκαν μόνον €5 δις δημόσιου χρήματος, αντί για €25 δις που είχε προβλεφθεί κατά την 17ωρη διαπραγμάτευση. Στο δεύτερο τμήμα του πίνακα, «Τραπεζική Συμμετοχή», παρουσιάζεται τι παρέλαβε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ (χρηματιστηριακή αποτίμηση και λογιστικές καταστάσεις ΤΧΣ 31/12/2014) ως συμμετοχή του δημοσίου στις τέσσερις συστημικές τράπεζες και πού βρισκόταν αυτή με το κλείσιμο του 2017. Μη λαμβάνοντας υπ’ όψη την απώλεια αξίας το β’ εξάμηνο 2014 της αβεβαιότητας εν αναμονή του επελεύναντος ΣΥΡΙΖΑ, η διαχείριση Τσίπρα-Καμμένου-Βαρουφάκη-Τσακαλώτου φαλίρισε τις τράπεζες και πέταξε από το παράθυρο λίγο πάνω από €15 δις, λογιστικώς καταγεγραμμένα!

Μαζί με το δημόσιο όμως, έχασαν τα λεφτά τους και οι ιδιώτες μέτοχοι. Για κάποιους απ’ αυτούς θα έπρεπε να νοιάζεται ο κ. Παπαδημητρίου: την Εκκλησία της Ελλάδας (βασικός μέτοχος της ΕΤΕ), το ΕΚΠΑ κυρίως αλλά και άλλα πανεπιστήμια, ασφαλιστικά Ταμεία με μετοχές στις τράπεζες, κ.α. Επίσης, πέραν του μηδενισμού της αξίας των μετοχών, κουρεύτηκαν κατά 63% περίπου οι «επενδύσεις» στις τράπεζες, συνολικά €4.4 δις – πόσα απ’ αυτά είναι Ταμείων και πόσα κακών επενδυτών δεν το ξέρουμε. Να προσθέσουμε και τα κορόιδα που «μπήκαν» στην (πρώην πια) ναυαρχίδα του παράλληλου τραπεζικού συστήματος, την Τράπεζα Αττικής, και αφού έχασαν την επένδυση στην προηγούμενη ανακεφαλαιοποίηση, χάνουν σήμερα το 88% των χρημάτων της τελευταίας για την οποία πανηγυρίζει ο κ. Παπαδημητρίου. Σε ποιόν να χρεώσουμε τον εκ νέου αποκλεισμό των τραπεζών από τις διατραπεζικές αγορές το πρώτο δεκαήμερο του Ιανουαρίου 2015; Έχει επιπτώσεις; Ρευστότητα €10 δις χάθηκε για να ανακτηθεί δυόμισι χρόνια αργότερα. Σε ποιόν να χρεώσουμε την αύξηση των κόκκινων δανείων κάθε φορά που οι τσιπροκαμμένοι αγωνίζονταν σκληρά υπέρ ημών (άνοιξη-καλοκαίρι 2015, άνοιξη 2016); Τελικά ο Αρκάς έχει απόλυτο δίκιο!

Το εξωφρενικό είναι πως ο κ. Παπαδημητρίου χρεώνει την μισή απώλεια καταθέσεων από τις τράπεζες στην «κινδυνολογία Σαμαρά». Είναι καταγεγραμμένο στα υπόλοιπα TARGET2, του συστήματος εκκαθάρισης διακρατικών συναλλαγών σε ευρώ, πως τα λεφτά δεν έφυγαν απλώς από τις τράπεζες, αλλά βγήκαν εκτός της χώρας. Οι εκροές ξεκίνησαν αμέσως μετά την αναγγελία πρόωρης εκλογής ΠτΔ την 8/12/2014. Όντως, περίπου το μισό των εκροών έγινε πριν αναλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ, πλην όμως τα λεφτά που έφυγαν ήταν κυρίως των μεγαλοκαταθετών, επιχειρήσεων, κλπ, που δεν χαμπαριάζουν από κινδυνολογίες, αλλά από εκτίμηση κινδύνου. Ακόμη και εάν δεχθούμε την «ευθύνη Σαμαρά», γιατί δεν αντιστράφηκε η ροή με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, αλλά συνεχίσθηκε με αυξανόμενους ρυθμούς; Γιατί με την ανάκαμψη που βλέπει ο πρώην υπουργός δεν επανέρχονται, έστω αυτά της περιόδου ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ – παρά με ρυθμούς χελώνας; Ας θυμηθούμε πως μία από τις φαντασιώσεις Βαρουφάκη-Τσίπρα ήταν πως το έλλειμμα στο TARGET2 ήταν πυρηνικό όπλο κατά την αγωνιστική διαπραγμάτευση. Ο Σαμαράς (και πολλοί άλλοι βέβαια) δεν κινδυνολογούσαν – επεσήμαιναν τον κίνδυνο ο οποίος επιβεβαιώθηκε εντός μηνών.

Δεν έχουμε ακούσει τίποτε για τα ομόλογα ΕΚΤ;

Στο Eurogroup της 27/11/2012, ο Στουρνάρας κατάφερε να δεσμευθούν όλες οι κυβερνήσεις και όλο το Ευρωσύστημα στην επιστροφή των κερδών της ΕΚΤ και των κεντρικών τραπεζών από τα ελληνικά ομόλογα που διακρατούν. Με την αγωνιστική διαπραγμάτευση του 2015, χάθηκαν (α) η τελευταία δόση του 2014, (β) η πρώτη δόση του 2015 και (γ) όλες οι δόσεις από 1/7/2015 μέχρι 31/12/2016. Σύνολο περίπου €8.7 δις. Παρουσιάζονται στο τρίτο μέρος του πίνακα. Ο πρώην υπουργός δεν έχει ακούσει τίποτε γι’ αυτά. Ή δεν έχει ιδέαν ή κοροϊδεύει. Από τα χρήματα αυτά, μόνο τα €1.8 δις του 2014 (του Σαμαρά δηλαδή!) χρησιμοποιήθηκαν για να χρηματοδοτηθούν πράξεις ελάφρυνσης του χρέους στο πλαίσιο των βραχυπρόθεσμων μέτρων. Τα υπόλοιπα χάθηκαν οριστικά για την Ελλάδα.

Οι Ρέγλινγκ και Βίζερ φαντασιώνονται;

Ο κ. Παπαδημητρίου υποτίθεται πως καταρρίπτει τη μυθολογία των Ρέγκλινγκ και Βίζερ για ζημία €100 δις και €200 δις, αντιστοίχως. Η ζημία είναι διαφόρων ειδών. Πρώτα, η ζημία του δημοσίου σε καταγεγραμμένη λογιστική βάση. Αυτή δίνεται στα τρία τμήματα του πίνακα και συνολικά ως €42 δις. Με έμφαση: λογιστικά καταγεγραμμένη ζημία μέχρι 31/12/2017, όπως αποτυπώνεται στις επίσημες εκθέσεις φορέων της κυβέρνησης. Θα αυξάνεται προϊόντος του χρόνου μέχρις ότου αλλάξει η κυβέρνηση – μετά, βλέπουμε. Δεν μπορεί να αμφισβητηθεί ούτε από τον ΥΠΟΙΚ. Ακολουθεί η λογιστικώς αποτυπωμένη ζημία ιδιωτών – εκτιμήσιμη με ασφάλεια είναι η σχετιζόμενη με τις τράπεζες. Από τη μετοχική σύνθεση πριν την τελευταία ανακεφαλαιοποίηση και το κούρεμα χρεογράφων, αυτή εκτιμάται σε €22.5 δις (επί τη βάσει της χρηματιστηριακής αξίας 31/12/2014). Ας αποτίσουμε φόρο τιμής και στα κορόιδα της Τράπεζας Αττικής, με το €1 δις τουλάχιστον ζημιών.  Σύνολο άμεσης, λογιστικώς αποτιμήσιμης ζημίας, €65.5 δις.

Στην άμεση ζημία του δημοσίου και «επενδυτών» προστίθενται τα μέτρα επί της κεφαλής των πολιτών, τα οποία δεν προβλέπονταν καν τον Δεκέμβριο 2014 όταν, με αναπάντητο το e-mail Χαρδούβελη, ετελεύτησεν οιαδήποτε προοπτική της κυβέρνησης Σαμαρά. Ας θυμηθούμε πως το e-mail Χαρδούβελη πρότεινε μέτρα €980 εκατ, έναντι των απαιτήσεων της τρόικας €2 δις (από €2.6 δις αρχικά). Τα μέτρα των κυβερνήσεων ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ αθροίζονται μέχρι 31/12/2017 στα €14.5 δις – επειδή είναι μόνιμα, η επιβάρυνση αυξάνεται προϊόντος του χρόνου – και είναι ζημία των πολιτών που τα υφίστανται. Αναμένουν τη σειρά τους τα μέτρα περικοπής συντάξεων και μείωσης αφορολογήτου – κάπου €3.5 δις χρόνος μπαίνει, χρόνος βγαίνει.

Στα παραπάνω προστίθενται οι απώλειες του ΑΕΠ. Το 2014, με την Ευρώπη να βγαίνει από την κρίση, η Ελλάδα κατέγραψε τη μεγαλύτερη ανάπτυξη μεταξύ των χωρών της Ευρωζώνης. Ακολούθησαν δύο υφεσιακά χρόνια ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ για να καταγραφεί το 2017 η μισή από την προβλεπόμενη ανάπτυξη, η μικρότερη μεταξύ των χωρών της Ευρωζώνης. Οι απώλειες ΑΕΠ προστίθενται από χρόνο σε χρόνο. Μόνο εκτιμήσεις μπορεί να κάνει κανείς – με τη μέση ανάπτυξη της Ευρωζώνης η σωρευτική απώλεια ΑΕΠ τα τρία χρόνια είναι της τάξεως των €25 δις.

Εν ολίγοις, οι άμεσες λογιστικές απώλειες, τα μη προβλεπόμενα μέτρα και η απώλεια ΑΕΠ ξεπερνούν  τα €100 δις της εκτίμησης Ρέγκλινγκ. Το σημαντικό είναι πως η ζημία έχει μόνιμο χαρακτήρα και θα αυξάνεται επί αρκετά χρόνια. Από το σημείο αυτό και μετά, προστίθενται οι ζημίες στην οικονομία από τα capital controls, τα λουκέτα, την απαξίωση περιουσιακών στοιχείων, κλπ, αλλά και από την παρατεινόμενη έλλειψη ρευστότητας. Αφορούν το σύνολο του πληθυσμού και αντικατοπτρίζονται στην έκρηξη των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς το δημόσιο και τους ασφαλιστικούς οργανισμούς. Οι εκτιμήσεις για το σύνολο αυτών των απωλειών ποικίλουν – πάντως είναι δεκάδες δισεκατομμυρίων. Η εκτίμηση Βίζερ για σύνολο ζημίας €200 δις δεν είναι εξωπραγματική – ίσως είναι και μετριοπαθής.

Το αλάτι στην πληγή

Ο αποπεμφθείς υπουργός στο άρθρο του με ακροβατισμούς που βιάζουν κάθε λογική, καταλήγει πως όχι μόνο δεν υπήρξε ζημία κατά την τριετή διαχείριση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, αλλά προέκυψε και όφελος €21 δις! Δεν το χωράει ο νους: όταν έχεις λογιστικώς καταγεγραμμένη ζημία από την ίδια την κυβέρνηση, όταν έχεις τσουνάμι μέτρων επί δικαίων και αδίκων, όταν έχεις έκρηξη οφειλών των πολιτών προς το δημόσιο και τους ασφαλιστικούς οργανισμούς, όταν έχεις περάσει δυο αχρείαστα χρόνια ύφεσης και ένα ισχνής ανάκαμψης, όταν ως και τα κόκκινα δάνεια ξαναρχίζουν να αυξάνονται, μόνο θράσος ή παντελής άγνοια μπορεί να υποστηρίξει το όφελος.

Με «επιστημονικά σωστό» τρόπο ισχυρίζεται πως η παρούσα αξία των βραχυπρόθεσμων μέτρων ελάφρυνσης του χρέους είναι €51 δις! Εάν η αξία είναι σήμερα €51 δις, πόση θα είναι το 2060; Με τους πιο συντηρητικούς υπολογισμούς, υψηλότερη του συνόλου του χρέους! Ποιος νοιάζεται για τον Ρέγκλινγκ που λέει πως το όφελος από τα βραχυπρόθεσμα μέτρα θα αρχίσει να γίνεται αισθητό από  το 2042 και θα φθάσει να είναι της τάξεως των €50 δις το 2060. Γιατί δεν μας τη δείχνουν την παρούσα αξία να τη δούμε και εμείς; Η μόνη αξία που είναι παρούσα είναι τα €220 εκατ ετησίως του πέναλτι των τόκων του δανείου επαναγοράς ομολόγων του Δεκεμβρίου 2012 που μας χαρίστηκε. Για όλα τα άλλα μέτρα, προς ώρας έχουν αναλωθεί πόροι περισσότεροι από το μέχρι τώρα όφελος (κυρίως κόστος ανταλλαγής ομολόγων τραπεζών) – χρησιμοποιήθηκαν οι επιστροφές ομολόγων ΕΚΤ του 2014 οι οποίες έχουν μεταφερθεί στον ESM. Το όφελος θα προκύψει στο μέλλον όταν θα αυξάνονται τα επιτόκια. Άλλως τε, βασική προϋπόθεση για όποια ελάφρυνση χρέους είναι (το έχει συνυπογράψει και ο Τσακαλώτος) να μην υπάρξει κόστος για κανέναν από τους δανειστές. Εάν σήμερα γλυτώνουμε €51 δις, ποιος τα πληρώνει; Το Eurogroup έχει αναθέσει στον Ρέγκλινγκ να εφαρμόσει όποια χρηματοοικονομικά εργαλεία μπορεί ώστε να επιτύχει την ελάφρυνση, με το κόστος να πηγαίνει στην Ελλάδα. Λυπάμαι, αλλά κάτι θα ξέρει παραπάνω ο Ρέγκλινγκ από το να ισοσκελίζει τον οικογενειακό προϋπολογισμό και να βρίσκει ότι του λείπει ένα χιλιάρικο του ενοικίου.

Ας υπενθυμίσουμε πως τα μέτρα ελάφρυνσης χρέους ήταν υποχρέωση που ανέλαβαν οι δανειστές στο περίφημο πια Eurogroup της 27/11/2012. Για να επιτευχθεί αυτό είχαν φτύσει το γάλα της μάνας τους οι Βενιζέλος, Παπαδήμος, Στουρνάρας, Σαμαράς. Ας κλείσουμε και την συζήτηση με τα μέτρα για το χρέος, αναφέροντας πως ακόμη και μετά απ’ αυτά, το ελληνικό χρέος χαρακτηρίζεται από όλους ως «έντονα μη βιώσιμο». Όχι από το κακό ΔΝΤ μόνον, αλλά και από τους φίλους μας Γάλλους και τον Ρέγκλινγκ. Πριν μερικές μέρες έγινε γνωστό πως οι προτάσεις Γαλλίας και ESM συνδέουν την εξόφληση των δανείων με την ανάπτυξη – το σύνολο των υποχρεώσεων θα πληρώνεται μόνον όταν η μέση ανάπτυξη πενταετίας είναι 3.25% ή 3.4%, δηλαδή ποτέ!

Το εξοργιστικό στους ισχυρισμούς του «επιστημονικώς σωστού» κ. Παπαδημητρίου είναι το όφελος που εκτιμάται (από ποιόν; έχω ξαναδεί τα ίδια σε προεκλογικό υλικό του Σεπτεμβρίου 2015) στα €20 δις από τα μειωμένα πρωτογενή πλεονάσματα και την ηπιότερη λιτότητα! Χρησιμοποιεί τις προβλέψεις του Ιουλίου 2015 για πλεόνασμα 0.25% το 2016 (με πονηριά το παρουσιάζει ως μόνιμο – ούτε καν αναφέρει την σταδιακή κλιμάκωση σε 3.5% το 2017 και παραμονή σ’ αυτό μέχρι το 2022 και 2% μέχρι το 2060). Ο καημένος δεν άκουσε καν πως το πλεόνασμα του 2016 ήταν 4.1% και για το 2017 αναμένεται να ανακοινωθεί στο 3.8%. Το «επιστημονικώς σωστό» είναι το σενάριο: λέω ότι έχω υποχρέωση για μικρά πλεονάσματα, υπολογίζω κέρδος (για ποιόν;) έναντι της ψευδώς αναφερόμενης ανάληψης υποχρέωσης από τους σαμαροβενιζέλους διατήρησης υψηλών πλεονασμάτων επί μακρόν, διαλύω την οικονομία και την κοινωνία με θηριώδη πλεονάσματα και, όταν οι μισοί Έλληνες δεν μπορούν να κλείσουν τον μήνα με τα εισοδήματα που δεν έχουν, δείχνω το κέρδος που θα είχα εάν… Κατά τα άλλα αυτός ο σαχλαμαράκιας βλέπει τις αναλύσεις όλων των υπολοίπων να είναι ασκήσεις επί χάρτου, ενώ ο δικός του κοπανιστός αέρας είναι βεβαιωμένο όφελος!

Στα αγγλικά που καταλαβαίνει καλά, υπάρχει η έκφραση “you add insult to injury”, περίπου «μετά το τραύμα προσβάλλεις κι από πάνω». Στα καθ’ ημάς το λέμε ηπιότερα: ρίχνεις αλάτι στην πληγή. Ο κ. Παπαδημητρίου κάνει ακριβώς αυτό. Προσβάλλει τους Έλληνες ενώ αυτός και οι φίλοι του τους έχουν διαλύσει.

Τι πρέπει να γίνει;

Η λύση είναι μία και είναι στα χέρια του Τσίπρα. Να τον διορίσει (ή/και την σύζυγο) κάπου στο δημόσιο, να συμπληρώσει το ενοίκιο που του έλειψε και τον οικογενειακό προϋπολογισμό, υπό τον όρο να σταματήσει να γράφει «επιστημονικά σωστά».