Εν τάξει, πρέπει να το παραδεχτεί ο κ. Σαμαράς ότι την έκανε. Γίνεται βλαχοδήμαρχος και γκάμπλερ; Η ζαριά που δεν του βγήκε, εξελίχτηκε σε χοντρή γκάφα. Δεν του φταίει κανείς, τώρα που όλος ο κόσμος θυμάται πόσο αυτοκαταστροφικός γίνεται στις περιπτώσεις διαχείρισης κρίσεων (τότε που μακεδονιζόταν και που γκρέμιζε κυβερνήσεις πριν δώσουν λύσεις, τις οποίες τώρα αναπολούμε ως ανέφικτες...). Και ότι τελικά γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο δεν πρέπει να έχει δημόσιες ευθύνες. Αφού όταν παθαίνει κρίση πολιτικής επιληψίας τη στιγμή που οδηγεί το καράβι, καθίσταται πάραυτα εθνικός κίνδυνος...
Επιπλέον, ο κ. Σαμαράς έχει διατελέσει υπουργός όλων των Καλαματιανών, γι’ αυτό είναι γελοίο να λέει «έχουμε τα κότσια για τις μεταρρυθμίσεις!». Γι’ αυτό κάποιος πρέπει να τον προσέχει. Με βάση όλες αυτές τις προδιαγραφές που κρύβονται στις περγαμηνές του, φαίνεται ότι ήρθε πάλι η ώρα που είναι έτοιμος για το χειρότερο. Να γίνει πάλι μοιραίος για τον τόπο. Ένας αυτοκαταστροφικός ερημίτης δεν ενοχλεί κανένα. Αλλά ένας αυτοκαταστροφικός πρωθυπουργός γίνεται καταστροφικός για τη χώρα του.
Το να γράφουμε τώρα τέτοια πράγματα, ενέχει κάποιο ρίσκο, θα πει κανείς. Μέσα σε ξαφνική μπόρα, χωρίς ομπρέλα και χωρίς ρεζέρβα, οφείλει να προσέχει κανείς τι λέει. Γιατί καραδοκεί από πίσω η αθλιότητα του χυδαίου λαϊκισμού της «Αριστεράς». Που περιμένει αραχτή από κάτω από την αμυγδαλιά με την καραμπίνα, να περάσει από μπροστά της η πέρδικα και να τη ρίξει κάτω.
Όπως και να το κάνουμε, δεν έχουμε την πολυτέλεια να κουβεντιάζουμε για παραίτηση Σαμαρά και αλλαγή πρωθυπουργού. Το άρμα εξακολουθεί να βρίσκεται στη μέση του χειμάρρου, οπότε δεν αλλάζουμε τώρα άλογο. Αυτόν δυστυχώς έχουμε και θα τον καλέσουμε να παραμείνει, αφού υποστεί τη βάσανο να κοντύνει λιγάκι ο λαιμός του και να πράττει δημοκρατικά για τα μεγάλα δέοντα. Όταν φτάνεις μπροστά στο χείλος του γκρεμού από δική σου γκάφα, τότε μια μονόδρομη μαγκιά σου μένει: να κάνεις ένα βήμα πίσω, όχι ένα βήμα μπρος.
Ο κ. Σαμαράς πρέπει να κάνει πίσω, αυτή τη φορά: ας τσαλακώσει λίγο τον ανόητο εγωισμό του, ώστε να μην τσαλακωθεί πάλι η χώρα εξαιτίας του. Υπάρχει και το λεβεντοβουβαλέ στοιχείο στο κάδρο με την καρικατούρα του σιδερόφρακτου ιππότη, που θέλει να παραστήσει ο αμπντάλης πρωθυπουργός. Δεν επιτρέπεται να περάσει ο βοναπαρτισμός του νοικοκυραίου, που έχει στο δημοσκοποκρατούμενο μυαλό του.
Δεν μπορεί να αγνοείται η έννοια της θεσμικότητας, η οποία πρέπει να είναι εξίσου σεβαστή και απαιτητή με την έννοια της αποτελεσματικότητας, στη δράση της εκτελεστικής εξουσίας. Αυτό δεν είναι κουλτουρολογία. Είναι ουσία, που μας ξαναγυρίζει στην αρχέγονη γεννήτρια της δημοκρατίας ερώτηση: Ποιος θα κρίνει ποιο είναι το «σωστό», για να έρθει αυτοκλήτως να το επιβάλει; Τότε δεν είναι που αυτοδικαίως θα σηκώσει μούρη το απεχθές Ποικιλόχρουν Ακροδεξιό Φαινόμενο; Τι δεν καταλαβαίνετε, κ. Σαμαρά; Ότι κανένα άθλιο μέσο δεν μπορεί να αγιάσει και τον καλύτερο σκοπό; Υπάρχει το κλασικό ζήτημα δημοκρατίας εδώ, ότι δεν έχεις ποτέ καλά αποτελέσματα όταν ξεπερνάς τα θεσμικά όρια. Πώς αλλιώς να το πούμε; Και επιμένουμε ότι αυτό δεν είναι κουλτούρα να φύγουμε. Είναι η ουσία του πυρήνα της αποτελεσματικότητας.
Από δω και πέρα, όμως, υπάρχει και το μείζον. Είναι άθλιο να ζητήσει εκλογές τώρα η «Αριστερή» Χάρυβδη, για να μας σώσει από τη Σκύλα. Όπως είπε σήμερα και ο Ντανιέλ Κον Μπεντίτ «χρειαζόμαστε Action, no Election! Η μείζων πολιτική κρίση είναι να ζητάς ή να επιβάλλεις εκλογές, όταν αντιμετωπίζεις μια ελάσσονα κρίση!»… Ήταν αυτό που έκανε η Σκύλα βλακώδες, αντισυνταγματικό, αντιδημοκρατικό; Μάλιστα! Ας το αντιμετωπίσουμε άμεσα με σκληρή κριτική. Δεν είναι όμως κορυφαίο! Δεν είναι το μείζον. Είναι το δέντρο, δεν είναι το δάσος! Το δάσος είναι η σταθεροποίηση της οικονομίας, τώρα που αρχίζουν να φτάνουν και τα καραβάνια των τουριστών. Το μείζον είναι να γλιτώσει η αποβλακωμένη λαϊκισμένη ελληνική κοινωνία την άτακτη χρεωκοπία!
Σχετικά με την ΕΡΤ, η κατατοπιστική δήλωση Μόσιαλου ανοίγει την πόρτα της μονόδρομης λογικής διεξόδου. Και ο Τζήμερος κατέθεσε εδώ την πάντα προκλητικά (μέχρι παρεξηγήσεως) φρέσκια γνώμη του: «Η γάγγραινα σε ρόλο χειρουργού». Αλήθεια τι τους χωρίζει αυτούς τους δύο και δεν συνομιλούν επειγόντως για το χτίσιμο του Τρίτου Πόλου, που θα μας βγάλει από το αδιέξοδο της Σκύλας και της Χάρυβδης (πρόσεξε το πρόσφατο κείμενό μου «ΕΡΤ, Σκύλα, Χάρυβδη και Τρίτος Πόλος»).
Περιμένουμε, λοιπόν, απαιτούμε άμεση εκτόνωση της βλακώδους κρίσης, που προκάλεσε στη μέση του πουθενά η επιπολαιότητα του πρωθυπουργού. Και ας μείνει μόνο, το όλο περιστατικό, ως μια καλή αφορμή, για να ξανανοίξουμε τη δίδυμη κουβέντα περί δημόσιου αγαθού και περί απομάκρυνσης του διαρκούς κινδύνου της άτακτης χρεοκοπίας.
20°
