Ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας συγκάλεσε χτες Τρίτη τους δεκάδες υπουργούς του σε «υπουργικό συμβούλιο», τους είπε ό,τι είχε να πει και - αυτό ήταν όλο, τέλος, συζήτηση δεν έγινε.
Διαβάζοντας προσεκτικά το μονόλογο Τσίπρα, παρατηρούμε ένα μίγμα όχι μόνο από αυτοαναφορικές διαβεβαιώσεις και ενθαρρυντικές διατυπώσεις, αλλά επίσης κι από ψέματα, αποκρύψεις και μισές αλήθειες.
Μια επιλογή από 20 τέτοια ψέματα, αποκρύψεις και μισές αλήθειες, με τις αντίστοιχες προτάσεις αποδόμησης δίπλα τους, είναι η εξής:
1. «Η Ελλάδα… είναι μια χώρα που επί τρία συναπτά έτη επιτυγχάνει δημοσιονομική υπεραπόδοση, εξορθολογίζει τα δημόσια οικονομικά της και πλέον με αυτές τις σταθερές, περνά στην εποχή της ανάπτυξης και της παραγωγής νέου πλούτου».
Μέσα από ένα βολικότατο Ενεστώτα χρόνο, που ενώνει παρελθόν, παρόν και μέλλον, αποκρύπτεται επιμελώς ότι τα αριθμητικά στοιχεία προκύπτουν αφενός από την υπερφορολόγηση (δεν είπε ούτε μια λέξη σχετική, σ΄ όλη την ομιλία τοu) και αφετέρου από στάση πληρωμών στις υποχρεώσεις του Δημοσίου.
2. «Η Ελλάδα, είτε πρόκειται για διεθνείς θεσμούς είτε για οίκους αξιολόγησης και επενδυτές, εξαίρεται για τις προσπάθειές της, αναφορικά με την υπέρβαση της κρίσης».
Φυσικά, εφόσον οι τρομακτικοί φόροι σε βάρος του ελληνικού λαού οδηγούν σε έγκαιρη αποπληρωμή των δανειακών δόσεων, η Ελλάδα αναβαθμίζεται και η πιθανότητα Grexit πρακτικά δεν υφίσταται πια.
3. «Δημιουργήσαμε τις κατάλληλες ευρωπαϊκές συμμαχίες».
Αυτή είναι η παλιά έμμονη ιδέα του κ. Τσίπρα, ότι ο ίδιος αλλάζει την Ευρώπη. Δυστυχώς, ο νεόκοπος «προλεταριακός διεθνισμός» του υπάρχει μόνο στη φαντασία του. Μόνο μια κυβέρνηση της Αριστεράς υπάρχει στην ΕΕ, η πορτογαλική - και είναι πολύ σοβαρή. Η δική του με τον κ. Καμμένο μέσα δε μετράει.
4. «Εξασφαλίσαμε, παρά τις επίμονες και διαρκείς προσπάθειες της αντιπολίτευσης, μια μακρά περίοδο πολιτικής σταθερότητας και αποκατάστασης της κοινωνικής ηρεμίας. Και αυτή η μακρά περίοδος σταθερότητας, έχουμε στόχο να διευρυνθεί ακόμα περισσότερο και θα διευρυνθεί».
Αυτό συμβαίνει πολύ απλά γιατί η ανομία δεν αντιμετωπίζεται ή αντιμετωπίζεται ανεπαρκώς, ενώ οι συνδικαλιστικές και άλλες δράσεις παραμένουν ανεξέλεγκτες. Καταλήψεις δημόσιων και ιδιωτικών χώρων, βία στα πανεπιστήμια, επιθέσεις στην αστυνομία, διακοπή των συγκοινωνιών, απεργίες και πορείες είναι η καθημερινή πραγματικότητα της «κοινωνικής ηρεμίας».
5. «Θέλω, για άλλη μια φορά, να επαναλάβω ότι στόχος αυτής της κυβέρνησης, ταυτόχρονα με την υπέρβαση της κρίσης, την έξοδο από τα μνημόνια, είναι να οδηγήσει στη λαϊκή ετυμηγορία στο τέλος της θητείας της. Και τέλος της θητείας μας, είναι το φθινόπωρο του 2019. Ούτε καν οι ευρωεκλογές του 2019, γιατί ακούω διάφορες κουβέντες, διάφορες σκέψεις. Οι εκλογές είναι το φθινόπωρο του 2019. Οι ευρωεκλογές απλά θα διαψεύσουν παταγωδώς μάλιστα όλους όσοι έχουν σπεύσει να διαμορφώσουν πολιτικούς συσχετισμούς μέσα από αμφίσημες και αμφιβόλου αξιοπιστίας δημοσκοπικές έρευνες, που διαμορφώνουν μια πλαστή εικόνα, όχι μόνο τώρα, αλλά και παλιότερα, σε σχέση με την κρίση του ελληνικού λαού».
Λέει πώς οι ευρωεκλογές θα γίνουν την άνοιξη του 2019 και θα τις κερδίσει, ενώ ο βουλευτικές το φθινόπωρο της ίδιας χρονιάς. Απλά, ας κρατήσουμε στο μυαλό μας τις «κατηγορηματικές» αυτές διαβεβαιώσεις.
6. «Η αποκατάσταση κοινωνικής ηρεμίας και σταθερότητας συνέβη για έναν απλό λόγο. Διότι είπαμε την αλήθεια στον ελληνικό λαό. Παλέψαμε έντιμα και με όλες μας τις δυνάμεις και με τις αδυναμίες μας την πρώτη περίοδο της διαπραγμάτευσης. Το αποτέλεσμά της, όμως, δεν το κρύψαμε από το λαό. Με εντιμότητα το θέσαμε στη κρίση του, τον Σεπτέμβρη του 2015».
Εδώ έχουμε ταυτόχρονα α) υποστήριξη της θέσης ότι το «Όχι» των ψηφοφόρων του στο Δημοψήφισμα καλώς έγινε «Ναι» στο μνημόνιο της κυβέρνησής του, αυτής που θα τα καταργούσε όλα «μ΄ ένα νόμο κι ένα άρθρο» β) κάλυψη της διαπραγμάτευσης Βαρουφάκη, που στοίχισε στον ελληνικό λαό επιπλέον 100 δισ. ευρώ. Αλλά δεν γίνεται από τη μια να τον αποπέμπει τότε, κι από την άλλη να τον καλύπτει τώρα.
7. «Θέλω να σας θυμίζω ότι τον Σεπτέμβρη του 2015, όταν κερδίσαμε τις εκλογές και ξανασυγκροτήσαμε κυβέρνηση μετά τη συμφωνία, είχαμε μπροστά μας να επιλύσουμε μια σχεδόν –τότε φάνταζε- άλυτη εξίσωση. Να υλοποιήσουμε, από τη μία, τις υποχρεώσεις του προγράμματος, να σταματήσουμε, όμως, τη κοινωνική καταστροφή και να προστατέψουμε τα ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα, από την άλλη. Θέλω να πω ότι μετά από τρία χρόνια αισθανόμαστε, και εγώ προσωπικά αισθάνομαι, υπερήφανος που σε μεγάλο βαθμό αυτό το πετύχαμε».
Απίστευτη δήλωση η περηφάνια του. Είναι αλαζονεία, ύβρις, απουσία επαφής με την πραγματικότητα; Περήφανος για τα capital control, τους μισθούς που έκοψε, την κρατικοποίηση του ΟΑΣΘ; Ή είναι απλά η ικανοποίηση από τη σταδιακή συγκρότηση ενός ροζ - μπλε κρατικού μηχανισμού (με διορισμούς, επιδόματα και παροχές) που κοπιάρει και συμπληρώνει τους παραδοσιακούς πράσινο και γαλάζιο; Γιατί δεν πάει στη κοινωνία να δηλώσει πόσο περήφανος είναι, αλλά το λέει στους βουβούς υπουργούς του;
8. «...από την έκτακτη ενίσχυση και το κοινωνικό μέρισμα, ύψους άνω των 2 δις, το 2016 και το 2017 αντίστοιχα...».
Αυτό που επικράτησε να λέγεται «κοινωνικό μέρισμα» είναι λίγα εφάπαξ κατοστάρικα, κλάσμα κλάσματος όσων έχουν «κλαπεί» από συντάξεις, από τον ΕΝΦΙΑ που θα καταργούσε, από την αύξηση του ΦΠΑ, κλπ.
9. «...μέχρι… τη σταδιακή κάλυψη των κενών του ΕΣΥ…».
Εδώ γελάμε, γιατί όλοι όσοι πάμε σε δημόσιο νοσοκομεία ξέρουμε την πραγματικότητα σε προσωπικό και υλικά. Ένα μόνο παράδειγμα: σύμφωνα με ανακοίνωση της ΠΟΕΔΗΝ (8.02.2018), 5.000 άνθρωπο το χρόνο πεθαίνουν από έλλειψη κλινών και προσωπικού στις ΜΕΘ. Επιπλέον, αυτή η αναφορά του κ. Τσίπρα καλύπτει πλήρως τον κολλητό του υπουργό κ. Πολάκη.
10. «…το Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης…».
Του οποίου το κονδύλι και η κοινωνική βάση συρρικνώνεται συνέχεια, ενώ λειτουργούν και κρυφοί «κόφτες» για τρίτεκνους, πολύτεκνους κλπ. Ταυτόχρονα, καταργείται σταδιακά το ΕΚΑΣ κλπ κλπ.
11. «…την προστασία της πρώτης κατοικίας…».
Δεν πείθονται ούτε οι χτεσινοί του σύντροφοι Λαφαζάνης, Κωνσταντοπούλου, Βαλαβάνη κλπ, εξού και τα ανά Τετάρτη επεισόδια στα συμβολαιογραφεία.
12. «…την καταπολέμηση της αδήλωτης και υποδηλωμένης εργασίας, που έπεσε από το 19% στο 13%... Η ανεργία έχει περιοριστεί κατά επτά ολόκληρες μονάδες την τελευταία τετραετία και σήμερα κινείται κοντά στο 20%».
Σύμφωνα με το πληροφοριακό σύστημα «Εργάνη» του υπουργείου Εργασίας (της κ. Αχτσιόγλου, άλλης φίλης του κ Τσίπρα), το 54,87% των προσλήψεων του 2017 έγιναν για μερική απασχόληση, ενώ μόλις το 45,13% ήταν για πλήρη. Δηλαδή οι λεγόμενες «ευέλικτες» μορφές εργασίας με 100 – 500 ευρώ/μήνα έγιναν πλειονότητα ακριβώς στα χρόνια των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και η τάση είναι αυξητική. Φυσικά, αυτά αφορούν τον ιδιωτικό τομέα, όχι το δημόσιο, όπου βολεύονται τα διά τους παιδιά.
13. «Ο ρυθμός μεγέθυνσης του 2017, περίπου 1,5% του ΑΕΠ, μπορεί και παραπάνω, συνιστά την υψηλότερη επίδοση από το 2007, μία εποχή που, σας θυμίζω, η κρίση δεν ήταν ούτε στα χειρότερα όνειρα, στους χειρότερους εφιάλτες μας. Δεν ήταν κάτι το οποίο το αναμέναμε να συμβεί. Έχουμε, λοιπόν, την καλύτερη επίδοση σε ανάπτυξη από το 2007».
Εδώ είναι το μέγιστο ψέμα. Μιλάει για ανάπτυξη 1,5% πάνω στο πολύ συρρικνωμένο ποσοστό του ΑΕΠ και συγκρίνει με την ποσοστιαία ανάπτυξη του 2007, όταν το ΑΕΠ ήταν πολύ ψηλότερο. Σε απόλυτες τιμές το ΑΕΠ του 2007 ήταν 223,2 δισ., ενώ του 2017, σύμφωνα με την πρώτη εκτίμηση της ΕΛΣΤΑΤ, ήταν 187,1 δισ., πέφτοντας στα 177,7 δισ.σε τρέχουσες τιμές. Αναφέροντας μόνο ποσοστά και κρύβοντας τα ποσά, ο κ. Τσίπρας θρασύτατα ισχυρίζεται πως «έχουμε την καλύτερη επίδοση σε ανάπτυξη από το 2007».
14. «Θα μπορούσε κανείς χαριτολογώντας να πει ότι, μόλις μέσα σε μια εβδομάδα, είχαμε την ανακοίνωση επενδύσεων που δεν είχαν ανακοινωθεί σε πέντε χρόνια διακυβέρνησης, από το 2010 έως τον Γενάρη του 2015».
Ευτυχώς που λέει κι ο ίδιος «χαριτολογώντας».
15. «Πρώτο θέμα είναι το αναπτυξιακό πλάνο, το αναπτυξιακό σχέδιο… Σκοπεύουμε μέσα στις επόμενες μέρες να ολοκληρώσουμε την επεξεργασία του και να το αποστείλουμε στους θεσμούς, ώστε να ξεκινήσει η συζήτηση… Η σύνταξη αυτού του σχεδίου είναι δική μας πρωτοβουλία… Έχουμε τη μεγάλη φιλοδοξία το επόμενο διάστημα να καταθέσουμε προς συζήτηση αυτό το πλάνο, αυτό το σχέδιο. Και βεβαίως όχι τόσο με τους θεσμούς, αλλά και με την ελληνική κοινωνία».
Υπάρχει τόση αντιφατικότητα και γενικολογία στην εξαγγελία, ώστε δεν αξίζει να προχωρήσω σε ανασκευή της. Αφού έχουν «τη μεγάλη φιλοδοξία», ας το παρουσιάσουν να το συζητήσουμε. Όχι φυσικά «τόσο στους θεσμούς», όσο στην κοινωνία. Δικά του λόγια είναι.
16. «Κανείς στην Ευρώπη σήμερα, δεν συζητά το ενδεχόμενο προληπτικής γραμμής για την Ελλάδα… Αυτό που συζητάμε με τους θεσμούς είναι τις λεπτομέρειες μιας καθαρής εξόδου. Μιας εξόδου, δηλαδή, που δεν θα συνοδεύεται από νέες δεσμεύσεις…»
Ψέμα. Οι ειδήσεις είναι γεμάτες με δημόσιες δηλώσεις αξιωματούχων της ΕΕ που συζητάνε αυτά ακριβώς που ξορκίζει ο κ. πρωθυπουργός. Με απλά λόγια, τα καθαυτό μνημόνια κατά πάσα πιθανότητα το καλοκαίρι θα λήξουν, αλλά οι δεσμεύσεις, ο έλεγχος ή όπως αλλιώς ονομαστεί το επόμενο στάδιο, θα συνεχιστεί.
17. «Βασική και κύρια τεχνική προϋπόθεση, όχι αμελητέα, για να έχουμε αίσια έκβαση σε όλες αυτές τις συζητήσεις, είναι μία και μοναδική: Η ολοκλήρωση έγκαιρα της τέταρτης αξιολόγησης… Σας ενημερώνω λοιπόν ότι βούλησή μου είναι να μην δεχτώ καθυστερήσεις, κωλυσιεργίες και τεχνητά εμπόδια».
Αφού δεν ενόχλησε κανένα υπουργό του μέχρι τώρα για τις καθυστερήσεις και/ή τις λαθεμένες πρακτικές που αφορούσαν την τρίτη αξιολόγηση (Ελληνικό, αποκρατικοποιήσεις –ειδικά ΔΕΗ– ΕΦΚΑ, ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί κλπ κλπ), ποιος τον πιστεύει ότι θα το κάνει τώρα; Και τι θα κάνει, θα κάνει ντα τον κ. Σκουρλέτη, τον κ. Σταθάκη ή τους άλλους φίλους του;
18. «Στα θέματα εξωτερικής πολιτικής η στάση μιας άκριτης και στείρας αντιπαράθεσης, πιστεύω ότι κάνει ζημιά, όχι στην κυβέρνηση, κάνει ζημιά στη χώρα… Ο αρχηγός της αντιπολίτευσης αρνείται να συναντήσει τον υπουργό Εξωτερικών, τον υπουργό Άμυνας, επιτίθεται στον υπουργό Άμυνας διαρκώς. Δεν βοηθά αυτή η στάση».
Καθαρή κάλυψη του υπουργού Άμυνας κ. Καμμένου, μεγάλου προσωπικού φίλου του κ. Τσίπρα. Διδακτική αποστροφή για όσα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ νομίζουν ότι ο κ. Καμμένος κάνει του κεφαλιού του.
19. «Δεν απειλούμε κανέναν, αλλά την ίδια στιγμή δεν φοβόμαστε και κανέναν».
Τελευταία, το μονοπώλιο των απειλών δεν το έχει η τουρκική πλευρά. Οι κ. Παυλόπουλος, Π. Καμμένος (ιδίως αυτός), πρωθυπουργός (ανακοίνωση Μαξίμου περί «σουλτάνου»), Κατρούγκαλος και άλλοι, απαντούν επάξια.
20. «Η επόμενη μέρα δεν μπορεί παρά να περιλαμβάνει και γενναίες τομές στο θεσμικό πλαίσιο, γενναίες τομές και στο Σύνταγμα της χώρας… Αναφέρομαι στο θέμα της καταπολέμησης της διαφθοράς και της εκκαθάρισης κάθε θεσμικού εμποδίου, για την απόδοση δικαιοσύνης. Κάθε θεσμικής στρέβλωσης, όπως το άρθρο 86 παράγραφος 3 του Συντάγματος –τον περιβόητο πια νόμο περί ευθύνης Υπουργών- που στην πραγματικότητα δημιουργεί πολίτες δύο κατηγοριών».
Για τα θεσμικά, τη διαφθορά, την κυβερνητική ηθική κλπ, πολλά θα μπορούσε να θυμίσει κανείς, από την καθηγητοποίηση της κ. Περιστέρας Μπαζιάνα μέχρι την προσπάθεια για ποδηγέτηση της Δικαιοσύνης κι από τα επιδόματα ενοικίου του ζεύγους Αντωνοπούλου – Ππαπαδημητρίου ή τους περίεργους «φωτογραφικούς» νόμους ποικίλων παραγραφών μέχρι τις προσπάθειες του κ. Ν. Παππά (του κολλητού του πρωθυπουργού, όχι του μπαμπά του) ν΄ αλώσει τα μίντια. Σχετικά με το αναφερόμενο άρθρο και παράγραφο του Συντάγματος, η κυβέρνηση είχε τις ευκαιρίες της, θετικά και αρνητικά, και τις σπατάλησε. Από τη μια η κυβερνητική πλειοψηφία αρνήθηκε να εξεταστούν όσα καταγγέλθηκαν για τον κ. Π. Καμμένο κι από την άλλη κίνησε διαδικασίες ενάντια σε ανθρώπους σαν τον ολιγοήμερο πρωθυπουργό κ. Π. Πικραμμένο.
18°
