Στην εικόνα ένα γράφημα από αυτά με αριθμούς που αποφεύγουμε να ανοίγουμε όταν πρέπει και μετά στην πρώτη στραβή κάνουμε ότι πέφτουμε από τα σύννεφα. Αφορά τις δαπάνες υγείας στην Ελλάδα. Με γαλάζια γραμμή, τα δικά μας. Για κάθε 100 ευρώ δαπάνης για υγεία το 2016, το ποσοστό των δημόσιων δαπανών ήταν 59 ευρώ και η ιδιωτική συμμετοχή 41 ευρώ. Το 2009, στο πάρτι της κραιπάλης με δανεικά, ήταν 69 ευρώ από το δημόσιο και 31 ευρώ από την τσέπη σου (τα φακελάκια δεν τα μετράμε). Το 2009 το σύνολο των δαπανών υγείας (δημόσιες και ιδιωτικές) ήταν 22,5 δις και το 2016 είχε μειωθεί στα 14,6 δις.
Άρα, μετά από 7 χρόνια για την υγεία ναι μεν πάνε λιγότερα χρήματα από τη φορολογία μας, αλλά έχει αυξηθεί και η δική μας άμεση συμμετοχή. Με τη μπλε γραμμή βλέπουμε ότι ο Ευρωπαίος για κάθε 100στάρικο δαπάνης, αυτός βάζει 21 ευρώ και το δημόσιο του βάζει 79 ευρώ. Εσύ βάζεις 41, αυτός 21 ευρώ. Το ελληνικό δημόσιο 59 ευρώ, το δικό του δημόσιο βάζει 79 ευρώ!
Το 2009 η συνολική δαπάνη για φαρμακευτικά και άλλα υγειονομικά αναλώσιμα ήταν 6,1 δις και μοιραζόταν σε 4,8 δις δημόσια δαπάνη και 1,3 δις ιδιωτική δαπάνη. Το 2015 η συνολική δαπάνη είχε υποχωρήσει στα 3,8 δις ευρώ και αναλογούσε σε 2 δις δημόσια δαπάνη και 1,8 δις ιδιωτική δαπάνη.
Τι μεσολάβησε; Η νίκη της λογικής. Η ήττα του παραλόγου των αντιδράσεων κομμάτων και επαγγελματιών, για τα γενόσημα «που θα σκοτώσουν τα παιδιά μας», για την ηλεκτρονική συνταγογράφηση που «σκοτώνει τους ασθενείς γιατί οι γιατροί στο ΙΚΑ κλπ δεν είναι γραμματείς να τα χτυπούν πληκτρολόγια», για τη συνταγογράφηση μόνο με δραστική ουσία που «σκοτώνει τους ασθενείς γιατί δεν πρέπει να γίνεται με λογιστικά κριτήρια, μόνο ο ιατρός μπορεί να χορηγεί την ενδεδειγμένη θεραπεία στον ασθενή», και για άλλα πολλά ελληνικά περίεργα.
Ναι αλλά πώς γίνεται το δικό μας κράτος είτε επί ΠΦΑ, είτε επί Κώστα χώστα του κιμπάρη, να δίνει λιγότερα για την υγεία, και οι «φιλελέδες» Ευρωπαίοι να δίνουν παραπάνω; Και πώς γίνεται, ενώ δίναμε και δίνουμε λιγότερα (και στην υγεία) από τον μέσο όρο της Ευρώπης, οι δικές μας «αντιμνημονιακές» κυβερνήσεις να μας έχουν γονατίσει στην υπερφορολόγηση;
Αν θες απάντηση κουκουρούκου τότε ρώτα τον υπουργό(!) κ. Πολάκη. Να σου γρυλίσει για τη Νovartis και τους μενωευρώπηδες, και να σου δείξει με το δάχτυλο το δένδρο. Το δάσος που κρύβει, είναι ότι πάρα πολλά (από τα λίγα που δίνουμε) στην υγεία τα σπαταλάμε σε γραφειοκρατικές ταρζανιές, σε κρατικοδίαιτα λαμόγια και επιτήδειους ενδιάμεσους. Ναι, δίνουμε ψίχουλα σε παιδεία, υγεία κ.λπ. και από αυτά τα ψίχουλα πολλά χάνονται στους επιτήδειους. Αν είναι έτσι, τότε τα υπόλοιπα λεφτά από τους φόρους πού πάνε; Το 2010-2015 οι αντιμνημονιακοί μάς παραμύθιαζαν ότι τα λεφτά τα δίνουμε για να πληρώνουμε το χρέος και πράσινα άλογα. Τρίχες. (Μέχρι το 2015 δεν δίναμε ούτε 1 ευρώ για χρέος και τόκους. Από το 2015, επί Αλέξη, έχουμε δώσει 12 δις ευρώ ελληνικά χρήματα για τόκους.) Και τότε πού πάνε τα λεφτά; Η απάντηση είναι γραμμένη σε κάθε ετήσιο κρατικό προϋπολογισμό.
Το επόμενο ερώτημα είναι πιο δύσκολο. Γιατί δεν τα δίνουμε και εμείς για υγεία-πρόνοια, παιδεία, πολιτισμό, έρευνα και ανάπτυξη, προγράμματα επαγγελματικής κατάρτισης, όπως οι υπόλοιποι στην Ευρώπη; Γιατί; Δεν είναι δύσκολο να βρούμε την απάντηση. Την απάντηση την δίνουμε με τις επιλογές μας στην κάλπη πολλά χρόνια τώρα. Είναι δική μας επιλογή. Και αυτή η επιλογή μας υλοποιείται από τα κόμματα που ψηφίσαμε να κυβερνήσουν. Αυτή είναι η απάντηση. Γιατί εμείς διαλέγουμε τα ψέματα, γιατί οι αλήθειες μάς τρομάζουν. Έτσι, διαβάζοντας γραφήματα σαν το παραπάνω, ίσως να διαπιστώσουμε ότι το να πέφτεις από τα σύννεφα δεν είναι μια αθώα συνήθεια, αλλά μια αυτοάνοση βαριά πάθηση.
Δεν βαριέσαι τώρα, άσε καλύτερα, σε λίγο ξεκινά το Power of love και το Survivor.
11°
