Ο δημοσιογράφος από την Τουρκία που λογικά θα έπρεπε να απολαμβάνει τη σύνταξή του κάπου στο Βόσπορο, μάχιμος αλλά εξόριστος σε σκανδιναβική χώρα, ήταν ιδιαίτερα ανήσυχος. Βρισκόταν στην Πράγα την εβδομάδα που πέρασε και ήταν παρών όταν συνελήφθη από τους τσέχους «ράμπο» ο Σάλεχ Μουσλίμ, ηγετικό στέλεχος των Κούρδων της Συρίας, εν μέσω «άτυπης συνάντησης» υψηλού επιπέδου «εμπιστευτικού χαρακτήρα».
Oι συναντήσεις αυτές γίνονται δύο φορές τον χρόνο, τον Φεβρουάριο και τον Αύγουστο, εδώ και 21 συναπτά έτη. Μέχρι πρόσφατα οι «συναντήσεις» γίνονταν στην Ελλάδα αλλά εδώ και δύο χρόνια πραγματοποιούνται στην Πράγα. Τη διοργάνωση εξ αρχής έχει αναλάβει ως «πρωτοβουλία» το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας και συγκεκριμένα η έδρα Μεσανατολικών Σπουδών. Ξεκίνησε ως πυρήνας - δίαυλος ανταλλαγής μηνυμάτων μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων και εξελίχθηκε σε μείζον Φόρουμ επαφών μεταξύ αντιμαχόμενων πλευρών. Στην Πράγα, την ώρα της σύλληψης, σε διαβαθμισμένο περιβάλλον ήταν παρόντες αμερικανοί στρατηγοί από το πεδίο της μάχης στη Συρία, η Μοσάντ, το ΠΚΚ, Κούρδοι της Συρίας, Τούρκοι, Ρώσοι και άλλοι πολλοί. Η «σύλληψη» εκτυλίχθηκε μπροστά τα μάτια των παρισταμένων υψηλόβαθμων αξιωματούχων κατόπιν παρέμβασης ανδρών της τουρκικής Intepol. Αμέσως πήραν φωτιά τα κινητά. Σε 24 ώρες ο Σάλεχ Μουσλίμ θα αφηνόταν ελεύθερος από τον εισαγγελέα. Οι Τούρκοι δεν κατάφεραν να επαναλάβουν την επιτυχία τους με την υπόθεση Οτζαλάν. Φανταστείτε το επίπεδο διαβάθμισης των προσκεκλημένων στη συνάντηση αυτή, από τη στιγμή που όλοι οι παρόντες που φορούσαν καρτελάκι απαντούσαν στους περίεργους στο λόμπι του ξενοδοχείου πως «συμμετέχουν σε ιατρικό συνέδριο». Όχι, δεν ήταν της «Novartis».
Ο τούρκος δημοσιογράφος κοίταξε με νόημα την παρέα, τουρκοελληνικής σύνθεσης, που είχε συγκεντρωθεί σε κάποιο διαμέρισμα του Κέντρου. Είναι έμπειρος. Στα 18 του χρόνια εκπαιδευόταν στα στρατόπεδα των Παλαιστινίων στην κοιλάδα της Μπεκάα στο Λίβανο. «Έφαγε» με το κουτάλι τη χούντα του Εβρέν. Διαχειρίστηκε εφεξής πολλά σοβαρά ζητήματα ασφαλείας ως ανώτερο στέλεχος των τουρκικών Media. «Η ιστορία των δύο στρατιωτικών στον Έβρο δεν έχει να κάνει με το προεδρικό μέγαρο και το κύκλωμα Ερντογάν, αλλά με το Βαθύ Κράτος της Τουρκίας. Τους μηχανισμούς και όχι την τρέχουσα πολιτική διαχείριση. Κάτι άλλο κρύβεται από πίσω και όχι μία απλή κόντρα για τους “8” που ζήτησαν πολιτικό άσυλο στην Ελλάδα, ούτε πρέπει να σχετίζεται με το επεισόδιο στα Ίμια προ ημερών». Είπε και ελάλησε.
Ο νέος αρχηγός του τουρκικού ΓΕΕΘΑ Χουλουσί Ακάρ, τετράστερος στρατηγός, είναι Τσερκέζος. Έχει σημασία. Οι Τσερκέζοι ανήκαν πάντα στη στενή ομάδα υποτακτικών του Σουλτάνου, που επάνδρωναν τις μυστικές του υπηρεσίες επί αειμνήστου Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ο «Τσερκέζος» θεωρείται απόλυτα έμπιστος του Ερντογάν και ανήκει στους πέντε ανθρώπους που κάνουν κουμάντο στην Άγκυρα αυτή τη στιγμή. Ο άλλος είναι ο αρχηγός της ΜΙΤ, που είναι «χωμένος» σε όλα τα παιγνίδια εξουσίας, εκκαθαρίσεων και υπεξαιρέσεων του συστήματος Ερντογάν. Την τελευταία περίοδο και πριν ακόμη αρχίσει ο πόλεμος στο Αφρίν, ήδη από τις εκκαθαρίσεις στη νοτιοανατολική Τουρκία και τα «ξεκαθαρίσματα» με τους Γκιουλενιστές, η Τουρκία είχε υιοθετήσει μία επιθετική «undercover» τακτική επέμβασης των μυστικών - παραστρατιωτικών της μηχανισμών. Η εμπειρία αποκτήθηκε όταν στη νότιο Τουρκία σχηματίστηκε ο θύλακας του ICIS και διασφαλίστηκε ο «διάδρομος» προς τη Ράκκα της Συρίας. (Αυτός ο διάδρομος μέσω Αφρίν και Μαζλίμπ δεν ελέγχεται πια και για τον λόγο αυτό η Τουρκία εισέβαλε στη Συρία.)
Η σύλληψη στον Έβρο
Από την πρώτη στιγμή οι δύο έλληνες στρατιωτικοί τέθηκαν στη διάθεση της Στρατοχωροφυλακής και όχι της στρατονομίας, που ανήκει στην τουρκική Μηχανοκίνητη Ταξιαρχία που εδρεύει στο Καραγάτς (Καστανιές). Κρατήθηκαν στις φυλακές υψίστης ασφαλείας της Αδριανούπολης (τύπου «F») υπό πρωτόγνωρα μέτρα ασφαλείας. Δεν ακολουθήθηκαν οι «τυπικές» διαδικασίες. Κάτι «μύριζε» από την αρχή. Τη Δευτέρα που μας πέρασε η εφημερίδα «Sabah», το απόλυτο κυβερνητικό έντυπο, υιοθετούσε μία άλλη εκδοχή. «Πίσω από το συμβάν δεν κρύβεται πιθανώς η κατασκοπεία, αλλά η εντατική δραστηριότητα των ελλήνων συνοριοφυλάκων να σταματούν παράτυπους μετανάστες προερχόμενους από την Τουρκία ή ακόμη και να τους απωθούν πίσω (push back), τακτική παράνομη σύμφωνα με το ευρωπαϊκό και διεθνές δίκαιο. Οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως η Human Rights Watch και η Pro Asyl εδώ και καιρό δημοσιεύουν περιστατικά παράνομων, εν μέρει και φονικών ενεργειών push back της ελληνική ακτοφυλακής. Ενδεικτικό είναι ένα συμβάν την τελευταία εβδομάδα με 29 πρόσφυγες, κυρίως αραβικής καταγωγής, που σώθηκαν μέσα σε συνθήκες πολικών θερμοκρασιών από τουρκικές μονάδες ασφαλείας σε νησίδα του Έβρου. Οι πρόσφυγες διηγήθηκαν ότι μετά την παράνομη διέλευση των συνόρων συνελήφθησαν από την ελληνική αστυνομία και στη συνέχεια μασκοφορεμένοι άνδρες τούς ανάγκασαν να γυρίσουν πίσω και κολυμπώντας κατέληξαν σε νησίδα του Έβρου. Ένας εκ των προσφύγων, ο Λίβυος Μουσταφά Μπελκαζέμ ανέφερε ότι οι Έλληνες τους χτύπησαν, τους πήραν τα κινητά και τους άφησαν νηστικούς, οι άλλοι τρεις δεν κατάφεραν να φτάσουν στη νησίδα και “εξαφανίστηκαν”. Πέρυσι η Ελλάδα απώθησε παράνομα πίσω στην Τουρκία γύρω στους 4.000 παράτυπους πρόσφυγες».
Τι συνέβη λοιπόν ακριβώς την Πέμπτη που μας πέρασε στις Καστανιές. Ποιος κυνηγούσε ποιον και πώς «στράβωσε» η ιστορία; Ποιος την «έστησε» και ποιος την «είχε στημένη»; Μήπως η ιστορία είχε περισσότερη σχέση με τον «undercover» πόλεμο μεταξύ υπηρεσιών; Ο τούρκος δημοσιογράφος, με ακόμη νωπές τις εικόνες από την Πράγα, κούνησε το κεφάλι του. Μόλις είχε συζητηθεί ένα άρθρο της Athens Voice με τίτλο «Παρακρατικοί μηχανισμοί επαναπροωθήσεων στο Έβρο». Ποιος λοιπόν συνεννοείται με ποιον εκεί πάνω στην παραμεθόριο;
11°
