Το σκάνδαλο της Novartis υπαρκτό, αλλά η μέθοδος διερεύνησής του απαράδεκτη
Με την πείρα που έχω ύστερα από δεκαετίες στον δημοσιογραφικό - εκδοτικό χώρο και τον δημόσιο βίο, κατέληξα γρήγορα στο συμπέρασμα ότι η επιχείρηση κάθαρσης στο ζήτημα του σκανδάλου της Novartis ήταν και αυτή βρώμικη.
Η άποψή μου είναι ότι η υπόθεση της Novartis και συνολικά της έκρηξης της φαρμακευτικής δαπάνης του Δημοσίου στη διάρκεια της δεκαετίας που προηγήθηκε του πρώτου προγράμματος - μνημονίου, είναι ένα τεράστιο διαχειριστικό - πολιτικό σκάνδαλο το οποίο «φούσκωσε» το δημόσιο χρέος με ένα ποσό της τάξης των 20 δισ. ευρώ.
Οι κυβερνήσεις υιοθέτησαν πολιτικές δωρεάν φαρμάκων για όλους και απεριόριστης και ανεξέλεγκτης συνταγογράφησης που οδήγησαν στη δημιουργία ενός τεράστιου κυκλώματος στα δημόσια νοσοκομεία, τους γιατρούς, τους φαρμακοποιούς και εκτόξευσαν τον κύκλο εργασιών και τα κέρδη της Novartis που ήλεγχε το 10% της αγοράς και των άλλων εταιριών που ήλεγχαν το 90%.
Ο ΣΥΡΙΖΑ «δεν δικαιούται διά να ομιλεί» για το διαχειριστικό - πολιτικό σκάνδαλο γιατί όταν ήταν στην αντιπολίτευση πριν από το πρόγραμμα - μνημόνιο πίεζε για ακόμη μεγαλύτερες σπατάλες στη φαρμακευτική δαπάνη του Δημοσίου, όταν ήταν στην αντιπολίτευση κατά τη μνημονιακή περίοδο έδινε μάχες στις πλατείες για να μη μειωθεί η δημόσια φαρμακευτική δαπάνη, και κατά τη διάρκεια της κυβερνητικής του τριετίας «πάγωσε» τη μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης του Δημοσίου που έκαναν οι άλλες μνημονιακές κυβερνήσεις παρά την πολιτική του αντίδραση.
Όλα ανάποδα
Ένα τόσο μεγάλο διαχειριστικό - πολιτικό σκάνδαλο πρέπει να διερευνηθεί για να προστατευθούν τα καλώς εννοούμενα συμφέροντα του Δημοσίου και να ζητηθούν αποζημιώσεις από τη Novartis και επιστροφές χρημάτων από τους χιλιάδες εμπλεκόμενους στο κύκλωμα που δημιουργήθηκε.
Η κυβέρνηση θα έπρεπε να διερευνήσει, όπως για παράδειγμα η κυβέρνηση των ΗΠΑ, τις πρακτικές της Novartis σε βάθος χρόνου, τη λειτουργία του κυκλώματος και τη ζημιά που προκάλεσε στην κοινωνική ασφάλιση και το δημόσιο ταμείο και, ξετυλίγοντας το κουβάρι, θα μπορούσε να φθάσει στην ενδεχόμενη εμπλοκή, στο «πάρτι» των δισεκατομμυρίων κρατικών και πολιτικών παραγόντων.
Έτσι που χειρίζεται την υπόθεση ο κ. Τσίπρας και ο μηχανισμός που ελέγχει το Μαξίμου καταλήγουμε στη στοχοποίηση δέκα πολιτικών αντιπάλων της κυβέρνησης με την ταυτόχρονη απαλλαγή άλλων πολιτικών αντιπάλων της κυβέρνησης και στελεχών της ίδιας της κυβέρνησης που είχαν, σε γενικές γραμμές, την ίδια ή και χειρότερη προσέγγιση στο ζήτημα της φαρμακευτικής δαπάνης του Δημοσίου. Επομένως στο υπαρκτό διαχειριστικό, πολιτικό σκάνδαλο της Novartis προστίθεται μια πολιτική, δικαστική σκευωρία που υπονομεύει τη διαδικασία της αναγκαίας κάθαρσης.
Αποκάλυψη εξπρές
Από τις ομιλίες στη Βουλή των πολιτικών προσώπων, που παραπέμφθηκαν στην προανακριτική επιτροπή, ξεχωρίζω εκείνη του Ευάγγελου Βενιζέλου ο οποίος συνόψισε την επιχειρηματολογία του στη φράση «η μεγαλύτερη και προχειρότερη σκευωρία της περιόδου της μεταπολίτευσης».
Οι κατηγορίες κατά του κ. Βενιζέλου είναι αστείες και εντελώς αβάσιμες, σε πρώτη ανάγνωση. Η νομική επιχειρηματολογία του είναι, όπως πάντα, εξαιρετικού επιπέδου και μπόρεσε να εκλαϊκεύσει με μοναδικό τρόπο τα πολιτικά και, κυρίως, νομικά επιχειρήματά του τα οποία συχνά είναι δυσνόητα για ανθρώπους χωρίς νομική παιδεία όπως εγώ.
Το εντυπωσιακό είναι ότι αυτό που αποκαλεί ο κ. Βενιζέλος μεγαλύτερη και προχειρότερη σκευωρία, αποκαλύφθηκε πολύ πιο γρήγορα απ' ό,τι περίμενα.
Πρώτον, ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα κ. Πάιατ δήλωσε σε συνάντησή του με τον κ. Μητσοτάκη και επιβεβαίωσε με tweet ότι η έρευνα του FBI στις ΗΠΑ αφορά τις πρακτικές της Novartis η οποία, αν και ελβετική πολυεθνική, είναι εισηγμένη στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης και γι' αυτό υπόκειται στον έλεγχο των αρμόδιων αρχών των ΗΠΑ και δεν έχει σχέση με τη συμπεριφορά των ελλήνων πολιτικών. Η κυβέρνηση απέδιδε τις αποκαλύψεις και τις διαρροές στα ΜΜΕ για τα δέκα πολιτικά πρόσωπα στην έρευνα του FBI, η οποία ποτέ δεν έγινε σε ό,τι τους αφορά.
Δεύτερον, για να δικαιολογήσει τους κουκουλοφόρους μάρτυρες η κυβέρνηση καλλιεργεί σκόπιμα την εντύπωση μέσω των ΜΜΕ που συνδέονται με το Μαξίμου αλλά και με δηλώσεις και υπονοούμενα ευρωβουλευτών και στελεχών της, ότι ο εκδότης Μαυρίκος ο οποίος σκοτώθηκε, σύμφωνα με το πόρισμα των ειδικών της ΕΛΑΣ σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα, μπορεί να υπήρξε θύμα δολοφονίας ή, όπως υποστήριξε η εφημερίδα Documento με τον πρωτοσέλιδο τίτλο της την προηγούμενη Κυριακή, είναι τρεις οι νεκροί της Novartis. Στο διαδίκτυο μάλιστα ο εκδότης της εφημερίδας προσπάθησε να συνδέσει τον πρώην πρωθυπουργό κ. Σαμαρά με την «εξαφάνιση» ατόμων που μπορεί να εμπλέκονται στο σκάνδαλο της Novartis. Μόλις όμως ο κ. Σαμαράς προσέφυγε στη Δικαιοσύνη, οι σεναριογράφοι των ανύπαρκτων δολοφονιών προσπάθησαν να αμυνθούν κάνοντας λόγο για... σατυρικά σχόλια. Με την υπερασπιστική τους τακτική πέρασαν τη σκευωρία από την προχειρότητα στη φάση της γελοιότητας.
Τρίτον, ξέσπασε δικαστικός εμφύλιος με τη μειοψηφία της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων να υποστηρίζουν δημόσια τη νομική σύμβουλο του πρωθυπουργού κ. Θάνου και την προσπάθειά της να μην ανατεθεί η διερεύνηση της υπόθεσης σε εφέτη ανακριτή και την πλειοψηφία της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων να καταγγέλλει τις παρεμβάσεις της κ. Θάνου στη Δικαιοσύνη και τη συμπαιγνία μειοψηφίας της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων με την κ. Θάνου. Είναι φανερό ότι δεν έχουμε να κάνουμε με μια αδιάβλητη δικαστική διαδικασία αλλά με μεθοδεύσεις και αντιπαραθέσεις που τινάζουν στον αέρα την εγκυρότητα της διαδικασίας και εκθέτουν όσους βρίσκονται πίσω από αυτήν.
15°
