Πόσοι είναι άραγε αυτοί που πιστεύουν πως το ΠΑΣΟΚ του 5 και του 4% θα κατέβει αυτόνομα στις εκλογές;
«Τους βλέπεις όλους αυτούς; Προετοιμάζονται να έρθουν σε μας». Ο νεαρός φέρελπις παράγων της ΔΗΜΑΡ ήταν σαφής όταν με τα αεικίνητα γαλάζια ματάκια του παρακολουθούσε τους ευρωβουλευτές του ΠΑΣΟΚ και ιδιαίτερα τη Μαριλένα Κοππά να κινούνται σε εκείνη την πρόσφατη συνάντηση κάπου στην Αθήνα, όπου συμμετείχαν και άλλοι, όπως η Μαριέττα Γιαννάκου. Ο δημοσιογράφος που τον άκουγε ήπιε την τελευταία γουλιά από τον καφέ του, όπως άλλωστε και ο νεαρός πολιτικός ο οποίος χαμογελούσε σαρδόνια. Έμεινε η φράση-κλειδί να πλανάται στο αέρα εκεί στο Γκάζι. Και οι μοναχικοί πασοκικοί ευρωβουλευτές που ψάχνουν απεγνωσμένα για στέγη.
Λίγες ημέρες αργότερα άρχισε η κεντροαριστερή χιονοστιβάδα να κυλά, χωρίς χιόνι όμως. Ήταν κάτι σαν εικονικό περιστατικό. «Ο Ηλίας Μόσιαλος διατηρεί ανοιχτή γραμμή με την Αγίου Κωνσταντίνου» διατείνονται τα συστημικά «ΝΕΑ». «Αλήθεια, ποιος είναι αυτός ο Ηλίας» ανταπαντά με νόημα ο «καφενόβιος» στο «Φίλιον». Την ίδια ημέρα η Άννα Διαμαντοπούλου, ποιούσα την ανάγκη φιλοτιμία, δηλώνει στη δημόσια τηλεόραση και στον Μανώλη Κοττάκη (σημειολογικά ενδιαφέρον τω όντι) πως αποχωρεί από το ΠΑΣΟΚ. Κατ’ αρχήν είχε αποχωρήσει εδώ και καιρό, δεν εμφανίστηκε ούτε να ψηφίσει στο Συνέδριο ούτε να εγγραφεί ως μέλος. Είχε εγκαταλείψει την Ιπποκράτους από τότε που «μετρήθηκε» και η επιρροή της κατεγράφη σε ένα 2,5% εντός ΠΑΣΟΚ. Δήλωσε πως ιδρύει «πολιτική κίνηση». Άλλη μία, δηλαδή. Aferim!
Από την «Ομάδα των τεσσάρων», ο Ανδρέας Λοβέρδος ίδρυσε τη Νέα του Ελλάδα (αλήθεια, τι όνομα κεντροαριστερού κόμματος είναι αυτό;), ο Μόσιαλος είχε ιδρύσει το δικό του μαγαζί και τώρα η Άννα. Έμεινε ο τελευταίος της παρέας, ο Γιάννης Ραγκούσης, να εξαντλείται αποστέλλοντας ηλεκτρονικά μηνύματα προς πάσα κατεύθυνση, ελπίζοντας πως έτσι θα παραμείνει ζωντανός.
Στο πριγκιπικό περιβάλλον του Καστρίου, η Βάρτζελη δηλώνει πως έχει φθάσει στο αμήν στην προσπάθειά της να ερμηνεύσει τις σκέψεις του μέντορά της Γιώργου Παπανδρέου, λες και τις κατανόησε ποτέ. Πιο καλά πληροφορημένος ο Γιώργος Ελενόπουλος, εκ Ναυπλίου ορμώμενος, με συνέντευξη του, παρακαλώ, στο δημόσιο Αθηναϊκό Πρακτορείο διατείνεται πως ο «Γιώργος» θα είναι παρών (πού;) και πως επιστρέφει (;;;) στην Ελλάδα και θα πραγματοποιήσει ομιλία μέσω της οποίας θα δώσει το στίγμα του. Αλήθεια, τι μπορεί να σημαίνει για την κοινωνία πως ο «Γιώργος» επιστρέφει και θα πραγματοποιήσει δημόσια ομιλία και πως δεν πρόκειται να αφήσει τίποτε να πέσει κάτω. Ο λαός κάτι λέει για κάποια φοράδα και ένα αλώνι.
Στην Ιπποκράτους, ο Ευάγγελος Βενιζέλος συντάσσει μόνος του τα δελτία τύπου του κόμματός του πίνοντας από το ποτήρι και την τελευταία σταγόνα πολιτικής μοναξιάς. Του έχει απομείνει ο Δημήτρης και η Αφροδίτη (πολυγραφότατη), ο Οδυσσέας, άντε και ο Κωνσταντίνος εκ Χίου. Η τακτική που ακολουθεί ο Μπένι είναι απλώς ανυπόστατη. Ούτε φαίνεται να ξέρει, ούτε, όπως αποδεικνύεται, μπορεί να αρθρώσει μία συντεταγμένη πολιτική στρατηγική. Σαν πρωτομαθητής στο κυνήγι πυροβολεί ανεξέλεγκτα προς όλες τις κατευθύνσεις, μπας και πέσει καμιά τσίχλα. Μόνο που δεν πέφτει καμία. «Ό,τι και να σκέφτηκε ή σχεδίασε, ό,τι και να σκαρφίστηκε, δεν του βγήκε» λένε τώρα αυτοί που εκείνο το βράδυ στην κοινοβουλευτική ομάδα έριξαν τον «Γιώργο» λόγω, δήθεν τάχα μου, της πρότασής του για δημοψήφισμα.
Αργά ή γρήγορα (μάλλον γρήγορα) ο κ. Βενιζέλος θα καταλήξει ως μειοψηφική και ανώδυνη συνιστώσα της νέας «Νέας Δημοκρατίας» του Αντώνη Σαμαρά. «Άλλωστε πάντα ήταν ένας αποπροσανατολισμένος κεντροδεξιός» λένε οι σημερινοί εχθροί του και πρώην φίλοι του. «Όπως και ο Λοβέρδος» συμπληρώνουν χαιρέκακα κάποιοι παλαιοί βαρώνοι που εν μία νυκτί, σαν τον Ρέππα φερ’ ειπείν, εγκατέλειψαν τον Γιώργο για να συνταχθούν με τον Βενιζέλο ελπίζοντας πως θα είναι αυτοί που θα ελέγχουν το κόμμα. Μωροί και ελάχιστοι, δεν είχαν καταλάβει πως ο Βαγγέλης θα έκανε τα πάντα για να τους εξαφανίσει και στο τέλος να «αυτοκτονήσει» μετά των αλλοφύλων και να καταλήξει επαίτης στη Συγγρού παρά Νταλέμα με ένα μαδημένο, έστω, κλωνάρι «Ελιάς». Πόσοι είναι άραγε αυτοί που πιστεύουν πως το ΠΑΣΟΚ του 5 και του 4% θα κατέβει αυτόνομα στις εκλογές; Είναι από λίγοι έως και ελάχιστοι και για το λόγο αυτό αλληθωρίζουν προς τη ΔΗΜΑΡ και επαιτούν για μια θεσούλα στο θαμπό ήλιο της Αγίου Κωνσταντίνου.
Το «σύστημα» Παπανδρέου, χωρίς τον Παπανδρέου, επιθυμεί την κατά μόνας μετακίνησή του προς τον Φώτη Κουβέλη (για όποιον μπορεί και όποιον τον παίρνει), που είναι η μόνη έστω και περιορισμένης μακροπρόθεσμα προοπτικής υπαρκτή εναλλακτική λύση με κάποιο αριστερό άλλοθι. Όχι, αυτή η προοπτική δεν αφορά τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, όστις επιτέλους χωρίς αναστολές μπορεί να ζήσει το κεντροδεξιό του όνειρο, που στο βάθος έχει πάντα έναν υπουργικό θώκο.
Εκεί, δίπλα από την πλατεία Καραϊσκάκη, το γνωρίζουν καλά. Για το λόγο αυτό αρχίζουν τα όργανα να παίζουν, όπως επί παραδείγματι τα άσφαιρα πυρά του Βασίλη Οικονόμου για τη σύμπραξη ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ με υποψήφιο πρωθυπουργό τον Φώτη και συντονιστή του εγχειρήματος τον Βαγγέλη. Κλαυσίγελος. Μόνον που η πολιτική άλγεβρα δεν λειτουργεί αθροιστικά. Τα μονοψήφια νούμερα των δύο κομμάτων δεν αθροίζονται σε διψήφιο, δυστυχώς. Ο Οικονόμου έριξε στα άδεια για να πιάσει στα γεμάτα. Διατείνεται μάλιστα πως πίσω από την πρόταση αυτή συντάσσονται πολλά στελέχη της Αγίου Κωνσταντίνου, ακόμη και ο Κουβέλης, που του διεμήνυσε πως «του αρέσει η ιδέα». Αυτά ισχυρίζεται ο βουλευτής. Άλλα ισχυρίζονται τα στελέχη αυτά. Οι παροικούντες τη γειτονιά μεταξύ Κουμουνδούρου και Καραϊσκάκη, δηλαδή μεταξύ πρώην Ανανεωτικών και νυν Δημαριτών, ξέρουν πως ο αναπόφευκτος θάνατος του ΠΑΣΟΚ οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια το «Βαθύ Κράτος» της Χαριλάου Τρικούπη στον ΣΥΡΙΖΑ και τους συστημικούς κεντροαριστερο-δεξιούληδες στη ΔΗΜΑΡ.
Το πρώτο σκέλος έχει ολοκληρωθεί. Το δεύτερο βρίσκεται σε εξέλιξη. Η Διαμαντοπούλου, επί παραδείγματι, διατηρεί άριστες σχέσεις με τον Κουβέλη. Ο Ραγκούσης δεν θεωρείται αγαπητό πρόσωπο στην Αγίου Κωνσταντίνου. Ο Μόσιαλος (άντε πάλι) διαδίδει πως συζητά με τη ΔΗΜΑΡ, αλλά για να δούμε. Ο Λοβέρδος, συμπαρασύροντας τον ταλαίπωρο Χρήστο Αηδόνη, επιχειρεί άλμα στο κενό προκαλώντας ακόμη και την αντίδραση της συζύγου του, βουλευτή εκ Δράμας, που είναι σαρξ εκ της σαρκός του παπανδρεϊκού περιβάλλοντος. Στην Αγ. Κωνσταντίνου, ούτε που να τον ακούνε.
Σε αυτή την παρακμιακή ανθρωπογεωγραφία μιας καταρρέουσας συστημικής Κεντροαριστεράς που αρίστευσε επί δεκαετίες νεμόμενη την εξουσία και τις παράπλευρες παροχές της, όχι αναγκαστικά μόνο οικονομικού περιεχομένου, απουσιάζουν όλοι εκείνοι που μεταξύ ενός νεοπασοκικού-νεποτιστικού προσανατολισμού ΣΥΡΙΖΑ και μιας ιστορικά διεφθαρμένης και επικίνδυνα πια συντηρητικής Νέας Δημοκρατίας, θα προτιμούσαν μία πραγματικά δημοκρατική, ουσιαστικά προοδευτική, ανανεωτική, πρωτίστως μεταρρυθμιστική, αρκούντως ριζοσπαστική, φανατικά αντιφασιστική και αντιρατσιστική, πρωτοποριακή, ευρωπαϊστική και φιλο-ομοσπονδιακή και τέλος εμφανώς ακομπλεξάριστη κεντροαριστερή ανάσα.
Την ώρα που η Κουμουνδούρου θα ταλανίζεται μεταξύ ενός σταλινικού απωθημένου και της προσδοκίας για μια καρέκλα στο σαλόνι της εξουσίας, η Κεντροαριστερά των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της οικονομικής δημοκρατίας, της αναβάθμισης της μόρφωσης, της σοφής ανακατανομής του πλούτου, της προσωπικής ευθύνης και όχι της συλλογικής θολούρας, της συνταγματικής κατοχύρωσης της τιμωρίας της διαφθοράς, της πραγματικής ανακατανομής των εξουσιών, της θεσμικής καρατόμησης της διαπλοκής και, τέλος, το σημαντικότερο ενδεχομένως, της ολοκληρωτικής αποδέσμευσης από τα εθνικά, συλλογικά και πολιτισμικά κλισέ, αυτή λοιπόν η Κεντροαριστερά της ήρεμης δύναμης και λόγο ύπαρξης, έχει και καταλυτικό ρόλο διεκδικεί. Εις μάτην;
10°
