«Υπηρέτησα τη Δικαιοσύνη επί 40 χρόνια και σήμερα με κατηγορούν για δωροδοκία, επειδή κλήθηκα να βοηθήσω τη χώρα ως υπηρεσιακός Πρωθυπουργός. Περίμενα λίγο σεβασμό (…) ένιωσα πολύ περήφανος γιατί ποτέ κανένας τους σε καμία στιγμή δε διανοήθηκε ότι αυτή η κατηγορία μπορεί να είναι αληθινή»… λέει ο Παναγιώτης Πικραμμένος ολοκληρώνοντας την ομιλία του και η αίθουσα σείεται από τα χειροκροτήματα. Όχι τόσο για τα καταφανώς πειστικά επιχειρήματά του και τα στοιχεία που κατέθεσε ως προς το νομικό σκέλος της υπόθεσης, αλλά από σεβασμό προς την εικόνα του.
Την εικόνα ενός έντιμου, αξιοπρεπούς ανθρώπου που σπιλώνεται ξαφνικά στα 73 του χρόνια, χωρίς καν να του δίνεται η δυνατότητα -μέσω ενός νομικά έωλου τρόπου με τον οποίο τέθηκαν υπό καθεστώς προστασίας οι μάρτυρες- να μάθει ποιος είναι αυτός που τον κατηγορεί.
Ο Παναγιώτης Πικραμμένος συγκλόνισε. Με το ύφος του, με τη σπασμένη φωνή με την οποία αναγκάστηκε να πείσει για την τιμιότητά του, μετά από δεκαετίες που την έχει αποδείξει με το έργο και τη δημόσια παρουσία του.
«Υπηρέτησα επί 37 χρόνια το Συμβούλιο της Επικρατείας από το οποίο αποχώρησα τον Ιούνιο του 2012. Λίγο πριν από την αποχώρησή μου πήρα εντολή από τον τότε πρόεδρο Δημοκρατίας, Κάρολο Παπούλια, να σχηματίσω υπηρεσιακή κυβέρνηση για να οδηγήσω τη χώρα σε εκλογές. Έτσι διετέλεσα υπηρεσιακός πρωθυπουργός από 16 Μαΐου 2012 μέχρι 20 Ιουνίου 2012, δηλαδή για 35 ημέρες. Και σήμερα, μετά από 6 χρόνια, βρίσκομαι εδώ ενώπιόν σας για να αντιμετωπίσω μία ανυπόστατη κατηγορία, ότι δήθεν έλαβα χρηματικό δώρο για να προωθήσω τα συμφέροντα της Novartis»
Ο κ. Πικραμμένος σπάει, δακρύζει. Όπως κάθε έντιμος άνθρωπος, που στη δύση μίας ανεπίληπτης επαγγελματικής διαδρομής βλέπει να θίγεται η ηθική του ακεραιότητα από μία μαρτυρία οκτώ γραμμών, η οποία δεν αναφέρεται σε πραγματικά γεγονότα, αλλά τρεις φορές λέει «κατά τους ισχυρισμούς» ή «όπως λέει ο...».
Κάποιοι στάθηκαν στη στάση του Π. Πολάκη, ο οποίος γελούσε την ώρα που ο κ. Πικραμμένος προσπαθούσε, μετά από μία άσπιλη διαδρομή 40 ετών, να αποδείξει ότι δεν είναι διεφθαρμένος. Πολλοί έδωσαν συγχαρητήρια στην εξαιρετική και ακαριαία αντίδραση του Βασίλη Κικίλια απέναντι στην αθλιότητα.
Οι εικόνες που ξεχώρισαν από τη σημερινή ημέρα ήταν σίγουρα πολλές. Η αγανάκτηση του Άδωνι Γεωργιάδη, ο οποίος όχι μόνο παρουσίασε στοιχεία, αριθμούς και πίνακες, αλλά κατάφερε και να κάνει τον κ. Παπαγγελόπουλο να παραδεχτεί τις τηλεφωνικές του συνομιλίες με την κ. Τουλουπάκη και βέβαια οι ομιλίες του Γιάννη Στουρνάρα, ο οποίος διαρκώς επιχειρείται να στοχοποιηθεί από την κυβέρνηση, -αναμενόμενα- αυτή του Βαγγέλη Βενιζέλου, αλλά και η ειλικρινής συγκίνηση του Γιώργου Κουτρουμάνη, ο οποίος πολλές φορές φάνηκε να βουρκώνει - ιδίως όταν μιλούσε για τον εαυτό του και την πανθομολογουμένως άμεμπτη πορεία του στην πολιτική. Όμως μία είναι η εικόνα που θα στοιχειώνει για χρόνια το πολιτικό σύστημα της χώρας:
Η τακτική υπονόμευσης του πρωθυπουργού προσωπικά και του συστήματος εξουσίας Μαξίμου γενικότερα με στόχο προφανώς την ανατροπή των συσχετισμών εντός της Νέας Δημοκρατίας είχε ήδη αρχίσει με την υπόθεση των Υποκλοπών η οποία κατέληξε στην καρατόμηση του άμεσου συνεργάτη και μέλους της οικογενείας του Κυριάκου Μητσοτάκη. Για όσους γνωρίζουν η απομάκρυνση του Γρηγόρη Δημητριάδη από την νευραλγική θέση του «Επιτελάρχη» κόστισε έκτοτε τόσο στον Πρωθυπουργό όσο και στην κυβερνητική αποδοτικότητα εν τω συνόλω. Με εφαλτήριο τους ίδιους επιχειρηματικούς και πολιτικούς κυκλους και με επιχειρησιακό πυρήνα πάντα τον ίδιο τον πρώην πρωθυπουργό, πρώην πρόεδρο της «Πολιτικής Άνοιξης», βασικό μοχλό της ανατροπής της κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη τότε με την υπόθεση Συμπιλίδη, τον Αντώνη Σαμαρά, η υπονόμευση συνεχίστηκε για να κορυφωθεί με την συνέντευξη του Μεσσήνιου πολιτικού στο «Βήμα της Κυριακής» . Είχε προηγηθεί η επιθετική εμφάνιση του Αντώνη Σαμαρά στην Λευκωσία και είχαν ήδη παίξει τον ρόλο τους οι κοινές και πάντα στρατηγικά προετοιμασμένες συναντήσεις των Κώστα Καραμανλή και Αντώνη Σαμαρά, άλλοτε σε κάποιο απόμερο δήθεν εστιατόριο αλλά με τις κάμερες των τηλεοπτικών συνεργείων να καραδοκούν, είτε Αθήνεσι είτε στην Θεσσαλονίκη. Το «Timing» της καθοριστικής παρέμβασης Σαμαρά δια της οποίας ήταν δεδομένο ότι θα εξασφάλιζε και την διαγραφή του, διότι αυτό ήταν προφανώς το ζητούμενο εκ μέρους του, προκαλεί ορισμένα ερωτήματα. Ο Αντώνης Σαμαράς ελέγχει (ή εκλέγει) 8 βουλευτές όπως διαβεβαιώνουν εσωκομματικοί παράγοντες εκ των 157 που διαθέτει η κυβερνητική πλειοψηφία στη Βουλή. Σε αυτός δεν περιλαμβάνονται οι Γεωργιάδης, Βορίδης και Πλεύρης που προέρχονται από οργανωτική δομή του Γιώργου Καρατζαφέρη. Θεωρητικά λοιπόν και αν όλα λειτουργήσουν όπως θα το ήθελε ο Αντώνης Σαμαράς, ο πρώην πρωθυπουργός διαθέτει την δυνατότητα να «ρίξει» την κυβέρνηση. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να συμβεί εάν επί παραδείγματι και οι 8 αυτοί βουλευτές θα καταψήφιζαν τον Προϋπολογισμό
11°
