Περί πρωτευούσης και προτεραιοτήτων

Του Δημήτρη Πουλικάκου

Υποτίθεται, επιτέλους, πως αυτοί οι 300 «κύριοι», καθώς και η εκάστοτε κυβέρνηση βέβαια, και πρώτα πρώτα ο ίδιος ο εκάστοτε πρωθυπουργός, βρίσκονται εκεί, εκλεγμένοι για να εκτελούν τις βουλές του «κυρίαρχου» λαού. Τη θέληση του λαού, δηλαδή.

Προσωπικά, δεν θυμάμαι ποτέ ή, για να είμαι πιο ακριβοδίκαιος, σπανιότατες είναι οι φορές στη ζωή μου μέχρι τώρα (σημειώνω πως στις 21 του Γενάρη κλείνω τα 66) όπου κάποια κυβέρνηση να έχει κάνει και κάτι σύμφωνα με αυτά που ήθελε ο λαός! Συνήθως, μάλλον το αντίθετο συμβαίνει! Ατέλειωτα «θα, θα, θα…», τα οποία παίρνονται πίσω με χαρακτηριστική ευκολία και με διάφορες (σαθρές συνήθως) αιτίες και αφορμές, ενίοτε πραγματικές (με βάση, δηλαδή, κάποια παραφουσκωμένη οπωσδήποτε πραγματικότητα), αλλά τις πιο πολλές φορές φανταστικές, τουτέστιν φτιαχτές!

Και βέβαια το «λάιτ μοτίφ» πάντα ήταν, είναι και θα είναι το εξής ένα και μοναδικό: «Θα πρέπει να σφίξουμε τα ζωνάρια»! Το οποίον, σε μετάφραση: «Θα πρέπει να σφίξετε τα ζωνάρια»! Διότι εννοείται, ασφαλώς, πως για τους 300 και (το «και» αναφέρεται σε υπουργούς, υφυπουργούς, γενικούς γραμματείς και λοιπούς παρατρεχάμενους, συνήθως στρατηγοί, ναύαρχοι κ.λπ. εν αποστρατεία, που διορίζονται από την κεντρική αιρετή εξουσία ως διευθυντές και πρόεδροι Δ.Σ. σε διάφορες ΔΕΚΟ και «κοινωφελείς» –χε, χε, χε– οργανισμούς και οι οποίοι δεν είναι ποτέ εκλεγμένοι όπως οι 300, μη εξαιρουμένων και των ανώτατων δικαστικών, για όλους αυτούς, λοιπόν, τους «κυρίους» ουδόλως ισχύει το «μέση δαχτυλίδι».

Και για να μην πολυλογούμε (εξάλλου, το όριο που τέθηκε είναι 250-300 λέξεις – μια έκθεση ιδεών δηλαδή), ας έρθουμε κατευθείαν στα επίμαχα. Κι ας μην πάμε πολύ πίσω στο παρελθόν (αν και αυτές οι έννοιες είναι σχετικές και υποκειμενικές)...

Πιάνουμε από το τέλος, ας πούμε, του Εμφυλίου και δώθε. Δεν νομίζω να έχει περάσει κυβέρνηση που να μην έχει μπλεχτεί. Άλλη σε μικρότερα, άλλη σε μεγαλύτερα και άλλη σε πολύ χοντρά σκάνδαλα!!!

Από το Moν Παρνές του Κωνσταντίνου Καραμανλή, επί παραδείγματι, μέχρι το σημερινό Βατοπέδιο (ή Βατοπαίδιο) του Κώστα Καραμανλή (περνώντας κι από το Πασοκικό χρηματιστήριο) έχει τρέξει μπόλικο νερό στο αυλάκι! Και το μόνο που δεν έχει συμβεί ΠΟΤΕ μα ποτέ, είναι αυτό που μόνιμα ζητάει (και όσο πάει όλο και πιο έντονα απαιτεί πλέον) ο λαός: ΝΑ ΤΙΜΩΡΗΘΕΙ επιτέλους κάποιος από τους ΥΠΕΥΘΥΝΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ! ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ, ΝΑ ΜΠΕΙ ΜΕΣΑ, τέλος πάντων, πώς το λένε;!! (Μη μου πείτε για τον Κοσκωτά, διότι ο Κοσκωτάς δεν ήταν πολιτικός να έχει ασυλία!)

Άμα «σηκώσεις» μια φρατζόλα ψωμί επειδή πεινάνε τα παιδιά σου, λέγεσαι «κλέφτης»!!

Άμα «πιεις» ένα τσιγάρο, φούντα βρε αδερφέ, για να πάνε κάτω τα φαρμάκια, βρίσκεσαι με ένα χρόνο στην «μπουζού»! (Ενώ, φερειπείν, χιλιάδες νοικοκυρές πίνουν τα valium και τα lexotanil με τις χούφτες!!) Αν, όμως, ζημιώσεις το Δημόσιο κατά μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια και βάλε… είσαι μεγαλοεπιχειρηματίας!! Όσο πιο πολλά κλέβεις ή οικειοποιείσαι, τόσο πιο σεβαστός γίνεσαι σε αυτή την κοινωνία!! Αν είσαι μεγαλέμπορος ναρκωτικών ή όπλων ή ζώων που κινδυνεύουν με εξαφάνιση ή μεγαλοδουλέμπορας ή μεγαλονταβατζής, όπως πολύ περιγραφικά λέει και η λαϊκή ρήση, καμία «κυρία δεν σου κουνιέται». Διότι σε αυτές τις περιπτώσεις πράγματι όλοι αυτοί οι προαναφερόμενοι «κύριοι» μπροστά στο δέος που προκαλεί το χοντρό χρήμα μεταλλάσσονται αυτομάτως σε «κυρίες». (Βάρδα μην είσαι μικρο- …μικροαπατεώνας, μικροκλεφτάκος, μικροβαποράκι κ.λπ. Τότε… μέσα γρήγορα!!)

Υ.Γ. Δυο λόγια και για τη φορολογική φιλοσοφία του κ. Αλογοσκούφη: ΚΟΡΟΝΑ ΧΑΝΕΙΣ, ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΚΕΡΔΙΖΩ: Κατευθείαν από τη σχολή παπατζήδων της κυβέρνησης του κ. Καραμανλή!

Με τις υγείες μας, ευχαριστώ για τη φιλοξενία, Μήτσος Πουλικάκος.