Μεγαλέξανδροι για μια μέρα (στις πλατείες της αυταπάτης)

Ζούμε στη χώρα που τη μια εβδομάδα αποθεώνει τον ανατρεπτικό αντεθνικιστικό λόγο του Τζίμη Πανούση, και την επόμενη τρέχει στα συλλαλητήρια του Πατρίς Θρησκεία Οικογένεια - Ζήτω ο στρατός! Πιθανότατα οι ίδιοι άνθρωποι. 

Κάποτε πρέπει να αποφασίσουμε με ποιους θέλουμε να συνορεύουμε. Με εχθρούς ή φίλους; Με σύμμαχους ή με αντίπαλους; Ακόμα και τη θέση της Δανίας να είχαμε στον χάρτη είμαστε ικανοί να είχαμε πλακωθεί με όλους τους γείτονές της.

Το 61-39% του δημοψηφίσματος έστω και με διαφορετική σύνθεση είναι πάντα εδώ. Τα όρια μεταξύ μας. Αυτοί που ψάχνουμε για προδότες, για φτηνά κατηγορώ, για ξεχασμένες πατρίδες, για αργυρώνητους πολιτικούς, για εχθρούς που μας επιβουλεύονται. Αυτοί που ζητάμε λύσεις, θέσεις, πρόοδο, κίνηση. Όσοι πάτε στις πλατείες, να ξέρετε όμως ποιους θα ακούσετε, τι θα σας πουν και γιατί. Να ρωτήσετε ποια είναι η λύση που προτείνουν. Οι πλατείες των 100 χιλ. και των 300 χιλ. δεν είναι λύση. Οι πλατείες της αγανάκτησης δεν είναι λύση. Τι προτείνουν και πώς θα πραγματοποιηθεί είναι το ερώτημα που πρέπει να κάνουν όσοι θα πάνε στις συγκεντρώσεις. Αλλιώς οι πλατείες της αγανάκτησης είναι και πάλι οι πλατείες της αυταπάτης.     

Η ΠΓΔΜ στο Σύνταγμά της ξεχωρίζει κράτος από εκκλησία. Ορθόδοξη εκκλησία (Σαν τη δική μας. Σε αυτή την περίπτωση δεν είναι αδέλφια μας;) και μουσουλμανική. Εδώ ο «αριστερός» πρωθυπουργός τρέχει να ενημερώσει τον Ιερώνυμο, αν η ΠΔΓΜ θα ονομάζεται πάνω, κάτω, έξω από εδώ Μακεδονία, να μάθουμε αν συμφωνεί. Και αυτοί τρέχουν να κοινωνήσουν το μίσος στις πλατείες. Και από πίσω τους Πατούληδες, Μίκηδες και καραβανάδες. Ο εθνικιστικός αχταρμάς. Επαγγελματίες λαοπλάνοι.

Από όσους φωνάζουν για τα «αλυτρωτικά» άρθρα 3, 4, 49 στο Σύνταγμα της ΠΓΔΜ πόσοι τα έχουν διαβάσει, και πόσοι έχουν διαπιστώσει ότι είναι όντως αλυτρωτικά και επικίνδυνα για την Ελλάδα; Είναι;  Έχει διαβάσει κανείς την ενδιάμεση συμφωνία στον ΟΗΕ το 1995 ότι η ΠΓΔΜ σέβεται τα σύνορα και δεν διεκδικεί οτιδήποτε από την Ελλάδα; Έχουν διαβάσει έστω το άρθρο 7 παρ. 1. όπου αναφέρει ότι «Κάθε συμβαλλόμενο μέρος λαμβάνει αμέσως αποτελεσματικά μέτρα για να απαγορεύσουν τις εχθρικές δραστηριότητες ή προπαγάνδα από κρατικά ελεγχόμενες υπηρεσίες και να αποθαρρύνει πράξεις από ιδιωτικούς φορείς που είναι πιθανόν να υποκινήσουν τη βία, μίσος ή εχθρότητα εναντίον του άλλου»;

Ένας βαψομαλλιάς συνταξιούχος καραβανάς αναφέρεται σε «γυφτοσκοπιανούς» και πλέκει αλυτρωτικά πλάνα εις βάρος των γειτονικών κρατών και το πλήθος παραληρεί. Σε περίπτωση πολέμου σχεδόν όλοι θα έτρεχαν για Ι5 με πλατυποδία πλέκοντας κάλτσες στα μετόπισθεν. Τα δικά τους παιδιά θα φυλάνε Θερμοπύλες στη λούφα και παραλλαγή. Η εκστρατεία εναντίον των «γυφτοσκοπιανών» θα ακυρωθεί λόγω Survivor. Με τις πλάτες των άλλων όλοι γινόμαστε Mεγαλέξανδροι! Καλοί οι άκαπνοι στρατηγοί, αλλά οι στρατιώτες δεν είναι αναλώσιμοι για κανέναν μας.

Οι στρατιώτες δεν μπορούν να ζητήσουν αλλαγή του επιχειρησιακού πλάνου από τον στρατάρχη την ώρα της μάχης. Δεν το δικαιούνται. Δεν προβλέπεται. Θεωρείται ανταρσία. Και εντελώς για τα μπάζα να είναι ο στρατηγός, δεν έχουν το δικαίωμα. Αντίστοιχα, οι στρατιωτικοί είναι «υπηρέτες» της χώρας, των πολιτών, του Συντάγματος και της πολιτικής ηγεσίας. Οφείλουν να υπακούν τυφλά στις εντολές που δέχονται από τους πολιτικούς τους προϊσταμένους. Μέχρι εκεί είναι ο ρόλος τους. Δεν δικαιούνται να παρεμβαίνουν στην πολιτική. Αν ο κάθε Φραγκούλης ως απόστρατος συνταξιούχος θέλει να κάνει πολιτική ας παραιτηθεί από την παχυλή σύνταξη του στρατιωτικού και ας κατέβει στον πολιτικό στίβο. Αναφορές για τον στρατό δεν δικαιούται να κάνει. Ούτε ως στρατιωτικός, ούτε ως πολιτικός. Κανένας. Το ίδιο και οι παπάδες. Μέχρι ευχέλαιο και πολύ τους είναι. Άλλο η πολιτική, άλλο η θρησκεία, άλλο ο στρατός.

Είναι πολύ εύκολο να κατεβούν 120 χιλ. πολίτες σε ένα συλλαλητήριο να βροντοφωνάξουν ότι αυτοί δεν θέλουν σύνθετη ονομασία. Ποιος θέλει; Μια λύση στο πρόβλημα θέλουμε και χρειαζόμαστε. Και μόνο μια σύνθετη ονομασία μπορεί να δώσει τη λύση. Το να προτείνουν όμως όνομα «Μonkey Μacedonia» για τη χώρα που επίσημα έχουμε αναγνωρίσει ως πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, ταιριάζει απόλυτα με το άλλο σύνθημα «είναι τρελός ο στρατηγός». Κυριολεκτικά; 

Όλοι κάνουμε «λάθη». Άλλες εποχές, άλλες συνθήκες. «Για μας η ψυχή μας είναι το όνομά μας» κατέληγε η επιστολή των Αρβελέρ, Μάνεση, Μερκούρη, Ελύτη κ.ά. προς τους ηγέτες της ΕΟΚ το 1992. Δεν είναι πια επίκαιρη. Πιθανότατα το όνομα να μην είναι Republika Gorna Makedonija, όπως διατυμπανίζει η κυβέρνηση και το καίει. Το όνομα δεν θα είναι μία λέξη. Η αλήθεια, η ειρήνη, η αλληλεγγύη, η ισοτιμία, και η δικαιοσύνη είναι η ψυχή μας. Η σύνθεση είναι η ψυχή μας.  

Στα συλλαλητήρια ο κόσμος απλώνεται για να δείξει περισσότερος, και έτσι και αλλιώς κανείς δεν θέλει να είναι πάνω στον άλλο. Στο τετραγωνικό χωράνε maximum 4 άτομα. Στις συγκεντρώσεις τους υπολογίζεις από 1,5 έως 2,5 άτομα ανά τετραγωνικό. Στα 90 χιλ. τετραγωνικά μέτρα που κάλυψε η συγκέντρωση (σε ίδιο χρόνο) στη Θεσσαλονίκη πόσα άτομα βγαίνει ο πολλαπλασιασμός; Γιατί τα ΜΜΕ έπαιξαν άκυρες υπερβολές για 500 χιλ.; Γιατί έτσι βολεύει να κάνουν κλικ και shares. Από αυτά πληρώνονται. «Δύο χιλιάδες πούλμαν τα κράτησαν στα διόδια οι προδότες της κυβέρνησης» κυκλοφόρησε από post σε messenger, τα αόρατα πούλμαν, κανείς δεν τα είδε, κανείς ταξιδιώτης μακεδονομάχος δεν τα έβγαλε φωτογραφίες, κανένα κανάλι δεν πήγε για το αποκλειστικό! Υπόψιν ότι στο Σύνταγμα η έκταση είναι 34 χιλ. τ.μ. Υπολογίστε μόνοι σας. Η συγκέντρωση μαζί με τους περιμετρικούς δρόμους για το ΌΧΙ το 2015 στο Δημοψήφισμα έφτασε τους 350 χιλ. Και το 2010-11 ήταν πολύ εύκολο να γεμίζουν οι πλατείες με κόσμο με κρεμάλες κυνηγώντας προδότες, για να εκλέξει στις θέσεις τους αυτούς που έκαναν τα ίδια με εκείνους που κρεμούσαν στο Σύνταγμα και το «μπουρδέλο» τη Βουλή.  

Ο Τσίπρας και πάλι τα έκανε σκατά. Όπως και με όποιο θέμα έχει ανοίξει. Αντί να αναλύσει το θέμα μαζί με τους πολιτικούς αρχηγούς και σε συνεννόηση μαζί τους, σκέφτηκε πώς θα μπορέσει να χτυπήσει δημοσκοπικά τη ΝΔ και πώς θα δώσει πάσα στον Καμμένο να πάρει καμιά μοναδούλα στο όριο πάνω από τη Βουλή. Η πολιτική είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να την αναθέτουμε σε επιπόλαιους πολιτικάντηδες. Ακόμα δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει!   

Στα συλλαλητήρια τρέχει για τα ψηφαλάκια ένα σημαντικό τμήμα της ΝΔ. Όχι για να πέσει η κυβέρνηση, όπως παριστάνουν. Η ΝΔ παρακαλά να λύσει το πρόβλημα της ονομασίας όπως όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, για να μην το παραλάβει αργότερα ως κυβέρνηση. Ο Καμμένος και η ΝΔ την ίδια θέση έχουν στο Μακεδονικό. Ό,τι φέρνει ψήφους! Ο Μακεδονομάχος Σαμαράς και η λαϊκή πατριωτική δεξιά ήταν κυβέρνηση για 3 χρόνια. Τι έκαναν; Γιατί δεν έλυσαν το πρόβλημα; Γιατί δεν έπεισαν τους συμμάχους και τους «γυφτοσκοπιανούς» να ξεχάσουν το όνομα Μακεδονία; Αλλά άφησαν το θέμα στον Τσίπρα να προδώσει την Μακεδονία; Τι να ψάχνεις τώρα! Ο Μητσοτάκης πληρώνει τα λάθη του και τη δειλία του να πετάξει έξω από το κόμμα τους ανίκανους πρώην. Αν είχε την ικανότητα, τότε και το κόμμα του θα κράταγε με υπεύθυνη εθνικά ωφέλιμη στάση, και τον Τσίπρα θα χτυπούσε για τις παλινωδίες του. Από τη στιγμή που πιστεύει σε σύνθετη γεωγραφική ονομασία κ.λπ. τι κρύβεται πίσω από μικροκομματικά παιχνίδια; Ας βγει και να πει τι θα καταφέρει ο ίδιος αν το θέμα δεν λυθεί τώρα από τον Τσίπρα και το αναλάβει ο ίδιος στην επόμενη κυβέρνηση. Απλά τα πράγματα. Να μας πει, τι καλύτερο θα καταφέρει αυτός;

Οι πολιτικοί που πιστεύουν σε σύνθετη ονομασία δεν θα βάλουν πλάτη σε ένν αποτυχημένο πρωθυπουργό. Στην Ελλάδα θα βάλουν πλάτη, να λυθεί το πρόβλημα της ονομασίας της ΠΔΓΜ. Το Ποτάμι ξεκάθαρο στη θέση του κατάφερε να επαναφέρει (για λίγο;) το Πασόκ της Φώφης στην πλευρά της σύνθετης ονομασίας χωρίς πατριωτικές κορώνες. Και ο πολιτικάντης Τσίπρας για μια ακόμα φορά τους ενέπλεξε σε παιχνίδια συγκυβέρνησης για να τους κοντύνει δημοσκοπικά.   

Αν το πρόβλημα δεν λύνεται όταν πρέπει, μετά τρέχεις και δεν φτάνεις. Το θέμα της ονομασίας δημιουργήθηκε πριν 100+ χρόνια. Στο ΝΔ 4009/59 – ΦΕΚ Α’ ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛ. 238/1959 το ελληνικό κράτος αναφέρεται σε Μακεδονία ως μέρος της Γιουγκοσλαβίας. Το ΦΕΚ είναι η επικύρωση μιας συμφωνίας στον ΟΗΕ μεταξύ Γιουγκοσλαβίας και Ελλάδας σε θέματα δικαιοσύνης. Το δικαστήριο της Χάγης στην καταδικαστική απόφαση του 2011  χρησιμοποίησε στην επιχειρηματολογία του τη Συμφωνία του 1959 το «Article 7»: «Applications for legal assistance shall be made through the competent Ministry and or State Secretariat of Justice; the said Ministry and State Secretariats (in the case of Yugoslavia, the State Secretariats of Justice  Socialist Federal Republic Serbia, Croatia, Bosnia and Herzegovina, Macedonia, and  Montenegro)». Ο πολιτικός ηγέτης που υπέγραψε το ΦΕΚ τότε, το 1992, έκλαιγε ως ΠτΔ live στα κανάλια ότι «η Μακεδονία είναι ελληνική». Υποκρισία. Η υποκρισία είναι που καλλιεργεί την αγανάκτηση των άλλων και την αυταπάτη.

Βλέπω το φωτορεπορτάζ της A.V. από τα Σκόπια, μπαίνω σε σελίδες τουριστικών οδηγών. Οι κάτοικοι της ΠΓΔΜ διασκεδάζουν, τρώνε, πίνουν, ερωτεύονται, ζουν. Δεν μας χωρίζει τίποτα. Το ξέρουμε. Το ξέρουν. Στην μέση υπάρχει το έθνος, η ιστορία, εμείς vs εσείς, τα εμπόδια, το όνομα, τα σύνορα, τα κατηγορώ, και ό,τι μεγάλο καταλήγει μικρό. Αυτά που μας ενώνουν δημιουργούνται κάθε μέρα, αυτά που μας χωρίζουν μπορούμε αμοιβαία να τα σβήσουμε σε μια στιγμή. 

Η στολή του Μεγαλέξανδρου δεν μας δίνει τον ρόλο του. Ο ρόλος του δεν μας αφορά πια. Πέρασαν αιώνες. Η ιστορία γράφεται από την ζωή. Καθημερινά. Το ημερολόγιο γράφει 2018.  Η ιστορία δεν καθοδηγεί, η ιστορία διδάσκει. Μήπως να το σκεφτούμε; Η ιστορία δεν καθοδηγεί, η ιστορία διδάσκει.