Καταδικάζουμε τις γενοκτονίες, αστειευόμαστε με το γκούλαγκ

Το 1985, ο βουλευτής Ιωαννίνων της ΝΔ Ελευθέριος Καλογιάννης πήρε στον ώμο του την κάλπη στην οποία θα ψήφιζαν για πρόεδρο Δημοκρατίας στη Βουλή και την πήγε στα γραφεία της ΝΔ, διαμαρτυρόμενος για τα ομοιόμορφα μεν, έγχρωμα δε ψηφοδέλτια με τα οποία το ΠαΣοΚ κατάφερε να ελέγξει την ψηφοφορία και να εκλέξει τον Χρήστο Σαρτζετάκη πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ξυλοδαρμό δεν είχαμε τότε, το 1993 όμως βουλευτές και μέλη της νεολαίας της ΝΔ έδειραν το βουλευτή Κιλκίς Ιωάννη Συμπιλίδη, όταν ανακοίνωσε ότι αποχωρεί από τη ΝΔ και ανεξαρτητοποιείται, με αποτέλεσμα να πέσει η κυβέρνηση Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.

Έχουμε δει δηλαδή και χειρότερα επεισόδια από αυτά που διαδραματίστηκαν προχθές στη Βουλή με τη τα «Χάιλ Χίτλερ» του κ. Πάντζα και τα «λεχρίτες, ξεφτιλισμένοι» που φώναζαν οι βουλευτές της Χρυσή Αυγής αποχωρώντας. Και όσα συνέβαιναν γύρω της από το 2010 ως τις εκλογές του 2012 ήσαν όχι απλώς χειρότερα αλλά δραματικά, όταν το έξαλλο αριστεροδεξιό πλήθος έκανε επιθέσεις για να την καταλάβει – μία μάλιστα φορά μετά από συγκέντρωση στα προπύλαια που είχαν μιλήσει ο πρύτανης του πανεπιστημίου Αθηνών Θεοδόσιος Πελεγρίνης και ο Μίκης Θεοδωράκης. Τότε που βλέπαμε να σείονται επιδεικτικά απειλητικές κρεμάλες και το νοήμον πλήθος να κραυγάζει «να καεί, να καεί το μπουρδέλο η Βουλή». Κάποια τέτοια ημέρα αποχώρησε από τη συνεδρίαση του σώματος και ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Μιχάλης Κριτσωτάκης τον Οκτώβριο του 2012 δηλώνοντας ότι η βουλή δεν πρέπει να συνεδριάζει όταν «ο λαός απεργεί». Όταν τόσοι και τόσοι δεν σέβονται τη Βουλή, περιμένουμε να τη σεβαστούν οι νεοναζί, οι οπαδοί του Παπαδόπουλου, του Μεταξά και του Χίτλερ;

Λυπάμαι, αλλά η πραγματικότητα είναι αντίθετη από αυτή που περιέγραψε ο Αλέξης Τσίπρας μιλώντας στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ, όπου ισχυρίστηκε ότι αυτά που έγιναν στη Βουλή με τους Χρυσαυγίτες καταρρίπτουν τη «θεωρία των δύο άκρων». Δυστυχώς, ως προς την αντικοινοβουλευτική συμπεριφορά, την επιβεβαιώνουν. Δυστυχώς, την επιβεβαιώνουν και στο θέμα της ακραίας βίας, γιατί ξανά στην ίδια ομιλία ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι ασκεί «συνεχιζόμενη βίαιη και αδικαιολόγητη καταστολή εναντίον των κατοίκων της Χαλκιδικής» – υπερασπιζόμενος αυτούς που μόλις λίγες ημέρες πριν είχαν πυροβολήσει με καραμπίνες κατά αστυνομικών και είχαν στείλει έναν στο νοσοκομείο. Τους ίδιους, για την ακρίβεια τους κομάντος που είχαν επιτεθεί ξανά με όπλα στις Σκουριές αρχές Φεβρουαρίου, είχε υπερασπιστεί και στην προηγούμενη ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ, τέλη Φεβρουαρίου, με τη γλαφυρή καταγγελία ότι η «αστυνομία εισβάλλει σε σπίτια με οικογένειες και μικρά παιδιά, στις 3 η ώρα τη νύχτα, σπάζοντας πόρτες και ουρλιάζοντας, όπως στις χολιγουντιανές ταινίες». Δεν θυμάμαι να είχε κάνει δήλωση όταν πρόπερσι, τον Απρίλιο του 2011, στην Κερατέα «οργισμένοι πολίτες» είχαν ρίξει νύχτα μολότοφ στην κατοικία ζεύγους αστυνομικών όπου μέσα κοιμόντουσαν και τα τέσσερα μικρά παιδιά τους. Ίσως γιατί τότε δεν είχε αρχίσει ακόμη προπόνηση για τη συνάντηση με τον χολιγουντιανό Όλιβερ Στόουν.

Αυτό που ρίχνει νερό στο μύλο της Χρυσής Αυγής και ψήφους υπέρ αυτής στις κάλπες είναι η εργαλειακή αντιμετώπιση των θεσμών και της βίας: όταν ο ΣΥΡΙΖΑ είχε ποσοστό 4% ο εξευτελισμός της Βουλής ήταν δικαιολογημένος, βουλευτές του αποχωρούν για να ενωθούν με το πλήθος που την πολιορκεί. Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αντιπρόεδρο, τότε επιβάλλει την κοινοβουλευτική τάξη. Όταν η βία, ακόμη και η ένοπλη, ασκείται κατά αστυνομικών ή πολιτικών αντιπάλων τότε είναι «δίκαιη οργή». Όταν ασκείται κατά βουλευτών και στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ (όπως στο Τυμπάκι για το θέμα του λιμανιού), τότε καταδικάζεται. Και πώς μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να επιμένει να ψηφιστεί νομοσχέδιο που θα απαγορεύει την εξύμνηση γενοκτονιών και εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας όταν ο πρόεδρός του έχει εγκάρδιους φίλους, όπως ο βαλκανοφιλόσοφος Ζίζεκ, που τον γλείφει πατόκορφα κάνοντας αστειάκια με το γκούλαγκ; Είμαι σίγουρος πως ο Ζίζεκ έχει ακούσει για την αδυναμία του Γιώργου Παπανδρέου να περιστοιχίζεται από διανοούμενους-διασημότητες και σκέφθηκε πως είναι ο καταλληλότερος για τον επόμενο πρωθυπουργό. Ο καθείς και τις διασημότητές του, οι δικές του δεν έσωσαν πάντως τον Γιώργο Παπανδρέου – ούτε και τον είχαν κάνει πρωθυπουργό, η καταστροφή που μας έφερε ο Κώστας Καραμανλής ο Μικρός τον έκανε.

Δεν πρόκειται με το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο να αντιμετωπιστεί η Χρυσή Αυγή, όπως δεν θα αντιμετωπιστεί και με το να τεθεί εκτός νόμου. Κανείς δεν γνωρίζει τι ακριβώς προβλέπει το νομοσχέδιο, αλλά εμένα τουλάχιστον η ως τώρα υπουργική θητεία του κ. Ρουπακιώτη μού δημιουργεί ανησυχίες για το τι θα διαβάσουμε. Βλέπω, για παράδειγμα, αναφορές ότι θα δικάζονται βουλευτές για «ρατσιστικές απόψεις» και θα εκπίπτουν από το αξίωμά τους, ενώ το σύνταγμα προβλέπει ρητά (και ορθότατα) ότι οι βουλευτές δεν διώκονται για γνώμη ή ψήφο που έδωσαν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους. Αλλά και αν καθαιρεθεί ένας βουλευτής της Χρυσής Αυγής, ο αναπληρωματικός που θα τον αντικαταστήσει θα είναι λιγότερο ρατσιστής; Όσο για τα «αδικήματα γνώμης» που λέγεται ότι θα καθιερώσει, απλώς θα περιορίσουν την ελευθερία έκφρασης και τίποτα άλλο. Η προτροπή σε βιαιοπραγίες είναι φυσικά κάτι άλλο, αλλά αυτό μου φαίνεται ήδη προβλέπεται από τους ποινικούς νόμους. Το ΠαΣοΚ και η ΔΗΜΑΡ έχουν άδικο, το νομοσχέδιο δεν θα λύσει τα προβλήματα, δεν θα περιορίσει την αγριότητα που εκφράζει η Χρυσή Αυγή. Απλή ανακοίνωσή τους ότι το άρθρο του συντάγματος περί ευθύνης υπουργών θα καταργηθεί οπωσδήποτε στην πρώτη αναθεώρηση, θα είχε πολύ σημαντικότερα αποτελέσματα.

Φυσικά η Χρυσή Αυγή είναι γέννημα της κρίσης και της απαξίωσης του πολιτικού συστήματος, για τα οποία ευθύνονται πρωτίστως (αλλά όχι μόνο) η ΝΔ και το ΠαΣοΚ. Αλλά την τρέφει η βία και τη μεγαλώνει ο εξευτελισμός κάθε θεσμού. Όταν μικροί μαθητές επισκέπτονται τη Βουλή και φωτογραφίζονται με την επιγραφή «η πρώτη φορά που πάω σε μπουρδέλο», θα μειώσει τη δημοτικότητα της Χρυσής Αυγής μεταξύ τους το ότι οι βουλευτές της αποκάλεσαν άλλους «λεχρίτες»; Όταν ο κ. Τσίπρας υπερασπίζεται ένοπλους, θα την εκθέσει το ότι δεν σεβάστηκε τον κανονισμό της Βουλής και τον κ. Δραγασάκη; Πριν από χρόνια, πολλοί προοδευτικοί και αριστεροί είχαν ενθουσιαστεί από το ότι κάποια «Επιτροπή Πολιτών» είχε πετάξει σκουπίδια μπροστά στον Αντένα ανήμερα την 21η Απριλίου με το επιχείρημα «η Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών κινδυνεύει να μετατραπεί σε Ελλάδα Ελλήνων Τηλεθεατών και τα τηλεοπτικά προγράμματα τείνουν να γίνουν τα τανκς της εποχής μας» – σύμφωνοι, είναι πολύ περισσότερο αναγουλιαστικό να ουρεί ο μεσόκοπος χρυσαυγίτης μπροστά στο Μέγκα, αλλά πρόκειται για διαφορά βαθμού στην αναγούλα, που τότε δεν είχε εκδηλωθεί.

Το έχω ξαναγράψει: μπορεί εμείς να σιχαινόμαστε αυτό που εκπροσωπεί η Χρυσή Αυγή, στα μάτια όμως πολλών εκπροσωπεί το νόμο και την τάξη τόσο απέναντι στο διεφθαρμένο δικομματισμό όσο και απέναντι στη βία που ανέχεται ή ευλογεί ο ΣΥΡΙΖΑ – εκπροσωπεί και την ασφάλεια απέναντι στην εγκληματικότητα. Αν στους νυν κυβερνώντες έχει γίνει χούι που δεν μπορούν να αποβάλουν η διαφθορά και στον ΣΥΡΙΖΑ υπαρξιακή ανάγκη η διαιώνιση της βίας, η κρίση δεν θα ξεπεραστεί και η Χρυσή Αυγή θα μεγαλώνει. Αν ο διάχυτος ρατσισμός φορτώνει όλη την εγκληματικότητα στους μετανάστες και επιπλέον κανείς δεν αναρωτιέται «πού είναι η αστυνομία;» (η μισή είναι στα ΜΑΤ και στα ειδικά σώματα για να αντιμετωπίζει διαδηλωτές και η άλλη μισή φρουρεί «υψηλά πρόσωπα» από τους τρομοκράτες, ήτοι ασχολείται με την πολιτική βία), η Χρυσή Αυγή θα ενισχύεται.