Οι κίνδυνοι του εθνικού αυτισμού

Κάποιες διαπιστώσεις:

01. Ουδέποτε ίσως οι σχέσεις Τουρκίας και ΝΑΤΟ βρίσκονταν σε τόσο λεπτό σημείο…

02. Ουδέποτε οι προοπτικές του κουρδικού (Κούρδοι: «the biggest stateless nation of the world» κατά τη διεθνή βιβλιογραφία) ήταν τόσο δυσμενείς για τον εξ ανατολών γείτονά μας, ώστε σχεδόν να προεξοφλούνται εξελίξεις, αν όχι άμεσες, τουλάχιστον μεσοπρόθεσμες, που θα μπορούσαν να προληφθούν τόσο από την κοινή γνώμη όσο και από το πολιτικό σύστημα της γείτονος ως εθνοβλαπτικές και ως προσβλητικές της εθνικής αξιοπρέπειας…

03. Τίποτε δεν θα ήταν λιγότερο απίθανο, σε μια τέτοια εξέλιξη του κουρδικού, το τουρκικό πολιτικοστρατιωτικό κατεστημένο να θελήσει να δημιουργήσει –ως κίνηση αντιπερισπασμού και αντιρρόπησης- προβλήματα με τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου…

04. Στο απευκταίο αυτό ενδεχόμενο τίποτε δεν θα ήταν χρησιμότερο για την πατρίδα μας από καλές σχέσεις με τη βορειοατλαντική συμμαχία…

05. Η τελευταία ενδιαφέρεται ιδιαίτερα, αυτήν την περίοδο, για την ένταξη στους κόλπους της τής ακατονόμαστης κεντροβαλκανικής χώρας, που προήλθε από τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας…

06. Η ένταξη αυτή είναι ιδιαίτερα χρήσιμη και για την Ελλάδα, διότι θα είχε στα βόρεια σύνορά της μιας νατοϊκή χώρα, φυσικό προστατευτικό ανάχωμα σε περίπτωση που η εν εξελίξει ρωσική πολιτικοπολιτισμική διείσδυση στη Χερσόνησο του Αίμου πάρει και άλλες, πιο επιθετικές, μορφές…

07. Με δεδομένο πως η «Ακατανόμαστη» αποτελεί για μας ιδανικό βόρειο γείτονα (μικρό, φτωχό, περίκλειστο κράτος, χωρίς στρατό, πραγματικό πολυεθνικό μωσαϊκό, άρα δυνητική οικονομική επαρχία της χώρας μας), κάθε παράγων διασφάλισης της βιωσιμότητάς της υπηρετεί το εθνικό μας συμφέρον… Αποδυνάμωση ή εξαφάνισή της από τον χάρτη θα σήμαινε και διευκόλυνση της ρωσικής διείσδυσης προς τον νότο, καθώς και προοπτικές εδαφικής επέκτασης άλλων βορείων γειτόνων, «φύσει» και γεωπολιτικά στραμμένων προς το Αιγαίο, πάντως δε δυνητικά πολύ πιο επικίνδυνων… (Για όποιον δεν το θυμάται η Ελλάδα απέσπασε το μπον φιλέ από το διάλυση της οθωμανικής αυτοκρατορίας και την απόσπαση από χριστιανικούς λαούς του μεγαλύτερου μέρους των ευρωπαϊκών της κτήσεων)…

08. Παράγοντες διασφάλισης ή έστω ενίσχυσης της συνοχής και της προοπτικής βιωσιμότητας της Ακατονόμαστης είναι, ασφαλώς, η ένταξή της στη βορειοατλαντική συμμαχία, καθώς και η κατοχύρωση ενός ονόματος ικανού να λειτουργεί συνεκτικά για όλες τις εθνικές της συνιστώσες…

09. Αυτούς τους δύο παράγοντες καταπολεμά παντί τρόπω η αδάμαστη ελληνική ψυχή, ενώ η εξωτερική πολιτική ασκείται δια συλλαλητηρίων…

10. Σχεδόν ουδείς από τους ορθοφρονούντες και τους «clairvoyants» του πολιτικού μας συστήματος έχει το θάρρος να πει στον κόσμα, χωρίς καρυκεύματα και ψιμυθιώσεις, αυτά που βλέπει και αντιλαμβάνεται…

11. Όταν ο Χαρίλαος Τρικούπης –ο οποίος, ως αντιπολίτευση, άσκησε και αυτός ασύστολα δημαγωγική πολιτική κατά του ιστορικά πολύ αδικημένου Αλ. Κουμουνδούρου- είπε «η Ελλάς προώρισται να ζήση και θα ζήση», δεν φανταζόταν πως την εξωτερική πολιτική της χώρας θα την κατηύθυναν καμένοι και θερμοκέφαλοι παππάδες….