- CITY GUIDE
- PODCAST
-
27°
![63576-718243.jpg 63576-718243.jpg](/images/120x120/3/jpg/sites/default/files/63576-718243.jpg)
![101968066-186741911.1910x1000.jpg 101968066-186741911.1910x1000.jpg](/images/1074x600/3/jpg/sites/default/files/article/2018/01/29/101968066-186741911.1910x1000.jpg)
«Καλά και αυτό σας ενοχλεί; Αυτό που συμβαίνει και σε προηγμένα ευρωπαϊκά κράτη, από αυτά που όλοι εσείς οι φιλοευρωπαϊστές λέτε ότι θα θέλατε να ζείτε;». Ήταν μία από τις ερωτήσεις που έπεσαν στο τραπέζι για αυτήν την ιστορία με τις σχολικές τσάντες που αφήνουν τα παιδιά στα σχολεία ένα Σαββατοκύριακο τον μήνα και που ονομάστηκε κατ' ευφημισμόν "Happy Friday". Η ερώτηση θα μπορούσε να είναι σωστή και η απάντηση «φυσικά και δεν ενοχλεί», αυτονόητη. Αλλά υπό ΚΣ, που λέγαμε και στη Φυσική. Υπό Κανονικές Συνθήκες…
Ας δούμε. Το να ρυθμίζει το υπουργείο, δηλαδή το κράτος, πότε πρέπει και πότε δεν πρέπει να διαβάζει για το σχολείο ένα παιδί -και μάλιστα με διάταξη, με κανονιστική διαδικασία, είναι -κατ’ αρχάς- μακριά από κάθε σύγχρονη λογική και παιδαγωγική πραγματικότητα. Μεταξύ της ομιχλώδους επιχειρηματολογίας που περιλαμβάνεται στη σχετική διάταξη είναι και «η αύξηση του ποιοτικού χρόνου των παιδιών με τους γονείς τους».
Η διασκέδαση, το παιχνίδι, ο δημιουργικός χρόνος, η αίσθηση της χαλαρότητας ή ό,τι άλλο είχαν στο μυαλό τους οι εμπνευστές του Happy Friday, είναι αποκλειστική ευθύνη της οικογένειας και όχι του κράτους. Ευθύνη του τελευταίου πρέπει να είναι ο προσεκτικός, επιστημονικός, ορθολογικός, σύγχρονος και αποτελεσματικός σχεδιασμός της ένταξης όλων αυτών που θεωρητικά επικαλείται αυτός αυτός ο ακαταλαβίστικος αυτοσχεδιασμός, στην υπάρχουσα σχολική πραγματικότητα. Να συνταιριάζει τη δημιουργικότητα και την αίσθηση της ανώδυνης μαθησιακής εξέλιξης με τις υπαρκτές συνθήκες που σε κάποιες σημερινές περιπτώσεις θυμίζουν καταναγκαστικά έργα. Όχι να θεσμοθετεί -όσο πιο επίσημα μπορεί- τον διαχωρισμό της εκπαιδευτικής / μορφωτικής προσωπικής εργασίας που έχει να κάνει ένα παιδί του Δημοτικού από τη διασκέδαση, τη χαλαρότητα του ελεύθερου χρόνου και τη δημιουργική διάσταση της μάθησης. Έτσι στο πρώτο που εκπαιδεύεται είναι να μάθει να διαχωρίζει την έννοια του «ποιοτικού χρόνου με τους γονείς» από τον χρόνο που όλοι μαζί, το ίδιο και οι γονείς του, ασχολούνται με τη μόρφωσή του.
Με τόσα αρνητικά δεδομένα και άλλα τόσα και περισσότερα, άγνωστα σε εμάς τους πολλούς, δομικά προβλήματα της δημόσιας παιδείας σε αυτό το ηλικιακό επίπεδο, το να προσπαθεί κάποιος να εφαρμόσει κάτι που εφαρμόζεται σε προηγμένα εκπαιδευτικά συστήματα χωρίς να το συνοδεύει με τις ανάλογες, αν όχι μεταρρυθμίσεις, άντε αναβαθμίσεις, είναι, τουλάχιστον, δείγμα αρχοντοχωριάτικου μιμητισμού. Δημιουργεί, επίσης, και υπόνοιες ιδεοληπτικής δήθεν κίνησης μείωσης της απόστασης μεταξύ δημόσιας και ιδιωτικής εκπαίδευσης Πως ήταν εκείνη η αρλούμπα περί απαγόρευσης των σχολικών εκδρομών στο εξωτερικό με στόχο «τη μείωση των κοινωνικών ανισοτήτων», όπως την είχε χαρακτηρίσει η κρατική τηλεόραση; Ε, το ίδιο θα μπορούσε να συμβαίνει και με το παράτημα της σχολικής τσάντας για ένα ΣΚ το μήνα, αλλά από την ανάποδη. Αντί να ισοπεδώνουμε δια της ιδεοληπτικής βίας, «αναβαθμίζουμε», και καλά, έτσι, μπακαλίστικα και ερασιτεχνικά. Και με το άγχος της ...ψωροκώσταινας, φυσικά.
Ακόμα και γλωσσολογικά, η λέξη «παιδεία» περιέχει το «παιχνίδι». Με κάτι τέτοιες αυτοσχεδιαστικές αρλούμπες το μόνο που μπορεί να επιτύχει μία σχολική τσάντα που θα «περάσει» το Σαββατοκύριακο στο σχολείο είναι να καλλιεργεί και να ωραιοποιεί τη σχέση των παιδιών με την αίσθηση της κοπάνας και της λούφας. Και για να σταθούμε στην ουσία της ουσίας, όλη η προσπάθεια για ένα σύγχρονο και μοντέρνο εκπαιδευτικό σύστημα σε σχέση με τη σχολική τσάντα είναι να προσπαθήσει να την ελαφρύνει και όχι να τη διατηρεί ασήκωτη, όπως είναι τώρα. Αν κάτσει και το καλοσκεφτεί κάποιος, στο βάρος της σχολικής τσάντας κρύβεται ένα από τα σημαντικότερα μυστικά της βελτίωσης του συστήματος. Αλλά για να το κάνει πρέπει να πληρούνται δυο βασικές προϋποθέσεις. Πρώτον, να θέλει να κάτσει και, δεύτερον, να μπορεί να ...καλοσκεφτεί. «Ποιοτικός χρόνος» της οικογένειας με το παιδί εξασφαλίζεται με πολλούς άλλους τρόπους. Όπως να έχουν δουλειά οι γονείς και να μην τρέμουν μην τυχόν και αποκαλυφθεί η αγωνία τους ότι δεν έχουν να του αγοράσουν άλλη τσάντα αν αχρηστευθεί αυτή. Και όχι αν την αφήνει ένα Σαββατοκύριακο στο σχολείο. Το γαρ πολύ της επικοινωνιακής ανοησίας...
ΠΡΟΣΦΑΤΑ
ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Σε ιδιαίτερα συγκινητικό κλίμα έγινε η συνάντηση του με τη γυναίκα- σύμβολο, Χαρίτα Μάντολες
«Καθημερινό φαινόμενο οι κυβερνοεπιθέσεις - 13.000 την εβδομάδα»
Συνολικά θα εξυπηρετεί ετησίως τις ανάγκες 270.000 ατόμων
Σταδιακά όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι θα καταρτιστούν σε θέματα ΑΙ
H ανάρτηση της Προέδρου της Δημοκρατίας για τις χθεσινές εκδηλώσεις, με αφορμή τη συμπλήρωση 50 χρόνων από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας
Όσα είπε ο υπουργός Υγείας για το ΕΣΥ και το Κυπριακό
Γιατί δεν ισχύει για τις επιχειρήσεις
Πότε εκπνέει η προθεσμία
Δείτε τις αναρτήσεις του στο Χ
Το αξιοπρεπές τέλος στην καριέρα του και το μετέωρο βήμα των Δημοκρατικών προς τον Νοέμβριο
Τι προβλέπει η νομοθετική ρύθμιση
Ο Τούρκος Πρόεδρος είχε ζητήσει από τον πρωθυπουργό να βάλει τον Δένδια «στη θέση του»
Ο εβδομαδιαίος απολογισμός του πρωθυπουργού στο Facebook
Οι απαντήσεις στα κρίσιμα αυτά διακυβεύματα δεν μπορεί να είναι επικοινωνιακές και συνθηματικές
Το σύμβολο δημιουργήθηκε από τον συγγραφέα Νίκο Δήμου στις 14 Αυγούστου 1974
Η ομιλία του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας
«Το γεγονός ότι συνομιλούμε δεν σημαίνει ότι συμφωνούμε ή υποχωρούμε»
Σε εξέλιξη βρίσκεται η επίσκεψη του πρωθυπουργού στη Λευκωσία
Πρώτη φορά Έλληνας πρωθυπουργός στη Λευκωσία για τη μαύρη επέτειο του «Αττίλα»
«Μια ομοσπονδιακή λύση δεν είναι δυνατή στην Κύπρο», δήλωσε ο Τούρκος Πρόεδρος
Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.