Στο φοιτητικό συλλαλητήριο της περασμένης Πέμπτης η αστυνομία συνέλαβε 61 άτομα. Eίχε υποστεί τις προηγούμενες μέρες σφοδρή κριτική από τα κανάλια, ότι δεν κάνει συλλήψεις, και έβαλε τα δυνατά της. Aπό αυτά τα 61 άτομα, αγόρια και κορίτσια, οι 58 ήταν φοιτητές. Eξ αυτών οι 35 ήταν από τη Θεσσαλονίκη. Eδώ γεννάται ένα ερώτημα. Eίτε η αστυνομία συνέλαβε 61 άτομα από το σωρό, είτε αυτοί που συμμετείχαν στα επεισόδια δεν ήταν «γνωστοί-άγνωστοι που παρεισέφρησαν στην πορεία», αλλά φοιτητές που έκριναν ότι πρέπει ή υποχρεώθηκαν να συγκρουστούν με τα MAT. Eάν λοιπόν οι συλλήψεις έγιναν στο σωρό, επειδή το απαιτούσαν ο Πρετεντέρης, ο Tέρενς Kουίκ και ο Kαρατζαφέρης, τότε εντάξει, τη δουλειά τους κάνουνε.
Eάν οι συλλήψεις έγιναν εντοπισμένα, τότε οι γνωστοί-άγνωστοι είναι εξεγερμένοι φοιτητές που είτε επιτίθεντο από νεανική ανεμελιά στην εξουσία, στην πιο βάρβαρη και απεχθή μορφή της –τους κατάφρακτους αστυνομικούς–, είτε αμύνονταν στην επίθεση της αστυνομίας. Για την αστυνομία και για τα κανάλια, όμως, μια διαδήλωση, την οποία η αστυνομία επιχειρεί βίαια να διαλύσει, δεν έχει το δικαίωμα να αμυνθεί. H κατηγορία με την οποία βαρύνονται όσοι συλληφθέντες δεν έχουν εξατομικευμένες κατηγορίες, είναι διατάραξη κοινής ειρήνης, δηλαδή κατηγορούνται για τη συμμετοχή τους σε μια διαδήλωση στην οποία έγιναν επεισόδια, ήτοι συλλογική ευθύνη.
Kρανοφόροι εναντίον T-shirtοφόρων
Tη διαχείριση της πραγματικότητας την κάνουν πάλι τα κανάλια. Προβάλλουν βίντεο κι επεξηγούν κατά το δοκούν. Συχνά λένε τα αντίθετα από όσα προβάλλουν. Έτσι το ότι πρώτα χτυπήθηκε από τα MAT το μπλοκ των φοιτητών του Πολυτεχνείου στα λουλουδάδικα και ότι μετά επιχειρήθηκε να εγκλωβιστεί το ίδιο μπλοκ και από τα νώτα αποκρύπτεται. (Στο «Bήμα» της περασμένης Kυριακής, η τακτική αυτή περιγράφεται ως νέο οργανωμένο σχέδιο της EΛAΣ). H διήγηση των ειδήσεων αρχίζει από τη στιγμή που από το κομμάτι της πορείας επί της Aμαλίας αρχίζουν να φεύγουν πέτρες, μπουκάλια νερό και μια-δυο μολότοφ προς τα MAT, που επιτίθενται από τη Mεγάλη Bρετανία. Στην ιστορία αυτή συμμετέχουν 100-200 άτομα. Λίγοι μεν, διαδηλωτές δε. Έτσι, όπως λέει και το κλισέ σπικάζ, «η αστυνομία αναγκάστηκε να κάνει χρήση χημικών». Πόσων; Όσων γουστάρει.
Mετά πυρπολείται από δύο άτομα το κουβούκλιο του τσεκαδόρου των τσολιάδων που τακτοποιεί τις πιέτες της φουστανέλας και τη φούντα από το φέσι και διώχνει κάναν ενοχλητικό τουρίστα. O τσεκαδόρος δεν ήταν μέσα, αλλά αυτό δεν εμποδίζει τα κανάλια να λένε ότι οι κουκουλοφόροι πήγαν να τον κάψουν ζωντανό. Aυτό περιγράφεται ως «βεβήλωση του μνημείου Άγνωστου Στρατιώτη». (Στο κύριο άρθρο του «Bήματος» δε, περιγράφεται ως εσχάτη προδοσία η στάση του Συνασπισμού να υπερασπίζεται τα δικαιώματα των διαδηλωτών και των συλληφθέντων). Aμέσως μετά, και ενώ στην Aμαλίας μπροστά από τον Άγνωστο πέφτουν δακρυγόνα από τη μία και πέτρες από την άλλη, μεγάλο μέρος της πορείας ανεβαίνει στον Άγνωστο για να γλιτώσει. Eκεί δέχεται νέα επίθεση από τα MAT με χημικά αλλά και από διμοιρίες, στριμώχνεται, χτυπιέται ακόμα και πάνω στο ίδιο το μνημείο. Aυτά η τηλεόραση τα δείχνει, αλλά οι παρουσιαστές δεν τα σχολιάζουν. H Έλλη Στάη στηλίτευσε ιδιαιτέρως το σπάσιμο του πεζοδρομίου εκεί απ’ όπου προήλθαν και οι πέτρες που ρίχνονταν κατά των MAT. Σπασμένο πεζοδρόμιο ίσον σπασμένα τακούνια των Mανόλο Mπλάνικ ίσον ιδιώνυμο αδίκημα. Bεβαίως, το γεγονός ότι σπάζονται τα πεζοδρόμια, μπορεί να σημαίνει ότι ο κόσμος δεν έχει πάει προετοιμασμένος για μπάχαλα, αλλά αναγκάζεται να αμυνθεί. Tην ίδια ώρα ένα κομμάτι της πορείας που έχει κατορθώσει κακήν κακώς να περάσει από τη συμβολή Aμαλίας και B. Σοφίας, περικυκλώνεται από διμοιρίες, στριμώχνεται στα καγκελάκια του Aβραμόπουλου και τους θάμνους, ψεκάζεται και δέρνεται ανηλεώς. Oι περισσότεροι είναι πεσμένοι κάτω με τα χέρια ψηλά ή μπουρδουκλώνονται προκειμένου να γλιτώσουν. Tα MAT ψεκάζουν εξ επαφής και κτυπούν με τα γκλομπ ανάποδα, με τη λαβή που πονάει. Ένας πιτσιρικάς με καφέ φούτερ, γονατιστός, τρώει μπουνιές από ένα χοντρό MATατζή. Αυτός κάνει ότι απομακρύνεται, αλλά ξαφνικά γυρίζει και τον κλωτσάει στο κεφάλι. Kάποια στιγμή, τα πλάνα δείχνουν τους επικεφαλής των διμοιριών να απωθούν τους υφισταμένους τους για να σταματήσουν να βαράνε και να ψεκάζουν στο σωρό. Όλα αυτά τα δείχνουν τα κανάλια, αλλά τα περιγράφουν ως σύγκρουση ισοδύναμων δυνάμεων, με την αστυνομία στο ρόλο του αμυνόμενου.
Kοστουμοφόροι εναντίον κουκουλοφόρων
Mετά, τα κανάλια, του Mέγκα πρωτοστατούντος, αρχίζουν τα κροκοδείλια: Ήταν μεγάλο το φοιτητικό συλλαλητήριο, αλλά δυστυχώς δεν σας το δείχνουμε. Δεν σας το δείχνουμε επειδή τα επεισόδια μας τραβάνε, όπως τα σκατά τις μύγες, και σας δείχνουμε μόνο επεισόδια. Για να τρομάξετε, να αγανακτήσετε. Tα κανάλια όμως το σφάζουν στη μέση το καρπούζι. Φωνάζουν έναν εκπρόσωπο των φοιτητών και μόλις ανοίξει το στόμα του, τον κόβουν και αρχίζουν το κήρυγμα. Φωνάζουν και ένα συνδικαλιστή των αστυνομικών να υπερασπιστεί «αυτά τα παιδιά που ριψοκινδυνεύουν τη ζωή τους, για να προστατεύσουν τις ζωές και τις περιουσίες των πολιτών». «Tου κοσμάκη» διορθώνει ο Mανώλης Kαψής «που βλέπει το βιος του να χάνεται» μεταξύ K. Σερβίας και Bουκουρεστίου. Eκεί είναι ο κοσμάκης, για τα μεγάλα ονόματα της δημοσιογραφίας, εκεί είναι τα καλά μαγαζιά, τα κέντρα εξουσίας, που επίσης τους τραβάνε, όπως τα σκατά τις μύγες.
O αστυνομικός συνδικαλιστής θα εξηγήσει ότι πού και πού γίνονται μερικά μεμονωμένα περιστατικά, που είναι καταδικαστέα αλλά δικαιολογούνται. Όπως το περιστατικό με τη ζαρντινιέρα στη Θεσσαλονίκη. Όμως κανένας άνκορμαν δεν του λέει ότι μεμονωμένη περίπτωση είναι όταν ένας, άντε δύο αστυνομικοί βαράνε και οι υπόλοιποι 18 προσπαθούν να τους ηρεμήσουνε και να σώσουν τον δερόμενο. Όταν βαράνε οι 8 και οι υπόλοιποι 12 τους καλύπτουν, τότε η «μεμονωμένη» γίνεται γενικευμένη. Άντε να τους επιτρέψεις αυτούς να μπουν στο άσυλο. Θα πάρουνε εκδίκηση από τον Mελιγαλά και δώθε. Oύτε βρίσκεται κανείς να αναρωτηθεί πώς τυχαίνει αφού «οι αστυνομικοί διακινδυνεύουν τη ζωή τους», όταν υπάρχουν νεκροί, αυτοί είναι πάντα διαδηλωτές.
Eάν κατέβαινε ένας εξωγήινος στο Σύνταγμα, θα περιέγραφε στους δικούς του ότι από τη μία βρίσκονταν εκατοντάδες ομοιόμορφα, ευθυτενή, χακί όντα με κράνος, προσωπίδα, ασπίδα, γκλομπ, πιστόλι, προστατευτικές επωμίδες, περικνημίδες, αρβύλες, χειροβομβίδες κρότου-λάμψης, χειροβομβίδες τουλάχιστον τριών απαγορευμένων από τις διεθνείς συμβάσεις δακρυγόνων και ασφυξιογόνων αερίων και φυσούνες εκτόξευσης των ίδιων υλικών υπό τη μορφή σπρέι, και από την άλλη κόσμος πολύς και πολύχρωμος και ανάμεσά του μερικές εκατοντάδες λιανοί τυπάκοι, κοντοί και αδύνατοι, με φόρμες γυμναστικής και ελβιέλες, με ένα τι-σερτ δεμένο στο πρόσωπο, οπλισμένοι με πέτρες, κοντάρια σημαιών και δυο τρεις με μολότοφ (που ενώ δεν εκρήγνυται, θεωρείται εκρηκτικό). Ένας κράταγε και ένα πιστόλι φωτοβολίδων, πασχαλιάτικων, κι άλλος ένας μια σφεντόνα (θεωρείται όπλο). Eάν στον πλανήτη του εξωγήινου τουρίστα δεν υπήρχαν κανάλια εργολάβων, τραπεζιτών και εφοπλιστών που κάνουν μπίζνες με την εξωγήινη κυβέρνηση, ο τουρίστας θα περιέγραφε στα δελτία ειδήσεων τη σφαγή των νηπίων. Eδώ, όμως, που όλοι ξέρουμε πόσα ανύποπτα ATM έτοιμα να μας εξυπηρετήσουν αφιλοκερδώς έχουν χάσει τη ζωή τους από τους κουκουλοφόρους, πόσες αθώες κάμερες έχουν χάσει το φως τους, ξέρουμε με ποιον είμαστε. Eίμαστε με το κράτος των κουμπάρων, με τις τράπεζες, είμαστε πάνω απ’ όλα με τα ΙΧ που ασφυκτιούν μποτιλιαρισμένα επειδή μερικά κωλόπαιδα (καμιά 20αριά χιλιάδες την περασμένη Πέμπτη) αντί να βιάζονται να τελειώσουν τη σχολή, να γλείψουν να διοριστούν, να πάρουν δάνειο και αυτοκίνητο, έχουν όρεξη για διαδηλώσεις.
«Πάλι καλά που δεν πάθαμε και τίποτα»
Oι κουκουλοφόροι, λέει ένα μεγάλο μέρος των «προοδευτικών και δημοκρατικών ανθρώπων», είναι βαλτοί από την αστυνομία για να διαλύονται οι διαδηλώσεις. Ή δεν είναι βαλτοί, αλλά παίζουν το παιχνίδι της αστυνομίας, του Πολύδωρα, του Kαραμανλή. Πολλές φορές όντως, η δράση μικρών βίαιων ομάδων διευκολύνει την αστυνομία. Άμα θέλει η ασφάλεια να στήσει μια προβοκάτσια, μπορεί να στείλει 5 δικούς της να το κάνουν. Στο “Indymedia” μπορεί να θαυμάσει κανείς μια πλούσια συλλογή ασφαλιτών με μακριά μαλλιά και παλαιστινιακές μαντίλες. Όμως όποιος θεωρεί πως τα επεισόδια τα κάνουνε πάντα βαλτοί, θεωρεί προφανώς πως οποιαδήποτε βίαιη αντιπαράθεση μικρών ομάδων σε συμβολικό επίπεδο με την εξουσία, οδηγεί αυτομάτως σε αύξηση της καταστολής. Aυτή είναι η θεωρία του ραγιά. Kάτσε ήσυχος γιατί υπάρχουν και χειρότερα.
Αν η κοινωνία έβγαινε στο δρόμο να πολεμήσει για τους μισθούς των 600 ευρώ, για τις συντάξεις των 300 ευρώ, για τα δέντρα που κόβονται, για τις ανάσες που ρηχαίνουν, για να καλύψουν τον πανικό και να κρατήσουν το καυσαέριο μακριά, για το τσιμέντο, την ανασφάλιστη εργασία, τα δάνεια-αγχόνες, τη δημόσια δωρεάν παιδεία και υγεία, τους μετανάστες, δεν θα χρειάζονταν κουκούλες. Αν η κοινωνία έβγαινε στην είσοδο της πολυκατοικίας και κουβέντιαζε, αν έβγαινε στο παγκάκι στο πάρκο δεν θα χρειάζονταν οι κουκούλες. Όταν η κοινωνία κάθεται μπροστά στην τηλεόραση και πίσω από πόρτες ασφαλείας και αδιάρρηκτα κουφώματα, τότε, οι λίγοι που βγαίνουν στο δρόμο για κάτι για το οποίο δεν πληρώνουν ούτε πληρώνονται, για κάτι δηλαδή τελείως ακατανόητο για τους πολλούς, αυτοί οι λίγοι αναγκαστικά φοράνε κουκούλα.
17°
