Δεν υπάρχει Ζουράρις. Υπάρχει μόνο Τσίπρας.

Ο Κώστας Ζουράρις πριν γίνει υφυπουργός της Παιδείας ήταν ένα παρατράγουδο της τηλεόρασης που έγινε ένα παρατράγουδο της πολιτικής ζωής. Βουλευτή τον έκανε η ψήφος κάποιων συμπολιτών στο κόμμα των Καμμένων Ελλήνων και υφυπουργό Παιδείας ο Αλέκσης ο Φούιτ. Αυτός ήταν που, όταν αναρωτήθηκε «ποιοι είναι οι καταλληλότεροι να χειριστούν θέματα που αφορούν τη μόρφωση και των μέλλον των Ελλήνων», είδε την απάντηση και στο πρόσωπο ενός ανθρώπου που έγινε γνωστός ως γραφικός πανελίστας στις εκπομπές του Μάκη του Τριανταφυλλόπουλου.

Απορώ, λοιπόν, κάπως με τις επιθέσεις στον Ζουράρι. Παρότι διασκεδαστικές, μοιάζουν με τις επιθέσεις κερκίδας σε άμπαλο ποδοσφαιριστή. Είναι άδικες. Εκτός αν κάποιος αδυνατεί να καταλάβει πως υπεύθυνος για την παρουσία του άμπαλου στην 11άδα δεν είναι ο ίδιος ο άμπαλος, αλλά ο προπονητής. Ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που για την παρουσία του Ζουράρι στο υπουργικό συμβούλιο υπεύθυνος δεν είναι ο Ζουράρις, αλλά ο πρωθυπουργός.

Ακόμα περισσότερο απορώ με την ιερή αγανάκτηση και την οργή των επιτιθέμενων. Τα σπουργίτια κελαηδούν, τα σκυλιά γαυγίζουν, οι κώλοι χέζουν και ο Ζουράρις λέει ηλιθιότητες που αντιμετωπίζονται στα σοβαρά μόνο από εκείνους που τον αποκαλούν «κύριε καθηγητά» χωρίς να καταλαβαίνουν ότι μοιάζουν με τους τύπους που αποκαλούν «κύριε πρόεδρε» τον Αρτέμη τον Σώρρα. Ο Ζουράρις, από τότε που έγινε ευρέως γνωστός, προσπαθεί να εντυπωσιάσει τους αμόρφωτους και να ικανοποιήσει τους οπαδούς. Αυτό μπορεί και αυτό κάνει. Ασταμάτητα. Οι ανοησίες που είπε για Ολυμπιακό και Άρη ο ασυμβίβαστος αυτός μακεδονομάχος δεν είναι πρωτάκουστες και δεν είναι οι μεγαλύτερες που έχει πει. Ο Ζουράρις είναι γνωστός για τις ανοησίες του, όπως είναι γνωστός και για το πάθος του να μιλάει για τα γεννητικά του όργανα. Ενα πάθος που μόνο με το πάθος που έχει ο Αλέφαντος να μιλάει για τις προπονητικές του ικανότητες μπορεί να συγκριθεί.

Όλα αυτά ήταν γνωστά για τον Κατέλη του Κίτρινου Τύπου και της Ζούγκλας.

Και ακριβώς επειδή ήταν γνωστά, κάνουν την ευθύνη του Ζουράρι ένα μικρό πετραδάκι δίπλα στην ευθύνη του ανθρώπου που τον έκανε υφυπουργό Παιδείας.

Καταλαβαίνω ότι το επίπεδο των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ είναι εξαιρετικά χαμηλό. Καταλαβαίνω πως μιλάμε για ανθρώπους που είναι πολύ κάτω από τον μέσο όρο και πως η προσπάθεια να στελεχωθούν τα υπουργεία από στελέχη των δύο αυτών κομμάτων αναπόφευκτα θα οδηγήσουν είτε σε κάποιον καραγκιόζη, είτε σε κάποιον ανίκανο, είτε σε κάποιον ανίκανο καραγκιόζη. Είναι όμως άλλο να επιλέγεις κάποιον και να ελπίζεις ότι μπορεί να πάρει λίγο καιρό μέχρι να τον πάρουν χαμπάρι όλοι και άλλο να επιλέγεις τον Ζουράρι. Είναι διαφορετικό να κάνεις σχέση με μια χορεύτρια ενός κλαμπ και μετά από λίγο καιρό να ανακαλύπτεις ότι είναι τσοντού και διαφορετικό να κάνεις σχέση με την Τζούλια την Αλεξανδράτου.

Ο πρωθυπουργός ήξερε πολύ καλά ποιον έκανε υφυπουργό Παιδείας και, αν σκεφτούμε ότι πριν από αυτόν είχε κάνει υφυπουργό τον Πελεγρίνη, ήξερε και τι έκανε: Έβαζε ένα παρατράγουδο να κάνει κουμάντο στην Παιδεία.

Δεν ξέρω τι πρόβλημα έχει ο Αλέκσης με την εκπαίδευση. Δεν ξέρω αν η – παρά το πτυχίο – αμορφωσιά του, του έχει δημιουργήσει κάποιο κόμπλεξ με τη μάθηση και τη γνώση. Η ουσία είναι ότι ο Αλέκσης ήξερε και επέλεξε για υφυπουργό τον Βασίλη Λέβεντη των εθνικιστών.  Η ουσία είναι πως δεν υπάρχει Ζουράρις, όπως δεν υπάρχει Πολάκης, δεν υπάρχει Γαβρόγλου, δεν υπάρχει Τσακαλώτος, δεν υπάρχει Κατρούγκαλος, δεν υπάρχει κανένας από τους ανθρώπους που ζεσταίνουν με τον πωπό τους τα υπουργικά έδρανα. Υπάρχει μόνο αυτός που τους έχει διαλέξει. Υπάρχει μόνο ο Τσίπρας. Και μπράβο του.

Υ.Γ. Αυτό το οποίο δεν είναι απορίας άξιο, είναι το γιατί ο Καμμένος Δημήτρης και άλλοι υπερπατριώτες δεν ζήτησαν την παραίτηση της γραφικής τηλεπερσόνας όταν, ως υφυπουργός Παιδείας, είπε για τα 15 νησιά που δεν θα πείραζε αν ο Ταγίπ τα έκανε Τουρκικά. Όλοι ξέρουμε οτι ο πατριωτισμός των υπερπατριωτών έχει τόσο να κάνει με την πατρίδα, όσο ο χουλιγκανισμός με την αγάπη για το ποδόσφαιρο.

Το ίδιο ισχύει και για τις άλλες χυδαιότητες του Ζουράρι. Ένας χυδαίος πρωθυπουργός και οι χυδαίοι παρατρεχάμενοι του δεν μπορούν να αντιληφθούν και - πολύ περισσότερο - να ενοχληθούν από τη χυδαιότητα. Είναι σα να περιμένεις από έναν μπουζουκτσή να ενοχλείται από το μπουζούκι. Το μόνο που θα μπορούσε να κάνει κακό στον Ζουράρι είναι μια υπερβολική οπαδική του φράση. Κι αυτό γιατί ο Αλέκσης, η κυβέρνηση του και οι βουλευτές της, μόνο σε οπαδούς απευθύνονται, μόνο για οπαδούς νοιάζονται και μόνο οπαδούς φοβούνται μην προσβάλλουν.