Όντως στα σχολεία, όπως και παντού αλλού στην κοινωνία, υπάρχουν ανισότητες. Οι μαθητές φορούν διαφορετικά ρούχα, συνήθως οι πλουσιότεροι ακριβά και ίσως κάποια παιδιά νιώθουν μειονεκτικά. Αλλά η ποδιά καταργήθηκε γιατί ήταν αναχρονιστική και όλοι συμφωνούμε ότι δεν αποτελεί λύση στο πρόβλημα. Κάποια παιδιά διασκεδάζουν σε ακριβά μαγαζιά, άλλα δεν έχουν τη δυνατότητα να πάνε. Αυτό πώς αντιμετωπίζεται; Να κλείσουν ή να απαγορεύεται η είσοδος στους εφήβους; Οι γονείς με μεγαλύτερη οικονομική άνεση προσφέρουν στα παιδιά τους ενισχυτική διδασκαλία, ακριβότερα βιβλία, περισσότερα μέσα μόρφωσης, κατάρτισης, κοινωνικοποίησης. Να μπουν όλες αυτές οι νόμιμες απολαβές στην κρισάρα του νόμου ώστε να επέλθει ισότητα στις ευκαιρίες;
Οι απαγορεύσεις σε μια Δημοκρατία πρέπει να γίνονται με φειδώ και σοφία. Και η απόφαση του Υπουργείου Παιδείας να θέσει υπό τον αυστηρό έλεγχό του τις σχολικές εκδρομές στο εξωτερικό προκειμένου τα παιδιά να αισθάνονται απατηλή ισότητα, ξεφεύγει από αυτόν τον κανόνα. Ήταν ο εύκολος τρόπος, που αυτή η κυβέρνηση έχει δείξει και σε άλλες περιπτώσεις ότι αποτελεί κομμάτι της φιλοσοφίας της, της εξίσωσης προς τα κάτω. Δηλαδή του περιορισμού των οριζόντων σε όλους αφού αυτοί είναι δύσβατοι για κάποιους, και η θέσπιση των κανόνων με τους οποίους μεγάλωσαν τα συνεπή αριστερά παιδιά. Η κουλτούρα της μιζέριας.
Ο αρμόδιος Γραμματέας του Υπουργείου βγήκε στα Μέσα και ειρωνευόταν τις εκδρομές αυτές, ότι οι μαθητές πάνε στη Ντίσνεϋλαντ και βγαίνουν για ψώνια. Πρωτόγονος αριστερός Καλβινισμός που μόνο ταξικά συμπλέγματα υποθάλπει – τι κακό έχουν τα ψώνια κύρια Γραμματέα, εσείς όταν πάτε στο εξωτερικό δεν ψωνίζετε; Ξέρετε, άριστα μπορούν να συνδυαστούν με επισκέψεις σε Μουσεία, χώρους Πολιτισμού και μοναδικά αξιοθέατα κάθε πόλης, όλοι το κάνουν. Αλλά ηχεί τόσο πιασάρικο στην παραγωγή φθόνου. Ο υφυπουργός ήταν πιο ευρηματικός, φαντάζεται ότι οι μαθητές πάνε στο εξωτερικό για να επισκεφθούν μπορδέλα. Τόση πια επινοητικότητα στις προσβολές τους σε εφήβους που κάνουν το έγκλημα να διαθέτουν χρήματα για μια εκδρομή.
Και πόσο μακριά από το πρόβλημα βρίσκονται οι κύριοι αυτοί. Δεν καταλαβαίνουν ότι στη ζυγαριά κέρδη-ζημίες οι σχολικές εκδρομές στο εξωτερικό κερδίζουν κατά κράτος. Η εμπειρία της επίσκεψης σε μια ξένη χώρα αποτελεί μάθημα πολιτισμού, κοσμοπολιτισμού και εξωστρέφειας πολύ πιο πολύτιμο από δεκάδες ώρες του ενσοσχολικού προγράμματος. Κυρίως για τα παιδιά που δεν έχουν παρόμοιες ευκαιρίες –αυτά τιμωρούνται στην ουσία γιατί τα σχολικά ταξίδια είναι– φτηνότερα από τα ιδιωτικά. Οι πλούσιοι μαθητές πάνε και με τις οικογένειές τους ή με φίλους τους σε summer schools. Το θέμα είναι λοιπόν πώς η πολιτεία θα μπορέσει να ενισχύσει τον θεσμό βοηθώντας τους πιο αδύναμους οικονομικά μαθητές και όχι πώς θα τον καταργήσει.
Εγώ έχω να συνεισφέρω μία πρόταση για ένα μέρος των χρημάτων. Το πρωθυπουργικό αεροσκάφος, που τα παιδιά των καταλήψεων το έχουν κάνει παπάκι που πετάγεται στη Βόρεια και Νότια Αμερική και Άπω Ανατολή για τσιγάρα, να ακινητοποιηθεί. Τα λεφτά που θα εξοικονομηθούν από τα πανάκριβα καύσιμα που απαιτούνται για αυτές τις πτήσεις να δοθούν συμβολικά στο σκοπό αυτό, και τα μέλη της κυβέρνησης να πετάνε με τα αεροπλάνα τη γραμμής. Έτσι θα μπορούν να ανεβαίνουν σε αυτά τα αεροπλάνα και οι φτωχοί μαθητές. Αυτό είναι μια μορφή εφαρμοσμένης ισότητας, κύριε υπουργέ, έτσι δεν είναι;
13°
