Με τεράστια ανακούφιση διαπιστώνω πως οι Πανελλαδικές οι Εξετάσεις θα διεξαχθούν και φέτος κανονικά και έτσι θα δοθεί η ευκαιρία στους μαθητές που έχουν καταφέρει να αποστηθίσουν τα βιβλία της τρίτης λυκείου και να κάνουν το όνειρο των γονιών τους πραγματικότητα. Με την ομαλή τέλεση των εξετάσεων θα δοθεί και σε εμάς τους απλούς φιλάθλους η ευκαιρία να απολαύσουμε τα σχετικά ρεπορτάζ των δελτίων ειδήσεων και πιο συγκεκριμένα την φράση-κλειδί «Τα θέματα ήταν βατά», που δηλώνει επισήμως την έναρξη της αναζήτησης μαγιό κατάλληλου να κρύβει την κυτταρίτιδα ή να αναδεικνύει τις ώρες του γυμναστηρίου. Ταυτόχρονα, θα ζήσουμε αυτό το θρίλερ που κυρίως έχει να κάνει με το ποια σχολή θα δώσει στους υποψήφιους το πολυπόθητο πτυχίο που θα τους εξασφαλίσει την είσοδο στην κατηγορία «άνεργος πτυχιούχος», που όσο να ’ναι δίνει ένα κάποιο πρεστίζ όταν εμφανίζεσαι οργισμένος για κάποια δευτερόλεπτα σε κάποιο τηλεοπτικό ρεπορτάζ για την κρίση.
Γεμάτοι ελπίδες και όνειρα, οι υποψήφιοι δηλώνουν έτοιμοι για τη μεγαλύτεροι μάχη της ζωής τους
Βέβαια, η πιο ωραία στιγμή του ωραίου αυτού θεσμού έρχεται με την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων και τις κλασικές μίνι-συνεντεύξεις με τους πρωτεύσαντες στις διάφορες σχολές. Σε αυτές, με ξεχωριστό ενδιαφέρον και συγκίνηση, παρακολουθούμε ψυχαναγκαστικούς πιτσιρικάδες να λένε, με βλέμμα θολό από το πολύ διάβασμα, πως δεν στερήθηκαν τίποτα, διάβαζαν μόνο δυο-τρεις ώρες την ημέρα αλλά είχαν σύστημα, ενώ όλοι ξέρουμε πως η τελευταία φορά που ήρθαν σε επαφή με βραδινή έξοδο και γενικά με κάποιου είδους διασκέδαση, ήταν όταν στα κλεφτά μπήκαν για 10 δευτερόλεπτα στο face το book και κοίταξαν με πόνο και ζήλεια τα τσεκ ιν εκείνων των συμμαθητών τους που δεν θα καταφέρουν να μπουν σε καμιά σχολή και μπορεί να γίνουν υδραυλικοί ή σερβιτόροι και να έχουν μεν δουλειά, αλλά καμία γραπτή απόδειξη πως η μαμά τους είχε δίκιο όταν τους έλεγε πως είναι πλασμένοι για πολύ μεγάλα πράγματα.
Φυσικά κάποιοι είναι όντως πλασμένοι για μεγάλα πράγματα, όπως ο μικρός Αντώνης Σαμαράς που μια μέρα θα γνώριζε την Άννα τη Βίσση
Όπως και να έχει, θα ήθελα να καθησυχάσω, όσο μπορώ, τους αγωνιούντες μαθητές και τους σπόνσορές τους, καθώς υπάρχει τρόπος να γράψουν καλά και να μπουν στη σχολή που πάντα ονειρεύτηκαν η μαμά και ο μπαμπάς και μάλιστα χωρίς ιδιαίτερο διάβασμα. Και μπορούν να το καταφέρουν (και αυτό) χάρη στη δύναμη της πίστης. Ο Ιερόκ Ναόκ της ενορίακ της Νέακ της Σμύρνηκ... ζητώ συγνώμη... μόλις με ενημέρωσαν οτι το C στα βυζαντινά που είναι η επίσημη γλώσσα του Ελλιράν διαβάζεται όπως το σίγμα.. εν πάση περιπτώσει... στην εκκλησία που βλέπετε στην φωτογραφία από κάτω, θα τελεσθεί σχετική παράκληση στην Παναγία, αλλά μόνο στην Παναγία, καθώς ο Θεός και ο Γιος του εκείνη την ώρα έχουν κανονίσει να πάνε για 5x5.
Αν δεν καταφέρετε να λάβετε μέρος στην ωραία αυτή τελετή δεν πρέπει να απογοητεύεστε καθώς, απ’ όσο μαθαίνω, οι μαθητές έχουν τη δυνατότητα να δώσουν εξετάσεις παρέα με μια εικονίτσα που ευλαβικά μπορούν να εναποθέσουν στο θρανίο τους. Φυσικά η απορία που αυτόματα γεννιέται είναι η εξής: Αν υποθέσουμε πως η θεϊκή παρέμβαση είναι πιθανή, δεν θα έπρεπε από τους μαθητές αυτούς, που αλλοιώνουν με τη βοήθεια κάποιου Αγίου το αποτέλεσμα των εξετάσεων, να αφαιρεθεί η κόλλα και να μηδενιστεί το γραπτό τους; Αν, πάλι, έρθουμε στα σύγκαλά μας και υποθέσουμε πως δεν υπάρχει θεϊκή παρεμβαση και η βοηθεια της εικονίτσας είναι μόνο ψυχολογική, δεν θα έπρεπε να επιτρέπεται σε κάποιους άλλους μαθητές, τους οποίους οι σκοτεινές ασκητικές μορφές καθόλου δεν τους ερεθίζουν, να δώσουν εξετάσεις με μια γυμνή φωτογραφία κάποιου αντικειμένου του πόθου τους ή με μια αφίσα της αγαπημένης τους ομάδας; Οι ερωτήσεις φυσικά είναι μια ελληνορθόδοξη παγίδα και η απάντηση και στις δύο είναι ΟΧΙ. Γιατί έτσι.
Εγώ βέβαια που τα γράφω όλα αυτά, δεν έχω παιδιά και δεν είμαι μαθητής της τρίτης λυκείου, πράγμα που σημαίνει πως οι εξετάσεις, η αγωνία των μαθητών, οι κόποι των γονιών και η απεργία των δασκάλων με συγκινούν περίπου όσο και το Greek το Drama της Γιάννας της Αγγελοπούλου της Δασκαλάκη. Από την άλλη –και όπως προσπαθούν να με πείσουν πολλοί αγωνιστές του διαδικτύου– πρέπει να έχουμε άποψη και θέση για όλα και μάλιστα πιο απόλυτη και φανατισμένη από τους άμεσα ενδιαφερόμενoυς, προκειμένου να αποδείξουμε πως είμαστε πολίτες ενεργοί. Δηλαδή πολίτες που ενεργούνται κανονικά στα σόσιαλ τα μίντια τουλάχιστον τρεις φορές την ημέρα.
Η αλήθεια είναι πως σε μια διαμάχη πρέπει πάντα να διαλέγουμε πλευρά, γιατί αν είμαστε απλοί και ουδέτεροι θεατές, υπάρχει ο κίνδυνος να δούμε τα πράγματα πιο καθαρά και αυτό που θα αντικρίσουμε να μην ταιριάζει τόσο στην ψυχολογική μας προδιάθεση και έτσι να μπερδευτούμε και να μείνουμε χωρίς την ασφαλή αγκαλιά μιας ομάδας που, όπως και να το κάνουμε, είναι ανακουφιστική. Έτσι κι εγώ είχα ετοιμάσει μια γνώμη για την απεργία και την επιστράτευση, αλλά δεν θυμάμαι πού την άφησα, αν και το πιο πιθανό είναι να έχει πέσει πίσω από το κομοδίνο και άντε να τη βρεις. Επειδή, όμως, δεν είμαι κανένα κορόιδο, θα πω μπράβο στο υπουργείο της Παιδείας και την κυβέρνηση που φρόντισαν ώστε να φέρουν το προεδρικό το διάταγμα λίγο πριν τις εξατάσεις και έτσι να μπορούν να πουλήσουν τσαμπουκά εκ του ασφαλούς και στο όνομα της αγωνίας των μαθητών και –κυρίως– των γονιών τους, αλλά θα πω μπράβο και στην ΟΛΜΕ που με την ανυπότακτη αγωνιστική της ορμή εξασφάλισε την επιστράτευση των μελών της, έτσι ώστε και οι εξετάσεις να γίνουν αλλά και να μη χαθούν τα αγωνιστικά παράσημα των συνδικαλιστών και ξανά μπράβο σε όλους τους.
«Λοιπόν, εσείς δεν θα υποχωρήσετε και θα προκηρύξετε απεργία στις πανελλαδικές, εμείς δεν θα υποχωρήσουμε και θα σας επιστρατεύσουμε και οι εξετάσεις θα γίνουν χωρίς να έχει υποχωρήσει κανείς! Τέλειο;»
14°
